American cranberry (Vaccinium macrocarpon L.) – possibility of using it to produce bio-food

Celem pracy była ocena potencjalnej przydatności owoców i liści żurawiny wielkoowocowej do produkcji żywności o walorach prozdrowotnych. W badaniach wykorzystano liście i dojrzałe owoce 4 odmian żurawiny wielkoowocowej: ‘Bain Favorite’, ‘Ben Lear’, ‘Drewer’ oraz ‘Earli Richard’. W świeżych jagodach oznaczono podstawowe parametry składu chemicznego: suchą masę, ekstrakt, zawartość cukrów ogółem, kwasowość, zawartość witaminy C i pektyn. Ze zliofilizaowanych owoców i liści żurawiny sporządzono wyciągi metanolowe, w których oznaczono zawartość związków polifenolowych metodą chromatografii cieczowej (UPLC) oraz właściwości przeciwutleniające metodą FRAP. Owoce i liście żurawiny owocowej odznaczały się dużą zawartością związków polifenolowych i potencjałem przeciwutleniającym, przy czym część anatomiczna rośliny warunkowała zarówno ogólną sumę zawartości polifenoli, jak również profil tych związków i aktywność wobec jonów żelaza. Najzasobniejsze w polifenole były liście Vaccinium macrocarpon L, jakkolwiek - w porównaniu z owocami rodzaj zawartych w nich polifenoli w mniejszym stopniu kształtował potencjał redukujący. Ze względu na znaczną zawartość składników o wartości prozdrowotnej możliwe byłoby wykorzystanie w projektowaniu nowych produktów żywnościowych (np. smoothies, napojów funkcjonalnych) nie tylko owoców żurawiny, ale również jej liści.The objective of the research paper was to assess the potential usefulness of American cranberry fruits and leaves to produce health-promoting food products. The research comprised leaves and ripe fruits of 4 American cranberry varieties: ‘Bain Favorite’, ‘Ben Lear’, ‘Drewer’, and ‘Earli Richard’. In fresh berries determined were the major parameters of chemical composition: dry substance, extract, total sugar content, acidity, vitamin C content, and pectin content. Methanol extracts were prepared from the lyophilized fruits and leaves; therein, the content of polyphenolic compounds was determined by a liquid chromatography method (UPLC), as were the antioxidative properties using a FRAP method. The fruits and leaves of the American cranberry were characterized by a high content of polyphenolic compounds and by an antioxidative potential, and the anatomical part of this plant contributed to both the total content of polyphenols and to their profile, as well as to the activity towards ferric ions. The leaves of Vaccinium macrocarpon L had the highest amount of bioactive compounds; however, compared to the fruits, the type of polyphenols contained therein impacted their reducing potential to a lower extent. Considering the significant content of health-promoting compounds, it could be possible to use not only the American cranberry fruits, but, also, its leaves when developing new food products (for example smoothies, functional drinks)

Content of ellagic acid and polymerized proanthocyanidins in pseudo fruits of selected rose species

Kwas elagowy (KE) występuje w niektórych roślinach w postaci wolnej, glikozydowej i estrowej. W formie estrowej znajduje się w taninach hydrolizujących, do których należą elagotaniny (ET) i galotaniny. Oprócz tanin hydrolizujących w surowcach roślinnych występują także proantocyjanidyny (inaczej taniny skondensowane lub niehydrolizujące). Wymienione związki znane są ze swoich prozdrowotnych właściwości. Wartościowym źródłem tanin, zwłaszcza hydrolizujących, są przede wszystkim owoce granatowca oraz maliny. Znaczne ich ilości występują także w pseudoowocach róż. Celem pracy było oznaczenie całkowitej zawartości kwasu elagowego i spolimeryzowanych proantocyjanidyn w pseudoowocach 3 gatunków róż: Rosa rugosa (nieodmianowa oraz odmiany ‘Plowid’), Rosa canina oraz Rosa pomifera (odmiana ‘Karpatia’). Całkowitą zawartość KE w roztworach po hydrolizie oraz zawartość polimerów proantocyjanidyn oznaczono z wykorzystaniem ultrasprawnej chromatografii cieczowej (UPLC). Stwierdzono, że badane surowce stanowiły wartościowe źródło skondensowanych i hydrolizujących tanin. Więcej kwasu elagowego zawierały gatunki róż pospolicie występujących na obszarze Polski, tj. róża pomarszczona - Rosa rugosa (1247,3 μg/g s.m.) oraz Rosa canina (1035,5 μg/g s.m.) niż róże hodowlane, w tym odmiana ‘Plowid’ (403,1 μg/g s.m.). Najwięcej polimerów proantocyjanidyn oznaczono w pseudoowocach Rosa rugosa ‘Plowid’ (44716,98 μg/g s.m.), najmniej zaś w róży dzikiej (Rosa canina) - 21221,59 μg/g s.m.Ellagic acid (EA) occurs in some plants in its free form, as a glycoside or as an ester. As an ester it occurs in hydrolysable tannins, which include ellagitannins (ET) and gallotannins. On top of the hydrolyzable tannins, the plants also have proanthocyanidins (called proanthocyanidins or non-hydrolysable tannins). The compounds as named above are known for their health-promoting properties. Pomegranate fruits and raspberries are the main highly valuable source of tannins, especially of hydrolysable tannins. Pseudo fruits of rose also contain significant quantities thereof. The objective of the present study was to determine the total content of ellagic acid and polymerized proanthocyanins (PP) in pseudo fruits of three rose species: Rosa rugosa (.... and ‘Plowid’ cultivar), Rosa canina, and Rosa pomifera (‘Karpatia’ cultivar) . The total EA content in the solutions after hydrolysis and the content of proanthocyanidin polymers were determined using an ultra performance liquid chromatography (UPLC). It was found that the raw materials analyzed cnstituted a valuable source of condensed and hydrosylable tannins. Higher amounts of ellagic acid had the commonly occurring in Poland rose species, i.e. Rosa rugosa (Japanese rose) (1247.3 μg/g dm) and Rosa canina (1035.5 μg/g dm) compared to the cultivated roses including the ‘Plowid’ cultivar (403.1 μg/g dm). The highest content of proanthocyanidins was determined in the pseudo fruits of ‘Plowid’ cultivar of Rosa rugosa (44716.98 μg/g dm), whereas the lowest content in the wild rose (Rosa canina): 21221.59 μg/g dm

Assessment of sensory qualities and nutritional value of chokeberry puree with added flax pomace and dried leaves of stevia

Celem pracy była ocena konsumencka przecierów aroniowych, w których skorygowano smak cierpki za pomocą wytłoków z lnu i suszonych liści stewii. Produktem najbardziej akceptowanym przez zespół oceniający był przecier zawierający 470 g aronii z dodatkiem 30 g wytłoków z lnu i 0,3 g stewii (nota ogólna 6,7). Dodatkowo wyznaczono wartości Indeksów Glikemicznych (IG) 100-procentowego przecieru aroniowego oraz najbardziej akceptowanego przecieru z dodatkiem lnu i stewii, aby ocenić walory prozdrowotne proponowanego produktu. Wzorzec (IG = 100) stanowiła czysta glukoza. IG przecieru aroniowego osiągnął wartość średnią na poziomie 27,3, przecieru aroniowego z dodatkiem lnu i stewii – 20,3, a roztworu glukozy z dodatkiem lnu i stewii – 56,8. Dowiedziono zatem, że dodatek lnu w znacznym stopniu może redukować cierpkość produktów aroniowych, a dodatek stewii nadaje produktom finalnym lekko słodki smak. Ponadto wykazano, że analizowane produkty mogą być stosowane w profilaktyce cukrzycy, ponieważ ich spożycie powoduje niewielki wzrost stężenia glukozy we krwi.The objective of the research study was the consumer assessment of chokeberry purees the astringent taste of which was improved by adding flax pomace and dried leaves of stevia. The most accepted product by the assessment panel was the one containing 470 g of chokeberry, 30 g of added flax pomace, and 0.3 g of added stevia (total score of 6.70). Additionally, in order to assess pro-health qualities of the suggested product, the Glycemic Index (IG) values were determined of the 100 % chokeberry puree and of the most accepted puree. Pure glucose constituted a model (IG = 100). The determined mean IG values of individual products were as follows: chokeberry puree: 27.3; chokeberry puree with the added flax pomace and stevia: 20.3; glucose solution with the added flax and stevia: 56.8. As a result, it was proved that the addition of flax could considerably decrease the astringent taste of chokeberry products, and the addition of stevia made the final products taste slightly sweet. Furthermore, it was confirmed that the products analyzed could be used in the prevention of diabetes, because they caused the blood glucose level to increase only slightly

Effect of BioPlus YC probiotic on the fatty acid profile and lipid indices in pork

The objective of this study was to assess how probiotic bacteria added to diets of 60 hybrid barrows (Landrace–Yorkshire x Duroc) affected the basic chemical composition of meat, the fatty acid profile of intramuscular fat (IMF), m. longissimus lumborum (LL) and lipid quality indices, because IMF cannot be removed before consumption and this inevitably has an impact on human health. After 78 days, the pigs were divided into the control group (CT, n=30) and the experimental group (BP, n=30), which until 97 days of rearing were supplied with BioPlus YC probiotic (Bacillus licheniformis DSM 5749 and Bacillus subtilis DSM 5750). After slaughter, 12 carcasses of similar weight (90 ± 5 kg) from each group were selected for testing. Supplementation with probiotic Bacillus did not affect the basic chemical composition of meat. It was established that BioPlus YC had a significant impact on capric – C10:0 (0.08 vs. 0.13), eicosatrienoic – C20:3 n-3 (1.76 vs. 2.14) and ΣPUFA n- 3 acids (1.88 vs. 2.41), causing a reduction in their percentage, which was thereby different than in the CT group. Among lipid quality indices, IMF LL of pigs from the BP group, the thrombogenicity index (TI) was characterized by a significantly (P≤0.01) higher value than in the CT group (1.08 vs. 0.99). These results suggest that further research is needed to study differences in compounds affecting the fatty acid profile of pork, and to confirm the association of the lipid profile with the use of BioPlus YC probiotic in pig fattening