Wpływ cukrzycy i reperfuzji w mikrokrążeniu na przebudowę lewej komory u chorych z zawałem serca leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową

Background and aim: The aim of our study was to determine the influence of diabetes mellitus (DM) on myocardial reperfusion and left ventricular (LV) remodelling in patients with an acute myocardial infarction undergoing primary percutaneous coronary intervention.Methods: The study population consisted of 218 patients with first anterior ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI) successfully treated with primary coronary angioplasty. We evaluated microvascular reperfusion using angiographic (Myocardial Blush Grade [MBG]) as well as electrocardiographic methods (ST-segment resolution > 70%). LV remodelling was defined asan increase in end-diastolic volume ≥ 20%, based on repeated measurements in individual patients. The study population was divided into two groups according to the presence, n = 43 (20%), or absence, n = 175 (80%), of DM.Results: Patients with DM showed a significantly higher rate of MBG ≤ 2 (45.7% vs. 62.8%, p = 0.04) and lower incidence of ST-segment resolution > 70% (48% vs. 18.6%, p = 0.0003) compared to non-diabetics. Despite a similar incidence of LVremodelling in DM and non-DM groups (30.2% vs. 22.4%, p = 0.27), echocardiographic features of diastolic impairment and overt symptoms of heart failure were significantly more frequent in diabetic patients (55.2% vs. 27.1%, p = 0.006 and 36.1% vs. 18.3%, p = 0.02, respectively) at six-month follow-up.Conclusions: Despite worse microvascular reperfusion in STEMI patients with diabetes, the incidence of LV remodelling was similar compared to non-DM patients. DM was associated with the development of diastolic heart failure. Wstęp i cel: Celem pracy było określenie wpływu cukrzycy (DM) na reperfuzję w mikrokrążeniu i pozawałową przebudowę lewej komory (LV) u pacjentów z ostrym zawałem serca leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową.Metody: Badaniem objęto 218 pacjentów z pierwszym w życiu zawałem serca ściany przedniej z uniesieniem odcinka ST (STEMI) leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową. U chorych oceniano reperfuzję w mikrokrążeniu wieńcowym za pomocą metod angiograficznych (skala Myocardial Bush Grade — MBG), jak również elektrokardiograficznych (rezolucja odcinka ST > 70%). Przebudowa LV była zdefiniowana jako wzrost objętości końcoworozkurczowej ≥ 20% w ciągu 6 miesięcy w powtarzanym badaniu echokardiograficznym u poszczególnych pacjentów. Chorych podzielono na dwie grupy: grupę z cukrzycą (grupa DM, n = 43; 20%) i grupę bez cukrzycy (grupa non-DM, n = 175; 80%).Wyniki: U pacjentów z cukrzycą istotnie częściej stwierdzano pogorszenie reperfuzji w mikrokrążeniu mierzonym angiograficznie: MBG ≤ 2 (45,7% vs. 62,8%; p = 0,04) oraz mniejszą częstość występowania normalizacji odcinka ST > 70% (48% vs. 18,6%; p = 0,0003) w porównaniu z osobami bez cukrzycy. Mimo podobnej częstości występowania przebudowy LV w grupach DM i non-DM (30,2% vs. 22,4%; p = 0,27), echokardiograficzne cechy rozkurczowej niewydolności serca orazjawnych objawów niewydolności serca istotnie częściej obserwowano u chorych na cukrzycę (odpowiednio 55,2% vs. 27,1%; p = 0,006 oraz 36,1% vs. 18,3%; p = 0,02).Wnioski: Mimo gorszej reperfuzji w mikrokrążeniu u pacjentów ze STEMI z cukrzycą częstość remodelingu LV była podobna w porównaniu z osobami bez cukrzycy. Cukrzyca wiąże się z rozwojem rozkurczowej niewydolności serca.