Will the biopsychosocial model of medicine survive in the age of artificial intelligence and machine learning?

Background: the biomedical model of medicine was replaced by the biopsychosocial model in order to better accommodate psychological and social aspects of illness. The introduction of machine learning techniques provides the perspective of truly personalized medicine. This poses new challenges to our medical model.Aim: to explore the implications of personalized medicine for the biopsychosocial model.Methods: scholarly reflection.Results: The ability of machine learning technology to integrate a wide diversity of data makes it possible to develop predictive models for presentation, course and treatment response in individual patients. Such models are based on individual risk factors and protective factors that may have diverging influences in different in-dividuals. In a medical model adjusted to accommodate the possibilities of personalized medicine, it should be possible to highlight the importance and impact of each single factor in each individual patient. At present, the biopsychosocial model is not well prepared for this. When adopting machine learning technology in clinical practice, new skills and expertise will be required from physicians. They should be able to weigh and explain algorithms supported decisions to their patients. Moreover, new research should be designed in such a way that data will be suited for machine learning and can be inte-grated with existing databases in order to increase their size and scope.Conclusion: Currently, the biopsychosocial model is not well prepared to accommodate the possibilities of personalized medicine. Adaptations are needed to deal with the highly individual aspects of the patient's disease

Ethische overwegingen bij de behandeling van psychiatrische aandoeningen met diepe hersenstimulatie

ACHTERGROND Diepe hersenstimulatie (deep brain stimulation; dbs) kan bij patiënten met een therapieresistente obsessieve-compulsieve stoornis (ocs) leiden tot verbetering van de kwaliteit van leven. Voor andere psychiatrische indicaties moet dbs nog als experimentele behandeling gezien worden. DOEL Bespreken van ethische aspecten van dbs voor psychiatrische indicaties. METHODE Ethische bespiegeling. RESULTATEN In een behandelcontext zijn de ethische aspecten van dbs bij psychiatrische aandoeningen niet wezenlijk anders dan die welke zich voordoen bij psychotherapeutische of medicamenteuze behandelingen. Gezien de meer ingrijpende en invasieve aard van dbs is wel extra zorgvuldigheid vereist bij de indicatiestelling en het eventuele staken van deze therapie. Bij indicaties anders dan ocs is sprake van een experimentele context. Dit vereist dat men expliciet rekening houdt met onderzoeksethische aspecten en met name ook met wilsbekwaamheid. CONCLUSIE De medisch-ethische basisprincipes geven voldoende houvast voor klinische beslissingen over dbs voor psychiatrische aandoeningen. Bij de verdere ontwikkeling van dbs voor psychiatrische indicaties is proactieve reflectie op dergelijke ethische implicaties geboden

Ethische overwegingen bij de behandeling van psychiatrische aandoeningen met diepe hersenstimulatie

ACHTERGROND Diepe hersenstimulatie (deep brain stimulation; dbs) kan bij patiënten met een therapieresistente obsessieve-compulsieve stoornis (ocs) leiden tot verbetering van de kwaliteit van leven. Voor andere psychiatrische indicaties moet dbs nog als experimentele behandeling gezien worden. DOEL Bespreken van ethische aspecten van dbs voor psychiatrische indicaties. METHODE Ethische bespiegeling. RESULTATEN In een behandelcontext zijn de ethische aspecten van dbs bij psychiatrische aandoeningen niet wezenlijk anders dan die welke zich voordoen bij psychotherapeutische of medicamenteuze behandelingen. Gezien de meer ingrijpende en invasieve aard van dbs is wel extra zorgvuldigheid vereist bij de indicatiestelling en het eventuele staken van deze therapie. Bij indicaties anders dan ocs is sprake van een experimentele context. Dit vereist dat men expliciet rekening houdt met onderzoeksethische aspecten en met name ook met wilsbekwaamheid. CONCLUSIE De medisch-ethische basisprincipes geven voldoende houvast voor klinische beslissingen over dbs voor psychiatrische aandoeningen. Bij de verdere ontwikkeling van dbs voor psychiatrische indicaties is proactieve reflectie op dergelijke ethische implicaties geboden

Verbal fluency in Parkinson's disease: results of a two minute fluency test

Background: Patients suffering from Parkinson's disease (PD) are often reported to have an impaired performance on tests measuring executive functioning, such as fluency tasks. Aim: To investigate whether verbal fluency is impaired in PD patients (n = 25) compared with healthy controls (n = 15) using a 2-min semantic and phonemic verbal fluency test. A 2-min version of the fluency task was used to allow for more switches between clusters to study retrieval strategies more adequately. Results: No differences in performance on both semantic and phonemic fluency tasks between the PD patients and the control persons were found. Moreover, both groups appeared to use the same retrieval strategies. Conclusion: Patients suffering from PD appear to use the same strategies for producing words as healthy controls do. Different pathways may be involved in switching clusters during the fluency task than in other types of switching that may be impaired in PD, such as motor switching and concept-shifting

Serotonergic mechanisms in Parkinson's Disease: Opposing results from preclinical and clinical data.

Parkinson's disease (PD) is a neuropsychiatric disease affecting approximately 1-2% of the general population. The classical triad of symptoms, tremor, rigidity, and bradykinesia is mainly caused by degeneration of dopaminergic neurons from the substantia nigra. However, other neurotransmitter systems also show signs of degeneration, among which the serotonergic system. The exact role of serotonin in PD remains unclear. We present here a review about functional serotonergic interventions and serotonergic imaging studies in PD, and will go into the importance of combining preclinical and clinical research data in order to gain more insight into the role of serotonin in PD. More specifically, the present review is aimed at bridging the gap between data from animal models of PD and data from human research