Multimodality palliative treatment of 111In-pentetreotide negative/123I-MIBG positive metastatic carcinoid - a case report

Patients with carcinoid tumours frequently present with metastatic disease. There are only a few therapeutic options for these patients, and the main goal of palliative treatment is to reduce symptoms and thus to improve quality of life. Current therapy includes surgical resection, hepatic artery embolisation, chemotherapy and somatostatin analogue treatment; however, all these options have limitations. It seems probable that therapeutic modalities based on radiopharmaceuticals may provide better therapy, not only in relation to symptom reduction but may also improve patient survival. In this case report we present a 46-year-old woman with a symptomatic carcinoid, who at the time of diagnosis had liver and abdominal lymph node metastases, the primary tumour being located in the terminal ileum. 111In-pentetreotide scanning was negative, whereas 123I-MIBG scanning showed high avidity in the tumour tissue. After right hemicolectomy, two courses of 131I-MIBG treatment were given (12.95 GBq and 12 GBq, respectively). After the second dose of 131I-MIBG temporary pancytopenia was present. Octreotide therapy was given empirically only for a short time and was stopped because of drug intolerance. The patient underwent tricuspid and pulmonary valve replacement because of her carcinoid heart disease, followed by two courses of embolisation of liver metastases. While 131I-MIBG therapy reduced the patient’s symptoms of flushing and diarrhoea, there has not yet been any effect on tumour response or 5-HIAA production. This case illustrates the multimodality and multidisciplinary approach to such patients.U chorych z rakowiakiem często występują przerzuty. W takich przypadkach istnieje niewiele opcji terapeutycznych. Głównym celem leczenia paliatywnego jest złagodzenie objawów i poprawienie jakości życia. Dostępne obecnie metody terapii obejmują chirurgiczną resekcję zmian nowotworowych, embolizację tętnicy wątrobowej, chemioterapię i stosowanie analogów somatostatyny. Jednak wszystkie te metody mają ograniczenia. Wydaje się, że stosując techniki radiofarmakologiczne można uzyskać najlepsze rezultaty, nie tylko pod względem zmniejszenia objawów, ale również wydłużenia okresu przeżycia. W niniejszej pracy autorzy opisują przypadek 46-letniej kobiety z objawowym rakowiakiem, u której w chwili rozpoznania choroby stwierdzono przerzuty do węzłów wątroby oraz brzusznych węzłów chłonnych. Guz pierwotny znajdował się w końcowym odcinku jelita krętego. W badaniu radioizotopowym z użyciem 111In-pentetreotydu nie wykazano gromadzenia radioznacznika, natomiast w scyntygrafii z użyciem 123I-MIBG stwierdzono zwiększony wychwyt znacznika przez tkanki guza. Po wykonaniu prawostronnej hemikolektomii zastosowano dwa cykle terapii 131I-MIBG (odpowiednio: 12,95 i 12 GBq). Po drugiej dawce 131I-MIBG wystąpiła okresowa pancytopenia. Zastosowano empirycznie terapię okreotydem, jednak przerwano ją po krótkim czasie z uwagi na nietolerancję leku. Chora przebyła zabieg wymiany zastawek trójdzielnej i płucnej z powodu rakowiakowej choroby serca, a następnie 2-krotną embolizację przerzutów wątrobowych. Chociaż terapia 131I-MIBG spowodowała złagodzenie objawów, napadowego przekrwienia skóry i biegunki, jednak nie zaobserwowano zmniejszenia guza ani ograniczenia produkcji 5-HIAA. Opisany przypadek jest przykładem multimodalnego i wielodyscyplinarnego leczenia rakowiaka