Plasma hemostasis disturbances after heart transplantation procedure corrected by of human prothrombin complex

Hemostasis involves complex processes meaning blood not to extravasate. It's temporary cessation is necessary to perform cardiac surgery procedure with cardiopulmonary bypass. In heart transplantation, standard procedures of heparine neutralization are insufficient. We present results obtained from the group of 10 patients (8 men and 2 women) in mean age of 41±15 years, who underwent heart transplantation procedure with Lower-Shumway technique in moderate hypothermia (28°C). Mean cardiopulmonary bypass time was 218±20min, cross clampling aortic time was 114±18min and organ cold ischemia time was 221±16min. Postoperative human prothrombin complex was given after INR result (2.2±0.3) was obtained followed by normalized activated clotting time (ACT) 124±17seconds. In high risk patients undergoing cardiac surgery procedure, standard international normalized ration (INR) measurements following ACT results are required to obtain more detailed information concerning plasma hemostasis disturbances. Prothromplex Total NF (Baxter International Inc, USA) is a safe option to correct the problem without risk of overloading the patients circulatory system

Implementation of extended cardiopulmonary resuscitation procedure in in-hospital cardiac arrest: a preliminary simulated study

INTRODUCTION: The survival rate of patients after in-hospital cardiac arrest (IHCA) is poor. The implementation of novel technologies to conventional cardio-pulmonary resuscitation (CPR) may improve clinical outcomes.   Aim: To evaluate efficacy of extended CPR (ECPR) performed by physicians in the simulated scenario of IHCA.   MATERIAL AND METHODS: High-fidelity simulations were performed in a simulation room equipped with a full spectrum of emergency devices. Earlier, the physicians (n = 60, five courses) participated in a threeday training in the use of extracorporeal techniques. Eventually, 12 participants were divided into 4-member teams that were involved in three stages (assessed in terms of duration and quality) of scenario such as 1. Advanced Life Support (ALS) activities; 2. preparation of the extracorporeal membrane oxygenation device (ECMO); 3. cannulation and activation of ECMO.   RESULTS: All teams completed successfully scenario within recommended time of 60 minutes (ranged from 33 min. 55 sec. to 37 min.) after IHCA. In details, decision to activate ECMO team was taken between 8 min. 45 sec. and 14 min. 15 sec of scenario, ECMO device prepared within 10 min. 5 sec. to 15 min. 30 sec. whereas peripheral vessels cannulated in 4 min. 14 sec. to 6 min. 10 sec. Of note, all evaluated times were the shortest for teams with decisive leaders.   CONCLUSIONS: Implementation of ECPR procedure is possible within recommended time after IHCA. It has also been shown that training with application of high-fidelity simulation techniques is of paramount importance in achievement and maintenance of ECPR skills, not only manual but also in effective communication

Managing patients on extracorporeal membrane oxygenation support during the COVID-19 pandemic – a proposal for a nursing standard operating procedure

Background Extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) is effective in a selected critically ill patient population with promising results in refractory hypoxemia related to the novel coronavirus disease (COVID-19). However, it requires specialized clinicians and resources in advanced technology. Moreover, the COVID-19 remains an ongoing global emergency, and there is no evidence-based practice in preparedness. This article proposes an innovative and optimized nursing care protocol, the Standard Operating Procedure (SOP), that regulates safety and efficiency in using personal protective equipment (PPE) during ECMO-relevant procedures while providing ECMO therapy for patients with COVID-19. Methods After performing a narrative literature search, we developed a high-fidelity translational simulation scenario. It included practicing appropriate donning and doffing PPE during work organization, ECMO-related procedures, and routine daily nursing care and management of ECMO over nine hours. In addition, we held supplementary constructive debrief meetings to consult international expert in the field. Results A proposal for nursing standardized operating procedures was created, divided into categories. They included work organization, workload references, competences, infrastructural conditions, cannulation equipment, daily routine nursing care, and procedures during ECMO. Conclusions High-fidelity medical simulation can play an important role in staff training, improvement in previously gained proficiency, and development of optimal SOP for nursing care and management during ECMO in patients with COVID-19. Optimal SOPs may further guide multidisciplinary teams, including intensive care units and interventional departments

Wczesne i odległe wyniki leczenia chirurgicznego śluzaków serca — doświadczenia własne

Background: Outcome after surgery for cardiac myxoma is very good, although due to relatively low prevalence in general population there are only a few reports with long-term follow-up that involved large number of patients. Aim: To evaluate short- and long-term outcome after myxoma removal in a single cardiac surgical centre. Methods: The study involved 64 patients (42 women and 22 men) at the age ranging from 21 to 79 (mean 54.1 &#177; 18.8) years who were treated between 1981&#8211;2009 in our institution. All patients were operated on from median sternotomy and cardiopulmonary bypass. Additionally, in 6 (9.4%) patients coronary artery bypass grafting was performed (1 to 3 grafts were implanted) and in other 2 (3.1%) ostium secundum atrial septal defect was closed. Patient survival and complications rate were assessed using the Kaplan-Meier curves. Moreover, functional status at the last follow-up examination was evaluated. Results: Two patients died in the perioperative period (in-hospital mortality 3.1%) and 4 during follow-up ranging from 5 to 320 months (median 81 months, cumulated follow-up period 5376 patient-months). Four other patients were lost from follow-up. One-year survival probability was 0.95 &#177; 0.03, 5-year &#8212; 0.88 &#177; 0.04 and 10-year &#8212; 0.84 &#177; 0.06. Estimated 10-year freedom from cardiac complications was 0.72 &#177; 0.08, hospital readmission 0.80 &#177; 0.07 and cardiac surgical reintervention 0.96 &#177; 0.03. None of the patients had tumour recurrence. At the last follow-up examination, 90.7% of patients were in functional NYHA classes I or II. Conclusions: Surgery for cardiac myxoma is associated with low long-term mortality and morbidity. Functional status following operation improved significantly after surgery. Kardiol Pol 2011; 69, 6: 558&#8211;564Wstęp: Wyniki leczenia operacyjnego śluzaków serca są dobre, ale ze względu na dość rzadkie występowanie niewiele jest obserwacji trwających kilkanaście lat i obejmujących dużą grupę osób. Cel: Celem pracy była analiza przeżycia i występowania powikłań we wczesnym okresie pooperacyjnym i w obserwacji odległej u chorych operowanych z powodu śluzaków serca w jednym ośrodku kardiochirurgicznym. Metody: Badaniem objęto 64 chorych (42 kobiety i 22 mężczyzn) w wieku 21&#8211;79 lat (średnio 54,1 &#177; 18,8 roku) leczonych w latach 1981&#8211;2009. Chorych do operacji kwalifikowano na podstawie badania echokardiograficznego. Wszystkich operowano w trybie pilnym ze sternotomii pośrodkowej w krążeniu pozaustrojowym i w hipotermii umiarkowanej (26&#8211;28°C). U 6 (9,4%) chorych dodatkowo wykonano 1&#8211;3 pomostów aortalno-wieńcowych, u 2 (3,1%) zamknięto ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu otworu wtórnego. Przeżycie chorych i częstość występowania powikłań zarówno chirurgicznych, jak i narządowych analizowano we wczesnym okresie okołooperacyjnym (do 30 dni po zabiegu, niezależnie od miejsca pobytu) i w obserwacji odległej. Podczas ostatniej wizyty w obserwacji odległej oceniano wydolność układu sercowo-naczyniowego i wykonano przezklatkowe badanie echokardiograficzne. Wyniki: Dwóch chorych zmarło we wczesnym okresie pooperacyjnym (śmiertelność szpitalna 3,1%): 52-letni mężczyzna z powodu niewydolności wielonarządowej i 78-letnia kobieta w wyniku powikłań neurologicznych (udar). We wczesnym okresie operacyjnym u 13 (20,3%) pacjentów wystąpiły powikłania, głównie kardiologiczne, w tym u 7 (10,9%) osób migotanie przedsionków. Z powodu całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego w 2 przypadku wszczepiono stymulator. Jeden chory wymagał ponownej operacji ze względu na zwiększony drenaż pooperacyjny, w 2 przypadkach obserwowano powierzchowne zakażenie rany, skutecznie leczone antybiotykoterapią. Czterech pacjentów utracono z obserwacji odległej trwającej 5&#8211;320 miesięcy (mediana 81 miesięcy, skumulowany okres obserwacji 5376 osobomiesięcy). Pięciu chorych zmarło w późnym okresie pooperacyjnym, przyczyną były nowotwory złośliwe (n = 2), w pojedynczych przypadkach ostry zespół wieńcowy, postępująca niewydolność serca i niewydolność nerek. Prawdopodobieństwo przeżycia 1 roku oszacowano na 0,95 &#177; 0,03, 5 lat &#8212; na 0,88 &#177; 0,04, a 10 lat &#8212; na 0,84 &#177; 0,06; istotnie mniejsze (p < 0,05) dla mężczyzn niż dla kobiet, zarówno po roku (0,90 &#177; 0,06 v. 0,95 &#177; 0,04), jak i po 10 latach obserwacji poszpitalnej (0,78 &#177; 0,13 v. 0,88 &#177; 0,06). W 1 przypadku u 42-letniej chorej 12 miesięcy po operacji usunięcia guza i plastyce zastawki mitralnej zaszła konieczność ponownej interwencji kardiochirurgicznej, podczas której wymieniono zastawkę mitralną i dodatkowo wykonano anuloplastykę trójdzielną metodą de Vegi. Oszacowany odsetek chorych bez interwencji kardiochirurgicznych w obserwacji 10-letniej wyniósł 0,96 &#177; 0,03. W obserwacji odległej najczęściej stwierdzano powikłania kardiologiczne, głównie nadkomorowe zaburzenia rytmu serca (migotanie przedsionków u 10 osób, trzepotanie przedsionków u 2 osób). Dziesięciu chorych z tego powodu hospitalizowano (83% pacjentów z powikłaniami kardiologicznymi). U 2 osób ze względu na bóle stenokardialne wykonano koronarografię, a następnie skuteczną angioplastykę z wszczepieniem stentów w uprzednio prawidłowe lub nieistotnie zwężone tętnice wieńcowe. Dziesięć lat po operacji odsetek chorych bez powikłań kardiologicznych wyniósł 0,72 &#177; 0,08, a bez hospitalizacji &#8212; 0,80 &#177; 0,07. U nikogo nie stwierdzono nawrotu guza. W ostatnim badaniu w trakcie obserwacji odległej większość chorych (90,7%) znajdowało się w I lub II klasie wydolności wg NYHA, natomiast w ostatnim badaniu echokardiograficznym zaobserwowano istotne zmniejszenie lewego przedsionka w porównaniu z okresem przedoperacyjnym (z 39,9 &#177; 4,5 mm do 33,8 &#177; 4,7 mm; p < 0,05). Wnioski: Leczenie operacyjne chorych ze śluzakami serca jest obarczone niewielkim ryzykiem zgonu i powikłań we wczesnym okresie pooperacyjnym oraz w obserwacji odległej. Chirurgiczne usunięcie guza stwarza możliwość pełnego wyleczenia chorych. Kardiol Pol 2011; 69, 6: 558&#8211;56