Prospective observation of arterial hypertension prevalence and treatment effectiveness in a cohort of Gdańsk Port workers

Wstęp Niekontrolowane nadciśnienie tętnicze prowadzi do licznych powikłań naczyniowo-mózgowych, sercowych i nerkowych. Zapobieganie, wczesne rozpoznanie oraz leczenie nadciśnienia tętniczego mogą w istotny sposób ograniczyć wystąpienie tych powikłań. Celem niniejszej analizy była ocena zmian rozkładu ciśnienia tętniczego oraz częstości występowania i skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego w prospektywnej 7-letniej obserwacji kohorty pracowników Portu Gdańskiego. Materiał i metody Badaniem objęto 511 osób z badań okresowych pracowników Portu Gdańskiego, u których w wywiadzie nie stwierdzono objawów chorób sercowo-naczyniowych o podłożu miażdżycy. Grupa badanych składała się z 403 mężczyzn w wieku 23-73 lat (średnio 44,9 &plusmn; 9 lat, mediana 45 lat) oraz 108 kobiet w wieku 25-62 lat (średnio 44,1 &plusmn; 7 lat, mediana 43 lat). Badanie obejmowało wywiad, wykonanie pomiarów ciśnienia tętniczego po 10-minutowym odpoczynku oraz standardowego spoczynkowego EKG. Badanie przeprowadzono dwukrotnie w odstępie 7 lat. Wyniki W badaniu wyjściowym średnie wartości SBP wyniosły 132,3 &plusmn; 20 mm Hg (133,8 &plusmn; 20 mm Hg u mężczyzn i 126,9 &plusmn; 20 mm Hg u kobiet, p < 0,005), a DBP 84,1 &plusmn; 12 mm Hg (84,5 &plusmn; 12 mm Hg u mężczyzn i 82,7 &plusmn; 12 mm Hg u kobiet, NS). Po 7 latach średnie wartości SBP wynosiły 135,4 &plusmn; 19 mm Hg (136,3 &plusmn; 18 mm Hg u mężczyzn i 132,4 &plusmn; 20 mm Hg u kobiet, NS), a DBP 85,8 &plusmn; 11 mm Hg (86,5 &plusmn; 11 mm Hg u mężczyzn i 83,2 &plusmn; 11 mm Hg u kobiet, p < 0,01). Nie stwierdzono istotnych zmian w rozkładzie wartości ciśnienia tętniczego na poszczególne kategorie. W okresie obserwacji nadciśnienie tętnicze rozpoznano i leczono u 122 osób (99 mężczyzn i 22 kobiet). Prawidłowe wartości ciśnień uzyskano u zaledwie 28,7% osób leczonych (32,3% mężczyzn i 13,0% kobiet, NS). W badaniu wyjściowym wartości ciśnień tętniczych odpowiadające izolowanemu nadciśnieniu skurczowemu obserwowano u 37 (7,2%) osób, 31 (7,7%) mężczyzn i 6 (5,6%) kobiet, NS. Po 7 latach odpowiednie wartości obserwowano u 45 (8,8%) osób, 32 (7,9%) mężczyzn i 13 (12,0%) kobiet (NS). W badaniu kontrolnym cechy przerostu mięśnia lewej komory w EKG stwierdzono u 31 (7,6%) mężczyzn, 20 (7,9%) w grupie starszych i 11 (4,7%) w grupie młodszych mężczyzn (NS). U kobiet w badaniu wyjściowym, jak i kontrolnym nie obserwowano elektrokardiograficznych cech przerostu mięśnia lewej komory. Wnioski Częstość nierozpoznanego nadciśnienia tętniczego jest nadal wysoka. Natomiast wydaje się, że stopień kontroli rozpoznanego i leczonego nadciśnienia w Polsce powoli wzrasta.Background Uncontrolled arterial hypertension leads to numerous cardiovascular and renal complications. Prevention and early detection of arterial hypertension as well as proper blood pressure control may significantly limit that problem. Material and methods We have examined 511 consecutive Gdansk Port workers during their routine medical check up who did not have any symptoms of cardiovascular diseases. The group consisted of 403 men aged 44.9 &plusmn; 9 years, range 23-73 years, median 45 years and 108 women aged 44.1 &plusmn; 7 years, range 25-62 years, median 43 years. We obtained history, measured blood pressure twice in the sitting position after 10 minutes rest and registered EKG. The examination was repeated after 7 years. Results Initially the mean SBP was 132.3 &plusmn; 20 mm Hg (133.8 &plusmn; 20 mm Hg in men and 126.9 &plusmn; 20 in women, p < 0.005), DBP 84.1 &plusmn; 12 mm Hg (84.5 &plusmn; 12 mm Hg in men and 82.7 &plusmn; 12 in women, NS). After 7 years in the control examination the mean SBP was 135.4 &plusmn; 19 mm Hg (136.3 &plusmn; 18 mm Hg in men and 132.4 &plusmn; 20 in women, NS), DBP 85.8 &plusmn; 11 mm Hg (86.5 &plusmn; 11 mm Hg in men and 83.2 &plusmn; 11 in women, p < 0.01). There was no significant difference in the distribution of blood pressure values into categories of normal blood pressure and hypertension. During the follow up period arterial hypertension was diagnosed and treated in 122 subjects (99 men and 22 women). The proper blood pressure control was achieved only in 28.7% treated patients (32.3% men and 13.0% women, NS). In the first examination blood pressure values allowing diagnosis of isolated systolic hypertension were observed in 37 (7.2%) subjects, 31 (7.7%) men and 6 (5.6%) women (NS). After 7 years in the follow up examination similar values were observed in 45 (8.8%) subjects, 32 (7.9%) men and 13 (12.0%) women (NS). In the initial examination in men and in both examinations in women there were no ECG signs of left ventricular hypertrophy. In the follow up examination in men the ECG signs of left ventricular hypertrophy were observed in 31 (7.6%) men, 20 (7.9%) in the younger group and 11 (4.7%) in the older group (NS). Conclusion The prevalence of undiagnosed arterial hypertension is still high. The control of blood pressure during hypotensive treatment seems to improve in Poland

Carotid intima–media thickness (IMT) in patients with severe familial and non-familial hypercholesterolemia: The effect of measurement site on the IMT correlation with traditional cardiovascular risk factors and calcium scores

Background: The carotid intima–media thickness (IMT) measurement may be carried out proximally (pIMT) or distally (dIMT) in relation to the bulb of the common carotid artery which has significant implications on the results and correlation with risk factors. The aim of the study was to compare the pIMT and dIMT in patients with familial hypercholesterolemia confirmed by genetic testing (FH group) and patients with severe non-familial hypercholesterolemia, with negative results of genetic testing (NFH group) and to determine the correlation of results with traditional atherosclerotic risk factors and calcium scores.Methods: A total of 86 FH and 50 NFH patients underwent pIMT and dIMT measurements of both carotid arteries as well as computed tomography (CT) with coronary and thoracic aorta calcium scoring.Results: The meanpIMT of both right and left common carotid artery were significantly higher in patients with FH compared to the NFH group (meanpRIMT 0.721 ± 0.152 vs. 0.644 ± 0.156, p &lt; 0.01, meanpLIMT 0.758 ± 0.173 vs. 0.670 ± 0.110, p &lt; 0.01). Patient age, pre-treatment lowdensity lipoprotein (LDL) cholesterol levels (LDLmax) at baseline and systolic blood pressure were independent predictors of pIMT increases in both carotid arteries. Smoking history, age and LDLmax were independent predictors of dIMT increase. There was a significant correlation between the calcium scores of the ascending aorta, coronary artery and aortic valve and all IMT parameters.Conclusions: The IMT measured proximally better between patients with familial and non-familial hypercholesterolemia. The association between IMT and traditional cardiovascular risk factors varies between measurement sites. IMT values correlate CT calcium scores in all patients with hypercholesterolaemia regardless of genetic etiology

Pacjent z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory po wypisie ze szpitala — co dalej?

Heart failure (HF) is a chronic syndrome regarded as one of the most important challengesto be faced by clinicians in everyday practice, both during hospitalizations and in ambulatory care. HF is often described as an epidemic of the 21st century. In recent yearsa constant rise in morbidity has been obser ved. HF is associated with increased socialburden, has negative impact on quality of life and leads to poor prognosis both in short anddistant perspective. Moreover, HF is the leading cause of both hospitalizations in patientsaged 65 years or more and disability and mortality in developed countries. Therefore, HFpatients should be offered a comprehensive ambulator y care. Such care should includerecommended pharmacotherapy and non-pharmacological treatment with the aim of achievingan increase in treatment efficacy, reduction of re-hospitalizations and improvement inprognosis and quality of life.This article presents recommended, up-to-date ESC guidelines on non-ph armacologicaltreatment as well as optimal pharmacotherapy in HF patients with reduced left ventricularejection fraction after HF decompensation. Niewydolność serca (HF) jest chorobą przewlekłą, stanowiącą obecnie jedno z największych wyzwań w codziennej praktyce lekarza, zarówno w opiece ambulatoryjnej jak i leczeniu szpitalnym. HF często określana jest mianem epidemii XXI wieku. W ostatnich latach w krajach rozwiniętych obserwujemy ciągły wzrost liczby zachorowań. HF jest ogromnym obciążeniem społecznym, ma negatywny długotrwały wpływ na jakość życia i wiąże się ze złym rokowaniem zarówno w perspektywie krótkoterminowej, jak i odległej. HF stanowi najczęstszą przyczynę hospitalizacji u pacjentów powyżej 65 roku życia, a także jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności i śmiertelności w krajach rozwiniętych. Dlatego też, tak istotne jest, aby pacjenci obciążeni HF, byli objęci kompleksową opieką ambulatoryjną. W ramach opieki tej powinni być poddani optymalnej terapii farmakologicznej i niefarmakologicznej, celem zwiększenia skuteczności leczenia, zmniejszenia liczby ponownych hospitalizacji oraz poprawy rokowania, a także jakości życia. W niniejszym artykule przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące prawidłowego postępowania niefarmakologicznego i optymalnej farmakoterapii u pacjentów po przebytym epizodzie zaostrzenia HF z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory. W artykule omówiono aktualny stan wiedzy na temat leczenia HF z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory

Pacjent z niewydolnością serca i obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory po wypisie ze szpitala — co dalej?

Niewydolność serca (HF) jest chorobą przewlekłą, stanowiącą obecnie jedno z największych wyzwań w codziennej praktyce lekarza, zarówno w opiece ambulatoryjnej, jak i leczeniu szpitalnym. Bywa często określana mianem epidemii XXI wieku. W ostatnich latach w krajach rozwiniętych obserwuje się ciągły wzrost liczby zachorowań. Niewydolność serca jest ogromnym obciążeniem społecznym, ma negatywny długotrwały wpływ na jakość życia i wiąże się ze złym rokowaniem zarówno w perspektywie krótkoterminowej, jak i odległej. Stanowi najczęstszą przyczynę hospitalizacji u pacjentów powyżej 65. roku życia, a także jest jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności i śmiertelności w krajach rozwiniętych. Dlatego tak istotne jest, aby pacjenci obciążeni HF byli objęci kompleksową opieką ambulatoryjną. W ramach tej opieki powinni być poddani optymalnej terapii farmakologicznej i niefarmakologicznej w celu zwiększenia skuteczności leczenia, zmniejszenia liczby ponownych hospitalizacji oraz poprawy rokowania, a także jakości życia. W niniejszym artykule przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące prawidłowego postępowania niefarmakologicznego i optymalnej farmakoterapii u pacjentów po przebytym epizodzie zaostrzenia HF z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (HFrEF)

Diurnal Blood Pressure Profile after the First Dose of Peryndopryl in Acute Myocardial Infarction

Wstęp Niewiele jest danych dotyczących wpływu pierwszej dawki inhibitora konwertazy angiotensyny na dobowy profil ciśnienia tętniczego krwi i częstość akcji serca we wczesnym okresie zawału serca. Celem badania była ocena wpływu peryndoprylu, inhibitora ACE o przedłużonym działaniu na dobowy profil ciśnienia tętniczego krwi u chorych we wczesnej fazie ostrego zawału serca. Materiał i metody Badanie przeprowadzono wśród 58 chorych hospitalizowanych w I Klinice Chorób Serca AM w Gdańsku z powodu ostrego zawału serca. Grupa I obejmowała 28 chorych z zawałem serca w wieku 60 &plusmn; 14 lat, leczonych peryndoprylem. Grupę II stanowiło 30 pacjentów z ostrym zawałem serca w wieku 58 &plusmn; 12 lat, u których dobowe monitorowanie ciśnienia przeprowadzono przed podaniem pierwszej dawki inhibitora ACE. Pacjenci w obu grupach nie byli wcześniej leczeni inhibitorami konwertazy angiotensyny. Wykonano 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego krwi skurczowego (SBP) i rozkurczowego (DBP) oraz częstości akcji serca (HR) w 1., 2. lub 3. dobie zawału serca u pacjentów obu grup. Wyniki Średnie 24-godzinne SBP w grupie I było niższe (na granicy znamienności statystycznej) w porównaniu z grupą II (grupa I 110 &plusmn; 13 mm Hg vs grupa II 119 &plusmn; 15 mm Hg, p = 0,057). Wartości 24-godzinnego DBP było niemal identyczne w obu grupach (grupa I 70 &plusmn; 10 mm Hg vs grupa II 71 &plusmn; 10 mm Hg, p = 0,8). Podobnie jak średnie 24-godzinne HR (grupa I 76 &plusmn; 11/min vs grupa II 77 &plusmn; 12/min, p = 0,8). Wartość dobowa podwójnego iloczynu SBP ´ HR była znamiennie niższa w grupie I. Wnioski Monitorowanie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi nie wykazało istotnego obniżenia ciśnienia w 1. dobie stosowania peryndoprylu w dawce 4 mg, podawanego doustnie we wczesnej fazie ostrego zawału serca. Dobowa wartość podwójnego iloczynu skurczowego ciśnienia tętniczego i akcji serca jest znamiennie zmniejszona u osób z grupy przyjmującej peryndopryl.Background There is lack of data on 24-hour blood pressure after the first dose of ACE inhibitor in acute myocardial infarction. Because potentially serious consequences of hypotension after the first dose of angiotensin converting enzyme inhibitors may occur the aim of our study was to evaluate the hypotensive effects of early treatment with ACE inhibitor &#8212; peryndopryl in patients with acute myocardial infarction. Material and methods The study was performed in 58 consecutive patients with acute myocardial infarction. On the first, second or third day of acute myocardial infarction 28 patients from group I (age 60 &plusmn; 14 years, EF 52% &plusmn; 8%) received one dose of 4 mg of peryndopryl per os. Group II, not treated with ACE inhibitor, consisted of 30 patients with acute myocardial infarction (age 58 &plusmn; 12 years, EF 54% &plusmn; &plusmn; 9%). Non-invasive 24-hour ambulatory blood pressure monitoring was programed to measure blood pressure every 20 minutes during a day and every 30 minutes at night. Results Mean 24-hour systolic blood pressure was lower in group I but not significant (110 &plusmn; 13 mm Hg vs. 119 &plusmn; &plusmn; 15 mm Hg, p = 0.057), similar there was no significant differences in diurnal mean diastolic blood pressure (70 &plusmn; &plusmn; 10 mm Hg vs. 71 &plusmn; 10 mm Hg, p = 0.8) and mean diurnal heart rate (76 &plusmn; 11/min vs. 77 &plusmn; 12/min, p = 0.8). There was significant difference in mean 24-hour SBP x HR between group I and II (8140 &plusmn; 613 vs. 8740 &plusmn; &plusmn; 637 mm Hg/min, p = 0.03). Conclusions 24-hour blood pressure profile analysis in patients with acute myocardial infarction after the first 4 mg dose of peryndopryl (1&#8211;3 day) did not produce exacerbated hypotension. Mean diurnal double product SBP ´ HR was significantly lower in patients treated with peryndopryl

Diurnal blood pressure profile in patients with hypertension and coronary artery disease confirmed by angiography

Wstęp Nadciśnienie tętnicze jest uznanym, klasycznym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej. Ambulatoryjny pomiar ciśnienia tętniczego krwi (ABPM, ambulatory blood pressure monitoring) ma udowodnione znaczenie w oszacowaniu ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym. Celem pracy była analiza dobowego profilu ciśnienia tętniczego krwi (BP, blood pressure) w grupie pacjentów ze stabilną, potwierdzoną koronarograficznie chorobą wieńcową. Materiał i metody Badaniem objęto grupę 279 pacjentów przyjętych do kliniki w celu wykonania planowej koronarografii. Badaną grupę podzielono na dwie podgrupy: A - z istotnymi hemodynamicznie zmianami tętnic wieńcowych i B - bez istotnych zwężeń tętnic wieńcowych. Dwa tygodnie po wykonanej koronarografii przeprowadzano pomiar BP metodą tradycyjną oraz ABPM. Dzienne wartości BP były rejestrowane co 20 minut w godzinach 6.00-22.00, nocne natomiast co 30 minut w godzinach 22.00-6.00. Jako non-dippers określono pacjentów, u których spadek średniej wartości BP w nocy nie przekraczał 10% w stosunku do średniej wartości dziennej. Wyniki Statystycznie istotne różnice średnich wartości BP między grupami A i B zaobserwowano jedynie w nocy w zakresie średniego ciśnienia skurczowego (124 &#177; 14 vs. 117 &#177; 14 mm Hg, p < 0,01) oraz rozkurczowego (68 &#177; 9 vs. 65 &#177; 8 mm Hg, p < 0,02). W grupie A odnotowano większy odsetek non-dippers w porównaniu z grupą B (72% vs. 54%, p < 0,05). Prawidłowe nocne wartości BP osiągnęło znacząco mniej pacjentów w podgrupie A w porównaniu z podgrupą B (36% vs. 51, p < 0,02). Średnia wartość rozkurczowego ciśnienia tętniczego (DBP, dystolic blood pressure) zmierzonego metodą tradycyjną, była statystycznie niższa w podgrupie A niż w podgrupie B (78 &#177; 13 mm Hg vs. 81 &#177; 11 mm Hg, p < 0,05). Wnioski Występowanie istotnych hemodynamicznie zmian w tętnicach wieńcowych ma związek z nieprawidłowym profilem ciśnienia tętniczego. Pomiary w warunkach gabinetu lekarskiego mogą być niewystarczające w podejmowaniu decyzji o terapii hipotensyjnej u chorych z nadciśnieniem tętniczym i współistniejącą chorobą wieńcową.Background Hypertension is a common risk factor of coronary artery disease. Ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) is a recognized predictive method of risk evaluation of cardiovascular events in patients with history of hypertension. The aim of present study was the analysis of diurnal blood pressure (BP) profile in patients with coronary artery disease (CAD) confirmed by coronary angiography. Material and methods The study was performed in group of 279 patients who underwent coronary angiography. Enrolled patients were divided into two groups: A group - with significant coronary artery stenosis (stenosis > 70%) (n = 196) and B - without coronary artery stenosis (n = 83). Two weeks after coronary angiography office BP measurement and ABPM were performed. Day records were performed every 20 minutes between 8.00 and 20.00 and night records every 30 minutes between 22.00 and 6.00. Patients with night dip of blood pressure < 10% of day values was classify as non-dippers. Abnormal value of blood pressure was &#8805; 135/80 mm Hg for 24 hour measurement, &#8805; 135/85 mm Hg for day and &#8805; 120/70 mm Hg for night. Results Significant differences between group A and groups B were observed only in night systolic BP (124 &#177; 14 vs. 117 &#177; 14 mm Hg, p < 0,01) and diastolic BP (68 &#177; 9 vs. 65 &#177; 8 mm Hg, p < 0,02). In group A in comparison with group B there were more non-dippers (72% vs. 54%, p < 0,05). In group A less patients reached normal BP values at night than in group B (36% vs. 51, p < 0,02). Mean value of diastolic BP measured in office was lower in group A than in B (78 &#177; 13 mm Hg vs. 81 &#177; 11 mm Hg, p < 0,05). Conclusions CAD can play significant role in disruption of diurnal blood pressure profile. Office BP measurements cannot be sufficient in optimal regulation of BP in patients with CAD

Association of the I/D Polymorphism of ACE and A1166C Polymorphism of the Angiotensin II AT1 Receptor Gene and Blood Preassure in Men without Clinical Manifestations of Atherocslerotic Diseases

Wstęp Na występowanie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u ludzi wpływ mają czynniki środowiskowe i genetyczne. Układ renina-angiotensyna-aldosteron wywiera znaczny wpływ na regulację ciśnienia tętniczego poprzez działanie na gospodarkę wodno-elektrolitową, funkcję śródbłonka i kurczliwość błony mięśniowej naczyń. Większość poznanych działań angiotensyna II wywiera poprzez receptor AT1. Celem naszej pracy była analiza współwystępowania polimorfizmów I/D genu ACE i A1166C genu receptora AT1 angiotensyny w zależności od wysokości ciśnienia tętniczego. Materiał i metody Badaniem objęto 539 mężczyzn w wieku 44 &plusmn; 9 lat, u których nie rozpoznawano wcześniej jawnych schorzeń miażdżycopochodnych. U każdego badanego określono na czczo poziom glikemii i frakcji lipidów. Ponadto zmierzono ciśnienie tętnicze, masę ciała, wzrost, obwód talii i bioder. Analizę polimorfizmów I/D genu ACE i A1166C genu receptora AT1 angiotensyny II przeprowadzono za pomocą łańcuchowej reakcji polimerazy DNA oraz techniki długości fragmentów restrykcyjnych i elektroforezy uzyskanych produktów na żelu agarozowym. Wyniki Wykonana analiza znaczenia interakcji wariantów polimorficznych genów AT1R i ACE dla nadciśnienia tętniczego nie wykazała istotnych zależności. Iloraz szans dla nadciśnienia tętniczego związany z genotypem AC+CC genu receptora AT1 wynosił 0,59 (95% CI 0,28&#8211;1,26) wśród homozygot DD genu ACE, p = 0,36 i 1,26 (95% CI 0,76&#8211;2,07) wśród heterozygot ID, p = 0,36 oraz 0,76 (95% CI 0,36&#8211;1,61) wśród homozygot II, p = 0,61. Współwystępowanie badanych polimorfizmów było także nieistotne statystycznie po uwzględnieniu wpływu innych czynników ryzyka miażdżycy. Wnioski Nie stwierdzono istotnego związku współwystępowania wariantów polimorficznych I/D genu ACE i A1166C genu receptora angiotensyny AT1 z nadciśnieniem tętniczym w badanej przez autorów grupie mężczyzn.Background Genetic and enviromental factors influence the developement of arteraial hypertension. Increased activity of the renin-angiotensin-aldosteron system can facilitate development of arteriosclerosis and may play a role in pathophysiology of arterial hypertension. We investigated the interaction between ACE gene I/D polymorphism and AT1 receptor gene A1166C polymorphism on the risk of arterial hypertension. Material and methods We examined 539 men, mean age 44 &#177; 9 years, who did not have any symptoms of coronary artery disease, stroke or other atherosclerotic diseases. We measured blood pressure, weight, height, weist and hip circumference, fasting serum glucose and lipids levels. In each subject resting ecg was recorded. The polymerase chain reaction, RFLP procedure and agarose gel electrophoresis were used to determine the ACE I/D genotype and the angiotensin II AT1 receptor A1166C genotype. Results The odds ratio for arterial hypertension associated with the AT1R AC+CC genotype was 0.59 (95% Cl 0.28&#150;1.26) for men without the ACE I allele p = 0.36 and 1.26 (95% Cl 0.76&#150;2.07) in ID heterozygotes, p = 0.36 and 0.76 (95% Cl 0.36&#150;1.61) in II homozygotes, p = 0.61. The assoctiation was also not significant after adjustment for other significant common atherosclerotic risk factors. Conclusions We did not find any significant interaction between ACE and AT1R gene polymorphisms in men with and without arterial hypertension

Diurnal Blood Pressure Profile after the First Dose of Perindopril in Acute Myocardial Infarction in Patients with a History of Hypertension

Wstęp Wyniki przeprowadzonych badań klinicznych wskazują na dobrą tolerancję inhibitorów konwertazy angiotensyny stosowanych u pacjentów z ostrym zawałem serca. Istnieją jednak doniesienia o możliwości wystąpienia nadmiernej reakcji hipotensyjnej po podaniu pierwszej dawki inhibitora ACE w tej grupie chorych. Celem badania autorów była ocena dobowego profilu ciśnienia tętniczego po podaniu pierwszej dawki peryndoprylu u pacjentów z ostrym zawałem serca obciążonych w wywiadzie nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody Badaniem objęto 72 kolejnych pacjentów hospitalizowanych w I Klinice Chorób Serca AMG z powodu ostrego zawału serca. Wyodrębniono grupę kontrolną 20 pacjentów obciążonych nadciśnieniem tętniczym, u których monitorowanie ciśnienia tętniczego wykonano w 1., 2. lub 3. dobie zawału serca, poprzedzającej rozpoczęcie terapii inhibitorem ACE. Drugą grupę stanowiło 12 pacjentów z ostrym zawałem serca obciążonych nadciśnieniem tętniczym, u których monitorowanie ciśnienia wykonano w 1., 2. lub 3. dobie zawału serca po podaniu pierwszej dawki 4 mg peryndoprylu. Całodobowe, nieinwazyjne monitorowanie ciśnienia tętniczego skurczowego (SBP), rozkurczowego (DBP) oraz częstości akcji serca (HR) przeprowadzono za pomocą aparatu Spacelabs 90207. Wyniki Średnie wartości 24-godzinnego SBP były znamiennie niższe w grupie leczonej peryndoprylem niż w grupie kontrolnej (121,5 &plusmn; 11,1 mm Hg vs. 111,5 &plusmn; 9,4 mm Hg, p < 0,02). Podobne różnice wykazano w przypadku dziennego SBP (123,3 &plusmn; 11,5 mm Hg vs. 112,6 &plusmn; 9,2 mm Hg, p < 0,01) i nocnego SBP (116,4 &plusmn; 12,5 mm Hg vs. 106,8 &plusmn; 8,5 mm Hg, p < 0,03). Ocena średnich wartości DBP i HR nie wykazała znamiennych różnic między badanymi grupami chorych. Wartości średnie podwójnego iloczynu SBP i HR były znamiennie mniejsze w grupie pacjentów leczonych peryndoprylem, obciążonych w wywiadzie nadciśnieniem tętniczym. Największą różnicę między wartościami średnimi jednogodzinnymi SBP a średnimi wartościami wyjściowymi w przypadku grupy leczonej peryndoprylem wykazano w 9. godzinie monitorowania (14,8 &plusmn; 14,3 mm Hg vs. 4,4 &plusmn; 11,6 mm Hg w grupie P vs. K, p < 0,01).Background Indications for angiotensin converting enzyme (ACE) inhibitors are well established. Clinical trials revealed good tolerability of ACE inhibitors in patients with acute myocardial infarction, but there are data showing that selected groups of patients may be at risk of hypotension after the first dose of ACE inhibitor. The aim of our study was to evaluate blood pressure profile in early treatment with ACE inhibitor - perindopril in hypertensive patients with acute myocardial infarction. Material and methods The study was performed in 72 consecutive patients with acute myocardial infarction (AMI), from which were selected patients with a history of hypertension. In a group of 20 hypertensive patients in control group blood pressure monitoring was performed in 1 or 2, or 3rd day of AMI, day before the beginning of ACE inhibitor therapy. In a group of 12 patients with hypertension in history perindopril was given in 1 or 2, or 3rd day of AMI, and blood pressure monitoring was performed. Non-invasive 24-hour ambulatory blood pressure monitoring was programmed to measure blood pressure every 20 minutes during a day and every 30 minutes at night. Results Mean 24-hours systolic blood pressure was significantly lower in a group of patients with acute myocardial infarction and hypertension history after the first dose of 4 mg of perindopril (121,5 &plusmn; 11,1 mm Hg vs. 111,5 &plusmn; 9,4 mm Hg, p < 0,02). There was also significantly lower day SBP (123,3 &plusmn; 11,5 mm Hg vs. 112,6 &plusmn; 9,2 mm Hg, p < 0,01) and night SBP (116,4 &plusmn; 12,5 mm Hg vs. 106,8 &plusmn; 8,5 mm Hg, p < 0,03) in a group of patients treated with perindopril. There was no significant difference in diastolic blood pressure and heart rate between control group and group of patients treated with perindopril. In the perindopril group, the maximum decrease of mean one hour SBP compared to the first mean one hour SBP occurred 9 hours after the dose (14,2 &plusmn; 3,7 mm Hg vs. 7,0 &plusmn; 3,3 mm Hg, p < 0,001, in perindopril and control group respectively). Similarly estimated decrease in DBP was also lower in the perindopril group (8,9 &plusmn; 8,7 mm Hg) in comparison to control group (3,5 &plusmn; 3,1 mm Hg) (p < 0,001). Conclusions Perindopril may cause significant blood pressure decrease after the first dose in patients with acute myocardial infarction and with a history of hypertension

Arterial Hypertension and Other Atherosclerotic Risk Factors in Patients Referred for Elective Coronary Angiography to Confirm Significant Coronary Artery Stenosis

Wstęp Nadciśnienie tętnicze jest jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju schorzeń miażdżycopochodnych, a szczególnie przewlekłej choroby wieńcowej (CAD) i jej ostrych postaci. Celem niniejszej pracy była analiza częstości nadciśnienia tętniczego oraz jego potencjalnego związku z przebytym zawałem serca i stopniem zaawansowania miażdżycy tętnic wieńcowych w grupie pacjentów z istotną, potwierdzoną angiograficznie CAD. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w grupie kolejnych 873 osób (740 mężczyzn i 133 kobiet) z rozpoznaną stabilną CAD (średni wiek 57 &plusmn; 11 lat), u których stwierdzono istotną miażdżycę tętnic wieńcowych. Zwężenie światła przynajmniej jednej z głównych tętnic wieńcowych o 50% lub więcej potwierdzono w badaniu angiograficznym. Stopień zaawansowania miażdżycy tętnic wieńcowych oceniano na podstawie liczby istotnie zwężonych naczyń oraz zmodyfikowanego wskaźnika rozległości miażdżycy, określającego liczbę zmienionych miażdżycowo głównych tętnic wieńcowych oraz stopień ich zwężenia. Wyniki W badanej grupie nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 424 chorych (49%). Występowało ono istotnie częściej u kobiet (60,2%) niż u mężczyzn (46,5%) (p < 0,01). Nie wykazano istotnego związku nadciśnienia tętniczego z przebytym zawałem serca (OR 0,71; 95% CI 0,54&#8211;1,03) i z wielonaczyniową CAD (OR 0,83; 95% CI 0,62&#8211;1,12). Zaobserwowano istotny wzrost ryzyka wielonaczyniowej CAD u starszych pacjentów powyżej 60 roku życia z nadciśnieniem tętniczym (OR 2,18; 95% CI 1,33&#8211;3,58; p < 0,01). Ponadto odnotowano istotnie wyższy wskaźnik masy ciała, wyższe stężenie glukozy we krwi na czczo oraz częstsze występowanie cukrzycy u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w porównaniu z chorymi z prawidłowymi wartościami ciśnienia. Wnioski Nadciśnienie tętnicze u starszych pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową wiąże się z występowaniem bardziej zaawansowanej miażdżycy tętnic wieńcowych. Nadciśnienie tętnicze u osób z chorobą wieńcową współwystępuje z zaburzeniami metabolicznymi charakterystycznymi dla zespołu metabolicznego.Background Arterial hypertension is one of the most important risk factors of atherosclerosis and related diseases. It is associated with increased risk of coronary artery disease (CAD) and acute cardiovascular events. The aim of our study was to investigate potential association between arterial hypertension and survived myocardial infarction and extent of coronary atherosclerosis in patients with significant coronary atherosclerosis confirmed by angiography. Material and methods The study was performed in 873 consecutive patients (740 male and 133 female, mean age 57 &plusmn; 11 years) with stable, angiographically confirmed CAD, defined as at least 50% stenosis of at least one epicardial coronary artery. The extent of CAD was determined on the basis of the number of main epicardial coronary arteries with at least 50% luminal stenosis and by calculating a coronary atherosclerosis score based on the number of significantly stenosed coronary arteries and the severity of stenosis. Results The prevalence of arterial hypertension was 49% in our study group. Arterial hypertension was significantly more frequent in female patients in comparison to males 60.2% and 46.5%, p < 0.01, respectively. There was no significant association between arterial hypertension and survived myocardial infarction (OR 0.71, 95% CI 0.54&#8211;1.03) and extent of coronary atherosclerosis (OR 0.83, 95% CI 0.62&#8211;1.12). However, significantly increased risk of multiple vessel disease was observed in hypertensive patients older than 60 years of age (OR 2.18, 95% CI 1.33&#8211;3.58, p < 0.01). The body mass index (BMI), fasting plasma glucose level and incidence of diabetes were significantly increased in hypertensive subjects in comparison to normotensives. Conclusions Arterial hypertension is associated with more severe coronary atherosclerosis in elderly patients. The elements of metabolic syndrome are present in hypertensive patients and can play an important role in increasing the risk of cardiovascular events in this group

Metabolic syndrome — a new definition and management guidelines

The joint position paper by Polish Society of Hypertension, Polish Society for the Treatment of Obesity, Polish Lipid Association, Polish Association for Study of Liver, Polish Society of Family Medicine, Polish Society of Lifestyle Medicine, Division of Prevention and Epidemiology Polish Cardiac Society, “Club 30” Polish Cardiac Society, and Division of Metabolic and Bariatric Surgery Society of Polish Surgeons Reviewers: Agnieszka Olszanecka, Krzysztof J. Filipia