Does contrast agent injection during trans-catheter aortic valve implantation negatively affect kidney function?

Wstęp: Zabieg przezcewnikowego wszczepienia zastawki aortalnej (TAVI) jest od niedawna stosowany w leczeniu części chorych z istotnym hemodynamicznie zwężeniem zastawki aortalnej i z wysokim ryzykiem leczenia operacyjnego. Pacjenci kwalifikowani do TAVI to zwykle osoby starsze, przeważnie powyżej 80 rż., często z upośledzoną funkcją nerek. Jednocześnie w trakcie zabiegu TAVI podaje się środek kontrastowy o działaniu nefrotoksycznym. Cel: Celem pracy była ocena funkcji nerek po TAVI oraz zbadanie, czy podanie kontrastu podczas tego zabiegu nie prowadzi do pogorszenia czynności nerek i rozwoju nefropatii pokontrastowej. Metody: W okresie od stycznia 2009 do września 2010 roku w Instytucie Kardiologii w Warszawie metodą przezcewnikową wszczepiono zastawkę aortalną u 39 pacjentów (26 kobiet i 13 mężczyzn) w średnim wieku 81,43 ± 7,39 roku. Podczas zabiegu stosowano środek kontrastowy w średniej objętości 187,95 ± 91,34 ml o potencjalnym działaniu nefrotoksycznym. U każdego chorego oznaczano stężenie kreatyniny i wartość przesączania kłębuszkowego wg wzoru MDRD przed TAVI oraz w 1., 2. i 5.-8. dobie po zabiegu. Wyniki: Dwie pacjentki zmarły w 1. dobie po zabiegu. U pozostałych chorych po TAVI nie obserwowano istotnego pogorszenia funkcji nerek. Wnioski: 1. Zabieg TAVI nie pogarsza istotnie funkcji nerek. 2. W przedstawionej grupie starszych pacjentów z ciężkim zwężeniem zastawki aortalnej, licznymi chorobami współtowarzyszącymi oraz wyjściowo upośledzoną funkcją nerek podanie kontrastu podczas zabiegu TAVI nie doprowadziło do rozwoju nefropatii pokontrastowej. Kardiol Pol 2011; 69, 3: 251-255Background: Trans-catheter aortic valve implantation (TAVI) has recently emerged as an alternative to conventional surgery in high-risk surgical patients with haemodynamically significant aortic valve stenosis. However, patients referred for TAVI are usually elderly individuals (> 80 years) who frequently also suffer from renal impairment. Trans-catheter valve therapies require extensive use of contrast injections with a risk of nephrotoxicity. Aim: To evaluate post-TAVI renal function and to determine whether the exposure to contrast injections might cause reduced kidney function and contrast-induced nephropathy. Methods: From January 2009 to September 2010, TAVI was performed in 39 patients (26 women and 13 men). The mean age of the patients was 81.43 ± 7.39 years, and the mean volume of contrast material administered was 187.95 ± 91.34 mL. Serum creatinine and glomerular filtration rate (GFR, acc. to the MDRD formula) were estimated in all patients prior to and 1, 2, and 5-8 days after TAVI. Results: Two female patients died on postoperative day 1. Other patients did not show clinically significant reduction in renal function following the procedure (mean creatinine concentration 104.46 vs 99.77 vs 94.56 vs 93.64 mmol/L, NS and mean GFR 52.37 vs 56.63 vs 60.18 vs 61.34 mL/min/1.73 m2, NS). Conclusions: 1. The TAVI procedure, which includes contrast injection does not seem to cause a clinically significant decrease of renal function. 2. None of our elderly patients with severe aortic valve stenosis, multiple co-morbidities, and pre- TAVI renal compromise developed contrast-induced nephropathy. Kardiol Pol 2011; 69, 3: 251-25

Transcatheter aortic valve implantation in patients with bicuspid aortic valve: a series of cases

Wstęp: Obecność dwupłatkowej zastawki aortalnej (BAV) uważa się za względne przeciwwskazanie do zabiegu przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej (TAVI), a leczenie chirurgiczne pozostaje metodą z wyboru w przypadku jej ciasnego zwężenia. Procedura TAVI nie jest zalecana w tej grupie chorych m.in. ze względu na owalny kształt pierścienia zastawki dwupłatkowej w porównaniu z pierścieniem prawidłowej (trójpłatkowej) zastawki, co zwiększa ryzyko dysfunkcji i zniekształcenia protezy. Dwupłatkowa zastawka aortalna stanowiła kryterium wyłączenia w większości badań klinicznych dotyczących TAVI i brakuje dokładnych danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności takiego postępowania w tej grupie chorych. Cel: Celem pracy była ocena bezpieczeństwa i skuteczności TAVI u pacjentów z ciasnym zwężeniem BAV. Metody: Analizie poddano grupę 104 pacjentów przyjętych do Instytutu Kardiologii w celu wykonania TAVI w okresie od stycznia 2009 r. do maja 2012 r. W ramach kwalifikacji do zabiegu wykonano echokardiograficzne badania przezklatkowe i przezprzełykowe oraz tomografię komputerową serca, aorty i jej rozgałęzień. Odpowiednie pomiary i analiza danych z badań obrazowych umożliwiły wybór optymalnego dostępu przeznaczyniowego, dobranie protezy zastawkowej i właściwe zaplanowanie zabiegu. Dwupłatkową zastawkę aortalną zidentyfikowano u 7 pacjentów (6,7%; średni wiek 77,7 roku), których poddano bardziej szczegółowej analizie. Pacjenci ci mieli zdiagnozowaną ciasną objawową stenozę aortalną ze średnim polem powierzchni przekroju zastawki 0,55 cm2 (0,46–0,7 cm2). Wszyscy zostali zdyskwalifikowani z zabiegu chirurgicznej wymiany zastawki aortalnej ze względu na wysokie ryzyko operacyjne (uśredniony wynik logistic Euroscore 19,9%). Wykonano TAVI z wykorzystaniem systemow CoreValve (5 osób) lub Sapien (2 chorych). Następnie przeanalizowano prospektywne wyniki długoterminowej obserwacji klinicznej i echokardiograficznej w punktach czasowych: 30 dni, 6 miesięcy i 12 miesięcy po zabiegu. Wyniki: U 1 pacjenta w tomografii komputerowej zaobserwowano eliptyczne zniekształcenie implantowanej protezy, jednak bez istotnej klinicznie dysfunkcji zastawki. Jeden pacjent zmarł w ciągu 30 dni po TAVI z powodu infekcyjnego zapalenia wsierdzia. Pozostali, którzy przeżyli, charakteryzowali się małą do umiarkowanej niedomykalnością aortalną w punkcie czasowym wynoszącym 30 dni. W kolejnych punktach czasowych nie zaobserwowano progresji niedomykalności aortalnej. Po roku od zabiegu 6 spośród 7 pacjentów pozostawało przy życiu. Wszyscy oni osiągnęli istotną poprawę funkcjonalną ocenianą wg klasyfikacji New York Heart Association. Wnioski: Zabieg TAVI może stanowić alternatywną opcję terapeutyczną dla pacjentów z ciasną stenozą BAV. Według obserwacji autorów niniejszej pracy metoda ta cechuje się względnie niską śmiertelnością i dobrymi wynikami w obserwacji 30-dniowej, 6- oraz 12-miesięcznej.Background: Bicuspid aortic valve (BAV) has been considered a relative contraindication for transcatheter aortic valve implantation (TAVI). Due to more oval shape of the BAV annulus compared to tricuspid aortic valve, the procedure has been discouraged because of an increased risk of stent assembly displacement, uneven expansion, post-procedure paravalvular leakage, stent valve distortion, or other malfunction after implantation. For the same reasons patients with BAV have been excluded from the majority of clinical TAVI trials. Aim: To evaluate the efficacy and safety of TAVI in patients with BAV stenosis. Methods: We analysed a group of 104 patients admitted to our institution for TAVI between January 2009 and May 2012. During pre-procedure evaluation, transthoracic and transoesophageal (TEE) echocardiography as well as angio-computed tomography (CT) scan were performed to assess aortic valve anatomy and morphology. Appropriate measurements and detailed analyses of imaging data have been accomplished to select optimal access site, prosthesis size as well as to plan the procedure. BAVs were recorded in seven patients (6.7%; mean age 77.7 years). These patients presented with severe symptomatic aortic valve stenosis with a mean aortic valve area of 0.55 cm2 (0.46–0.7 cm2) as measured in TEE. All of the patients had been disqualified from surgical valve replacement due to high surgical risk with a mean logistic Euroscore of 19.9%. All of them successfully underwent TAVI using CoreValve (n = 5) or Sapien (n = 2) valves. Follow-up was completed at 30 days, and six and 12 months after the procedure. Results: During follow-up one patient developed an elliptic distortion of the aortic prosthesis in CT, although it did not result in significant malfunctioning of the implant. One patient died of infective endocarditis 30 days after the procedure. Survivors at 30-day follow-up had mild to moderate aortic insufficiency, and it did not deteriorate after six months. At one year follow-up six out of seven patients remained alive. They achieved significant functional improvement by New York Heart Association class compared to baseline. Conclusions: TAVI may constitute an alternative treatment option for high-risk patients with BAV, resulting in a low periprocedural mortality rate, and good 30-day, six-month, and one-year outcomes

Vascular complications after transcatheter aortic valve implantation (TAVI): risk and long-term results

Vascular complications are the main safety limitations of transcatheter aortic valve implantation (TAVI). The aim of the study was to assess the incidents, predictors, and the impact of early vascular complications on prognosis after TAVI. This was a single-center analysis of vascular complications related to TAVI. Early vascular complications were defined as incidents within 30 days after TAVI and comprised complications related to transvascular: transfemoral/transsubclavian ,and transapical bioprosthesis implantation. Evaluated risk factors were: (1) clinical characteristics, (2) TAVI route, and (3) center experience. In patients with transvascular TAVI the impact of: (1) diameters of access arteries, vascular sheathes and difference between them, (2) arterial wall calcification, and (3) ProStar devices used for access site closure were assessed. Arterial wall calcification and arteries diameters were measured by 64-slice computer tomography. Arterial wall calcification was graded according to 5° scale. Results: between 2009–2011; follow-up 1–23 months (12 ± 15.55), 83 consecutive patients, and 62–91 (81.10 ± 7.20) years, underwent TAVI: 67 (80.72 %) patients had transvascular, and 16 (19.27 %) patients had transapical bioprosthesis implantation. We noted 44 (53.01 %) early vascular complications: 17 (20.48 %) were major and 27 (32.53 %) were minor incidents. Independent predictors of early vascular complications were: history of anaemia (OR 3.497: 95 % CI [1.276–9.581]; p = 0.014), diabetes (OR 0.323: 95 % CI [0.108–0.962]; p = 0.042), percutaneous coronary intervention performed as preparation for TAVI (OR 4.809: 95 % CI [1.172–19.736]; p = 0.029), and arterial wall calcification (OR 1.945: 95 % CI [1.063–3.558]; p = 0.03). Of 6 (7.22 %) in-hospital and 10 (12.98 %) late deaths: 5 (83.33 %) patients and 8 (80 %) patients respectively had post-procedural vascular complications. Vascular complications, which occurred in 30-days after TAVI, predict late mortality (p = 0.036). Conclusions derived were: (1) TAVI patients with history of anaemia and diabetes required careful monitoring for early vascular complications. (2) If coronary intervention before TAVI is required, it should be performed in the time allowing vascular injuries to heal. (3) Calcification of access arteries is an independent predictor of post-procedural vascular complications; therefore, its estimation should be a regular element of preceding computer tomography. (4) Vascular complications seem to be predictors of late mortality after TAVI