Samenwerken aan integrale omgevingsvisies met water

In deze handreiking wordt (in navolging van de centrale doelen van de Omgevingswet) ingegaan op de leerervaringen in de bestudeerde pilots ten aanzien van de vier leerpijlers die centraal hebben gestaan, namelijk: participatie, integraliteit en samenhang, cultuurverandering en digitalisering. Daarbij wordt ook nadrukkelijk ingegaan op de rol die waterschappen hebben ingenomen in de pilots en mogelijk in kunnen nemen in toekomstige projecten

HWBP: Kennisdoorwerking : Stand van zaken rondom het laten stromen van kennis vanuit POV's naar projecten toe

Op dit moment lopen er vier project overstijgende verkenningen (POVs) bij het Hoogwaterbeschermingsprogramma (HWBP). Deze POVs zijn kennisintensief en er wordt dan ook veel kennis ontwikkeld. Deze kennis is soms te vatten in documenten, maar soms betreft het ervaringskennis, welke moeilijker overdraagbaar is. Het leren tussen de betrokken partijen (overheden, kennisinstellingen en bedrijfsleven) wordt als een belangrijk aspect gezien om de overall ambitie van het HWBP te halen. De programmadirectie faciliteert en stimuleert het overstijgend leren tussen de verschillende projecten en POVs. Een belangrijk aspect hierbij is om aandacht te besteden aan het ontsluiten, borgen en toepassen van de in de POVs opgedane kennis/ervaring in de HWBP-projecten. Bij het voorliggende onderzoeksrapport staat dit centraal. De programmadirectie wil graag in kaart brengen op welke wijze de POVs en relevante projecten de ontwikkelde kennis gaan borgen - of dat al reeds hebben gedaan - opdat toekomstige HWBP projecten bij alle waterschappen hier gebruik van kunnen maken. Onderzoeksvraag hierbij is op welke wijze wordt de kennis en kunde uit de vier lopende POVs geborgd en hoe werkt het door in uitvoeringsprojecten van het HWBP, de daarbij betrokken organisaties en nationaal beleid (ontwerp- en toetsinstrumentarium)? In deze rapportage wordt per POV aangegeven welke activiteiten zijn ondernomen om de kennis door te laten stromen. Per POV worden enkele adviezen gegeven. Tevens zijn er generieke aanbevelingen voor de huidige POVs, nog op te starten POVs en op systeemniveau

Implementation arrangements for climate adaptation in the netherlands: Characteristics and underlying mechanisms of adaptive governance

Adaptation to climate change is a rapidly emerging policy domain. Over the last decade we have witnessed many attempts to enhance the climate robustness of agriculture, urban development, water systems, and nature to an increase in flood and drought risks due to a higher variability in rainfall patterns and sea level rise. In the vulnerable Dutch delta, regional authorities have developed adaptation measures that deal with flood risk, the availability of fresh water, subsidence, and salt water intrusion. In view of all the uncertainties that surround climate change, scientists emphasize that it should be possible to make changes when conditions change or insights evolve. The concept of adaptive governance has been introduced to facilitate the process of climate adaptation. Adaptive governance requires the availability of governance arrangements that facilitate adaptiveness by being flexible to enable adjustment. Although flexible arrangements for adaptation to climate change make sense from an adaptive governance perspective, from a more bureaucratic, political, and legal perspective, there might be good reasons to make arrangements as solid and robust as possible. In this article we answer the question to what extent the arrangements used to implement various adaptation measures are really adaptive and what mechanisms play a role in obstructing the accomplishment of adaptive arrangements. By analyzing and comparing nine adaptation cases, dealing with different climate issues, and the arrangements used to implement them from both a governance and a legal perspective, we are able to get more detailed insight into the main characteristics of the selected arrangements, their degree of adaptiveness, and the main hampering mechanisms for the creation or functioning of adaptive arrangements