Uporedna analiza oblika prirodnih i uzgajanih kečiga (acipenser ruthenus l.)

Usled ugroženosti kečige, brojni programi poribljavanja postoje, pa je od velikog značaja procena odgovarajućih primeraka za te programe. Metodom geometrijske morfometrije su analizirane promen oblika jedinki iz prirodnih populacija i iz uzgoja. ANOVA varijable veličine je pokazala da su jedinke iz uzgoja krupnije u odnosu na jedinke iz prirodnih populacija. Takođe, CVA varijable oblika je pokazala promene u predelu glave i repa kod jedinki iz prirodnih populacija. Ovi rezultati mogu predstavljati dobru osnovu kod procene odgovarajućih jedinki za poribljavanje otvorenih voda

Uporedna analiza struktura ihtiofauna dve akumulacije centralne Srbije

This study examines the ichthyofauna structure of the Međuvršje and Gruža reservoirs over 1999-2005. The Međuvršje reservoir on the Zapadna Morava river was inhabited by 21 fish species from 7 families and the Gruža reservoir on the Gruža river by 19 species from 6 families. Although the two reservoirs were largely dominated by cyprinids, there were significant differences in qualitative and quantitative relationships. The hydroecological conditions of the Međuvršje reservoir led to a high abundance of reophile species. The Gruža reservoir showed characteristics of a lowland reservoir displaying a high level of eutrophication and overproduction of Prussian carp (Carassius gibelio). The general environmental conditions prevailing during the period of study enabled highly intensified production of fish in the Gruža reservoir. Given the fact that the reservoir was designed for water supply, more stringent measures should be employed to protect its ichthyofauna and the overall ecosystem

Endoparaziti i ishrana mrene (barbus barbus linnaeus, 1758) u beogradskom sektoru Dunava (Srbija)

U radu su prikazani rezultati istraživanja crevnog sadržaja rečne mrene (Barbus barbus L. 1758). Tokom dvogodišnjeg perioda studije, 2007-2009, ukupno je prikupljeno 63 jedinki mrena u okviru beogradskog sektora reke Dunav. Cilj je bio da se dobije informacija o inficiranosti mrena crevnim parazitima (endoparaziti, helminti) i utvrdi prisustvo organizama makrozoobentosa u njihovom crevnom sadržaju (Gammaridae, Bivalvia, Gastropoda i Oligochaeta), kao posledica raspoloživosti hrane na području uzorkovanja. Nabrojani organizmi makrozoobentosa imaju veoma značajnu ulogu u ishrani mrena, s obzirom da je ona bentofagna vrsta, i da njena ishrana zavisi od sastava i strukture faune dna. Pojedini akvatični makrobeskičmenjaci (gamarusi, oligohete, školjke, puževi, i neke larve insekata), kojima se hrane mrene, predstavljaju i prelazne domaćine za nekoliko vrsta endoparazita. Pregledom crevnog sadržaja mrena ukupno je nađeno i identifikovano šest vrsta endoparazita (helminta) iz tri filuma (Platyhelminthes, Nematoda i Acanthocephala), sa prevalencom infekcije od 98.41%. Broj endoparazita po jedinki mrene varirao je u rasponu od 6 do 207. Najveća procentualna zastupljenost utvrđena je za parazita iz grupe Acanthocephala – Pomphorhynchus laevis (Müller, 1776), sa prevalencom inficiranosti od 7,73%. Takođe, udeo gamarusa u crevnom sadržaju mrena bio je u interval 31.43% do 46.73%, odnosno u zajednici makrozoobentosa od 1.4% do 16.22%. Ova činjenica ukazuje da su gamarusu bili omiljena hrana mreni i da je to doprinelo visokoj abundanci - parazita Pomphorhynchus laevis u crevnom sadržaju mrene. Uzimajući u obzir, raznovrsnost i bogatstvo faune parazita na području Srbije, neophodno je nastaviti istraživanja parazita što većeg broja slatkovodnih vrsta riba

The first record of black bullhead Ameiurus melas (Pisces, Ictaluridae) in Serbian waters

On the 14th of June, 2005, in the Danube side channel "Jojkić" (N 44°50'33.1’’, E 20°27'46.1’’) near Belgrade, we recorded the presence of A. melas, ranging in weight (W) from 11.2 g to 135.6 g, and standard length (Ls) from 70 mm to 173 mm. Specimens were obtained from professional fishermen, who caught them with gill nets, as well from sport fishermen using fishing roads. Also, on 28th of May, 2005, on the lake "Savsko jezero" (N 44°47'20.1’’, E 20°24'54.6’’), we collected two specimens with gill nets. They were held in an aquarium until the 20th of June, when they were analyzed. Their weight (W) was 48.8 g and 97.5 g, their standard length (Ls) 145 mm and 183 mm, respectively.nul

Population viability analysis and potential of its application to Danube sturgeons

Sturgeon species in the Danube River basin have experienced severe decline. Besides overexploitation, habitat loss, and pollution, they are further endangered by lack of efficient policy and management, as well as by serious lack of knowledge about their life history. Although population viability analysis (PVA) could represent an extremely valuable tool to cope with these problems, it has not so far been applied to Danube populations. This paper represents an assess­ment of different PVA methods and models developed for sturgeon species. It analyzes their results, main advantages, drawbacks, and problems, and discusses the possibility of applying PVA to sturgeon populations in the Danube River basin.Populacije jesetarskih vrsta u basenu Dunava su doživele ozbiljan pad brojnosti. Pored prekomernog izlova, gubitka staništa i zagađenja, dodatno su ugrožene nedostatkom efikasne legislative i upravljanja, kao i ozbiljnim nedostatkom znanja o njihovom životnom ciklusu. I ako analiza vijabilnosti populacija(PVA) može Predstavljati veoma koristan metod u rešavanju ovih problema, do sada nije primenjivana na dunavske populacije. Ovaj rad predstavlja procenu različitih PVA metoda i modela razvijenih za jesetarske vrste. U radu se analiziraju njihovi rezultati, glavne prednosti, nedostatci i glavni problemi na koje se nailazilo, i diskutuje se o mogućnosti njihove primene na populacije jesetri u basenu Dunava.Projekat ministarstva br. 14304

COMPARATIVE SHAPE ANALYSIS OF WILD AND REARED STER LET (ACIPENSER RUTHENUS L.)

Usled ugroženosti kečige, brojni programi poribljavanja postoje, pa je od velikog značaja procena odgovarajućih primeraka za te programe. Metodom geometrijske morfometrije su analizirane promen oblika jedinki iz prirodnih populacija i iz uzgoja. ANOVA varijable veličine je pokazala da su jedinke iz uzgoja krupnije u odnosu na jedinke iz prirodnih populacija. Takođe, CVA varijable oblika je pokazala promene u predelu glave i repa kod jedinki iz prirodnih populacija. Ovi rezultati mogu predstavljati dobru osnovu kod procene odgovarajućih jedinki za poribljavanje otvorenih voda

Stanje kečige (acipenser ruthenus l.) u Srbiji i Mađarskoj

Izlov kečige je tradicionalna i značajna privredna aktivnost i u Srbiji i u Mađarskoj. Osnovni problem vezan za izlov kečige u Srbiji odnosi se na nedostatak validnih podataka o izlovu kečige u poslednjim godinama što je imalo negativan efekat na upravljanje korišćenja ove vrste. Poribljavanje kečigom nije nikada u potpunosti razvijeno u Srbiji dok se u Mađarskoj počelo sa poribljavanjem mlađi kečige od 1980. godine i to sa 10.000-100.000 jedinki/godini. Uzgoj kečige je započet u Mađarskoj od 1990. godine, mada je proizvodnja malog obima. U cilju uspostavljanja boljih planova za upravljanje ovom značajnom vrstom potrebno je uskladiti i koordinisati aktivnosti svih zainteresovanih strana u obe zemlje

Preliminanarni rezultati o uspešnom nasađivanju smuđa (sander lucioperca) u akumulaciju Zlatar

Zlatarsko jezero je nastalo izgradnjom hidroelektrane „Kokin Brod“ koja je počela sa radom 1962. godine. Brana izgrađena na reci Uvac dugačka je 1264 m i visoka je 83 m. Jezero se nalazi na nadmorskoj visini od 880 m. Prosečan godišnji doticaj Uvca je 12.45 m3/s, a površina sliva jezera je 1057 km2. U basenu jezera akumulirano je 250 miliona m3 vode. Voda jezera je visokog kvaliteta i kreće se u granicama druge klase (Stanković, 2005). Riblje naselje koje se danas sreće u akumulaciji je nastalo na bazi ribljih vrsta koje su ishodno naseljavale tok Uvca i na bazi vrsta koje su unete različitim višekratnim poribljavanjima (Mićković i Hegediš, 2007). U cilju regulisanja brojnosti i gustine prenamnožene populacije ukljeve (Alburnus alburnus) u jezero je 2005. godine introdukovan smuđ (Sander lucioperca). Na bazi uporednog pregleda sastava ribljeg naselja u akumulaciji „Zlatar“ u periodu od 2003. do 2010. godine konstatovano je da je introdukcija smuđa donela značajne promene u strukturi zajednice riba: jasna dominacija domaćih (klen, plotica, skobalj, rečna mrena) i unetih (šaran, babuška) ciprinidnih riba po abundanciji (72,7% i 86,9% u 2003. odnosno 2007.) i masenom udelu (51,4%, odnosno 82%) je značajno smanjena u 2010. godini (abundancija 40,3%, maseni udeo 58,3%), zastupljenost salmonidnih riba (jezerske zlatovčice) kontinuirano opada (abundancija 27, 3%, 10,9%, 0,6%, maseni udeo 48,6%, 17,9%, 1,8%, u 2003, 2007 i 2010, respektivno). Karakteristike dužinsko-težinskog odnosa i rasta smuđa u Zlatarskom jezeru su takve da se u uzrastu 3+ dostiže lovna veličina od 40 cm sa masom tela od oko 450 g, dok se uzrast 4+ karakteriše prosečnom dužinom oko 50 cm i masom oko 1 kg, što se može oceniti kao sasvim zadovoljavajućim odlikama rasta. Koeficijent alometrije od 3,081 ukazuje na proporcionalan prirast mase u odnosu na dužinu tela. Inspekcijom digestivnog trakta utvrđeno je da 95,3 % ishrane smuđa u jezeru čini ukljeva: od ukupno 21 primerka riba u ishrani bilo je 20 ukljeva i jedan primerak jezerske zlatovčice. Prema Richa et al., (2009) ihtiocenoza akumulacije „Zlatar“ se, sa aspekta stabilnosti zajednice riba, do unošenja smuđa nalazila u visoko stabilnoj „cyprinid-phase“, odnosno „riverine species phase“ u skladu sa Kubečka (1993). Introdukcija i aklimatizacija smuđa je tu stabilnost pomerila ka tranzitnoj „percid-cyprinid-phase“ (Kubečka, 1993). Dalja istraživanja pokazaće da li se zajednica riba kreće ka visoko dinamičnoj i nestabilnoj „perch-phase“ ili se vraća stabilnoj „cyprinid-phase“ (Richa et al., 2009). Od toka pomenutog procesa zavise mere ribarstvenog gazdovanja koje će se primeniti u akumulaciji „Zlatar“

Reproducibility of age determination by scale and vertebra in pontic shad (alosa pontica eichwald, 1838), from the Danube

Specimens of Pontic shad (Alosa pontica Eichwald, 1838) were collected during April and May of 2006 in the Danube River (rkm 863) just downstream of the Iron Gate (Djerdap) II dam. Twenty-eight scales and 30 vertebrae were prepared and given to five interpreters with fish aging experience of from 3 to 30 years and with shad aging experience of from 0 to 12 years. Interpreters with experience in shad age determination showed lower values for the index of average percent error (IAPE) and an index of coefficient of variation (ICV). In regard to within-interpreter reproducibility, no significant differences were found between scale and vertebrae as structure for age determination. The most experienced reader showed the lowest value for IAPE, while the least experienced reader showed the highest value for IAPE. The results of this work indicate that experience in age determination by particular structure had more impact on age determination precision than specificity of structure, scale or vertebra. More work is needed on adopting standard protocols that must include some sort of common interaction between responsible age readers