Trichoscopy criteria for diagnosing female androgenic alopecia.

Differential diagnosis of chronic hair loss remains a challenge in dermatology. The aim of the study was to evaluate the value of a new scalp visualization technique, trichoscopy, in differential diagnosis of hair loss. Trichoscopy was performed in 131 females (59 with androgenic alopecia, 33 with chronic telogen effluvium, 39 healthy controls). Based study results, a standardized trichoscopy report was developed and diagnostic criteria for female androgenic alopecia were established. Major criteria: increased number of yellow dots and thin hairs, as well as decreased average hair thickness in frontal area. Minor criteria: increased frontal area to occiput ratio of single-hair units (>2:1), vellus hairs (>1.5:1) and follicles with perifollicular discoloration (>3:1) Fulfillments of 2 major criteria or 1 major and 2 minor is diagnostic for female androgenic alopecia with a 92% specificity. In conclusion, trichoscopy is the first method which allows differential diagnosis of hair loss and establishing the diagnosis of female androgenic alopecia

Atopic and Non-atopic Eczema

Atopic dermatitis is a common term used in the medical literature, but according to The Nomenclature Review Committee Of The World Allergy Organization the name which should be used is eczema. Eczema is divided into two subtypes: atopic and non-atopic. These subtypes differ in the level of total immunoglobulin E (IgE) in serum, response to allergens in skin prick tests, and detection of specific IgE antibodies. Non-atopic eczema is characterized by a low level of total IgE, negative skin prick tests, and undetectable specific IgE antibodies. It is estimated that 10-45% cases of eczema are non-atopic ones. In recent studies, other features differentiating these two subtypes have been identified, such as female predominance in non-atopic eczema. A more severe course, damage of the epidermal barrier, predominance of Th2 (T helper cells 2) response, and a lower positive reaction to metal patch tests are the characteristics of the atopic subtype. In our opinion, new diagnostic criteria taking into account the non-atopic subtype of eczema need to be established. </p

Graham-Little Syndrome — a rare entity of both scarring and non-scarring alopecia concomitance

Graham Little-Piccardi-Lassueur syndrome also called in a shorter form as Graham-Little syndrome, is a rare clinical entity characterized by the symptomatic triad including multifocal progressive cicatricial alopecia on the scalp, non-scarring hair loss of axillae and pubic areas and presence of keratosis pilaris-like eruption on the trunk and extremities. The etiology of the disease remains unknown with some hypotheses proposed. The condition is diagnosed based on clinical presentation, trichoscopical characteristic findings and histopathological analysis. The treatment of the syndrome is challenging. The therapeutic strategy includes topical or systemic corticosteroids, retinoids and PUVA therapy with different efficacy. We present the case of this rare syndrome and discuss it from the practical point of view in terms of diagnosis and treatment approach.Graham Little-Piccardi-Lassueur syndrome also called in a shorter form as Graham-Little syndrome, is a rare clinical entity characterized by the symptomatic triad including multifocal progressive cicatricial alopecia on the scalp, non-scarring hair loss of axillae and pubic areas and presence of keratosis pilaris-like eruption on the trunk and extremities. The etiology of the disease remains unknown with some hypotheses proposed. The condition is diagnosed based on clinical presentation, trichoscopical characteristic findings and histopathological analysis. The treatment of the syndrome is challenging. The therapeutic strategy includes topical or systemic corticosteroids, retinoids and PUVA therapy with different efficacy. We present the case of this rare syndrome and discuss it from the practical point of view in terms of diagnosis and treatment approach

Certain Aspects of Silver and Silver Nanoparticles in Wound Care: A Minireview

Resistance to antimicrobial agents by pathogenic bacteria has emerged in recent years and is a major health problem. In this context silver and silver nanoparticles (AgNP) have been known to have inhibitory and bactericidal effects and was used throughout history for treatment of skin ulcer, bone fracture, and supporting wound healing. In all of these applications prevention and treatment of bacterial colonized/infected wounds are critical. In this context silver and its derivatives play an important role in health care. Silver is widely used in clinical practice in the form of silver nitrate and/or silver sulfadiazine. In the last few years silver nanoparticles entered into clinical practice as both antimicrobial and antifungal agents. In addition, nanosilver is used in coating medical devices (catheters) and as component of wound dressings. In this paper we present summarized information about silver and nanoparticles made of silver in the context of their useful properties, especially antibacterial ones, being of a great interest for researchers and clinicians

Elevated expression of type VII collagen in the skin of patients with systemic sclerosis. Regulation by transforming growth factor-beta.

A hallmark of systemic sclerosis (SSc) is the development of tissue fibrosis. Excessive production of several connective tissue components normally present in the dermis, including type I, III, V, and VI collagens as well as fibronectin and proteoglycans, is a consistent finding in the skin of SSc patients. Type VII collagen is a major constituent of anchoring fibrils, present in the skin at the dermal-epidermal basement membrane zone. TGF-beta has been shown to upregulate the expression of the type VII collagen gene. In this study, we assessed the expression of type VII collagen and TGF-beta in the skin of patients with SSc. Indirect immunofluorescence showed an abundance of type VII collagen in the patients\u27 skin, including the dermis. Ultrastructural analysis of SSc skin revealed an abundance of fibrillar material, possibly representing type VII collagen. The increased expression of type VII collagen epitopes was accompanied by the elevated expression of immunodetectable TGF-beta 1 and TGF-beta 2. Dermal fibroblasts cultured from the affected individuals showed a statistically significant (P \u3c 0.02) increase in the expression of type VII collagen at the mRNA level, as detected by reverse transcription-PCR with a mutated cDNA as an internal standard, and increased deposition of the protein as assessed by indirect immunofluorescence. Thus, type VII collagen is abundantly present in SSc patients\u27 dermis, a location not characteristic of its normal distribution, and its aberrant expression may relate to the presence of TGF-beta in the same topographic distribution. The presence of type VII collagen in the dermis may contribute to the tightly bound and indurated appearance of the affected skin in SSc patients

Znaczenie dermoskopii w chorobie Grovera. Korelacja dermoskopowo-histologiczna

Abstact: Grover’s disease (transient acantholytic dermatosis) is characterized by the eruption of pruritic papules and papulovesicular lesions, mainly on the trunk and proximal extremities. The etiology of the disease remains unknown, however some drug-induced cases were reported. The diagnosis of Grover’s disease is based on histopathological examination which usually shows the presence of focal suprabasal acantholysis with dyskeratosis within the epidermis. There are four main histopathological patterns of this disease, including the Darier-like pattern, the Hailey-Hailey-like pattern, pemphigus-like pattern and eczema-like pattern. The main purpose of the study was to describe clinical, dermoscopic and histopathological features of skin lesions in three patients with three different patterns of Grover’s disease. The study was carried out on three patients with observable characteristic dermoscopic features of skin lesions who had been diagnosed with Grover’s disease based on the histopathological examination. In dermoscopy of the first one, yellow-brown polygonal structures with a white “halo” corresponding to focal acantholysis with dyskeratosis and hyperkeratosis were observed. Some areas with enlarged and dilated blood vessels were also seen, as well as regular oval white structures with yellow centres, which might correspond to empty hair follicles with abnormal keratosis in their ostia. In dermoscopy of the second patient, polygonal brown structures with scales corresponding to focal acantholysis with desquamation and dilated irregular blood vessels were observed. In dermoscopy of the third one, yellow-brown polygonal structures covered with scale and haemorrhagic crusts were observed. Dermoscopy is a useful diagnostic tool in patients suspected for Grover’s disease and gives characteristic dermoscopic features of yellow-brown polygonal structures corresponding to irregular acantholysis and disturb keratinization in histopathology. Streszczenie: Choroba Grovera (przemijająca dermatoza z akantolizą) charakteryzuje się obecnością rozsianych swędzących grudek lub zmian pęcherzykowo-grudkowych głównie na tułowiu i proksymalnych częściach kończyn. Etiologia choroby pozostaje nieznana, ale opisywano przypadki indukowane różnymi lekami. Rozpoznanie choroby Grovera opiera się na badaniu histopatologicznym, które wykazuje obecność ogniskowej nieregularnej akantolizy ponad warstwą podstawną naskórka z towarzysząca dyskeratozą lub zaburzonym rogowaceniem keratynocytów powyżej. Wyróżnia się cztery główne wzory histopatologiczne tej choroby: obraz podobny do choroby Dariera, do choroby Hailey-Hailey, do pęcherzycy i obraz wypryskopodobny. Celem badania było opisanie klinicznych, dermoskopowych i histopatologicznych cech zmian skórnych u trzech pacjentów z trzema różnymi odmianami choroby Grovera. Badanie dermoskopowe zmian skórnych przeprowadzono u trzech pacjentów z rozpoznaniem histologicznym choroby Grovera, w celu określenia najbardziej charakterystycznych cech dermoskopowych tej choroby. W badaniu dermoskopowym pierwszego pacjenta stwierdzono obecność żółto-brązowych wielokątnych struktur z białawą obwódką odpowiadających ogniskowej akantolizie z dyskeratozą i hiperkeratozą. Widoczne były również obszary z powiększonymi i poszerzonymi naczyniami krwionośnymi, a także regularne owalne białe struktury z żółtymi środkami, które mogły odpowiadać pustym mieszkom włosowym z nieprawidłowym rogowaceniem w ich lejkach. U drugiego pacjenta dermoskopowo stwierdzono obecność wielokątnych brązowych struktur pokrytych łuską odpowiadających ogniskowej akantolizie z nieprawidłowym rogowaceniem na powierzchni, oraz poszerzone nieregularnie naczynia krwionośne. U trzeciego pacjenta w dermoskopii stwierdzono żółto-brązowe wielokątne struktury pokryte łuską i krwotocznymi strupami. Dermoskopia jest użytecznym narzędziem diagnostycznym u pacjentów podejrzanych o chorobę Grovera i obrazuje charakterystyczne żółto-brązowe, wielokątne struktury odpowiadające nieregularnej akantolizie z nieprawidłowym rogowaceniem w badaniu histopatologicznym.Abstact: Grover’s disease (transient acantholytic dermatosis) is characterized by the eruption of pruritic papules and papulovesicular lesions, mainly on the trunk and proximal extremities. The etiology of the disease remains unknown, however some drug-induced cases were reported. The diagnosis of Grover’s disease is based on histopathological examination which usually shows the presence of focal suprabasal acantholysis with dyskeratosis within the epidermis. There are four main histopathological patterns of this disease, including the Darier-like pattern, the Hailey-Hailey-like pattern, pemphigus-like pattern and eczema-like pattern. The main purpose of the study was to describe clinical, dermoscopic and histopathological features of skin lesions in three patients with three different patterns of Grover’s disease. The study was carried out on three patients with observable characteristic dermoscopic features of skin lesions who had been diagnosed with Grover’s disease based on the histopathological examination. In dermoscopy of the first one, yellow-brown polygonal structures with a white “halo” corresponding to focal acantholysis with dyskeratosis and hyperkeratosis were observed. Some areas with enlarged and dilated blood vessels were also seen, as well as regular oval white structures with yellow centres, which might correspond to empty hair follicles with abnormal keratosis in their ostia. In dermoscopy of the second patient, polygonal brown structures with scales corresponding to focal acantholysis with desquamation and dilated irregular blood vessels were observed. In dermoscopy of the third one, yellow-brown polygonal structures covered with scale and haemorrhagic crusts were observed. Dermoscopy is a useful diagnostic tool in patients suspected for Grover’s disease and gives characteristic dermoscopic features of yellow-brown polygonal structures corresponding to irregular acantholysis and disturb keratinization in histopathology. Streszczenie: Choroba Grovera (przemijająca dermatoza z akantolizą) charakteryzuje się obecnością rozsianych swędzących grudek lub zmian pęcherzykowo-grudkowych głównie na tułowiu i proksymalnych częściach kończyn. Etiologia choroby pozostaje nieznana, ale opisywano przypadki indukowane różnymi lekami. Rozpoznanie choroby Grovera opiera się na badaniu histopatologicznym, które wykazuje obecność ogniskowej nieregularnej akantolizy ponad warstwą podstawną naskórka z towarzysząca dyskeratozą lub zaburzonym rogowaceniem keratynocytów powyżej. Wyróżnia się cztery główne wzory histopatologiczne tej choroby: obraz podobny do choroby Dariera, do choroby Hailey-Hailey, do pęcherzycy i obraz wypryskopodobny. Celem badania było opisanie klinicznych, dermoskopowych i histopatologicznych cech zmian skórnych u trzech pacjentów z trzema różnymi odmianami choroby Grovera. Badanie dermoskopowe zmian skórnych przeprowadzono u trzech pacjentów z rozpoznaniem histologicznym choroby Grovera, w celu określenia najbardziej charakterystycznych cech dermoskopowych tej choroby. W badaniu dermoskopowym pierwszego pacjenta stwierdzono obecność żółto-brązowych wielokątnych struktur z białawą obwódką odpowiadających ogniskowej akantolizie z dyskeratozą i hiperkeratozą. Widoczne były również obszary z powiększonymi i poszerzonymi naczyniami krwionośnymi, a także regularne owalne białe struktury z żółtymi środkami, które mogły odpowiadać pustym mieszkom włosowym z nieprawidłowym rogowaceniem w ich lejkach. U drugiego pacjenta dermoskopowo stwierdzono obecność wielokątnych brązowych struktur pokrytych łuską odpowiadających ogniskowej akantolizie z nieprawidłowym rogowaceniem na powierzchni, oraz poszerzone nieregularnie naczynia krwionośne. U trzeciego pacjenta w dermoskopii stwierdzono żółto-brązowe wielokątne struktury pokryte łuską i krwotocznymi strupami. Dermoskopia jest użytecznym narzędziem diagnostycznym u pacjentów podejrzanych o chorobę Grovera i obrazuje charakterystyczne żółto-brązowe, wielokątne struktury odpowiadające nieregularnej akantolizie z nieprawidłowym rogowaceniem w badaniu histopatologicznym

Methods of hair loss evaluation in patients with endocrine disorders

Łysienie może towarzyszyć wielu chorobom endokrynnym (lub gruczołów dokrewnych) między innymi niedoczynności przysadki, niedoczynności i nadczynności tarczycy, niedoczynności przytarczyc, cukrzycy, niedoborowi hormonu wzrostu, hiperprolaktynemii, zespołowi policystycznych jajników, zespołowi SAHA, zespołowi Cushinga, wrodzonemu przerostowi nadnerczy i guzom wirylizującym. U większości pacjentów z endokrynopatiami obserwuje się rozlane łysienie niebliznowaciejące: anangenowe, telogenowe lub łysienie androgenowe. Rzadziej spotyka się ogniskowe, niebliznowaciejące łysienie plackowate występujące u pacjentów z zapaleniami tarczycy oraz łysienie bliznowaciejące. W niektórych przypadkach wyniki badania dermatologicznego pacjentów z łysieniem mogą nasunąć podejrzenie choroby endokrynologicznej. Klasycznymi metodami badania chorób skóry owłosionej głowy jest ważenie włosów, test pociągania, test mycia, trichogram i badanie histopatologiczne. Nowymi, nieinwazyjnymi metodami diagnostycznymi są: fototrichogram, trichoskan, trichoskopia i obrazowanie włosów i skóry owłosionej głowy metodą refleksyjnej konfokalnej mikroskopii skaningowej in vivo. (Endokrynol Pol 2010; 61 (4): 406-411)Hair loss may accompany several endocrine disorders, including hypopituitarism, hypothyreosis, hyperthyreosis, hypoparathyroidism, diabetes mellitus, growth hormone deficiency, hyperprolactinaemia, polycystic ovary syndrome, SAHA syndrome, congenital adrenal hyperplasia, Cushing syndrome, or virilising tumours. Most patients with endocrine disorders present with diffuse non-scarring alopecia, such as anagen effluvium, telogen effluvium or androgenetic alopecia. Focal non-scarring alopecia, such as alopecia areata coexisting with autoimmune thyroiditis, is less frequent and scarring alopecia is a rare finding in patients with endocrine abnormalities. In some cases an endocrine disorder may be suspected based on dermatological findings during hair loss evaluation. Classic methods of hair evaluation include hair weighing, pull test, wash test, the trichogram, and histopathological examination. Newly developed non-invasive diagnostic techniques include the phototrichogram, trichoscan, trichoscopy, and reflectance confocal microscopy. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (4): 406-411

Zaskakująca korelacja: choroba Parkinsona i czerniak. Co łączy te dwie choroby?

Parkinson’s disease (PD) is a neurodegenerative disorder, characterized by depletion of dopamine in the striatum and loss of melanin-positive, dopaminergic neurons in the substantia nigra. Melanoma is a skin neoplasm arising from epidermal melanocytes. The epidemiology of melanoma focus on well-known risk factors such as light skin and hair color, gender, eye pigmentation and ultraviolet (UV) exposure. Many studies have suggested an association between Parkinson’s disease and melanoma. Mechanism underlying the possible connection between Parkinson disease (PD) and melanoma is not clear and has aroused lots of interest. More interesting is the link between these two diseases runs both ways. What is the underlying cause of this reciprocal association? Is it due to Parkinson's treatment? Is Levodopa the reason of melanoma increased incidence in people with the neurodegenerative condition? Are there any genetic, immune system irregularities or environmental risk factors that serves as the common denominator between these two conditions? Should we consider melanoma comorbidity with Parkinson disease and vice versa? Some hypothesis include pigmentation changes in melanin and/or melanin synthesis enzyme like tyrosinase hydroxylase, autophagy deficits, disturbed form of metabolically controlled cell death, changes of PD-related genes such as Parkin or α-synuclein. Learning more about the relationship between PD and melanoma may lead to a better understanding of each individual disease and contribute to more effective treatments of both.Choroba Parkinsona jest to postępująca, neurodegeneracyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego. Jej istotę stanowi zanik istoty czarnej w ośrodkowym układzie nerwowym, będącej obszarem odpowiedzialnym za syntezę przekaźnika nerwowego — dopaminy. Czerniak jest nowotworem złośliwym z komórek barwnikowych skóry — melanocytów. Do głównych czynników ryzyka zachorowania zalicza się czynniki genetyczne, jasny fototyp skóry, nadmierne ekspozycje na promieniowanie ultrafioletowe pochodzące z promieniowania słonecznego i sztucznego oraz predyspozycje osobnicze. Wiele badań wskazuje na związek pomiędzy chorobą Parkinsona a czerniakiem. Podstawowy mechanizm łączący obie jednostki nie został dotychczas poznany i wzbudza wiele zainteresowania. Tym bardziej ciekawa jest wzajemna korelacja między obiema chorobami. Co stanowi podstawową przyczynę tej zależności? Czy ma związek z leczeniem choroby Parkinsona? Czy lewodopa wywołuje czerniaka u osób z chorobą neurodegeneracyjną? Czy istnieją jakieś genetyczne nieprawidłowości, które łączą obie choroby? Czy powinniśmy rozważać współistnienie czerniaka z chorobą Parkinsona i odwrotnie? Niektóre hipotezy wskazują na zmiany pigmentacji w melaninie i/lub w enzymach biorących udział w syntezie melaniny, takich jak tyrozynaza lub hydroksylaza tyrozynowa, deficyty autofagii, zaburzenia metabolicznej śmierci komórki czy zmiany genów związanych z chorobą Parkinsona, kodujących białko Parkin lub α-synukleinę. Większa liczba informacji na temat związku między chorobą Parkinsona a czerniakiem może pozwolić na lepsze zrozumienie obydwu chorób i być podstawą do dalszych interdyscyplinarnych badań przyczyniających się do skutecznego leczenia ich obu w przyszłości

Bowen’s disease in dermoscopy

Bowen’s disease, named after John Templeton Bowen, also known as squamous cell carcinoma in situ is a type of non-melanocytic intraepidermal malignancy. It is estimated that in general population around 3% to 5% of Bowen’s disease transform into invasive squamous cell cancer. Dermoscopy aims in the identification of the Bowen’s disease. The most typical dermoscopic features of Bowen’s disease include glomerular vessels and scaly surface.  Although dermoscopy of Bowen’s disease has been well established other skin lesions may present similar or identical structures in dermoscpic images leading to differential diagnosis dilemmas. Histopathological confirmation should be obtained prior the treatment of suspected cases of Bowen’s disease in order to avoid a misdiagnosis. </p

Współwystępowanie włosów skręconych i włosów obrączkowatych — opis przypadku

Prezentowany przypadek dotyczy 23-letniej kobiety, u której rozpoznano dwie genetycznie uwarunkowane dystrofie włosów: włosy skręcone i włosy obrączkowate. Nasilenie się łamliwości włosów obserwowano po okresie pokwitania, najprawdopodobniej w związku ze współistnieniem łysienia androgenowego typu kobiecego. Wdrożenie leczenia spironolaktonem w dawce 25 mg/dobę z towarzyszącą antykoncepcją doustną spowodowało powrót do uprzedniego stanu włosów, ze zwiększeniem ich gęstości i zmniejszeniem łamliwości. Wnioski: Zwiększenie łamliwości łodyg włosów we wrodzonych dystrofiach włosów po okresie dojrzewania nie jest typowe. W tych przypadkach należy poszukiwać innych chorób współistniejących, między innymi łysienia androgenowego