272. Poziom białka S-100 u chorych na czerniaka złośliwego w III i IV stopniu zaawansowania klinicznego

Cel pracyBiałko S-100 występuje fizjologicznie w komórkach układu nerwowego, mięśniach prążkowanych, makrofagach i melanocytach. Obecność tego białka stwierdzono również w komórkach czerniaka złośliwego. S-100 jest rutynowo stosowane do identyfikacji komórek czerniaka w diagnostyce histopatologicznej. W ostatnich latach stwierdzono podwyższony poziom białka S-100 we krwi obwodowej u chorych na czerniaka złośliwego. Celem pracy było porównanie poziomu białka S-100 w surowicy chorych na czerniaka w III i IV stopniu zaawansowania klinicznego.Materiał i metodyBadania przeprowadzono w grupie pacjentów, leczonych z powodu czerniaka w Wielkopolskim Centrum Onkologii. Diagnoza i stopień zaawansowania choroby były potwierdzone badaniami histopatologicznymi, klinicznymi i technikami obrazowymi (RTG, USG, TK). Oznaczenie poziomu białka S-100 wykonano w surowicy krwi chorych (44 pacjentów w III stopniu i 41 pacjentów w IV stopniu zaawansowania klinicznego) metodą immunoluminometryczną przy użyciu zestawu Liaison Sangtec S100. Równocześnie przeprowadzono badania kontrolne w surowicy krwi osób zdrowych (n=16). Jako punkt odcięcia (cut-off) przyjęto wartość zalecaną przez producenta 0.15 μg/1.WynikiPodwyższony poziom białka S-100 powyżej wartości cut-off (0,15 μg/l) stwierdzono u 15 z 44 (34%) pacjentów w III stopniu i u 32 z 41 (78%) pacjentów w IV stopniu zaawansowania klinicznego. Analiza statystyczna potwierdziła znamienną statystycznie różnicę między stężeniem białka S-100 w surowicach pochodzących od pacjentów w III i IV stopniu. Czułość stosowanej metody wyniosła 55%, swoistość 100%, dodatnia wartość predykcyjna 100%, ujemna wartość predykcyjna 30%.WnioskiWyniki badań wskazują, że oznaczanie poziomu białka S-100 w surowicy może być dodatkowym wskaźnikiem laboratoryjnym w ocenie stopnia zaawansowania klinicznego chorych na czerniaka złośliwego

239. Ocena efektu przeciwnowotworowego genetycznie modyfikowanej szczepionki komórkowej w mysim modelu raka nerki

CelGenetycznie modyfikowane szczepionki komórkowe (GMTV) mają za zadanie indukcję efektywnej odpowiedzi przeciwnowotworowej. Postanowiliśmy ocenić efekt protekcyjny dwóch różnych GMTV w mysim modelu raka jasnokomórkowego nerki, oraz rolę komórek dendrytycznych w fazie indukcji przeciwnowotworowej odpowiedzi komórkowej.MetodyPrzy wykorzystaniu wektorów retrowirusowych DCCMV-IRES-Neo-H-6 oraz DCCMV-IRES-Neo-IL-6 wprowadzono do komórek mysiego raka jasnokomórkowego (RenCa) skonstruowano dwa rodzaje GMTV: (i) Komórki RenCa wykazujące ekspresję genu Interleukiny-6, (ii) komórki RenCa wykazujące ekspresję genu Hyper-lnterleukiny-6 (sztuczna cytokina będąca białkiem fuzyjnym składającym się z IL-6 powiązanej sztucznym linkerem z agonistycznym rozpuszczalnym receptorem) W celu oceny efektu protekcyjnego GMTV, myszy Balb/c w wieku 8–12 tygodni (8 osobników w jednej grupie eksperymentalnej) immunizowano podając podskórnie w lewe udo, 1×10^6 naświetlonych (80 Gy) komórek (RenCa w/t, RenCa-IL-6, Renca-H6). Po 14 dniach myszom podawano podskórnie w prawe udo wyjściowe komórki RenCa w/t w ilości 5×10^5. Następnie oceniano dynamikę pojawiania się guzów oraz kinetykę ich wzrostu. W celu oceny mechanizmów indukcji odpowiedzi immunologicznej postanowiono ocenić in situ wpływ poszczególnych rodzajów GMTV na komórki dendrytyczne. Myszy Balb/c otrzymywały w okolicy śródbrzusza, podskórnie 2×10^6 napromienionych (80 Gy) komórek Renca w/t, Renca-IL-6, Renca H-6 zawieszonych w Matrigelu™. Po 7 dniach przy pomocy cytometru przepływowego analizowano komórki naciekające Matrigel.Wyniki i podsumowanieImmunizacja myszy komórkami RenCa-H6 okazała się najbardziej efektywna w porównaniu do komórek RenCa w/t i RenCa-IL-6. Jakkolwiek nie przeciwdziałała wzrostowi guzów. Aktywowane komórki DC naciekały najsilniej komórki RenCa-H6. Efekt protekcyjny wyraźnie korelował z ilością aktywowanych komórek DC naciekających miejsce podania GMTV. Intensywna infiltracja miejsca podania GMTV przez komórki DC o wysokim poziomie aktywacji wskazuje na silną role Hyper-Interleukiny-6 w procesie indukcji funkcjonalnej przeciwnowotworowej odpowiedzi immunologicznej

Phase Transition in Sexual Reproduction and Biological Evolution

Using Monte Carlo model of biological evolution we have discovered that populations can switch between two different strategies of their genomes' evolution; Darwinian purifying selection and complementing the haplotypes. The first one is exploited in the large panmictic populations while the second one in the small highly inbred populations. The choice depends on the crossover frequency. There is a power law relation between the critical value of crossover frequency and the size of panmictic population. Under the constant inbreeding this critical value of crossover does not depend on the population size and has a character of phase transition. Close to this value sympatric speciation is observed.Comment: 13 pages, 8 figure

108P Wpływ transferu genów glikozylotransferazy na immunogeniczność czerniaka złośliwehgo u myszy

Glikozylotransferazy są swoistymi enzymami, biorącymi udział w glikozylacji białek wydzielniczych i powierzchniowych komórki. Ich niedobór lub brak wpływa na strukturę powierzchniowych antygenów i immunogenność komórki. Udoskonalenie metod transferu genów i uzyskiwania ich właściwej ekspresji umożliwiło wprowadzenie genów glikozylotransferaz do komórki.Komórki nowotworowe, pomimo ekspresji na swej powierzchni antygenów rozpoznawanych jako obce, nie ulegają eliminacji. Uważa się, że obniżona immunogenność transfoemowanych komórek wpływa na rozwój choroby nowotworowej.Cel pracyOkreślenie kinetyki wzrostu guza i czasu przeżycia myszy C57CL6/C3H, którym podskórnie podano komórki mysiego czerniaka (B78-H1) modyfikowane poprzez wprowadzenie genu (β1,4 galctosylotransferazy.Materiał i metodyKomórki słabo immunogennej linii mysiego czerniaka (B78-H1) transdukowano β1,4 galctosylotransferazą przy użyciu wektora retrowirusowego podwójnej kopii (DCCMV- β1.4GT). Poziom ekspresji mRNA dla 1.4 galaktozylotransferazy oceniano, wykorzystując swoiste 1) znakowane sondy cDNA (Northern Blott) oraz 2) primery (RT-PCR).Wyjściowe (B78-H1) i modyfikowane genetycznie (B78-1,4GT) komórki mysiego czerniaka wstrzykiwano s.c. 8 tygodniowym myszom C57BL6/C3H (5×105komórek). Analizowano dynamikę wzrostu guza, zdolność formowania przerzutów oraz czas przeżycia zwierząt.WynikiWszystkie zwierzęta, którym podano wyjściowe komórki B78-H1 (grupa kontrolna) rozwinęły guz po 3 tygodniach. U myszy, którym zaszczepiono komórki B78-1.4GT guzy pojawiły się 2 tygodnie później. Analiza średniego czasu przeżycia zwierząt wykazała, że zwierzęta zaszczepione komórkami B78-1.4GT przeżywały dłużej w porównaniu z grupą kontrolną

A designer hyper interleukin 11 (H11) is a biologically active cytokine

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Interleukin 11 (IL-11) is a pleiotropic cytokine with anti-apoptotic, anti-inflammatory and hematopoietic potential. The IL-11 activity is determined by the expression of the IL-11R receptor alpha (IL-11Rα) and the signal transducing subunit β (gp130) on the cell membrane. A recombinant soluble form of the IL-11Rα (sIL-11Rα) in combination with IL-11 acts as an agonist on cells expressing the gp130 molecule. We constructed a designer cytokine Hyper IL-11 (H11), which is exclusively composed of naturally existing components. It contains the full length sIL-11Rα connected with the mature IL-11 protein using their natural sequences only. Such a construct has two major advantages: (i) its components are as close as possible to the natural forms of both proteins and (ii) it lacks an artificial linker what should avoid induction of antibody production.</p> <p>Results</p> <p>The H11 construct was generated, the protein was produced in a baculovirus expression system and was then purified by using ion exchange chromatography. The H11 protein displayed activity in three independent bioassays, (i) it induced acute phase proteins production in HepG2 cells expressing IL-11, IL-11Rα and gp130, (ii) it stimulated the proliferation of B9 cells (cells expressing IL-11Rα and gp130) and (iii) proliferation of Baf/3-gp130 cells (cells not expressing IL-11 and IL-11Rα but gp130). Moreover, the preliminary data indicated that H11 was functionally distinct from Hyper-IL-6, a molecule which utilizes the same homodimer of signal transducing receptor (gp130).</p> <p>Conclusions</p> <p>The biologically active H11 may be potentially useful for treatment of thrombocytopenia, infertility, multiple sclerosis, cardiovascular diseases or inflammatory disorders.</p

13. Immunogenetherapy combined with brain metastases irradiation in melanoma patients

AimsTo assess toxicity and results of melanoma brain metastases irradiation in patients treated with genetically modified tumour vaccine.Materials/methodsA group of 45 melanoma stage IV (AJCC) patients was treated with vaccine consisted of autologic melanoma cells admixed with allogeneic cells modified with IL-6 and slL-6R genes. During the treatment 14 patients developed symptoms of brain metastases. 5 patients had solitary metastases, 9 multiple lesions. 4 patients with single metastasis were treated surgically. All 14 patients were irradiated with the doses 30–39 Gy, using 3 Gy/fracion, 5 fractions/week. Toxicity of cranial irradiation (clinically, CT) and clinical results (CT, survival) were evaluated. Immunological cellular responses were assessed in vitro.ResultsAcute effects of irradiation were tolerable and manageable using standard dexamethasone treatment. There was no radiation encephalopathy or radiation necrosis. In 7/14 patients stabilization or partial remission of brain lesions was observed. Overall survival measured from brain metastases diagnosis ranged from 2 to 21 months (2 patients are still alive), median survival was 316 days. In 4 treated patients radiation enhanced immune responses to the vaccine.ConclusionsPalliative cranial irradiation is well tolerated by patients treated with novel systemic approaches such as immunogene therapy, relives symptoms and may extend survival. Radiation of metastases modulates immune responses to melanoma cells

Ori-Finder: A web-based system for finding oriCs in unannotated bacterial genomes

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Chromosomal replication is the central event in the bacterial cell cycle. Identification of replication origins (<it>oriC</it>s) is necessary for almost all newly sequenced bacterial genomes. Given the increasing pace of genome sequencing, the current available software for predicting <it>oriC</it>s, however, still leaves much to be desired. Therefore, the increasing availability of genome sequences calls for improved software to identify <it>oriC</it>s in newly sequenced and unannotated bacterial genomes.</p> <p>Results</p> <p>We have developed Ori-Finder, an online system for finding <it>oriC</it>s in bacterial genomes based on an integrated method comprising the analysis of base composition asymmetry using the <it>Z</it>-curve method, distribution of DnaA boxes, and the occurrence of genes frequently close to <it>oriC</it>s. The program can also deal with unannotated genome sequences by integrating the gene-finding program ZCURVE 1.02. Output of the predicted results is exported to an HTML report, which offers convenient views on the results in both graphical and tabular formats.</p> <p>Conclusion</p> <p>A web-based system to predict replication origins of bacterial genomes has been presented here. Based on this system, <it>oriC </it>regions have been predicted for the bacterial genomes available in GenBank currently. It is hoped that Ori-Finder will become a useful tool for the identification and analysis of <it>oriC</it>s in both bacterial and archaeal genomes.</p