Primary biliary cirrhosis and autoimmune cholangitis are not associated with coeliac disease in Crete

BACKGROUND: An increased prevalence of coeliac disease in patients with primary biliary cirrhosis has been recently reported. However, in other studies the association has not been confirmed. There have been no formal attempts to systematically evaluate patients with autoimmune cholangitis for coeliac disease. METHODS: Sera from 62 patients with primary biliary cirrhosis, 17 with autoimmune cholangitis and 100 blood donors were screened for anti-gliadin, anti-endomysial, anti-reticulin, and IgA class antibodies to guinea pig liver-derived tissue transglutaminase. Eighteen untreated coeliacs served as methodological controls. Analyses were performed by using the χ(2) and Fischer's exact tests. RESULTS: Anti-gliadin antibodies were detected in 21% of patients with primary biliary cirrhosis, 35% of patients with autoimmune cholangitis, and 3% of controls (p < 0.001). IgA class gliadin antibodies positivity was more pronounced in patients with Scheuer's stage III-IV disease (p < 0.05). Anti-transglutaminase antibodies were detected in 10% and in 18% of patients with primary biliary cirrhosis and autoimmune cholangitis respectively (p < 0.001). Anti-reticulin and anti-endomysial antibodies were negative in all patients. Duodenal biopsies were performed in 59% and 71% of patients with primary biliary cirrhosis and autoimmune cholangitis respectively, tested positive for at least one antibody class. No histological features of coeliac disease were found. CONCLUSIONS: We were unable to demonstrate an increased risk of coeliac disease in patients with primary biliary cirrhosis and autoimmune cholangitis. Our results confirm the previously reported high prevalence of false-positive anti-gliadin and guinea pig liver-derived anti-tissue transglutaminase antibodies in patients with chronic liver disease

Μεταβολή κυτταροκίνων και πρωτεολυτικών ενζύμων κατά την εξέλιξη της οξείας ιογενούς ηπατίτιδας

Βαρύνουσα σημασία στην καταστροφή του ηπατοκυττάρου κατά την διάρκεια οξείας ιογενούς ηπατίτιδος έχει δοθεί στην κυτταρική ανοσία, ενώ άλλοι μηχανισμοί ηπατοκυτταρικής καταστροφής δεν έχουν επακριβώς μελετηθεί. Σκοπός της παρούσης μελέτης αποτελεί η ανίχνευση νέων επιπρόσθετων μοντέλων καταστροφής του ηπατοκυττάρου, διαμέσου παραγωγής χυμικών παραγόντων, κατά την διάρκεια οξείας ιογενούς ηπατίτιδος. Η υπόθεση που θα ελεγχθεί βασίζεται στο γεγονός ότι αντιγόνα των ιών της ηπατίτιδος Α, Β, και C παρουσιαζόμενα από τα αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα (κυρίως κύτταρα Kupffer) στα Τ CD4+ λεμφοκύτταρα προκαλούν την παραγωγή μιας σειράς κυτταροκινών που οδηγούν στην ενεργοποίηση της πρωτογενούς και επίκτητης ανοσιακής απάντησης. Μελετήσαμε τα τρία σκέλη της ανοσολογικής απάντησης διαμέσου της μέτρησης στον ορό των κυτταροκινών που συνδέονται με αυτές καθώς και ορισμένων από τους χυμικούς παράγοντες που θεωρούμε ότι μετέχουν στις φλεγμονώδεις διεργασίες. Αναλυτικότερα: Πρωτογενή ανοσολογική απάντηση: Κυτταροκίνες (IL-1, IL6, TNF-α) , πρωτείνες οξείας φάσεως (CRP, C3,σερουλοπλασμίνη CER, α1 αντιθρυψίνη AAT, απτοσφαιρίνη HAP), αναστολείς των πρωτεολυτικών ενζύμων (ΑΑΤ, α2 μακροσφαιρίνη AMG), Τύπου 1 ανοσολογική απάντηση: Κυτταροκίνες (IL-2, IL12, IFN- γ) Τύπου 2 ανοσολογική απάντηση: Κυτταροκίνες (IL-4, IL10), κυκλοφορούντα ανοσοσυμπλέγματα. Μονοξείδιο του αζώτου (NO) και TGF-β Μεταλλοπρωτεάσες και ιστικοί αναστολείς αυτών ΑΣΘΕΝΕΙΣ Από το 1995-1997 19 ασθενείς με οξεία ιογενή ηπατίτιδα συμπεριελήφθησαν στην μελέτη (12 άνδρες, 7 γυναίκες) μέσης ηλικίας 29.95 ετών (από 16-65 ετών). 2 ασθενείς με οξεία ηπατίτιδα A, 2 ασθενείς με οξεία ηπατίτιδα C και 15 ασθενείς με οξεία ηπατίτιδα B. Αιμοληψία εγένετο κατά την πρώτη και τρίτη ημέρα της εισόδου των ασθενών στην Γαστρεντερολογική Κλινική, το πρωί στις 8π.μ. και το απόγευμα στις 6 μ.μ. Ακολούθησαν οι μετρήσεις στον ορό των ασθενών και σε κατεψυγμένο ορό 15 αιμοδοτών (8 άνδρες), ηλικίας από 18-45 ετών. ΜΕΘΟΔΟΣ Οι μετρήσεις των κυτταροκινών έγιναν με εμπορικώς διαθέσιμη ELISA Οι μετρήσεις των πρωτεϊνών οξείας φάσεως έγιναν με νεφελομετρία. Τα ανοσοσυμπλέγματα μετρήθηκαν επίσης με εμπορικώς διαθέσιμα αντιδραστήρια σε νεφελόμετρο. Οι μετρήσεις των μεταλλοπρωτεασών έγιναν με δύο μεθόδους Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA), και Gelatin zymography. Για τον προσδιορισμό της συστηματικής παραγωγής του ΝΟ, μετρήθηκε η συγκέντρωση στον ορό των δειγμάτων των ολικών νιτρικών (nitrite, NO2-) και νιτρωδών (nitrate, NO3-)