Dozymetria źródeł beta stosowanych w brachyterapii wewnątrznaczyniowej

IntroductionOver a period of the last ten years the application of ionizing radiation in the prevention of restenosis in cardiovascular diseases has become a treatment of choice. The aim of this study was the verification of procedures used for the determination of the activity and uniformity of a P-32 wire source used in brachytherapy of cardiovascular disease.Materials and methodsMeasurements of activity and uniformity were carried out for beta P-32 radioactive sources used in the Galileo afterloading system from Guidant. Measurements of activity were carried out with an ionization well chamber. Source homogeneity was measured with radiochromic films.Results and discussionThe activity of the source determined on the basis of measurements with a well chamber agreed within 1.5% with the activity values provided by the manufacturer for each source. The results show that the activity distribution along the source length is homogeneous within ±5%. The dose rate fall-off as a function of the distance from the source axis measured with a radiochromic film is in good agreement with Monte Carlo calculations.ConclusionsMeasurements of the activity of P-32 sources with a dedicated well chamber confirm with high accuracy the results of activity measurements provided by the manufacturer. The methods of measurement of source activity and uniformity presented in this paper assure proper quality of treatment planning in cardiovascular brachytherapy.WstępW okresie ostatnich dziesięciu lat zastosowanie promieniowania jonizującego w zapobieganiu restenozie było powszechnie stosowane. Celem niniejszego doniesienia była weryfikacja procedur używanych w wyznaczaniu aktywności i jednorodności jej rozkładu dla liniowych źródeł P-32 stosowanych w brachyterapii choroby wieńcowej.Materiał i metodyPomiary aktywności i jednorodności jej rozkładu przeprowadzono dla źródeł promieniowania beta stosowanych w aparacie Galileo firmy Guidant. Pomiary aktywności prowadzone były przy pomocy studzienkowej komory jonizacyjnej.Wyniki i dyskusjaDla wszystkich badanych źródeł aktywność wyznaczana za pomocą studzienkowej komory jonizacyjnej zgadzała się z dokładnością 1.5% z wielkością aktywności podawaną przez producenta. Wyniki pomiarów świadczą, że rozkład aktywności wzdłuż źródła jest jednorodny w zakresie ±5%. Spadek mocy dawki w funkcji odległości od osi źródła wyznaczony za pomocą filmów radiochromowych był zgodny z obliczeniami metodą Monte Carlo.WnioskiPomiary aktywności źródeł P-32 za pomocą specjalnie dostosowanej komory jonizacyjnej potwierdziły z dużą dokładnością wartości aktywności podane na świadectwie producenta. Metody pomiarów aktywności i jednorodności źródeł przedstawione w niniejszym opracowaniu pozwalają na zapewnienie wymaganej dokładności określania wielkości dawki i zapewnienie odpowiedniej jakości planowania leczenia w brachyterapii śródnaczyniowej

Intraoperative brachytherapy of the retroperitoneal space sarcoma: irradiation technique and assessment of early tolerance

Mięsaki zlokalizowane w przestrzeni zaotrzewnowej są zmianami występujqcymi stosunkowo rzadko a metodą zasadniczą leczenia radykalnego jest zabieg operacyjny. Radioterapia stosowana jest jako leczenie uzupełniające w większości przypadków. W niniejszym doniesieniu autorzy przedstawiają metodę napromieniania loży po usuniętym guzie nowotworowym wykorzystującą źródło o wysokiej mocy dawki (brachyterapia metodą HDR). Napromienianie przeprowadzane jest w trakcie trwania zabiegu operacyjnego a wstępne obserwacje wskazują na dobrą tolerancję przez chorych przedstawianej metody.Sarcomas localised in the retroperitoneal space are not very common, and surgery is the main method used in radical treatment of these malignancies. In most cases radiotherapy is only a complementary method of therapy. The authors present a technique which employs a high dose source (HDR brachytherapy) to irradiate the site following the surgical excision of the tumour. The irradiation is carried out intraoperationally, and the preliminary results indicate that the above method is well tolerated by patients

Skuteczność wewnątrzwieńcowej brachyterapii w leczeniu restenozy w stencie u chorych na cukrzycę

Wstęp: U chorych na cukrzycę w obserwacjach odległych stwierdzono zwiększone ryzyko restenozy, kolejnych rewaskularyzacji oraz zgonu po przezskórnych zabiegach interwencyjnych (PCI). Dotyczy to w szczególności osób z restenozą w stencie (ISR). Celem pracy było zbadanie skuteczności działania wewnątrzwieńcowej b-brachyterapii u chorych na cukrzycę z restenozą w stencie, poddanych PCI oraz porównanie z wynikami uzyskanymi u osób z ISR bez cukrzycy. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 68 kolejnych pacjentów z ISR, w tym 10 chorych na cukrzycę (2 z cukrzycą typu 1). Wyjściowe parametry kliniczne i angiograficzne były porównywalne u chorych na cukrzycę i bez tego schorzenia. Bezpośrednio po skutecznym PCI pacjentów poddano b-brachyterapii z użyciem izotopu P32. Wyniki: W obserwacji 6-miesięcznej u osób z ISR i cukrzycą oraz z ISR i bez cukrzycy stwierdzono zbliżone częstości restenozy rozpoznawanej angiograficznie (20% vs. 30%; NS), jak i nowych incydentów sercowych (MACE) (30% vs. 34%; NS). W analizie wieloczynnikowej nie wykazano wpływu cukrzycy na częstość restenozy i MACE. Wnioski: U chorych na cukrzycę z ISR poddanych b-brachyterapii częstość restenozy i MACE była podobna jak w grupie osób z ISR bez cukrzycy. W świetle tych wyników wewnątrzwieńcową b-brachyterapię można zalecać jako skuteczną metodę leczenia chorych z ISR i cukrzycą. (Folia Cardiol. 2003; 10: 127–134

Skuteczność wewnątrzwieńcowej brachyterapii w leczeniu restenozy w stencie u chorych na cukrzycę

Wstęp: U chorych na cukrzycę w obserwacjach odległych stwierdzono zwiększone ryzyko restenozy, kolejnych rewaskularyzacji oraz zgonu po przezskórnych zabiegach interwencyjnych (PCI). Dotyczy to w szczególności osób z restenozą w stencie (ISR). Celem pracy było zbadanie skuteczności działania wewnątrzwieńcowej b-brachyterapii u chorych na cukrzycę z restenozą w stencie, poddanych PCI oraz porównanie z wynikami uzyskanymi u osób z ISR bez cukrzycy. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 68 kolejnych pacjentów z ISR, w tym 10 chorych na cukrzycę (2 z cukrzycą typu 1). Wyjściowe parametry kliniczne i angiograficzne były porównywalne u chorych na cukrzycę i bez tego schorzenia. Bezpośrednio po skutecznym PCI pacjentów poddano b-brachyterapii z użyciem izotopu P32. Wyniki: W obserwacji 6-miesięcznej u osób z ISR i cukrzycą oraz z ISR i bez cukrzycy stwierdzono zbliżone częstości restenozy rozpoznawanej angiograficznie (20% vs. 30%; NS), jak i nowych incydentów sercowych (MACE) (30% vs. 34%; NS). W analizie wieloczynnikowej nie wykazano wpływu cukrzycy na częstość restenozy i MACE. Wnioski: U chorych na cukrzycę z ISR poddanych b-brachyterapii częstość restenozy i MACE była podobna jak w grupie osób z ISR bez cukrzycy. W świetle tych wyników wewnątrzwieńcową b-brachyterapię można zalecać jako skuteczną metodę leczenia chorych z ISR i cukrzycą. (Folia Cardiol. 2003; 10: 127–134

SKUTECZNOŚĆ I CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA ODLEGŁE WYNIKI WEWNĄTRZWIEŃCOWEJ BRACHYTERAPII

Background: Effectiveness evaluation and search for the factors determining long-term results of β intracoronary brachytherapy (ICBT) are of a special importance in an upcoming era of drug- eluting stents usage for a wide range of clinical indications: de novo and in-stent restenosis lesions.Methods.: One hundred forty eight consecutive patients (59.6±9.6 years, 72% men) treated with β ICBT for in-stent restenosis (ISR) or de novo lesions were studied. There were 135 ISR in 121 patients and 31 de novo lesions in 27 patients. Follow-up coronary angiography was performed in all patients after a mean of 8.9±4.5 months. Detailed qualitative and quantitative angiographic analysis of pre-, peri- and postprocedural as well as follow-up angiograms was performed.Results: Forty five percent of patients treated for de novo lesions were diabetic. Thirty five percent of all targets were located in vessels with a reference vessel diameter 1 according to the Mehran classification. The mean length of an irradiated segment was 37.6 mm. The overall recurrent restenosis rate was 28.3%. Multivariate analysis revealed that the reference vessel diameter and the presence of edge injury within the proximal 32P source dose-fall off were the only independent predictors of recurrent restenosis after ICBT (OR 0.46; 95%CI 0.24-0.89; p=0.021 and OR 2.55; 95%CI 1.23-5.25; p=0.011, respectively).Conclusions: Recurrent restenosis after β intracoronary brachytherapy treatment is negatively associated with the target vessel size. Presence of edge injury within the proximal 32P source dose-fall increases the frequency of recurrent renarrowing after ICBT. Our results indicate that target vessel size should be taken into account in optimising interventional strategy for ISR treatment: drug eluting stents versus intracoronary brachytherpy. Avoidance of edge injury within the proximal 32P source *dose fall- off* is strongly recommended while ICBT application