Determining the enzymatic activities of iodothyronine 5’-deiodinases in renal medulla and cortex

Wstęp: Zaburzenia hormonów tarczycy u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek (PChN) są wynikiem zaburzeń konwersji T4 do T3. Znaczenie nerek w konwersji hormonów tarczycy nie jest w pełni poznane. Działania różnych typów dejodynaz jodotyroninowych w strukturach nerek, nie zostały jeszcze określone. Celem badań było określenie aktywności dejodynazy typu 1 (D1) i typu 2 (D2) w korze i rdzeniu nerek u chorych z rakiem nerki. Materiał i metody: Próbki kory i rdzenia nerek (10 pacjentów) lub tylko samej kory (13 pacjentów) były pobrane z przeciwnego bieguna tej samej nerki do guza , z nerek usuniętych z powodu raka. Resekcje wykonano u 23 chorych (7 kobiet i 16 mężczyzn) w wieku 52&#8211;82 lat. Wyniki: Aktywność D1 w korze nerki wynosiła 3,785 &#177; 2,041 fmol 125I/mg białka/min., a aktywność D2 wynosiła 0,236 &#177; 0,125 fmol 125I/ mg białka/min. Znaleziono silną, dodatnią korelację pomiędzy aktywnością D1 i D2 w korze nerki (r = 0,890, p < 0,001). Aktywność D1 w rdzeniu nerek wynosiła 2,157 &#177; 2,176 fmol 125I/mg białka /min., a aktywność D2 wynosiła 0,168 &#177; 0,095 fmol 125I/mg białka/min. Zaobserwowano również dodatni związek pomiędzy aktywnością D1 i D2 w rdzeniu nerek (r = 0,661, p = 0,038). Stwierdzono silną dodatnią korelację aktywności D1 w korze i rdzeniu (r = 0,794, p = 0,006) oraz brak korelacji aktywności D2 w korze i rdzeniu (r = 0,224, p = 0,553). Wnioski: Wyniki przedstawionej pracy sugerują, że aktwność dejodynaz 1 i 2 zarówno w korze jak i w rdzeniu nerki może miec wpływ na metabolizm hormonów tarczycy. To ustalenie może mieć znaczenie kliniczne dla chorych z upośledzoną funkcją nerek. (Endokrynol Pol 2013; 64 (3): 182&#8211;185)Introduction: Thyroid hormone disorders in patients with chronic kidney disease (CKD) are a result of impaired conversion of T4 to T3. The importance of kidneys in thyroid hormones conversion is not fully understood. The activities of different types of iodothyronine deiodinases in the kidney structures have not been determined yet. The aim of this study was to determine the activity of deiodinase type 1 (D1) and type 2 (D2) in renal cortex and medulla in renal cancer patients. Material and methods: Samples of renal cortex and medulla (ten patients) or renal cortex alone (13 patients) were taken from kidneys resected because of malignant cancer, from a site opposite to the cancer. Resections were performed in the 23 patients (seven female and 16 male) who were 52&#8211;82 years old. The material was stored at &#8211;72 oC. Results: Activity of D1 in renal cortex was 3.785 &#177; 2.041 fmol 125I/mg protein/minute and activity of D2 was 0.236 &#177; 0.125 fmol 125I/mg protein/minute. There was a strong positive correlation between D1 and D2 activities in renal cortex (r = 0.890, p < 0.001). Activity of D1 in renal medulla was 2.157 &#177; 2.176 fmol 125I/mg protein/minute, and activity of D2 was 0.168 &#177; 0.095 fmol 125I/mg protein/minute. A positive correlation between D1 and D2 in renal medulla (r = 0.661, p = 0.038) was observed as well. Activities of D1 in cortex and medulla were strongly and positively associated (r = 0.794, p = 0.006), whereas there was no correlation between the activities of D2 in cortex and medulla (r = 0.224, p = 0.553). Conclusions: Results presented in this study suggest that both cortical and medullary D1 and D2 may be involved in thyroid hormone metabolism. This finding could be of clinical relevance in patients with impaired renal function. (Endokrynol Pol 2013; 64 (3): 182&#8211;185