Efekti subhroničnog izlaganja zebrice, danio rerio sintetičkom mošusu

Policiklična jedinjenja sintetičkog mošusa su veoma rasprostranjena i koriste se u velikim količinama kao miris u proizvodima široke potrošnje. Zbog njihove česte upotrebe i otpuštanja mirisa, ova jedinjenja su postala prisutna svuda u životnoj sredini. Toksikološka istraživanja su potvrdila da jedinjenje mošusa predstavlja opasnost za vodene ekosisteme. Cilj ovog istraživanja bio je da se ocene efekti subhroničnog izlaganja sintetičkom mošusu tonalidu na rast riba i odgovore na oksidativni stress kod zebrice (Danio rerio). Test rasta kod mlađi zebrice izvršen je prema OECD metodu broj 215. U toku 28 dana, riba stara 30 dana je bila izložena koncentraciji tonalida (50; 500; 5.000 and 50.000 ng/l). Na kraju eksperimenta, sve ribe su žrtvovane, izmerene, određena je njihova specifična prosečna stopa rasta po tanku, a selektivni oksidativni stress markeri su analizirani u homogenatu celog tela (glutation S-transferaze, glutation reduktaze, glutation peroksidaze, katalaze i lipidne peroksidaze). U našem ekperimentu, nismo pronašli značajne razlike između kontrolne i eksperimentalne grupe u specifičnom prirastu, telesnoj težini i dužini. Međutim, primetili smo značajne promene kod većine oksidativnih stres markera naročito kod eksperimentalne grupe koja je bila izložena najvećoj koncentraciji mošusa (tonalida). U poređenju sa kontrolnom grupom, značajna povećanje je konstatovano u aktivnostima glutation S-transferaze (za koncentracije – 5.000 i 50.000 ng/l) i kataze (za koncentracije – 500, 5.000 i 50.000 ng/l). Sa druge strane, primećeno je značajno smanjenje aktivnosti glutation peroksidaze (za koncentraciju – 500 ng/l) u poređenju sa kontrolnom grupom. Nisu konstatovane promene u aktivnosti glutation reduktaze i nivou lipidne peroksidaze u poređenju sa kontrolnom grupom. Naši rezultati pokazuju da izlaganje zebrice tonalidinu ima značajan uticaj na oksidativne stres markere i enzime za detoksifikaciju. Promene u aktivnostima antioksidantnih enzima se mogu tumačiti kao adaptivni odgovor koji bi zaštitio organizam ribe od toksičnosti prouzrokovane tonalidinom

The Effects of Subchronic Exposure to Metribuzin on Danio rerio

The aim of this study was to assess the impact of metribuzin in surface waters on fish under experimental conditions. The effects of subchronic exposure to metribuzin on fish growth and the development of histopathological changes in selected organs (gill, kidney, liver) and on activity of some biochemical markers (CYP450, EROD) in Danio rerio were investigated during a 28-day toxicity test. Juvenile growth tests were performed on D. rerio according to OECD method number 215. Fish at an initial age of 30 days were exposed to a range of metribuzin concentrations (1.5, 5, 16, 33, and 53 mg L−1). Exposure to metribuzin at 53 mg L−1 was associated with increased mortality. Negative effects with regard to total body weight, length, and the inhibition of specific growth rate were induced at concentrations of 33 and 53 mg L−1. Histopathological examination revealed pathological lesions in the liver in pesticide-exposed fish only at the highest concentration of 53 mg L−1 of metribuzin. Based on the results of growth rate, biochemical markers (CYP450, EROD), and histopathological examination, the lowest observed effect concentration (LOEC) value was 33 mg L−1 and the no observed effect concentration (NOEC) value was 16 mg L−1