The protective effects of omega-3 fatty acids on rat testicular tissue

Objectives: In this study, the protective effect of omega-3 fatty acids on testicular tissue was aimed to investigate at biochemical levels.Materials and methods: Totally, 16 adult male Wistar rats were divided into two groups. Rats in Group I were used as control and only saline was given by intragastric gavage. Rats in Group II, 400 mg/kg dose ω-3 fatty acids were given daily by intragastric gavage. At the end of the six-week experimental period, all rats were killed by decapitation. The testicular tissue specimens taken from animals, superoxide dismutase, glutathione peroxidase, malondialdehyde, enzyme activities were measured spectrophotometrically. In addition, blood testosterone levels were examined.Results: In our study, ω-3 fatty acids in rats were given a statistically significant increase in the levels of superoxide dismutase, and glutathione peroxidase a statistically significant decrease in malondialdehyde levels were determined when compared to control group. In addition, ω-3 fatty acids in rats given a statistically significant increase in blood testosterone levels were observed.Conclusion: We concluded that ω-3 fatty acid had favorable effects in rat testis tissue by preventing oxidative damage and increasing the level of testosterone

A simple method to be used to predict the severity of pain in transrectal ultrasound- guided prostate biopsy: Digital rectal examination staging

Amaç: Transrektal ultrason rehberliğinde biopsi (TRUS-bx) sırasında ağrı seviyeleri değişik olan hastalardaki farkları inceleyip, ağrıyı tahmin etmede parmakla rektal muayene (PRM) evrelemesinin etkinliğini araştırmaktır. Yöntem: Nisan 2012 - 2013 arasında PRM evrelemesi ve prostat kanser şüphesiyle TRUS-bx yapılan 77 hasta retrospektif olarak tarandı. PRM evresi üç evre olarak sınıflandırıldı. Hastalar vizuel analog skalası (VAS)’na göre iki gruba ayrıldı (median=4) (Grup 1: <4; group 2: ?4). Gruplar ile ilişkisi olabilecek parametreler (yaş, vucut kitle indeksi (BMİ), prostat volümü, PRM evresi, PSA, serbest/total PSA oranı, biopsi patalojisi) karşılaştırıldı ve korelasyon analizleri yapıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 65.74±7.5 (47-84) olan 77 erkek TRUS-bx hastası çalışmaya alındı. Grup 1’de 31 hasta, Grup 2’de 46 hasta değerlendirildi. VAS skroru ile prostat boyutu ve PRM evresi arasında korelasyon bulundu (sırasıyla, p=0.019, p=0.002), VAS grupları karşılaştırıldığında sadece PRM evresinde anlamlı bir fark bulundu (p=0.038). PRM evrelemesine göre Grup 2’de evre I’e %58.3, evre II’ye %62 ve evre III’e %88.9 hastada saptandı. Sonuç: VAS PRM evresi ile ilişkilidir. TRUS-bx esnasında, prostat boyutundan bağımsız olarak, PRM evresi artan hastalar daha fazla ağrı duyabilirler.Aim: To examine the differences in patients with different levels of pain during transrectal ultrasound guided biopsy (TRUS-bx) of prostate, and to evaluate the effectiveness of digital rectal examination (DRE) staging. Methods: Between April 2012 and 2013, patients who underwent DRE staging and TRUS-bx due to suspicion of prostate cancer were retrospectively evaluated. All patients were categorized into two groups according to visual analog scale (VAS) (median = 4) (Group 1: &lt; 4; Group 2: &amp;#8805;4). Parameters regarding the relationship between groups were compared and investigated for the correlations. Results: The mean age of 65.74 &plusmn; 7.5 (47-84) total 77 TRUS-bx patients were studied. 31 and 46 patients were included in Group 1 and 2, respectively. A correlation was found between VAS and prostate volume and DRE staging (p=0.019, p=0.002, respectively), but when the VAS groups were compared, there was only significant difference in DRE staging (p=0.038). Accoding to DRE staging, in group 2, patients were 58.3%, 62% and 88.9% in stage I, stage II and in stage III, respectively. Conclusion: There was a relation between VAS and DRE staging. Independent of the size of the prostate, patients with increased DRE stage may experience more pain during TRUS-bx

PATOLOJİK T3 EVRE PROSTAT KANSERİNDE CERRAHİ SINIR POZİTİFLİĞİ VE RADYOTERAPİ

Prostate cancer is the most common solid cancer in men and of %91 is diagnosed as organ confined early stage. Extraprostatic invasion of the disease comes with the increased risk of surgical margin positivity in the postoperative period. Postoperative treatment with radiotherapy (RT) for the patients that have surgical margin positivity in the pathologic specimens reserve a crucial place. This review contains the knowledge of the importance and role of radiotherapy in surgical margin-positive prostate cancer patients compiling from the literature. Key Words: Prostate cancer, Radiotherapy, Surgical margin positivit

Serum lipid değerleri ile benign prostat hiperplazisi arasındaki ilişki

Although benign prostatic hyperplasia (BPH) is the most common non-malignant condition of the prostate in aging men, little is known about its aetiology and pathophysiology. Thus, we evaluated serum lipid profile in BPH cases and their association with prostate size. Thirty-seven consecutive symptomatic cases of BPH and fourty-three age-matched healthy controls who did not have any lower urinary tract symptoms were included in this study. All the participants had undergone a urological investigation which included International Prostate Symptom Score (IPSS), prostate specific antigen (PSA) and prostate volume measured with transabdominal ultrasonography. Serum lipid concentrations of the subjects were also determined. The mean prostate size of patients in the study group was 53.5&plusmn;12.6 g and 45.6&plusmn;12.1 g for subjects in control group (p=0.005). The comparison of the mean total cholesterol concentration between the study (205.7&plusmn; 31.9) and the control groups (189.2&plusmn;35.3) revealed a significant difference (p=0.03). The mean PSA of patients was 2.3&plusmn;2.02 and 1.1&plusmn;1.0 for subjects in control group (p=0.002). We found that prostate size, PSA, and total cholesterol concentrations were significantly higher in BPH cases compared to controls.Yaşlı erkeklerde benign prostat hiperplazisi (BPH) prostatın malign olmayan hastalıkları içinde en yaygın olanı olmasına rağmen etiyolojisi ve patofizyolojisi henüz tam olarak anlaşılabilmiş değildir. Bu nedenle biz de BPH hastalarındaki serum lipid değerleri ile prostat boyutları arasındaki ilişkiyi araştırdık. Semptomatik benign prostat hiperplazisi olan 37 hasta ile yaşça farklı olmayan ve herhangi bir alt üriner sistem şikayeti olmayan 43 sağlıklı olgu bu çalışmaya dahil edildi. Çalışmaya alınan bütün olgular fizik muayene, uluslararası prostat semptom skoru (IPSS), serum lipid değerleri, prostat spesifik antijen (PSA) ve abdominal ultrasonografi ile değerlendirildi. Çalışmaya alınan BPH hastalarının ve sağlıklı kontrol grubunun prostat büyüklükleri sırasıyla 53,5±12,6 g ve 45,6±12,1 g idi. Hasta grubu (205,7±31,9) ile kontrol grubunun (189,2±35,3) ortalama total kolesterol konsantrasyonları karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu gözlendi (p=0,03). Hastaların ortalama PSA değerleri 2,3±2,02 idi ve kontrol grubunun PSA değeri olan 1,1±1,0 değerinden farklı bulundu (p=0,002). Sonuç olarak kontrol grubu ile karşılaştırdığımızda prostat boyutları, PSA ve total kolesterol konsantrasyonunu BPH hastalarında daha yüksek bulduk

The importance of hydronephrosis in percutaneous nephrolithotomy operation

Amaç: Bu çalışmanın amacı perkütan nefrolitotomi (PNL) ameliyatlarında renal hidronefroz derecesinin preoperatif, peroperatif ve postoperatif verilerle ilişkisini araştırmak ve klinik önemini incelemektir. Yöntemler: Şubat 2009 ile Şubat 2013 arasında aynı cerrah tarafından yapılan 132 PNL ameliyatı geriye dönük olarak tarandı. Hastaların demografik verileri, preoperatif böbrek özellikleri, peroperatif ve postoperatif verileri de- ğerlendirildi. Grade 1 ve 2 hidronefroz grup I; grade 3 ve 4 hidronefroz grup II olarak belirlendi. Gruplar ile preoperotif, peroperatif ve postoperatif özelliklerin farkları istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Hidronefrozun bağımsız belirleyicilerini saptamak için multivariat analiz olarak lojistik regresyon analizi kullanıldı. Bulgular: Yaş ortalaması 46,2±13,7 yıl (8 -73) idi. Operasyon süresi ortalama 101 dakika (10-250) olarak hesaplandı. Grup I’de 56, Grup II’de 76 hastanın verileri analiz edildi. İki grup arasında yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi ve cerrahi tecrübe açısından fark saptanmadı. Preoperatif verilerden, opere böbrekte daha önce taş düşürme öykü- sü (p=0,012), taşın çapı (p=0,022), taşın bulunduğu kaliks sayısı (p=0,005), karşı böbrekte taş varlığı (p=0,027), renal parankim kalınlığı (p=0,026); peroperatif verilerden, operasyon süresinde (p=0,011); univaryant analizde anlamlı fark saptandı. Lojistik regresyon analizinde, opere böbrekte taş öyküsü, taşın bulunduğu kaliks sayısı, karşı böbrekte taş varlığı, operasyon süresi ile hidronefroz arasında ilişki izlendi. Sonuç: Perkütan nefrolitotomi operasyonlarında düşük dereceli hidronefrotik böbreklerde, taş çapının ve taşın bulunduğu kaliks sayısı azalması dolayısı ile operasyon süresinin kısa olması sonucunda komplikasyon daha az olacaktır.Objective: The aim of this study is to investigate the relation between hydronephrosis grade and preoperative, peroperative and postoperative data and to evaluate the clinical significance of hydronephrosis in percutaneous nephrolithotomy (PNL). Methods: One hundred and thirty-two patients who had undergone PNL operation by same surgeon between February 2009 and February 2013 were reviewed retrospectively. Patients’ characteristics, preoperative kidney status, operative data were investigated. Grade 1, 2 hydronephrosis were determined as Group I, Grade 3, 4 hydronephrosis were determined as Group II. Preoperative, peroperative and postoperative property differences between groups were compared statistically. For the multivariate analysis, logistic regression analysis was used to determine independent predictors of hydronephrosis. Results: Patients mean age was 46.2&plusmn;13.7 years (8-73). Operation mean time was 101(10-250) minutes. 56 and 76 patients’ data were analyzed in Group I and Group II, respectively. There was no difference in age, gender, BMI, and surgeon experience between groups. Dropping stone history in same kidney (p=0.012), stone diameter (p=0.022), the number of calyceal stones (p=0.005), presence stone in the other kidney (p=0.027), renal parenchymal thickness (p=0.026) and operation time (p=0.011) had significantly in univariate analysis. In logistic regression model, dropping stone history in the same kidney, the number of calyceal stones, presence stone in the other kidney and operation time had a relationship with hydronephrosis. Conclusion: In PNL, patients with low-grade hydronephrosis might have decreased complication rates due to diminished operation time, which resulted in reduced number of calyceal stones and stone size

Ectopic kidneys and congenital variations of their vasculatures

Amaç: Böbrek ektopilerinde damar anomalilerine sıklıkla rastlanılır. Multiple detector-row computerized tomography angiography (MDCTA), üriner sistem ve böbrek damarlarının değerlendirilmesinde günümüzde artan bir yere sahiptir. Bu çalışmamızda amacımız ektopik böbrekteki damar varyasyonlarını MDCTA kullanarak ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntem: Hastanemize 2009 ila 2011 arasında altı ektopik böbrek hastası araştırıldı. MDCTA, dört erişkin hastaya hipertansiyon nedeniyle, bir böbrek taşı olan erişkin hastaya nefrektomi öncesi, bir çocuk hastaya ise diafram hernisi operasyon öncesi yapıldı. Bulgular: Altı hastanın 12 böbreğinin 20 renal arteri araştırıldı. İki vakanın birinin sol böbreğinde dört, diğerinde üç renal arter saptandı. Üçü ektopik biri normal olan dört böbrekte, bir ana bir de aksesuar arter saptandı. 17 ven inferior vena cava’ya, sol böbrekten çıkan bir ven sol common iliac vene, 2 sağ böbrek veni sol renal vene dökülüyorlardı. Sonuç: Günümüzde MDCTA ektopik böbreğin damarlarını değerlendirilmesinde önem kazanmıştır.Objectives: Renal vessel anomalies are more common in renal ectopia. Multiple detector- row computerized tomography angiography (MDCTA) has become increasingly important in the evaluation of the urinary system and the renal vasculature. The aim of this study is to demonstrate the variations of vascular supply of the ectopic kidneys by using MDCTA. Material and methods: Six renal ectopic kidney cases were identified among the patients admitted to our hospital between 2009 and 2011. MDCTA was planned for four adult patients due to hypertension, for one adult patient who would undergo nephrectomy due to nephrolithiasis, and for one neonatal patient who would be operated on due to diaphragmatic hernia. Results: 20 renal arteries were identified in 12 kidneys of six patients. There were four renal arteries in a left kidney and three renal arteries in another left kidneys of two cases. There were one main and one accessory arteries in four kidneys of which three were ectopic and one was normal. There were 17 veins connected to inferior vena cava, one vein of the left kidney was connected to left common iliac vein, and two veins of the right renal vein were connected to left renal vein

Formaldehitin üriner sistem üzerindeki toksik etkileri

Formaldehit suda çok iyi çözünen renksiz, keskin kokulu, organizmanın doğal yapısında da bulunan bir kimyasal maddedir. Formaldehit organizmaya alındıktan sonra karaciğer ve eritrositlerde formik asit’e me- tabolize olur ve vücuttan atılımı ya idrar ve dışkı yoluyla yada solunum yoluyla gerçekleşir. Endüstriyel alanda ve medikal sahada oldukça yaygın olarak kullanılan formaldehit’e, bu sektörde çalışan işçiler ol- dukça sık maruz kalırlar. Özellikle anatomistler ve tıp öğrencileri diseksiyon dersleri esnasında formaldehit gazından etkilenirler. Formaldehit’ten tam korunma, bu kimyasalı kullanan sanayi kuruluşları ve laboratuar çalışanları için imkansız olsa da, toksik etkilerini önlemek ve / veya azaltmak için bazı önlemler alınabilir. Bu makalede formaldehit’in üriner sistem üzerine olan toksik etkilerinin belirlenmesi amaçlandı.Formaldehyde is a chemical substance with a pungent odor that is highly soluble in water and occurs natu- rally in organisms. Formaldehyde, when taken into organisms, is metabolized into formic acid in the liver and erythrocytes and is then excreted, either with the urine and feces or via the respiratory system. Form- aldehyde is widely used in the industrial and medical fields, and employees in these sectors are frequently exposed to it. Anatomists and medical students are affected by formaldehyde gas during dissection lessons. Because full protection from formaldehyde is impossible for employees in industrial plants using this chemi- cal and for workers in laboratory conditions, several measures can be implemented to prevent and/or reduce the toxic effects of formaldehyde. In this review, we aimed to identify the toxic effects of formaldehyde on the urinary system

The results of two-years shock wave lithotripsy treatment in urinary system stones

Amaç: Üriner sistem taşlarında vücut dışı şok dalgası ile taş kırma (SWL) tedavisi ile başarı oranları ve başarıyı etkileyen faktörleri incelemek. Gereç ve yöntem: Şubat 2010 ile Aralık 2011 tarihleri arasında Mustafa Kemal Üniversitesi Tıp Fakültesi Üroloji Anabilim Dalı’nda üriner sistem taşları nedeni ile SWL tedavisi yapılan 101 hastaya ait bilgiler geriye dönük olarak incelendi. Hastaların cinsiyetleri, taş lokalizasyonları, taş bulunan böbrek, taş boyutları, tedavi sonuçları, taşsızlık oranları belirlendi. Bulgular: Çalışmamıza 68(%67,3) erkek, 33(%32,7) kadın olmak üzere toplam 101 üriner sistem taşı olan hasta incelendi. Böbrek taşlarının lokalizasyona göre başarı oranlarımız taş boyutundan bağımsız olarak alt kalikste %52,4, orta kalikste %68, üst kalikste %100, pelvis yerleşimli taşlarda %76,5 olarak bulundu. Çalışmamızda taş boyutlarına göre başarı oranları 100 mm2’den küçük taşlar için %73,7, 100-200 mm2 arası taşlar için %75, 200-300 mm2 arası taşlar için %25ve 300 mm2’den büyük boyutundaki taşlarda ise %50 olarak saptandı. Üreter bölgelerine göre SWL başarı oranlarımız üst üreterde %75, orta üreterde %76,9 ve alt üreterde %71,4 olarak bulundu. Sonuç: SWL’de başarı taş boyut ve lokalizasyonuna bağlıdır. Başarı oranlarımız taşın boyut ve lokalizasyonlarına göre değişmekle beraber önceki raporlarla uyumlu bulunmuştur.Objectives: To evaluate the results of the extracorporeal electro shockwave lithotripsy (SWL) therapy in urinary system stone disease and to investigate the factors that affects the success. Materials and methods: Between February 2010 and December 2011, 101 patients, who had undergone SWL due to urolithiasis in Mustafa Kemal University Medical Faculty Urology Department, were retrospectively analyzed. Gender, stone localization, the kidney side, stone size, stone free rate were recorded and investigated. Results: In our study, of 101 patients, 68 (67.3%) male and 33 (32.7%) female patients, who had complaints with urolithiasis, were analyzed. The success rates when compare the localization of the stone formation independent of stone size were found 52.4%, 68%, 100% and 76.5% at lower, middle, upper calices and pelvis of kidney, respectively. In our study, the success rate according to stone size was 73.7%, 75%, 25% and 50% in lower than 100 mm2, 100-200 mm2, 200-300 mm2 and higher than 300 mm2 in diameter, respectively. For ureteral localizations, the success rate was 75%, 76.9% and 71.4% in upper, middle and lower ureter, respectively. Conclusions: In SWL therapy, success depends on size and localization of the stone. Our success rate was altered in terms of stone size and localization similar to previous reports

Penil Mondor hastalığı asetilsalisilik asit ve pentoksifilin kombinasyonu kullanarak etkili olarak tedavi edilebilir

Abstract: Since penile Mondor's disease is a rare condition, different treatment choices are used. Herein we recommend a new treatment strategy with acetylsalicylic acid and pentoxifylline, which was tested in 14 patients with penile Mondor's disease. Materials and methods: Fourteen patients with the clinical presentation of penile Mondor's disease were included. Patients were given acetylsalicylic acid (ASA) 500 mg qid and pentoxifylline 600 mg bid for 14 days. Physical examinations were performed in all patients. In addition, ultrasonic examinations were done before the treatment and on days 7 and 14 of treatment to evaluate dorsal vein thrombosis. Results: Physical examinations revealed lesions parallel to the coronal sulcus in 9 patients and in the dorsal aspect of the proximal penis in 5 patients. All patients had painful induration of the penis. On day 7, hyperechoic structures were still observed in 8 patients and no thrombus was seen in 6 patients. Ultrasonographic measurements were repeated 14 days after treatment and a hyperechoic structure was observed in 4 patients. No side effects were encountered during the follow-up period. Conclusion: We think that the ASA and pentoxifylline protocol, which is also used for the treatment of thrombotic events in other parts of the body, helps to resolve penile Mondor's disease in a shorter time compared to previous treatment protocols. Further randomized controlled studies are needed for a definitive decision.Amaç: Penil Mondor hastalığı nadir bir durum olduğundan, bugüne değin farklı tedavi yöntemleri kullanılmıştır. Bu nedenle biz de bu çalışmamızda Penil Mondor hastalığı olan 14 hastada asetil salisilik asit (ASA) ve pentoksifilin ile yeni bir tedavi stratejisi önerdik. Yöntem ve gereç: Bu çalışmaya penil Mondor hastalığı olan 14 hasta dahil edildi. Hastalara 14 gün boyunca ağız yoluyla ASA günde dört kez 500 mg ve pentoksifilin günde 2 kez 600 mg verildi. Fizik muayeneleri yapıldı. Tüm hastalara tedaviye başlamadan önce ve tedavinin 7. ve 14. günlerinde dorsal vendeki trombozisi değerlendirmek için ultrason yapıldı. Bulgular: Fizik muayenede 9 hastada koronal sulkusa paralel ve 5 hastada proksimal penisin dorsal yüzünde lezyonlar gözlendi. Tüm hastalarda peniste ağrılı endurasyon vardı. 7. Gün ultrasonlarında 8 hastada penil dorsal veninde trombüsle uyumlu hiperekoik yapılar gözlendi. 6 hastada ise trombus izlenmedi. 14. gün yapılan ultrasonlarında ise, 4 hastada penil dorsal vende trombüsle uyumlu hiperekoik yapılar tekrar gözlendi. Takip süresince hiçbir yan etkiyle karşılaşılmadı. Sonuç: Penil Mondor Hastalığının, vücudun diğer bölgelerinde gelişen trombotik olayların tedavisinde de kullanılan ASA ve pentoksifilin protokoluyla, önceki tedavi protokollerine oranla daha kısa sürede tedavi edilebileceğine inanıyoruz. Ancak kesin yargıya varmak için randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır