Efficacy of pharmacological treatment of hypertension in patients hospitalized in cardiac rehabilitation centre

Wstęp Znajomość rozpowszechnienia, wykrywalności i skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego (HT) ma kluczowe znaczenie u chorych obciążonych wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym. Celem niniejszej pracy była ocena skuteczności leczenia HT u chorych hospitalizowanych na oddziałach rehabilitacji kardiologicznej Górnośląskiego Centrum Rehabilitacji w Tarnowskich Górach. Materiały i metody Epidemiologiczne badanie przekrojowe przeprowadzono wśród 100 pacjentów, 50 mężczyzn i 50 kobiet, w wieku 64,8 &#177; 9,6 roku. Skuteczność kontroli ciśnienia tętniczego (BP) badano w podgrupach definiowanych przez płeć, obecność choroby wieńcowej, cukrzycy, nadmiernej masy ciała oraz liczby stosowanych leków hipotensyjnych. Za próg skutecznej terapii HT uznano osiągnięcie wartości BP równej 130/80 mm Hg. Wyniki Najwięcej osób przyjmowało 2 (52% badanych) lub 3 leki hipotensyjne (30% badanych). Najczęściej stosowano &#946;-adrenolityki (81 osób) oraz inhibitory konwertazy angiotensyny (69 osób). Skuteczną kontrolę BP stwierdzono u 69% osób (72% kobiet i 66% mężczyzn; p = 0,5). Skuteczność leczenia była zbliżona u osób z chorobą wieńcową oraz bez niej (68% oraz 80%; p = 0,2) oraz u osób z cukrzycą oraz bez niej (64% i 71,6%; p = 0,5). Pożądane wartości BP uzyskano u 21,7% pacjentów ze wskaźnikiem masy ciała (BMI) większym lub równym 25 kg/m&#178; oraz u 66,2% badanych z prawidłowym BMI (p < 0,001). Największą skuteczność leczenia (85%) zaobserwowano u osób przyjmujących jeden lek hipotensyjny, następnie 2 leki - 71%, 3 leki - 67% oraz 4 leki - 20% badanych (p = 0,009). Wnioski Skuteczność leczenia HT u osób hospitalizowanych na oddziałach rehabilitacji kardiologicznej wynosi 69%. Płeć, współistnienie cukrzycy lub choroby wieńcowej nie wpływa na skuteczność terapii hipotensyjnej. Występowanie nadwagi i otyłości wpływa negatywnie na skuteczność leczenia HT. Liczba stosowanych leków hipotensyjnych ujemnie koreluje ze skutecznością kontroli BP. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 4, strony 261-266.Background Knowledge of the prevalence, detection and efficacy of treatment of hypertension (HT) plays key role in patients with high cardiovascular risk. The aim of the study was to evaluate efficacy of treatment of HT in patients hospitalized in Upper-Silesian Cardiac Rehabilitation Centre in Tarnowskie Gory. Material and methods Cross-sectional study was performed in 100 patients, 50 men and 50 women, aged 64.8 &#177; 9.6 y. Efficacy was assessed by gender, occurrence of coronary heart disease, diabetes, high body mass index and a number of hypertensive agents. A threshold of blood pressure (BP) 130/80 mm Hg was established as a proper BP control. Results Most patients used 2 (52%) or 3 (30%) BP lowering agents. Beta-blockers and ACE inhibitors were the most frequently used drugs (in 81 and 69 patients, respectively). A proper BP control was found in 69% of patients (72% of women and 66% of men, p = 0.5). Efficacy of treatment was similar in patients with and without coronary artery disease (68% and 80%, p = 0.2) and in patients with or without diabetes (64% and 71.6%, p = 0.5). Effective treatment was lower in those with BMI &#8805; 25 kg/m&#178; (21.7%) compared with non-overweight persons (66.2%), p < 0.001. The highest efficacy was revealed in patients using one (85%) or 2 drugs (71%) compared with those taking 3 (67%) or 4 hypotensive agents (20%), p = 0.009. Conclusions Effective treatment of HT in patients hospitalized in cardiac rehabilitation centre is 69%. Gender, occurrence of diabetes or coronary artery disease do not affect efficacy of HT control. The presence of overweight or obesity has negative impact on BP control. The number of hypertensive agents is negatively correlated with effective BP control. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 4, pages 261-266

Birth weight and birth length, and blood pressure in children and adolescents

Wstęp Masa urodzeniowa ciała może determinować wartość ciśnienia tętniczego (BP) w późniejszym wieku. Celem pracy była ocena wpływu masy i długości urodzeniowej ciała na wartość BP u dzieci i młodzieży w Polsce. Materiał i metody Badanie przekrojowe przeprowadzono w grupie 6097 osób (2949 chłopców i 3148 dziewcząt) w wieku 7-18 lat (średnio 12,6 &#177; 3,4 roku), zamieszkałych w woj. śląskim (n = 2386), mazowieckim (n = 1906) i wielkopolskim (n = 1805). BP mierzono sfigmomanometrem rtęciowym, zgodnie z obowiązującymi zaleceniami. Informację o urodzeniowej masie i długości ciała uzyskano z danych zawartych w książeczce zdrowia dziecka. Wyniki Ciśnienie skurczowe (SBP) wynosiło średnio 110,2 &#177; 11,5 mm Hg, natomiast rozkurczowe (DBP) - 67,8 &#177; 7,8 mm Hg. Masa urodzeniowa ciała wynosiła średnio 3338,2 &#177; 527,9 g, a długość urodzeniowa ciała - 53,2 &#177; 5,5 cm. Parametry te były były one najwyższe w woj. mazowieckim i wynosiły odpowiednio: 3370,4 &#177; 535,4 g i 54,5 &#177; 3,3 cm. Wartości BP oraz badanych parametrów noworodkowych były istotnie statystycznie wyższe u chłopców niż dziewcząt, z wyjątkiem woj. wielkopolskiego. Po uwzględnieniu roli płci, wieku, aktualnego BMI, miejsca zamieszkania oraz czasu trwania ciąży, nie wykazano znamiennego wpływu masy urodzeniowej ciała (w kg) na wartość BP (odpowiednie współczynniki regresji liniowej wynosiły: bSBP = = &#8211;0,4; p = 0,3 oraz bDBP = 0,2; p = 0,5). Udokumentowano natomiast dodatni, istotny wpływ długości urodzeniowej na wartość BP (bSBP = 0,05; p = 0,04 oraz bDBP = 0,07; p = 0,0006). Wnioski Wyniki badania ujawniły niewielki, ale istotny statystycznie wpływ długości urodzeniowej na wartość BP w późniejszym wieku oraz brak wpływu masy urodzeniowej ciała na wartość BP u dzieci i młodzieży w Polsce.Background Birth weight may influence on blood pressure (BP) at later life. The study aimed to test whether birth weight and birth length program blood pressure at later life in children and adolescents in Poland. Materials and methods A cross-sectional study was performed in a randomly selected sample of 6097 children and adolescents (2949 boys and 3148 girls), aged 7-18 (mean 12.6 &#177; 3.4), inhabitants of Silesia Region (n = 2386), Masovia Region (n = 1906) and Wielkopolska Region (n = = 1805). BP was taken using a mercury sphygmomanometer, following the current guidelines. Birth outcomes were obtained from routine obstetrical records. Results Mean systolic blood pressure (SBP) was 110.2 &#177; 11.5 mm Hg and diastolic blood pressure (DBP) was 67.8 &#177; 7.8 mm Hg. Mean birth weight was 3338.2 &#177; 527.9 g, and birth length was 53.2 &#177; 5.5 cm. Both parameters were the highest in children in Masovia Region; 3370.4 &#177; 535.4 g and 54.5 &#177; 3.3 cm, respectively. BP and birth outcomes were statistically significantly higher in boys than in girls, except Wielkopolska Region. After adjustment for gender, age, current BMI, place of residence and time of gestation, no statistically significant impact of birth weight (in kg) on BP was found, with the coefficients of linear regression bSBP = -0.4 (p = 0.3) and bDBP = 0.2 (p = 0.5). However, statistically significant impact of birth length on BP was confirmed: bSBP = 0.05 (p = 0.04) and bDBP = 0.07 (p = 0.0006). Conclusions The results revealed small but positive and statistically significant impact of birth length on BP at later life in children in Poland. However, no role of birth weight in BP alteration was found

Perioperative management of cardiac surgery patients who are at the risk of acute kidney injury

Acute kidney injury is one of the most frequent and clinically important of all postoperative complications in cardiac surgery. It is estimated that almost half of subjects suffer from a deterioration of kidney function after a cardio-pulmonary by-pass. Renal insufficiency impacts upon the outcome in terms of an increase in postoperative morbidity and mortality, and a decrease in quality of life. Recently, a modified and unified classification of cardio-renal syndrome has been devised, which takes into account bilateral association between the heart and the kidneys. Because acute decompensation in heart function leads to acute kidney damage, therefore cardiac surgery-associated acute kidney injury may be recognised as a type 1 cardio-renal syndrome from a pathophysiological point of view. This paper aims to review the current data on the diagnosis of acute kidney injury and preventive strategies that can be implemented in cardiac surgery perioperative care.Acute kidney injury is one of the most frequent and clinically important of all postoperative complications in cardiac surgery. It is estimated that almost half of subjects suffer from a deterioration of kidney function after a cardio-pulmonary by-pass. Renal insufficiency impacts upon the outcome in terms of an increase in postoperative morbidity and mortality, and a decrease in quality of life. Recently, a modified and unified classification of cardio-renal syndrome has been devised, which takes into account bilateral association between the heart and the kidneys. Because acute decompensation in heart function leads to acute kidney damage, therefore cardiac surgery-associated acute kidney injury may be recognised as a type 1 cardio-renal syndrome from a pathophysiological point of view. This paper aims to review the current data on the diagnosis of acute kidney injury and preventive strategies that can be implemented in cardiac surgery perioperative care

A Multi-Centre, Randomised, Double-Blind, Placebo-Controlled Phase III Clinical Trial Evaluating the Impact of BCG Re-Vaccination on the Incidence and Severity of SARS-CoV-2 Infections among Symptomatic Healthcare Professionals during the COVID-19 Pandemic in Poland—Evaluation of Antibody Concentrations

Tuberculosis (TB) was the predominant cause of death from a single infectious agent worldwide before the severe acute respiratory syndrome coronavirus type 2 (SARS-CoV-2) pandemic. Although TB vaccines have been successfully used for about 100 years, their full effect is still unknown. In previous studies, a reduced incidence and mortality from a coronavirus disease in TB-vaccinated populations were reported. In this article, we present the secondary analysis of a randomised controlled trial, reporting the results of a serological assessment evaluating the effect of the Bacillus Calmette–Guérin (BCG) vaccine on SARS-CoV-2. Participants—healthcare workers—were assessed 1–2 and 8 months after the second dose of the coronavirus disease 2019 (COVID-19) vaccine. We found no associations between antibody concentration, BCG revaccination, and additional characteristics, such as age, gender, or Body Mass Index. The effect of BCG vaccination on the immunological response against SARS-CoV-2 requires further research