Distinct Chemokine Dynamics in Early Postoperative Period after Open and Robotic Colorectal Surgery

Stress response to robot-assisted colorectal surgery is largely unknown. Therefore, we conducted a prospective comparative nonrandomized study evaluating the perioperative dynamics of chemokines: IL-8/CXCL8, MCP-1/CCL2, MIP-1α/CCL3, MIP-1β/CCL4, RANTES/CCL5, and eotaxin-1/CCL11 in 61 colorectal cancer patients following open colorectal surgery (OCS) or robot-assisted surgery (RACS) in reference to clinical data. Postoperative IL-8 and MCP-1 increase was reduced in RACS with a magnitude of blood loss, length of surgery, and concomitant up-regulation of IL-6 and TNFα as its independent predictors. RANTES at 8 h dropped in RACS and RANTES, and MIP1α/β at 24 h were more elevated in RACS than OCS. IL-8 and MCP-1 at 72 h remained higher in patients subsequently developing surgical site infections, in whom a 2.6- and 2.5-fold increase was observed. IL-8 up-regulation at 24 h in patients undergoing open procedure was predictive of anastomotic leak (AL; 94% accuracy). Changes in MCP-1 and RANTES were predictive of delayed restoration of bowel function. Chemokines behave differently depending on procedure. A robot-assisted approach may be beneficial in terms of chemokine dynamics by favoring Th1 immunity and attenuated angiogenic potential and postoperative ileus. Monitoring chemokine dynamics may prove useful for predicting adverse clinical events. Attenuated chemokine up-regulation results from less severe blood loss and diminished inflammatory response

Uruchomienie laboratorium diagnostycznego COVID-19 w szpitalu onkologicznym – przegląd wytycznych oraz doświadczenia własne

Pierwszy przypadek zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2 został potwierdzony w grudniu 2019 roku w mieście Wuhan w Chinach, skąd w ciągu kilku tygodni wirus rozprzestrzenił się po całym świecie. W związku z alarmującym poziomem zakażeń Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization – WHO) ogłosiła 11 marca pandemię SARS-CoV-2. Dynamiczna i bezprecedensowa sytuacja epidemiologiczna wywołała pilną potrzebę wykonywania badań w kierunku SARS-CoV-2 u osób spełniających kryteria przypadku z podejrzeniem COVID-19. Według obecnych zaleceń WHO podstawą rozpoznania aktywnego zakażenia SARS-CoV-2 jest diagnostyka molekularna z zastosowaniem reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym (real-time reverse transcription, real time – RT-PCR). Metoda ta jest wysoce specyficzna i czuła, i pozwala na wykrycie w badanej próbce nawet niewielkiej liczby cząsteczek RNA wirusa. Niewątpliwie uruchamianie laboratoriów COVID oraz wdrażanie odpowiednich procedur postępowania ma na celu zwiększenie skuteczności działań w obszarze bezpośredniej walki z pandemią SARS-CoV-2. Populacją szczególnie narażoną na wystąpienie powikłań i zgonu w wyniku zakażenia koronawirusem są pacjenci onkologiczni, dlatego w szpitalach onkologicznych kluczowe jest zapewnienie możliwości szybkiego testowania w kierunku COVID-19. W niniejszej pracy przedstawiono własne doświadczenia oraz merytoryczne i formalne zagadnienia związane z utworzeniem laboratorium do wykrywania zakażenia SARS-CoV-2.Pierwszy przypadek zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2 został potwierdzony w grudniu 2019 roku w mieście Wuhan w Chinach, skąd w ciągu kilku tygodni wirus rozprzestrzenił się po całym świecie. W związku z alarmującym poziomem zakażeń Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization – WHO) ogłosiła 11 marca pandemię SARS-CoV-2. Dynamiczna i bezprecedensowa sytuacja epidemiologiczna wywołała pilną potrzebę wykonywania badań w kierunku SARS-CoV-2 u osob spełniających kryteria przypadku z podejrzeniem COVID-19. Według obecnych zaleceń WHO podstawą rozpoznania aktywnego zakażenia SARS-CoV-2 jest diagnostyka molekularna z zastosowaniem reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym (real-time reverse transcription, real time – RT-PCR). Metoda ta jest wysoce specyficzna i czuła, i pozwala na wykrycie w badanej probce nawet niewielkiej liczby cząsteczek RNA wirusa. Niewątpliwie uruchamianie laboratoriow COVID oraz wdrażanie odpowiednich procedur postępowania ma na celu zwiększenie skuteczności działań w obszarze bezpośredniej walki z pandemią SARS-CoV-2. Populacją szczegolnie narażoną na wystąpienie powikłań i zgonu w wyniku zakażenia koronawirusem są pacjenci onkologiczni, dlatego w szpitalach onkologicznych kluczowe jest zapewnienie możliwości szybkiego testowania w kierunku COVID-19. W niniejszej pracy przedstawiono własne doświadczenia oraz merytoryczne i formalne zagadnienia związane z utworzeniem laboratorium do wykrywania zakażenia SARS-CoV-2.

Uruchomienie laboratorium diagnostycznego COVID-19 w szpitalu onkologicznym – przegląd wytycznych oraz doświadczenia własne

The first case of the coronavirus SARS-CoV-2 infection was confirmed in December 2019 in Wuhan, China, from whence the virus spread across the world within several weeks. Due to the alarming level of infections, the World Health Organisation (WHO) announced a SARS-CoV-2 pandemic on 12 March. This dynamic and unprecedented epidemiological situation created an urgent need to carry out SARS-CoV-2 tests in individuals meeting the criteria defined for COVID-19 suspect cases. According to the current WHO recommendations, active SARS-CoV-2 infection diagnostics is based on molecular method using a real-time reverse transcription – polymerase chain reaction (real-time RT-PCR). Highly specific and sensitive, this method makes it possible to detect even a small amount of RNA particles of the virus in the tested sample. Undoubtedly, the launch of new COVID laboratories and the implementation of adequate procedures increases the effectiveness of activities aimed at directly combatting the SARS-CoV-2 pandemic. The population of oncological patients is particularly exposed to the risk of complications and death resulting from the SARS-CoV-2 infection; therefore it is essential to ensure them the possibility of quick testing for COVID-19. This article presents the authors’ own experiences as well as technical and formal issues related to the launching of a SARS-CoV-2 laboratory.Pierwszy przypadek zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2 został potwierdzony w grudniu 2019 w mieście Wuhan w Chinach, skąd w ciągu kilku tygodni rozprzestrzenił się po całym świecie. W związku z alarmującym poziomem zakażeń Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła 11 marca pandemię SARS-CoV-2. Dynamiczna i bezprecedensowa sytuacja epidemiologiczna wywołała pilną potrzebę wykonywania badań w kierunku SARS-CoV-2 u osób spełniających kryteria przypadku podejrzanego COVID-19. Według obecnych zaleceń WHO, podstawą rozpoznania aktywnego zakażenia SARS-CoV-2 jest diagnostyka molekularna z zastosowaniem reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym (real-time reverse transcription, real time RT-PCR). Metoda ta jest wysoce specyficzna i czuła i pozwala na wykrycie w badanej próbie nawet niewielkiej liczby cząsteczek RNA wirusa. Niewątpliwie uruchamianie laboratoriów COVID oraz wdrażanie odpowiednich procedur postępowania ma na celu zwiększenie skuteczności działań w obszarze bezpośredniej walki z pandemią SARS-CoV-2. Populacją szczególnie narażoną na wystąpienie powikłań i zgonu w wyniku zarażenia SARS-CoV-2 są pacjenci onkologiczni, dlatego w szpitalach onkologicznych kluczowe jest zapewnienie możliwości szybkiego testowania w kierunku COVID-19. W niniejszej pracy przedstawiono własne doświadczenia oraz merytoryczne i formalne zagadnienia związane z utworzeniem laboratorium do wykrywania zakażenia SARS-CoV-2 w ......

The Effect of Bacteriophage Preparations on Intracellular Killing of Bacteria by Phagocytes

Intracellular killing of bacteria is one of the fundamental mechanisms against invading pathogens. Impaired intracellular killing of bacteria by phagocytes may be the reason of chronic infections and may be caused by antibiotics or substances that can be produced by some bacteria. Therefore, it was of great practical importance to examine whether phage preparations may influence the process of phagocyte intracellular killing of bacteria. It may be important especially in the case of patients qualified for experimental phage therapy (approximately half of the patients with chronic bacterial infections have their immunity impaired). Our analysis included 51 patients with chronic Gram-negative and Gram-positive bacterial infections treated with phage preparations at the Phage Therapy Unit in Wroclaw. The aim of the study was to investigate the effect of experimental phage therapy on intracellular killing of bacteria by patients’ peripheral blood monocytes and polymorphonuclear neutrophils. We observed that phage therapy does not reduce patients’ phagocytes’ ability to kill bacteria, and it does not affect the activity of phagocytes in patients with initially reduced ability to kill bacteria intracellularly. Our results suggest that experimental phage therapy has no significant adverse effects on the bactericidal properties of phagocytes, which confirms the safety of the therapy