Superficial femoral vein versus extra-anatomic bypass in treatment of vascular prosthesis infection

Wstęp. Celem pracy jest ocena wyników leczenia zakażeń protez naczyniowych, w których zastosowano pomost pozaanatomiczny oraz żyłę udową powierzchowną jako pomost naczyniowy w miejsce po usuniętej protezie. Materiał i metody. W latach 2001–2003 na Oddziale Chirurgii Naczyniowej Kliniki Kardiochirurgii AM w Gdańsku przeprowadzono 1580 operacji z zakresu chirurgii naczyniowej. W 14 przypadkach operację wykonano z powodu zakażenia protezy. U 6 chorych w celu odtworzenia krążenia w kończynach zastosowano pomost wykonany z żył udowych powierzchownych, w tym u 4 pacjentów w leczeniu zakażenia pomostu aortalno-dwuudowego, u 1 — aortalno-udowego i u 1 — pachowo-udowego. W ostatnim przypadku dodatkowo wykorzystano udrożnioną tętnicę udową powierzchowną (grupa I). U wszystkich chorych z tej grupy pomost przeprowadzono przez kanał po usuniętej protezie. U 8 chorych zastosowano pomost pozaanatomiczny (grupa II). W 6 przypadkach wykonano pomost pachowo-dwuudowy, a w 2 — pomost pachowopodkolanowy. U wszystkich chorych zabieg odtwarzający krążenie w kończynie poprzedzał częściowe lub całkowite usunięcie protezy, a cała procedura została wykonana jednoczasowo. Grupa I (n = 6) Grupa II (n = 8) Okres obserwacji (miesiące) 4–18 (średnio 11,4) 2–24 (średnio 14,5) Śmiertelność 1 (16,6%) 2 (25%) Amputacje 0 1 Reperacje 2 1 U żadnego z chorych, u których pobrano żyłę udową powierzchowną, nie zaobserwowano dużych obrzęków lub nasilonych objawów niewydolności żylnej kończyn. Wnioski. Leczenie operacyjne zakażeń protez naczyniowych jest wciąż bardzo trudne. Zastosowanie odpowiedniej metody terapii w poszczególnych przypadkach jest podstawą uzyskania dobrego wyniku. Żyła udowa powierzchowna może stanowić doskonały materiał zastępujący zakażoną protezę, zwłaszcza w przypadkach, w których wykonanie pomostu pozaanatomicznego jest niemożliwe.Background. The objective of this paper is to evaluate results of therapy of infected vascular prostheses with replacement of the prosthetic material with autologous superficial femoral vein. Material and methods. Between 2001 and 2003, 1580 vascular surgeries were performed in Department of Vascular Surgery. In 14 cases, indications of infection of the vascular prosthesis were seen. In 6 patients, venous material (superficial femoral vein — SFV) was used to re-establish circulation in the affected leg. SFV was used in the treatment of infections of aorto-bi-femoral bypasses (4 cases), aorto-femoral (1) and axillofemoral (1). In the last case, a desobliterated superficial artery was used (group I). In all the above cases, a new by-pass was run through the tunnel left after the removal of the infected prosthesis. In 8 cases, an extra-anatomical by-pass was inserted (group II). In 6 cases, axillo-bi-femoral by-pass was performed and 2 patients received axillo-popliteal bypasses. In every patient reconstructive procedure, regenerating flow in the affected limb, was preceded by partial or total excision of the infected prosthesis (during the same surgery). Results. Group I (n = 6) Group II (n = 8) Observation (months) 4–18 (average 11,4) 2–24 (average14,5) Mortality 1 (16,6%) 2 (25%) Amputations 0 1 Resurgeries 2 1 None of the patients in whom we performed SFV harvest presented with major edema or venous insufficiency. Conclusion. Treatment of vascular prosthesis infection is still a complicated therapeutic problem. Application of the correct treatment methods for each case is the key to therapeutic success. SVF may be an excellent replacement material, especially in cases where placement of an extra-anatomic bypass is impossible

Carotid endarteriectomy in patients with contralateral internal carotid artery occlusion - early postoperative results

Wstęp. Pacjenci z hemodynamicznie istotnym zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej i zamknięciem przeciwstronnej tętnicy szyjnej wewnętrznej są grupą zwiększonego ryzyka wystąpienia pełnoobjawowego udaru niedokrwiennego mózgu. Dane z piśmiennictwa wskazują na konieczność wczesnego wdrożenia u tych chorych leczenia chirurgicznego. Endarteriektomia tętnicy szyjnej wykonywana w znieczuleniu miejscowym umożliwia stałe monitorowanie stanu neurologicznego pacjenta i pozwala na selektywne stosowanie czasowego przepływu wewnętrznego. Celem niniejszej pracy była ocena wyników wczesnych wspomnianych operacji i częstości stosowania czasowego przepływu wewnętrznego.Materiał i metody. Badano wyniki 323 zabiegów endarteriektomii szyjnej wykonanych u 290 chorych w latach 2002-2003 w Klinice Kardiochirurgii AMG. W 1 grupie znalazło się 49 operacji u chorych ze zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej powyżej 70% i zamknięciem przeciwstronnej tętnicy szyjnej wewnętrznej. W grupie 2 było 274 operacji przeprowadzonych u chorych ze zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej bez przeciwstronnej niedrożności. W 1 grupie stwierdzono znamiennie częściej występujące objawy neurologiczne (p > 0,01) oraz znamiennie częściej występujące zmiany niedokrwienne w tomografii komputerowej (CT) mózgowia (p > 0,001). Wyniki. W grupie 1 w obserwacji wczesnej stwierdzono 2 udary niedokrwienne mózgu (4,1%), natomiast w grupie 2 udar niedokrwienny wystąpił u 4 chorych (1,5%). W grupie 1 nie odnotowano zgonu, w grupie 2 śmiertelność wyniosła 1,8% (5 chorych). W grupie 1 znamiennie częściej stosowano czasowy przepływ wewnętrzny (p > 0,001) (16,3% vs. 2,2% w grupie 2). Wnioski. Obecność przeciwstronnego zamknięcia tętnicy szyjnej wewnętrznej wymagała częstszego stosowania czasowego przepływu wewnętrznego w trakcie endarteriektomii szyjnej. Częstość powikłań wczesnych była porównywalna w obu badanych grupach.Background. Patients with occlusion of internal carotid artery (ICA) and stenosis of internal carotid artery on the contralateral side are a high risk group for brain stroke. Literature data provide for early operative treatment in this group. Carotid endarteriectomy under local anaesthesia allows for continuous neurological state monitoring and allows a decrease in intraluminal shunt use. The objective of this study was to evaluate the early results of surgical treatment in this group and to evaluate intraluminal shut use rate. Material and methods. 323 procedures of carotid endarteriectomy were performed in the Department of Cardiac Surgery during the years 2002-2003. The patients were divided into two groups - group I (49 cases) of patients with occlusion of ICA and ≥ 70% stenosis of contralateral ICA, and group II (274 cases) of ≥ 70% ICA stenosis without contralateral occlusion. Group I had significantly more common preoperative neurological incidents and significantly more common ischemic changes in brain CT (p > 0.001). Results. In group I there were 2 brain infarcts in early observation (4.1%), while in group II 4 neurological incidents were noted (1.5%). No patient died in group I, while 5 patients died in early observation in group II giving mortality of 1.8%. In group I intraluminal shunt was used significantly more commonly (16.3% vs. 2.2%). Conclusions. The rates of neurological complications were comparable in both groups. Intraluminal shunting was used more commonly in the group with contralateral internal carotid artery occlusion