Effect of thermal and mechanical load cycling on dentin bond strength of a self-etch resin luting cement

Amaç: Bu çalışmanın amacı, termal ve mekanik yükleme döngülerinin, bir self – etch rezin yapıştırma simanının dentine bağlanma dayanımını in vitro şartlar altında değerlendirmektir.Gereç ve Yöntemler: Çürüksüz, 18 adet mandibular üçüncü molar diş üzerinde inlay kaviteleri hazırlandı. Restorasyonlar, feldspatik porselen kullanılarak hazırlandı (Vita VM9). Dentine bağlantı bir dual- cure, self- etch rezin yapıştırma simanı (Clearfil Esthetic Cement) kullanılarak sağlandı. Sonrasında dişler rastgele üç gruba ayrıldı: Grup I: Kontrol Grubu (termal veya mekanik siklus yok). Grup II: Termal siklus (5.000 termal siklus). Grup III: Mekanik yükleme siklusu (1.200.000 siklus). Herbir dişten (n:12) uzun eksen doğrultusunda kesiler yapılarak ikişer adet I-şeklinde kesitler elde edildi ve toplamda otuz altı adet örneğe, 1 mm/dk hızla çekme kuvvetleri uygulanarak kırılma sırasındaki maksimum kuvvet ölçüldü. Kırık hattı, ayrılma tipini tanımlamak amacı ile stereomikroskop (Olympus, SZ-PT) ile incelendi. Her bir simantasyon grubundan bir diş SEM (435 VP; Leo SEM Products) analizleri yapılmak üzere hazırlanarak arayüzeyler SEM altında incelendi.Bulgular: One-way ANOVA ile gruplar arasında anlamlı farklılıklar olduğu ortaya konuldu (p<0.05). Tukey’s HSD analizi, Grup III’te görülen ortalama MTBS değerinin Grup I ve Grup II’den anlamlı derecede düşük olduğunu ortaya koydu (p<0.05). Grup I ve Grup II arasında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmemiştir (p>0.05).Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına bakılarak, tüm gruplar için gözlenen asıl ayrılma tipinin interfasiyal (adeziv) tip olduğu söylenebilir. Ayrıca, sıcaklık değişimleri önemli derece etkili değil iken, mekanik yüklemenin bağlanma stabilitesi üzerine etkili olduğu görülmektedir

Effect of bleaching agents on surface properties of esthettic restorative materials

Bu çalışmanın amacı, bireylere diş hekimleri tarafından önerilerek evde uygulanan % 6 hidrojen peroksit (Opalescence GO) ve % 16 karbamid peroksit (Opalescence PF) beyazlatma ajanlarının, dental restorasyonlarda kullanılan üç farklı CAD/CAM porseleninin yüzey özellikleri üzerine etkilerini in situ olarak incelemektir. Çalışmada incelenmek üzere, feldspatik (Cerec), lösit ile güçlendirilmiş (IPS Empress CAD) ve lityum disilikat ile güçlendirilmiş (IPS e-max CAD) porselen bloklarından, her porselen grubundan otuzar adet olmak üzere, 6 x 6 x 2 mm boyutlarında, bir yüzeyi polisajlanmış, toplam doksan adet porselen örneği hazırlanmıştır. On gönüllü bireyin üst çenelerinden aljinat ile ölçü alınarak modelleri elde edilmiştir. Sert damak bölgelerine her bir porselen grubundan üçer adet olmak üzere, toplam dokuz adet porselen örneği, polisajlı yüzeyleri yukarıya bakacak şekilde yerleştirilerek, modeller üzerinde 0,9 mm kalınlığında beyazlatma plakları hazırlanmıştır. Her bir gönüllünün plağında bulunan kontrol grubundaki üç adet porselen örneğine beyazlatma ajanı uygulanmamış, hidrojen peroksit grubundaki porselenlere günde 90 dakika, karbamid peroksit grubundaki porselenlere ise günde 6 saat olmak üzere 10 gün boyunca beyazlatma işlemi uygulanmıştır. Beyazlatma uygulamaları öncesinde ve sonrasında, porselen örneklerin spektrofotometre ile renk, glossmetre ile parlaklık, temaslı profilometre ile pürüzlülük ve mikrosertlik test cihazı ile Vickers sertlik değerleri ölçülmüş, beyazlatma uygulamaları sonunda SEM ile x500 büyütmede görüntüler alınmıştır. İstatistiksel analizler, Two-way ANOVA, Oneway ANOVA testi, post hoc karşılaştırmalarında Tukey HSD test ve Tamhane's T2 testi ve Paired Sample t test kullanılarak yapılmıştır. Anlamlılık p<0.05 düzeyinde değerlendirilmiştir. Çalışmanın sonucunda, en fazla renk değişimi Cerec grubunda gözlenmiş, pürüzlülük değişimleri porselen grupları arasında anlamlı farklılık göstermemekle birlikte en fazla artış yine Cerec grubunda görülmüştür. Mikrosertlik değerleri, tüm gruplarda anlamlı değişim gösterirken, parlaklık değerlerinde anlamlı düşüş görülmüştür.The aim of this study is to assess the effects of the dentist supervised home bleaching agents, 6% hydrogen peroxide (Opalescence GO) and 16% carbamide peroxide (Opalescence PF), on surface properties of three different CAD/CAM porcelains in-situ. Thirty single surface polished 6x6x2 mm specimens of each of Feldspatic (Cerec), leucite reinforced (IPS Empress CAD) and lithium disilicate reinforced porcelain CAD/CAM blocks, with total of ninety specimens, were prepared for this study. Aljinate impressions were taken from ten volunteers and maxillary stone casts were obtained. Total of nine porcelain specimens, three from each porcelain group, were placed polished surfaces facing up on the hard palate of each maxillary stone cast and 0.9 mm thick soft bleaching tray was fabricated on each cast. For each volunteer, no bleaching agent was applied to control group porcelains, bleaching agents were applied ninety minutes a day on hydrogen peroxide group and six hours a day on carbamide peroxide group for ten days. Surface color, gloss, roughness and Vickers hardness measurements were obtained before and after bleaching procedure via utilizing spectrophotometer, glossmeter, contact profilometer and microhardness testing device respectively. SEM images were obtained under x500 magnification after bleaching applications were completed. Two-way ANOVA and One-way ANOVA tests, Tukey HSD test and Tamhane's T2 test at post hoc comparisons and Paired sample t test were performed for statistical analysis, and 0.05 significance level was chosen. Results of this study revealed that both color and roughness changes were highest in Cerec group. However, roughness changes between porcelain groups were not statistically significant. Microhardness values changed significantly for all groups and reduction in gloss values were all significant as well

Termal ve mekanik yükleme siklusunun self–etch rezin yapıştırma simanının dentine bağlanma dayanımı üzerine etkisi

Effect of thermal and mechanical load cycling on dentin bond strength of a self -etch resin luting cement. Background: The aim of this study is to evaluate the effects of cyclic thermal and mechanical loads on dentin bond strength of a self-etch resin luting cement under in vitro conditions. Methods: Inlay cavities were prepared on 18 caries-free human mandibular third molars. Restorations were fabricated by using feldspathic porcelain (Vita VM9). Bonding was achieved by using a dual-cure, self-etch resin luting cement (Clearfil Esthetic Cement). Teeth were then randomly divided into 3 groups: Group I: Control group (no thermal or mechanical cycling). Group II: Thermal cycling (thermocycling for 5.000 cycles). Group III: Mechanical load cycling (1.200.000 cycles). Two Ishape sectioned longitudinal cuts were prepared from each tooth (n:12). Total of thirty-six specimens were subjected to tensile forces at a crosshead speed of 1 mm/min, and the maximum load at fracture was recorded. Fracture sites were observed with a stereomicroscope (Olympus, SZ-PT) to identify the failure mode. One tooth from each group was prepared for SEM analysis and interfaces were observed under SEM (435 VP; Leo SEM Products). Results: One-way ANOVA revealed that there were significantdifferences among the groups (p0.05). Conclusion: In this study the principal failure type was found to be interfacial (adhesive) for all groups. Additionally, mechanical loads were observed to be effective on bonding stability while temperature alterations were not significantly influential.Termal ve mekanik yükleme siklusunun self-etch rezin yapıştırma simanının dentine bağlanma dayanımı üzerine etkisi Amaç: Bu çalışmanın amacı, termal ve mekanik yükleme döngülerinin, bir self - etch rezin yapıştırma simanının dentine bağlanma dayanımını in vitro şartlar altında değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çürüksüz, 18 adet mandibular üçüncü molar diş üzerinde inlay kaviteleri hazırlandı. Restorasyonlar, feldspatik porselen kullanılarak hazırlandı (Vita VM9). Dentine bağlantı bir dual- cure, self- etch rezin yapıştırma simanı (Clearfil Esthetic Cement) kullanılarak sağlandı. Sonrasında dişler rastgele üç gruba ayrıldı: Grup I: Kontrol Grubu (termal veya mekanik siklus yok). Grup II: Termal siklus (5.000 termal siklus). Grup III: Mekanik yükleme siklusu (1.200.000 siklus). Herbir dişten (n:12) uzun eksen doğrultusunda kesiler yapılarak ikişer adet I-şeklinde kesitler elde edildi ve toplamda otuz altı adet örneğe, 1 mm/dk hızla çekme kuvvetleri uygulanarak kırılma sırasındaki maksimum kuvvet ölçüldü. Kırık hattı, ayrılma tipini tanımlamak amacı ile stereomikroskop (Olympus, SZ-PT) ile incelendi. Her bir simantasyon grubundan bir diş SEM (435 VP; Leo SEM Products) analizleri yapılmak üzere hazırlanarak arayüzeyler SEM altında incelendi. Bulgular: One-way ANOVA ile gruplar arasında anlamlı farklılıklar olduğu ortaya konuldu (p0.05). Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına bakılarak, tüm gruplar için gözlenen asıl ayrılma tipinin interfasiyal (adeziv) tip olduğu söylenebilir. Ayrıca, sıcaklık değişimleri önemli derece etkili değil iken, mekanik yüklemenin bağlanma stabilitesi üzerine etkili olduğu görülmektedir

Efficacy of diode laser and gluma on post-preparation sensitivity: Arandomized split-mouth clinical study

WOS: 000389845000006PubMed ID: 27439664Objective: This study aimed to compare the efficacy of a 940-nm diode laser and Gluma desensitizer on post-preparation sensitivity of prepared teeth. Materials and Methods: Twenty patients with 76 teeth participated in the study. For each patient, prepared molar or premolar in one quadrant were individually irradiated by laser. In the symmetrical quadrant, Gluma was applied onto the prepared teeth. No treatment was performed in the control group. Temporary crowns were placed after preparation. Pain response to tactile stimulus was assessed atone day, one week, and two weeks using visual analog scale (VAS). Intergroup comparisons were made with Kruskal Wallis test (p0.05). Conclusions: A significant reduction in level of sensitivity after both treatments was observed. The reduction of sensitivity with Gluma was not significantly superior to laser. No significant additional reduction occurred in level of sensitivity from the first day to the second week after both treatments. CLINICAL SIGNIFICANCE The application of Gluma or a 940-nm diode laser may be considered as effective in reducing sensitivity after tooth preparation without superiority of either method