Prognostic factors in patients surgically treated after hip fracture

Wstęp: Osteoporoza z racji zmian demograficznych oraz nieprawidłowego stylu życia społeczeństw rozwiniętych stała się poważnym problemem społecznym. Złamanie bliższego końca kości udowej stanowi jej najpoważniejsze powikłanie, związane z dużą śmiertelnością lub trwałymi następstwami. Celem pracy była ocena wpływu wybranych czynników socjoekonomicznych i czasu interwencji chirurgicznej na rokowanie. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 148 pacjentów (114 kobiet i 34 mężczyzn) w wieku od 48 do 93 lat, po operacyjnym leczeniu złamania bliższego końca kości udowej, wśród których przeprowadzono badanie ankietowe. Wyniki: W trakcie rocznej obserwacji zmarło 34 pacjentów, co stanowiło 23% badanej grupy. Kolejnych porównań dokonano w dwóch grupach. Wśród 114 pacjentów, którzy przeżyli roczną obserwację (grupa A) oraz w grupie pacjentów, którzy zmarli (grupa B). Średnia wieku pacjentów z grupy A wynosiła 76,3 lata , a dla pacjentów grupy B &#8212; 82,6 lat (p < 0,05). W grupie A przed złamaniem 79,8% pacjentów deklarowało pełna samodzielność, w porównaniu do 44,1 % w grupie B (p < 0,05). Regularnie uprawiało różne formy aktywności fizycznej 39,5% z grupy A i 11,8% w grupie B (p < 0,05). Aktywne spędzaniu czasu poza domem zgłaszało 32,5 % chorych w grupie A vs 14,7% w grupie B. Złamanie wpłynęło niekorzystnie na sytuację materialną pacjentów. Nie stwierdzono zależności między szybkością operacji a rokowaniem pacjentów. Wnioski: 1. Złamanie bliższego końca kości udowej mimo zastosowania leczenia zabiegowego nadal obarczone jest dużym ryzykiem zgonu. 2. Duża aktywność fizyczna, szczególnie poza domem, samodzielność oraz posiadanie partnera wpływają korzystnie na rokowanie pacjentów po złamaniu bliższego końca kości udowej. 3. Złamanie bliższego końca kości udowej ma negatywny wpływ na sytuację materialną pacjentów. 4. Szybkość interwencji chirurgicznej po złamaniu bliższego końca kości udowej nie ma wpływu na przeżywalność. (Endokrynol Pol 2013; 64 (2): 108&#8211;113)Introduction: By the impact of demographic changes and as the result of the &#8216;incorrect&#8217; lifestyles pursued in developed societies, osteoporosis has become a serious social problem. Hip fracture is the most serious complication of osteoporosis and is associated with high mortality rates or permanent health impairment. The goal of this study was an evaluation of the impact of selected socio-economic factors and of the time period from fracture to surgical intervention on the patient&#8217;s prognosis. Material and methods: A group of 148 patients (114 women and 34 men) participated in the study, their age varying between 48 and 93 years, all of them after surgical treatment of hip fracture. A questionnaire study was carried out, encompassing all the participants. Results: During a year-long follow up, thirty-four (34) patients, i.e. 23% of the whole group, passed away. Further comparisons were performed between two groups: Group A &#8212; 114 patients, who survived the follow up period, and Group B &#8212; those who died. The mean age of patients was 76.3 and 82.6 years in Groups A and B, respectively (p < 0.05). In Group A, 79.8% of the patients declared full self-dependence prior to fracture episode vs. 44.1% of the patients in Group B (p < 0.05). Regular physical activity &#8212; in various forms &#8212; was undertaken by 39.5% of the patients in Group A and 11.8% of those in Group B (p < 0.05). Active ways of spending outdoor time were reported by 32.5% of the patients in Group A vs. 14.7% in Group B (p < 0.05). Fracture unfavourably influenced the material situation of affected patients. No relationship was found between the time period from fracture to surgery and the patient&#8217;s prognosis. Conclusions: 1. Despite the currently available surgical treatment methods, hip fracture is still laden with a high risk of fatality. 2. High physical activity, especially outdoors, self-dependence and having a partner positively influence patient&#8217;s prognosis after hip fracture. 3. Hip fracture negatively changes the material situation of patients. 4. The length of time from hip fracture to operation has no effect on the survival rate. (Endokrynol Pol 2013; 64 (2): 108&#8211;113

A discussion of the intervention thresholds in osteoporosis treatment in Poland

Introduction: Epidemiological prognoses regarding the global spread of post-menopausal osteoporosis can prove somewhat nebulous. But it is clear that low-energy fractures and their consequences will become an increasingly serious health problem. Therefore it is crucial to implement prognostic procedures which could more effectively predict the incidence of osteoporosis and its complications. Material and methods: The study involved 378 female patients aged 40&#8211;86 years for whom clinical risk factors of osteoporotic fracture were analysed. Densitometry (DPX) was performed at femoral neck. The 10&#8211;year risk of fracture was assessed according to the British model of FRAX calculator. Results: The study group was divided into two, depending on the history of low-energy fractures. Previous osteoporotic fractures were confirmed in 128 patients. In this group, the mean bone mineral density (BMD) values (0.717 g/cm2) were lower than in the group without fracture history (0.735 g/cm2). In 33.3% of patients aged 50-59 years and 17% of women aged 60-79 who required medical treatment for their clinical status (previous fracture), the FRAX value did not meet the criterion of pharmacotherapy administration. Considering BMD in the calculation of FRAX produced an even higher underestimation of the fracture risk. Of women aged 40-49, 25% were qualified for pharmacotherapy of osteoporosis. In that particular age category, BMD did not affect the FRAX value. BMD measurement had a higher discriminatory value among patients aged 50-79, increasing the number of patients requiring therapy by more than 50%. Conclusions: 1. The FRAX calculator does not always consider the history of low-energy fractures as a criterion sufficient for therapy implementation. 2. Designing a FRAX calculator specifically for the Polish population would be advisable. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (1): 30-36)Wstęp: Prognozy epidemiologiczne dotyczące rozprzestrzenienia osteoporozy pomenopauzalnej na świecie są niepokojące. W związku z tym konsekwencje złamań niskoenergetycznych będą stanowiły coraz większy problem zdrowotny społeczeństw. Konieczne staje się zatem wdrożenie postępowań, które będą skuteczniej przewidywały występowanie osteoporozy pomenopauzalnej i powikłań choroby. Materiał i metody: Występowanie klinicznych czynników złamania oceniano w grupie 378 pacjentek w wieku 40-86 lat. Dodatkowo u wszystkich kobiet przeprowadzono badanie densytometryczne bliższego końca kości udowej. W celu obliczenia 10-letniego ryzyka złamania posłużono się modelem brytyjskim kalkulatora FRAX. Wyniki: W niniejszej pracy grupę badaną podzielono na dwie części w zależności od wywiadu dotyczącego wystąpienia niskoenergetycznego złamania. U 128 pacjentek stwierdzono w przeszłości złamanie osteoporotyczne. W tej grupie średnie wartości gęstości mineralnej kości (BMD, bone mineral density) (0,717 g/cm2> ) były niższe niż w grupie bez złamań (0,735 g/cm2>). W grupie między 50.-59. rokiem życia, która ze względu na stan kliniczny (wcześniejsze złamanie) wymagała leczenia, wartość FRAX w 33,3%, a między 60.-79. rokiem życia w 17%, nie spełniała kryterium włączenia farmakoterapii. Uwzględniając FRAX BMD w grupie między 60.-79. rokiem życia, stwierdzono jeszcze większe niedoszacowanie ryzyka złamań, sięgające 25%. Wśród kobiet między 40.-49. rokiem życia, bez złamań, 25% kwalifikowała się do farmakoterapii osteoporozy pomenopauzalnej. W tej kategorii wiekowej dodanie informacji BMD nie wpływało na wysokość FRAX-10. Badanie BMD miało większą wartość dyskryminacyjną wśród chorych między 50.-79. rokiem życia, zwiększając liczbę włączonych według wskazań do terapii farmakologicznej nawet o ponad 50%. Wnioski: 1. Kalkulator FRAX nie zawsze uwzględnia wcześniejsze złamanie niskoenergetyczne jako wystarczające kryterium do wdrożenia terapii. 2. Wskazane jest opracowanie kalkulatora FRAX dla polskiej populacji. (Endokrynol Pol 2011; 62 (1): 30-36

Wpływ kompetencji społecznych lekarzy na stosowanie się do zaleceń lekarskich przez pacjentów przyjmujących leki na osteoporozę – badanie na grupie Polek po menopauzie

Objective: The aim of the study was to examine the impact of social competence of physicians on the effectiveness of patient compliance and persistence with therapy. Material and methods: The study included physicians and their patients, previously diagnosed with osteoporosis, and eligible to receive pharmacological treatment. The physicians were evaluated with the Social Competence Questionnaire involving three dimensions: social exposure, intimacy and assertiveness, as well as in the combined scale. All patients in the study group were prescribed the same medication: alendronate once a week. Compliance and persistence of the patients were juxtaposed with social interaction skills of physicians during 7 scheduled appointments at 2-month intervals. Results: Doctor’s effectiveness in situations demanding close interpersonal contact was higher in the group with good compliance - group A (pIntencją autorów było zbadanie wpływu kompetencji społecznych lekarza na wytrwałość pacjenta w leczeniu oraz poziom stosowania się chorego do zaleceń lekarskich. Materiał i metody: Projekt badania zakładał udział lekarzy oraz pacjentów, z uprzednio zdiagnozowaną osteoporozą, bez przeciwwskazań do farmakologicznego leczenia osteoporozy. Poziom kompetencji społecznych lekarzy oceniono przy użyciu Kwestionariusza Kompetencji Społecznych (KKS), w 3 wymiarach: Intymność, Ekspozycja Społeczna, Asertywność oraz w Skali Łącznej. Wszyscy pacjenci otrzymali receptę na ten sam lek- alendronian przyjmowany raz w tygodniu. Poprawność stosowania się do zaleceń i wytrwałość w terapii analizowano względem poziomu kompetencji społecznych lekarzy, podczas 7 wizyt pacjentów w dwumiesięcznych odstępach. Wyniki: Efektywność działań lekarzy w sytuacjach wymagających bliskiego interpersonalnego kontaktu była wyższa w grupie A- pacjentów dobrze współpracujących (

Polymorphism of VDR gene - the most effective molecular marker of osteoporotic bone fractures risk within postmenopausal women from Wielkopolska region of Poland

Osteoporoza jest ważnym problemem zdrowotnym dzisiejszych czasów. W większości przypadków dotyczy kobiet w okresie pomenopauzalnym. Rozwija się zwykle powoli i początkowo ma bezobjawowy przebieg. Często pierwszym jej objawem i groźnym powikłaniem jest złamanie kości. Skutki tego zdarzenia mogą wpływać negatywnie na jakość życia oraz mogą być przyczyną zwiększonej umieralności tej populacji. Efektywna prewencja i leczenie osteoporozy polega na identyfikacji i ocenie indywidualnego ryzyka złamania kości. Do tego celu można wykorzystać wiele metod diagnostycznych, w tym również metody genetyczne. Celem badania była ocena, które z różnych wariantów genotypu związane są z występowaniem choroby oraz mają wpływ na gęstość mineralną kości. Obserwacji poddano 261 pacjentek z osteoporozą pomenopauzalną. W badaniu ocenie poddano polimorfizmy następujących genów: OPG, VDR, ESR1, TGFB1, COL1A1 oraz BMP2.Znamienność statystyczną pomiędzy wartościami gęstości mineralnej kości a polimorfizmem genu wykazano tylko dla allelu T TaqI genu VDR. W populacji kobiet z osteoporozą pomenopauzalną, zamieszkujących teren Wielkopolski, stwierdzono częstsze występowanie genotypu aa dla ApaI, bb dla Bsm i TT dla Taq genu VDR u pacjentek z większym ryzykiem złamania kości.The major public health problem which will arise is a frequency of osteoporosis. The first manifestations of this disease are often bone fractures. Identification and evaluation of individual bone fracture risk will be the most effective way of solving the problem. Genetic determination of osteoporosis is unquestionable. The aim of this study is to detect which variants of genotypes lead to illness. We investigated 187 patients with osteoporosis (161 women, 26 men) and 19 healthy subjects. Polymorphisms of the following genes were investigated: OPG, VDR, ESR1, TGFB1 COL1A1, and BMP2. The statistically significant relationship between BMD value and T allele of Taq I VDR gene were found. Genotypes: aa, bb, TT of VDR gene occur more frequently in polish osteoporotic population in Wielkopolska region within patients with higher risk of bone fractures

Vitamin D dosage in postmenopausal osteoporotic women

Wstęp. W 2013 roku zmieniły się wytyczne dotyczące dawki profilaktycznej i leczniczej witaminy D. Według nich dorośli bez niedoboru powinni przyjmować 800–2000 j.m. Dawka terapeutyczna to do 10 000 j.m./dobę, nie więcej niż 50 000 na tydzień. Takie zalecenia budzą niepokój przyzwyczajonych do wcześniejszych rekomendacji pacjentów, farmaceutów, a nawet lekarzy. Cel pracy. Ocena dawki skutecznie wyrównującej niedobory witaminy D u pacjentek z osteoporozą pomenopauzalną. Materiał i metody. U 145 kobiet z osteoporozą ze stężeniem 25(OH)D poniżej wartości rekomendowanych oceniono skuteczność dawki 3000–5000 j.m./dobę, mierząc stężenie 25(OH)D w surowicy po 3–12-miesięcznej terapii. W trakcie wizyty kontrolnej zbierano wywiad dotyczący realizacji zaleceń. Wyniki. 1. Zalecane dawki witaminy D u 41,4% pozwoliły na uzyskanie rekomendowanego stężenia w surowicy. 2. U osób leczonych 58,6% nie osiągnęło terapeutycznych stężeń 25(OH)D. 3. Około 40% pacjentek deklarowało pobieranie dawki mniejszej niż zalecana w obawie przed działaniami niepożądanymi z inicjatywy własnej, farmaceuty lub lekarza rodzinnego. Wnioski. 1. Dawka cholekalcyferolu stosowana przez pacjenta nie jest równoznaczna z zalecaną. 2. Rozpowszechnienie wiedzy na temat dawkowania witaminy D wśród pacjentów i środowisk medycznych jest kluczem do poprawy w stosowaniu zaleceń.Introduction. The recommendations on the preventive and therapeutic dosage of vitamin D were changed in 2013. According to them adults without vitamin D deficiency should receive 800–2000 IU vitamin D daily (preventive dosage), obese patients up to 4000 IU daily. The recommended therapeutic dosage is up to 10 000 IU daily, but no more than 50 000 IU weekly. The above mentioned recommendations raise concerns among patients, pharmacists and even doctors accustomed to previous recommendations. Aim of the study. The aim of this study was to assess the efficacy of the recommended dosages of vitamin D in postmenopausal osteoporotic women with vitamin D deficiency. Material and methods. 145 women with serum 25(OH)D below the recommended value were treated with 3000–5000 IU vita min D daily. The blood tests were repeated after 3–12 months in order to verify the efficacy of the prescribed dosage. Compliance was assessed during 2nd visit. Results. 1. 41.4% of treated patients achieved the therapeutic concentration of 25(OH)D, whereas 58.6% did not. 2. About 40% patients declared taking lower than prescribed dosage of cholecalciferol on their own, pharmacists’ or family doctors’ initiative for fear of side effects. Conclusions. 1. The prescribed dosage of vitamin D was often not compatible with the recommended one. 2. Propagating knowledge about the prophylactic and therapeutic dosage of vitamin D among both patients and the medical community is the key to improve cooperation in the application of these recommendations

Recommendations for vitamin D supplementation

Mimo braku jednoznacznego zdefiniowania optymalnego zaopatrzenia organizmu człowiekaw witaminę D uważa się, że jej niedobory są powszechne na całym świecie i dotyczą wszystkichgrup wiekowych. Wobec udokumentowanego wpływu witaminy D na wiele procesówżyciowych konieczne jest utrzymanie prawidłowego stężenia witaminy D w surowicy krwi.Ponieważ zalecenia dotyczące uzupełniania niedoborów witaminy D odnoszą się do bardzozróżnicowanej grupy osób, istotna jest rola lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w realizowaniuwytycznych w populacji swoich pacjentów.Poniższe propozycje systematyzują informacje na temat właściwej suplementacji i leczeniawitaminą D w zależności od wieku i sytuacji klinicznej pacjentów dla których są rekomendowane.Despite lack of one, unequivocal definition of proper vitamin D status in humans, hypovitaminosisD has been considered as the widespread phenomenon al l over the world andamong all age groups. As the impact of vitamin D on numerous vi tal functions has beenwell documented, the importance of maintaining proper vitamin D serum concentrationsneeds to be emphasized. Since the recommendations for vitamin D supplementation mayrefer to diverse groups of patients, there is significant role of primary care physician inimplementation of the guidelines in the population of their patients. The following proposalssystematize information on proper supplementation and therapy with vitamin D, dependingon the age and clinical condition of patients for which they are recommended

Association analysis of vitamin D receptor gene polymorphisms with bone mineral density in young women with Graves' disease

Graves' (GD) hyperthyroidism induces accelerated bone turnover that leads to decreased bone mineral density (BMD). The role of the VDR gene in predisposition to primary osteoporosis has been recognized. Recent studies show associations between the VDR gene polymorphisms and susceptibility to autoimmune diseases. Here we analyzed if VDR gene polymorphisms: BsmI, ApaI, TaqI, and FokI may predispose women with Graves' hyperthyroidism to BMD reduction or to disease development. The subjects were 75 premenopausal female Polish patients with GD and 163 healthy women. The genotyping was performed by the use of the restriction fragment length polymorphism analysis (RFLP). We studied the association of the VDR polymorphisms and their haplotypes with patients' BMD and also SNPs and haplotypes association with Graves' disease. We found a strong linkage disequilibrium for the BsmI, ApaI, and TaqI polymorphims that formed three most frequent haplotypes in Graves' women: baT (47.9%), BAt (34.9%), and bAT (16.4%). We did not show statistically significant association of analyzed VDR polymorphisms or haplotypes with decreased bone mineral density in Graves' patients. However, the presence of F allele had a weak tendency to be associated with Graves' disease (with OR=1.93; 95% CI: 0.97-3.84; p=0.058). In conclusion: VDR gene polymorphisms do not predict the risk of decreased BMD in Polish women with Graves'. It may be speculated that the F allele carriers of the VDR-FokI polymorphism are predisposed to Graves' disease development