Vernieuwend Verbinden, Verbindend Vernieuwen

Het is bijna niet te geloven, maar enkele decennia geleden bestond er in ons land nog geen door de overheid georganiseerde en geregisseerde opvang van asielzoekers. Een vluchteling meldde zich ergens in Nederland in een gemeente, maakte kenbaar waar hij zich wilde ophouden en kreeg een uitkering in afwachting van de beoordeling van zijn asielverzoek. Toen was de opvang van asielzoekers dus nog een particuliere zaak. Asielzoekers moesten zelf maar op zoek naar onderdak

Time to turn over the crown:A temporal narrative analysis of royal leadership succession

The purpose of this paper is to capture legitimising principles of recent successions to the throne through narrative time. Further, this study considers leaders’ sense-giving to succession. This research applies a “temporal narrative analysis” to explicate legitimising principles of narrative time in three recent case studies of royal succession: the kingdoms of Spain, Belgium and the Netherlands. The findings show that royal successions in three modern European constitutional monarchies are legitimised through giving sense to narrative time. The legitimacy of timing succession is embedded in multiple temporal narratives, in which heirs apparent are brought forward as the new generation who will modernise the monarchy. The paper presents an innovative conceptual framework of sense-giving to succession through narrative time. This framework will be helpful to scholars who aim to grasp legitimising principles of temporal narration in leadership succession

Hoe de "Wisdom of Crowds" kan doorwerken in Den Haag.

Op 22 maart 2006 werden 140 burgers geïnstalleerd als lid van het Burgerforum Kiesstelsel. In opdracht van het kabinet bogen zij zich over een heikele kwestie: de vraag wat het beste kiesstelsel zou zijn voor de Tweede Kamer. Op 14 december van datzelfde jaar nam de verantwoordelijke minister het advies van het Burgerforum in ontvangst. Het fenomeen burgerforum was op dat moment redelijk nieuw voor ons land. Niet eerder werd op nationaal niveau met een dergelijk arrangement geëxperimenteerd. Hebben we hier te maken met een kansrijk nieuw arrangement om heikele kwesties aan te pakken en, zo ja, onder welke voorwaarden, heeft dit arrangement dan kans van slagen? In dit artikel kijken wij vanuit bestuurskundig perspectief nog eens terug op de ervaringen die in de afgelopen periode zijn opgedaan met het Burgerforum Kiesstelsel. We doen dit door dit burgerforum te vergelijken met een ander vertrouwd en beproefd maar ook veel bekritiseerd arrangement om heikele kwesties aan te pakken, namelijk de commissie die wordt bevolkt door deskundige insiders. We laten zien dat het burgerforum een alternatief kan zijn om de Wisdom of Crowds boven tafel te krijgen, ook in het geval van een inhoudelijk en politiekbestuurlijk complex en gevoelig onderwerp als het kiesstelsel. Daarna volgt een nadere analyse van het Burgerforum Kiesstelsel vanuit een perspectief van doorwerking. We presenteren onze bevindingen op dat punt en laten bij wijze van Bestuurswetenschappen conclusie zien hoe via een ‘procesmatige koppeling’ de doorwerking van burgerfora in de toekomst is te verbeteren

Publiek-private samenwerking in Nederland

Publiek-private samenwerking (PPS) mag zich verheugen in een ruime belangstelling, zowel in de beleidsdiscussies als in de beleidspraktijk (zie bijvoorbeeld de vele publicaties en activiteiten van het Kenniscentrum PPS van Financiën de laatste jaren) als in onderzoek (zie bijvoorbeeld Van den Ham en Koppenjan, 2002; Canoy, Janssen en Vollaard, 2001; Ecory, 2002; Klijn et al., 2006). Bij PPS worden private partijen betrokken bij het uitvoeren van beleid of het realiseren van beleidsproducten of -diensten. De veronderstelling is dat dit betere producten of meer efficiëntie (of beide) oplevert. In dit artikel1 willen wij kijken waar de ideeën over PPS vandaan komen en wat de achterliggende assumpties zijn en deze confronteren met de beleidsdiscussies in Nederland over dit onderwerp. We schetsen het beeld dat opdoemt uit de beschikbare gegevens over gerealiseerde of in gang gezette projecten en eindigen met de conclusie dat juist het management van PPS-projecten essentieel is voor het succes ervan, terwijl dat volgens ons in de beleidsdiscussies maar weinig aandacht krijgt

Besturen in commissie

Nederland bestuurt in commissie. Bepaald niet iedereen is daar gelukkig mee. Regelmatig klinkt de roep om het mes te zetten in het aantal commissies (zie bijvoorbeeld Duyvendak en Van de Koppel 2005).1 Commissies zouden vooral dienen als werkverschaffing voor bestuurders van weleer. Ze worden opgevat als synoniem voor alles wat stroperig is, geen resultaat oplevert en afbreuk doet aan het politieke primaat. In dat licht verzocht de Tweede Kamer al eerder per motie het aantal onderzoeks- en adviescommissies te beperken.2 De minister van Bestuurlijke Vernieuwing uit het vorige kabinet, Alexander Pechtold, liet weten ‘gek te worden van adviescommissies’ toen hij een bundel met opstellen over het verschijnsel kreeg aangeboden.3 Diverse ministers uit eerdere kabinetten hebben hun tanden er al op stukgebeten, maar een beroep doen op commissies lijkt onuitroeibaar als fenomeen. Dat vraagt om een nader onderzoek naar ‘besturen in commissie’. Want wat weten we er eigenlijk precies vanaf? Hoeveel commissies worden er ingesteld? Waarom worden ze ingesteld? Wie wil afrekenen met de veelheid aan commissies die Nederland kent, doet er goed aan zich eerst te verdiepen in de redenen die er zijn om keer op keer toch weer van hun diensten gebruik te maken

Over hijgerigheid en lange adem : een verkenning van de relatie tussen toezicht en media

Burgers krijgen elke dag een omvangrijke stroom informatie te verwerken, door de mensen die ze spreken, bij de activiteiten die ze ondernemen, of door de indrukken die ze opdoen. Een deel van de informatie krijgen ze via de media; niet direct van anderen, maar via mediale platforms of kanalen. Mensen lezen kranten, zien nieuwsprogramma’s, lezen tijdschriften, bekijken nieuwssites, krijgen gratis kranten in het openbaar vervoer, ontvangen berichten uit hun sociale netwerk, et cetera. Soms vertellen mensen hun in kranten of televisieuitzendingen over gebeurtenissen of laten ze hen zien wat henzelf opgevallen is; of ze nemen via smartphones, computers, tablets of andere dragers van digitale nieuwsberichten kennis van wat elders gebeurt. Informatie alom. De informatiesamenleving is een accurate duiding voor onze tijd; niet zozeer omdat we informatie meer dan ooit gebruiken of benutten, maar omdat informatie meer dan ooit letterlijk overal is en in een ongekende veelheid