240. Mysi model małopłytkowości indukowanej chemioterapią

WstępSupresja układu krwiotwórczego jest jednym z najpoważniejszych efektów ubocznych różnych strategii chemioterapii. W wielu przypadkach nasilenie działań niepożądanych uniemożliwia osiągnięcie odpowiedniego stężenia leku, a w konsekwencji, skuteczną i całkowitą eliminację komórek nowotworowych. Aktualnie w celu przeciwdziałania niedokrwistości z dobrym skutkiem stosuje się erytropoetynę, a w przeciwdziałaniu neutropenii rekombinowane białka G-CSF i GM-CSF. Nadal jednak bardzo problematyczne jest zapobieganie małopłytkowości indukowanej chemioterapią. Od wielu lat na świecie prowadzi się badania nad preparatami mogącymi skutecznie zapobiegać temu zjawisku (IL-11, MGDF). Jednak większość tych badań znajduje się jeszcze w stadium eksperymentalnym opartym o tzw. zwierzęce modele przedkliniczne. W naszym ośrodku w najbliższym czasie planujemy przeprowadzenie analiz efektywności tzw. sztucznych cytokin (Hyper-IL6, Hyper-H11) jako profilaktyki małopłytkowości jatrogennej.CelOpracowanie i ocena mysiego modelu małopłytkowości indukowanej chemioterapią.Materiały i metodyMyszy szczepu Balb/c, samice w wieku 8–12 tygodni. W dniu 0 myszy otrzymywały w iniekcji dootrzewnowej 125 mg/ kg m.c. karboplatyny w 0,25ml PBS. Codziennie pomiędzy 1 a 21 dniem, od 4 zwierząt przy użyciu kapilary z EDTA pobierano krew z zatoki oczodołowej. Parametry morfologiczne oceniano przy użyciu aparatu laboratoryjnego Abbott Celi-dyn 3700.WynikiDootrzewnowe podanie Karboplatyny nie miało charakteryzowało się obniżeniem przeżywalności zwierząt w porównaniu z grupą kontrolną. Od 6 dnia po podaniu leku obserwowano gwałtowny spadek ilości płytek krwi. Najniższe wartości obserwowano około 11 dnia. Począwszy od 13 dnia liczba płytek krwi stopniowo się zwiększała, powracając do wartości prawidłowych 19 dnia.WnioskiKarbopłatyna 125 mg/kg mc indukuje przejściową małopłytkowość (pomiędzy 7 a 18 dniem) z ilością płytek we krwi obwodowej zredukowaną o 80%. Proces małopłytkowości indukowanej karboplatyną jest wygodnym i powtarzalnym modelem zwierzęcym, który umożliwia łatwą ocenę skuteczności różnych strategii terapeutycznyc

272. Poziom białka S-100 u chorych na czerniaka złośliwego w III i IV stopniu zaawansowania klinicznego

Cel pracyBiałko S-100 występuje fizjologicznie w komórkach układu nerwowego, mięśniach prążkowanych, makrofagach i melanocytach. Obecność tego białka stwierdzono również w komórkach czerniaka złośliwego. S-100 jest rutynowo stosowane do identyfikacji komórek czerniaka w diagnostyce histopatologicznej. W ostatnich latach stwierdzono podwyższony poziom białka S-100 we krwi obwodowej u chorych na czerniaka złośliwego. Celem pracy było porównanie poziomu białka S-100 w surowicy chorych na czerniaka w III i IV stopniu zaawansowania klinicznego.Materiał i metodyBadania przeprowadzono w grupie pacjentów, leczonych z powodu czerniaka w Wielkopolskim Centrum Onkologii. Diagnoza i stopień zaawansowania choroby były potwierdzone badaniami histopatologicznymi, klinicznymi i technikami obrazowymi (RTG, USG, TK). Oznaczenie poziomu białka S-100 wykonano w surowicy krwi chorych (44 pacjentów w III stopniu i 41 pacjentów w IV stopniu zaawansowania klinicznego) metodą immunoluminometryczną przy użyciu zestawu Liaison Sangtec S100. Równocześnie przeprowadzono badania kontrolne w surowicy krwi osób zdrowych (n=16). Jako punkt odcięcia (cut-off) przyjęto wartość zalecaną przez producenta 0.15 μg/1.WynikiPodwyższony poziom białka S-100 powyżej wartości cut-off (0,15 μg/l) stwierdzono u 15 z 44 (34%) pacjentów w III stopniu i u 32 z 41 (78%) pacjentów w IV stopniu zaawansowania klinicznego. Analiza statystyczna potwierdziła znamienną statystycznie różnicę między stężeniem białka S-100 w surowicach pochodzących od pacjentów w III i IV stopniu. Czułość stosowanej metody wyniosła 55%, swoistość 100%, dodatnia wartość predykcyjna 100%, ujemna wartość predykcyjna 30%.WnioskiWyniki badań wskazują, że oznaczanie poziomu białka S-100 w surowicy może być dodatkowym wskaźnikiem laboratoryjnym w ocenie stopnia zaawansowania klinicznego chorych na czerniaka złośliwego

17. Gene therapy of cancer

Number of gene therapy clinical trials and patients enrolled increases exponentially. Today there are more than 400 trials and over 4000 patients involved all over the world. However, most of the trails are in the early clinical phases. About 67% of trials are related to cancer. Most of the cancer gene therapy strategies are based on various forms of gene-immunotherapy which include genetically modified tumor vaccines (GMTV), direct intratumoral administration of genes encoding immunostimulatory factors or insertion of these genes into tumor infiltrating lymphocytes (TIL). Other strategies include suicide gene therapy, direct intratumoral administration of genes encoding anti-oncogenes, gene anti-angiogenic therapy or bone marrow cells protection against high dose anti-cancer chemotherapy using MDR genes. Various gene carries are employed in above strategies. Retroviral vectors or Adenoassociated virus vectors are used for GMTV construction, TIL and bone marrow cells modifications. Adenoviral vectors and liposomes are employed for direct intratumoral gene administration. Other carriers such as lentiviral vectors (based on HIV) or SV40 based vectors are in the preclinical studies.In January 1996 we have initiated melanoma gene-immunotherapy clinical trial using GMTV comprising of irradiated autologous melanoma cells admixed with cells of two allogeneic melanoma cell lines modified to secrete interleukin 6 (IL-6) and agonistic soluble IL-6 receptor (sIL-6R). Until now more than 180 patients were enrolled into study. Phase I trail demonstrated that GMTV is not toxic and possesses therapeutic potential. Phase II trial has shown that in melanoma stage IV with measurable metastatic disease GMTV significantly extended patients’ survival. In 16 out of 45 patients (36%) response to the GMTV was observed (4 CR, 4 PR and 8 mixed responses including SD). More than 60% of responding patients survived 2 years while none of non-responders survived that period (rank-log test

239. Ocena efektu przeciwnowotworowego genetycznie modyfikowanej szczepionki komórkowej w mysim modelu raka nerki

CelGenetycznie modyfikowane szczepionki komórkowe (GMTV) mają za zadanie indukcję efektywnej odpowiedzi przeciwnowotworowej. Postanowiliśmy ocenić efekt protekcyjny dwóch różnych GMTV w mysim modelu raka jasnokomórkowego nerki, oraz rolę komórek dendrytycznych w fazie indukcji przeciwnowotworowej odpowiedzi komórkowej.MetodyPrzy wykorzystaniu wektorów retrowirusowych DCCMV-IRES-Neo-H-6 oraz DCCMV-IRES-Neo-IL-6 wprowadzono do komórek mysiego raka jasnokomórkowego (RenCa) skonstruowano dwa rodzaje GMTV: (i) Komórki RenCa wykazujące ekspresję genu Interleukiny-6, (ii) komórki RenCa wykazujące ekspresję genu Hyper-lnterleukiny-6 (sztuczna cytokina będąca białkiem fuzyjnym składającym się z IL-6 powiązanej sztucznym linkerem z agonistycznym rozpuszczalnym receptorem) W celu oceny efektu protekcyjnego GMTV, myszy Balb/c w wieku 8–12 tygodni (8 osobników w jednej grupie eksperymentalnej) immunizowano podając podskórnie w lewe udo, 1×10^6 naświetlonych (80 Gy) komórek (RenCa w/t, RenCa-IL-6, Renca-H6). Po 14 dniach myszom podawano podskórnie w prawe udo wyjściowe komórki RenCa w/t w ilości 5×10^5. Następnie oceniano dynamikę pojawiania się guzów oraz kinetykę ich wzrostu. W celu oceny mechanizmów indukcji odpowiedzi immunologicznej postanowiono ocenić in situ wpływ poszczególnych rodzajów GMTV na komórki dendrytyczne. Myszy Balb/c otrzymywały w okolicy śródbrzusza, podskórnie 2×10^6 napromienionych (80 Gy) komórek Renca w/t, Renca-IL-6, Renca H-6 zawieszonych w Matrigelu™. Po 7 dniach przy pomocy cytometru przepływowego analizowano komórki naciekające Matrigel.Wyniki i podsumowanieImmunizacja myszy komórkami RenCa-H6 okazała się najbardziej efektywna w porównaniu do komórek RenCa w/t i RenCa-IL-6. Jakkolwiek nie przeciwdziałała wzrostowi guzów. Aktywowane komórki DC naciekały najsilniej komórki RenCa-H6. Efekt protekcyjny wyraźnie korelował z ilością aktywowanych komórek DC naciekających miejsce podania GMTV. Intensywna infiltracja miejsca podania GMTV przez komórki DC o wysokim poziomie aktywacji wskazuje na silną role Hyper-Interleukiny-6 w procesie indukcji funkcjonalnej przeciwnowotworowej odpowiedzi immunologicznej

Phase Transition in Sexual Reproduction and Biological Evolution

Using Monte Carlo model of biological evolution we have discovered that populations can switch between two different strategies of their genomes' evolution; Darwinian purifying selection and complementing the haplotypes. The first one is exploited in the large panmictic populations while the second one in the small highly inbred populations. The choice depends on the crossover frequency. There is a power law relation between the critical value of crossover frequency and the size of panmictic population. Under the constant inbreeding this critical value of crossover does not depend on the population size and has a character of phase transition. Close to this value sympatric speciation is observed.Comment: 13 pages, 8 figure

108P Wpływ transferu genów glikozylotransferazy na immunogeniczność czerniaka złośliwehgo u myszy

Glikozylotransferazy są swoistymi enzymami, biorącymi udział w glikozylacji białek wydzielniczych i powierzchniowych komórki. Ich niedobór lub brak wpływa na strukturę powierzchniowych antygenów i immunogenność komórki. Udoskonalenie metod transferu genów i uzyskiwania ich właściwej ekspresji umożliwiło wprowadzenie genów glikozylotransferaz do komórki.Komórki nowotworowe, pomimo ekspresji na swej powierzchni antygenów rozpoznawanych jako obce, nie ulegają eliminacji. Uważa się, że obniżona immunogenność transfoemowanych komórek wpływa na rozwój choroby nowotworowej.Cel pracyOkreślenie kinetyki wzrostu guza i czasu przeżycia myszy C57CL6/C3H, którym podskórnie podano komórki mysiego czerniaka (B78-H1) modyfikowane poprzez wprowadzenie genu (β1,4 galctosylotransferazy.Materiał i metodyKomórki słabo immunogennej linii mysiego czerniaka (B78-H1) transdukowano β1,4 galctosylotransferazą przy użyciu wektora retrowirusowego podwójnej kopii (DCCMV- β1.4GT). Poziom ekspresji mRNA dla 1.4 galaktozylotransferazy oceniano, wykorzystując swoiste 1) znakowane sondy cDNA (Northern Blott) oraz 2) primery (RT-PCR).Wyjściowe (B78-H1) i modyfikowane genetycznie (B78-1,4GT) komórki mysiego czerniaka wstrzykiwano s.c. 8 tygodniowym myszom C57BL6/C3H (5×105komórek). Analizowano dynamikę wzrostu guza, zdolność formowania przerzutów oraz czas przeżycia zwierząt.WynikiWszystkie zwierzęta, którym podano wyjściowe komórki B78-H1 (grupa kontrolna) rozwinęły guz po 3 tygodniach. U myszy, którym zaszczepiono komórki B78-1.4GT guzy pojawiły się 2 tygodnie później. Analiza średniego czasu przeżycia zwierząt wykazała, że zwierzęta zaszczepione komórkami B78-1.4GT przeżywały dłużej w porównaniu z grupą kontrolną