Adrenal-sparing surgery for a hormonally active tumour — a single-centre experience

Introduction: Surgeries that spare the adrenal cortex during adrenalectomy have profound justification. Indications for this type of surgery are fairly strict, and more than 30 years of observations continuously verify the results of the procedure. Material and methods: Of a total of 650 adrenalectomies, 22 (3.4%) were adrenal cortex-sparing surgeries. There were 16 women and six men in this group. In 10 cases, surgery was performed for pheochromocytoma, eight cases involved Conn’s syndrome, and in four cases — paragangliomas located in the para-adrenal region. Secretory activity was identified in all cases. Results: Laparoscopic partial adrenalectomy was performed in 20 patients. Conversion to open laparotomy was necessary in two cases. In patients after bilateral resection of pheochromocytoma surgery, glucocorticoids were supplemented for six weeks. No significant surgical complications were observed in this group. Conclusions: Partial adrenalectomy for minor lesions should be a much more commonly utilised treatment method (of choice). Where bilateral adrenalectomy is necessary, a sparing procedure on one side protects patients from the need for hormonal substitution. The remaining part of the adrenal gland undertakes satisfactory secretory function after six weeks at the latest.

Surgical treatment of abdominal paragangliomas

Introduction: Extraperitoneal, abdominal paragangliomas most commonly originate from the sympathetic nervous system. Typical features include catecholamine overproduction and the potential for malignancy. Lesions are usually located paravertebrally, but when growing in a more expansive manner they may also appear between the inferior vena cava and aorta. In the authors’ opinion this site excludes laparoscopic tumourectomy. Material and methods: Twenty-eight patients were selected for surgical management of abdominal paragangliomas in the past eight years at our endocrine surgical centre. This group consisted of 21 (75%) women and seven (25%) men, aged 14 to 84 years (mean 47.9). In 13 (46.4%) cases paroxysmal hypertension was observed. Type 2 diabetes was noted in another 10 (35.7%) patients, and Takotsubo acute coronary syndrome in two (7.1%). Patients were preoperatively qualified for either open surgery or laparoscopic tumourectomy based on visualisation and location of the tumours in imaging studies. Results: All patients were successfully operated. Eleven (39.3%) patients qualified for laparoscopy, while the remaining 17 (60.7%) were treated with an open surgical approach due to difficult access to the lesion. The mean operative time was 130 minutes for laparoscopy and 120 minutes for laparotomy (p = 0.2). There were no local or general complications after either type of procedure. Conclusions: The use of laparoscopic access is practically excluded in the treatment of paragangliomas located between the inferior vena cava and aorta, especially at the level of the renal vessels and extending superiorly to the diaphragm.

Skuteczność jednostronnej adrenalektomii laparoskopowej w hiperkortyzolemii i subklinicznym zespole Cushinga niezależnych od ACTH — badanie retrospektywne na dużej kohorcie

Introduction: To assess the effectiveness of early unilateral laparoscopic adrenalectomy in ACTH-independent and subclinical hypercor­tisolaemia. Material and methods: We conducted a unicentric, retrospective study. Between 2010 and 2015, 356 laparoscopic adrenalectomies were performed in the Department of General and Endocrine Surgery of the MUW. Hypercortisolaemia was found in 50 (14%) patients, while overt hypercortisolaemia was found in 31 patients. In the hypercortisolaemia group, ACTH-dependent hypercortisolaemia was diagnosed in five (10%) and ACTH-independent hypercortisolaemia in 25 patients (50%). One patient with overt hypercortisolaemia had cancer of the adrenal cortex. The remaining 19 (38%) patients had subclinical Cushing’s syndrome. For our study, we compared patients with ACTH-independent hypercortisolaemia (n = 25) with those with Cushing’s syndrome (n = 19). Patients with ACTH-dependent hyper­cortisolaemia (n = 5) and the patient with cancer of the adrenal cortex (n = 1) were excluded. Results: Patients from both groups (n = 44) underwent a unilateral transperitoneal adrenalectomy. Good early outcomes were observed in 42 patients (93.3%). In one patient, an additional laparoscopic surgery was necessary on postoperative day 0 due to bleeding. In another patient, on day 22 post-surgery, we found an abscess in the site of the excised adrenal gland, which was drained under laparoscopic guid­ance. In three patients (6.8%) with substantial obesity, temporary respiratory insufficiency of varying degrees occurred. We did not observe any thromboembolic complications. All patients with overt hypercortisolaemia and nine patients with subclinical hypercortisolaemia had secondary adrenal insufficiency postoperatively. Conclusions: Transperitoneal unilateral laparoscopic adrenalectomy is an efficient and safe treatment option in patients with ACTH- -independent hypercortisolaemia, both overt and subclinical.Wstęp: Celem pracy była ocena skuteczności wczesnej jednostronnej adrenalektomii laparoskopowej w niezależnej od ACTH i subkli­nicznej hiperkortyzolemii. Materiał i metody: Przeprowadzono jednoośrodkowe, retrospektywne badanie. W latach 2010–2015 wykonano 356 adrenalektomii laparoskopowych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Endokrynologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM). Hiperkortyzo­lemię stwierdzono u 50 pacjentów (14%), natomiast jawną hiperkortyzolemię u 31 pacjentów. W grupie pacjentów z hiperkortyzolemią, hiperkortyzolemię ACTH-zależną zdiagnozowano u pięciu (10%) pacjentów, natomiast ACTH-niezależną u 25 (50%) pacjentów. U jednego z pacjentów z jawną hiperkortyzolemią stwierdzono raka kory nadnerczy. U pozostałych 19 (38%) pacjentów stwierdzono subkliniczny zespół Cushinga. Dla celów niniejszego badania, porównano pacjentów z ACTH-niezależną hiperkortyzolemią (n = 25) z pacjentami z zespołem Cushinga (n = 19). Z badania zostali wykluczeni pacjenci z ACTH-zależną hiperkortyzolemią (n = 5) oraz pacjent z rakiem kory nadnerczy (n = 1). Wyniki: Pacjentów z obu grup (n = 44) poddano jednostronnej adrenalektomii przezotrzewnowej. Dobre wczesne wyniki leczenia zaob­serwowano u 42 pacjentów (93,3%). U jednego z pacjentów konieczna była dodatkowa operacja laparoskopowa z powodu krwawienia w 0. dobie pooperacyjnej. U innego pacjenta, w 22. dobie pooperacyjnej, wykryto ropień w miejscu wyciętego gruczołu nadnerczowego, który został odsączony pod kontrolą laparoskopową. W przypadku trzech pacjentów (6,8%) ze znaczną otyłością, wystąpiła przejściowa niewydolność oddechowa o różnym stopniu nasilenia. Nie zaobserwowano żadnych powikłań zakrzepowo-zatorowych. U wszystkich pacjentów z jawną hiperkortyzolemią oraz u dziewięciu pacjentów z subkliniczną hiperkortyzolemią stwierdzono wtórną niewydolność nadnerczy po operacji. Wnioski: Jednostronna laparoskopowa adrenalektomia przezotrzewnowa jest skuteczną i bezpieczną opcją leczenia pacjentów z ACTH­-niezależną hiperkortyzolemią, zarówno jawną jak i subkliniczną

Undiagnosed pheochromocytoma presenting as a pancreatic tumor: A case report

Pheochromocytoma is a rare catecholamine-producing tumor of the adrenal gland. Patients with known pheochromocytoma undergoing surgery require preoperative treatment with alpha-blockers to reduce the risk of intraoperative complications related to catecholamine release. If undiagnosed, pheochromocytoma can lead to life-threatening surgical complications. We report the case of a patient with a suspected solid pseudopapillary neoplasm in the pancreatic tail, for whom pancreatoduodenectomy was scheduled. However, shortly after abdominal incision, hypertensive crisis developed and was followed by severe hypotension requiring intravenous vasopressors, which prompted discontinuation of the operation. Further diagnostic evaluation revealed marked elevations in urinary excretion of methylated catecholamines and suggested that the tumor was in fact a pheochromocytoma extending from the left adrenal gland. After preoperative treatment with doxazosin, the patient underwent lateral transperitoneal laparoscopic adrenalectomy, with no major complications and an uneventful postoperative course. The pathological report confirmed a diagnosis of pheochromocytoma. Due to the potential for life-threatening surgical complications in patients with pheochromocytoma not treated preoperatively with alpha-blockers, this tumor type should be included in the differential diagnosis of abdominal tumors of unknown origin

Przydatność adrenalektomii laparoskopowej w leczeniu nowotworów nadnerczy w doświadczeniu jednoośrodkowym

Introduction: Adrenal neoplasms comprise about 10% of all tumours affecting this organ and constitute a significant, at first diagnostic and subsequently therapeutic, problem, especially since a relatively high proportion of neoplastic lesions are asymptomatic. The number of diagnosed metastases to adrenal glands is increasing. Surgical treatment involves both open surgery as well as laparoscopy. Material and methods: There were 245 adrenalectomies performed at our centre due to various indications over the past four years. In 27 (11.5%) cases neoplasms were diagnosed in the final histopahtological examination. In 11 (40.7%) cases primary adrenal cortex tumours were diagnosed, metastases from other solid organ tumours were identified in another 12 (44.4%) patients, and rarer neoplasms were diagnosed in the remaning 4 (14.8%) subjects. Cases of malignant pheochromocytoma were not included in this report. Results: Laparoscopic adrenalectomy was performed in 23 (85.2%) subjects, while the ramaining 4 (12.9%) patients were subject to open adrenalectomy (conversion to open procedure in one case). There were no deaths or significant complications in the perioperative period. Comparing mean duration of open (140 minutes) and laparoscopic (190 minutes) procedures yielded a statistically significant difference (p = 0.02). There was no statistically significant difference found in the duration of operation with regard to laparoscopic adrenalectomies of tumours less than 50 mm and over 55 mm in diameter (p = 0.16). Conclusions: Laparoscopic adrenalectomy is a safe and effective method of treatment of adrenal tumours. Its oncological completeness is comparable (to open surgery) when performed by experienced surgical teams. Laparoscopy is the reason for the smooth postoperative course observed in most patients.Wstęp: Nowotwory nadnerczy występują w około 10% wszystkich guzów tego narządu i stanowią bardzo istotny problem początkowo diagnostyczny, a następnie leczniczy. Tym bardziej, że dość duży odsetek zmian nowotworowych nadnerczy przebiega bezobjawowo. Stwierdza się też coraz więcej zmian przerzutowych do nadnerczy. Leczenie jest chirurgiczne zarówno metodami chirurgii otwartej, jak i laparoskopowej. Materiał i metody: W okresie ostatnich 4 lat w tutejszym ośrodku wykonano 245 adrenalektomii z różnych wskazań. U 27 (11,5%) w ostatecznym badaniu histopatologicznym rozpoznano nowotwory. U 11 pacjentów (40,7%) rozpoznano pierwotne raki kory, u kolejnych 12 chorych (44,4%) przerzuty nowotworów narządowych, u pozostałych 4 (14,8%) inne rzadsze nowotwory. W opracowaniu nie uwzględniono złośliwych postaci pheochromocytoma. Wyniki: U 23 (85,2%) wykonano adrenalektomię laparoskopową, u pozostałych 4 (12,9%) adrenalektomię otwartą (w jednym przypadku była to konwersja). W okresie okołooperacyjnym nie było zgonów ani istotnych powikłań. Ten przedłużony pobyt związany był z przekazaniem chorych do dalszego leczenia skojarzonego. Porównano średnie czasy trwania operacji otwartych (140 min) i laparoskopowych (190 min) uzyskując statystyczną znamienność (p = 0,02). Nie uzyskano znamienności statystycznej w czasie trwania adrenalektomii laparoskopowych dla guzów o średnicy do 50 mm i powyżej 55 mm (p = 0,16). Wnioski: Adrenalektomia laparoskopowa jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia nowotworów nadnerczy. Jest też porównywalna w doszczętności onkologicznej gdy jest wykonywana przez doświadczone zespoły operacyjne. Laparoskopia u większości operowanych ma łagodny przebieg pooperacyjny

Intravascular treatment of left subclavian artery aneurysm coexisting with aortic coarctation in an adult patient

Coexistence of aortic coarctation with aneurysm of subclavian artery is a uncommon situation and may require unusual treatment in patients

PARADISE (Peripheral ARtery Atherosclerotic DIsease and SlEep disordered breathing) — protokół obserwacyjnego badania kohortowego

Background: Peripheral arterial disease (PAD) is in fact a group of disease entities with different symptoms and course but a common underlying cause, i.e. atherosclerosis. Atherosclerosis is known to be aggravated by several cardiovascular risk factors, including obstructive sleep apnoea (OSA). Aim: Following paper is a protocol for the Peripheral ARtery Atherosclerotic DIsease and SlEep disordered breathing (PARADISE) trial, which aims to describe the prevalence of OSA in PAD patients scheduled for revascularisation, and to determine the effect of OSA on the procedure outcomes. Methods: The PARADISE study is an observational cohort trial. It plans to include 200 consecutive patients hospitalised for revascularisation due to PAD. In every patient an overnight sleep study will be performed to diagnose sleep disorders. Accord¬ing to the results of the test, patients will be divided into two groups: group A — patients with OSA, and group B — patients without OSA (control group). All patients will also be screened for classical and non-classical cardiovascular risk factors. In some of the patients, during surgery, a fragment of atherosclerotic plaque will be collected for further testing. Patients will be followed for one year for adverse events and end-points. Primary end-point of the study will be the failure of revascularisa¬tion defined as recurrence or new onset of the symptoms of ischaemia from the treated region, a need for re-operation or procedure revision, or recurrence of ischaemia signs on the imaging tests. Discussion: The data obtained will help determine the incidence of OSA in the population of patients with PAD. The au¬thors expect to show that, as with other cardiovascular diseases associated with atherosclerosis, also in patients with PAD the incidence of undiagnosed OSA is high and its presence is associated with elevated cholesterol, inflammatory markers, and higher prevalence of arterial hypertension and poor control of other cardiovascular risk factors. In addition, due to increased oxidative stress and vascular endothelial injury associated with OSA, patients afflicted with this condition will not only have more advanced atherosclerotic lesions, but also in their histopathological examination their atherosclerotic plaque will exhibit evidence of greater instability and adverse morphology. We also expect to show that in patients with OSA, achieving cor¬rect control of cardiovascular risk factors will be more difficult. The study may improve PAD control through assuring better multispecialty care in PAD patients.Wstęp: Choroba tętnic obwodowych (PAD) jest w istocie grupą schorzeń z różnymi objawami i przebiegiem, ale wspólną przyczyną, którą stanowi miażdżyca tętnic. Miażdżyca jest pogłębiana przez kilka różnych czynników ryzyka sercowo¬-naczyniowego, w tym obturacyjny bezdech senny (OSA). Cel: Niniejszy artykuł stanowi protokół badania PARADISE (Peripheral ARtery Atherosclerotic DIsease and SlEep disordered breathing), które ma na celu określenie częstości występowania OSA u pacjentów z PAD zakwalifikowanych do zabiegu rewaskularyzacji oraz określanie wpływu OSA na wyniki zabiegu. Metody: PARADISE jest obserwacyjnym badaniem kohortowym. Planuje się włączenie 200 kolejnych pacjentów hospitalizo¬wanych w celu rewaskularyzacji z powodu PAD. U każdego chorego zostanie przeprowadzone badanie snu w celu zdiagno¬zowania zaburzeń snu. Zgodnie z wynikami testu zostaną oni podzieleni na dwie grupy: grupa A — pacjenci z OSA; grupa B — pacjenci bez OSA (grupa kontrolna). Wszyscy pacjenci będą badani pod kątem klasycznych i nieklasycznych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Od niektórych chorych podczas zabiegu zastanie pobrany fragment blaszki miażdżycowej, która posłuży do dalszych analiz. Pacjenci będą obserwowani przez 1 rok pod kątem zdarzeń niepożądanych i z góry spre¬cyzowanych punktów końcowych. Głównym punktem końcowym badania są: niepowodzenie rewaskularyzacji definiowane jako nawrót lub nowy początek objawów niedokrwienia z obszaru poddanego procedurze, konieczność ponownej operacji lub ponowienia procedury lub nawrót objawów niedokrwienia w badaniach obrazowych. Dyskusja: Uzyskane dane pomogą określić częstość występowania OSA w populacji pacjentów z PAD. Autorzy oczekują, iż wykażą, że podobnie jak w przypadku innych chorób sercowo-naczyniowych związanych z miażdżycą tętnic, także u osób z PAD częstość występowania nierozpoznanej OSA jest wysoka, a jej obecność wiąże się z podwyższonym stężeniem chole¬sterolu, markerów zapalnych oraz wyższą częstością występowania nadciśnienia tętniczego i złej kontroli innych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Ponadto, ze względu na zwiększony stres oksydacyjny i naczyniowe uszkodzenie śródbłonka związane z OSA, pacjenci z tym schorzeniem będą nie tylko dotknięci bardziej zaawansowanymi zmianami miażdżyco¬wymi, ale w badaniu histopatologicznym ich blaszka miażdżycowa będzie wykazywać większą niestabilność i niekorzystną morfologię. Można przypuszczać również, że u chorych na OSA uzyskanie prawidłowej kontroli czynników ryzyka sercowo¬-naczyniowego będzie trudniejsze. Badanie może poprawić kontrolę PAD poprzez zapewnienie lepszej opieki wielospecja¬listycznej pacjentom z PAD

Adrenal incidentaloma – diagnostic and treating problem – own experience

Incidentaloma is defined as an tumor diagnosed accidentally using imaging studies performed due to other indications. The aim of this paper was to describe the diagnostic and treatment problems experienced by patients with adrenal incidentaloma in a clinical practice