Comparison of the diagnostic value of histopathological examinations of miscarriage products after pharmacological induction of miscarriage and curettage

Objectives: For early miscarriage (pregnancy loss ≤ 12 weeks of gestation), two types of therapeutic treatment are offered (pharmacotherapy and curettage of the uterine cavity) depending on the presence and severity of clinical symptoms as well as patient choice. Our study aimed to assess the diagnostic value of the results of histopathological examinations of miscarriage products in relation to the administered treatments.  Material and methods: 850 medical records from patients diagnosed with missed miscarriage or empty gestational sac were analyzed retrospectively. Patients underwent surgical treatment or pharmacotherapy. Inefficacy of pharmacotherapy resulted in subsequent curettage. The results of histopathology were evaluated for their diagnostic value and classified: subgroup 1 — high value specimen (the studied specimen included fetal tissues, and villi), and subgroup 2 — no-diagnosis (the studied specimen included maternal tissues, autolyzed tissues, blood clots). Data were compared with chi-squared test. Differences was considered significant at p < 0.05.  Results: 1128 histopathological test results were analyzed; 569 (50.4%) were obtained during pharmacotherapy and 559 (49.6%) after curettage; out of the latter 497 after the initial pharmacotherapy and 62 after surgery. In the pharmacotherapy group, high value specimens comprised 231 cases (40.59%) while no diagnosis was obtained in 338 cases (59.4%). Considering specimens obtained in the course curettage, high value specimens were found in 364 cases (65.1%) while results that did not allow a diagnosis to be made were found in 195 cases (34.9%).  Conclusions: Tissue specimens of high diagnostic value are obtained significantly more often during surgical treatment of miscarriage than during pharmacotherapy

Anterior abdominal fixation — a new option in the surgical treatment of pelvic organ prolapse

Objectives: To present anterior abdominal fixation — a new surgical technique for the treatment of pelvic organ prolaps (POP) and to evaluate the results of the treatment of patients with stage III and IV POP operated using this technique.Material and methods: Anterior abdominal fixation for treating stage III and IV POP was carried out in 42 women, who were qualified according to the Pelvic Organ Prolapse Quantification System (POP-Q) scale at baseline and after 12 months. The Pelvic Floor Disability Index-20 (PFDI-20), along with its symptom scales, were evaluated.Results: The mean age 42 operated women was 64.5 years, and the average BMI was 27.3 (83% women were overweight). At baseline, 29 (69%) women had POP stage IV, and 13 (31%) women had POP stage III. Overall, 14 (33%) underwent laparoscopy, 28 (67%) underwent laparotomy. At 12 months, 14 (33.3%) women had POP stage I; 21 (50%) women had POP stage II. Seven patients (16.6%) experienced a recurrence of disease with advancement at the degree of III/IV; 4 (9.5%) women required adjuvant surgery in the form of anterior and posterior vaginal wall surgery. No early complications after surgery were observed. The comparison of the results before and after surgery showed statistically significant improvement in terms of the P-QoL score as well as PFDI-20 along with its 3 symptom scales.Conclusions: Anterior abdominal fixation of the uterus to the anterior abdominal wall is effective, safe, and technically easy to perform in the treatment of POP of advanced stage

Usunięcie jajników podczas zabiegu histerektomii z przyczyn nieonkologicznych – bilans korzyści i strat

Usunięcie macicy to jedna z najczęstszych interwencji chirurgicznych w ginekologii. Zazwyczaj wskazaniami dozabiegu są schorzenia łagodne. Podczas każdego zabiegu histerektomii chirurg staje przed decyzją co do losujajników — w wielu przypadkach są one usuwane jednocześnie w ramach profilaktyki raka jajnika. W piśmiennictwiemożna znaleźć argumenty wskazujące na istotność tej decyzji wobec dowodów na hormonalną aktywnośćgonad także po menopauzie, niskie ryzyko rozwoju procesu złośliwego w populacji ogólnej i możliwe konsekwencjeustania czynności hormonalnej jajników w wyniku interwencji chirurgicznej. Z drugiej strony grupa pacjentekz podwyższonym ryzykiem raka jajnika, jajowodu i otrzewnej może odnieść niewątpliwą korzyść z wycięcia gonadpodczas zabiegu histerektomii

Ocena tolerancji i wpływu zastosowania drobnocząsteczkowego kwasu hialuronowego na jakość preparatyki podczas zabiegów pochwowych oraz przebieg pooperacyjny u pacjentek operowanych drogą pochwową z powodu zaburzeń statyki narządu płciowego

Zmiany zachodzące w narządzie płciowym kobiet po menopauzie prowadzą do występowania wielu dolegliwości,uciążliwych objawów i znacznego dyskomfortu. Problem zaburzeń statyki narządu płciowego dotyczy około50% kobiet po menopauzie. Skuteczne leczenie operacyjne zależy między innymi od warunków operacyjnych,a w przypadku zabiegów pochwowych od jakości błony śluzowej pochwy. Wśród medykamentów poprawiającychjakość śluzówki wymienia się preparaty kwasu hialuronowego. W niniejszej pracy oceniano wpływ zastosowaniadrobnocząsteczkowego kwasu hialuronowego na przebieg operacji oraz pooperacyjny u pacjentek z obniżeniemścian pochwy, poddawanych zabiegom ich plastyki. Obserwacja dotyczyła 40 operowanych kobiet, z którychu 20 zastosowano dopochwowo drobnocząsteczkowy kwas hialuronowy porównując następnie przebieg operacjii pooperacyjny. Uzyskane dane wskazują, iż zastosowanie drobnocząsteczkowego kwasu hialuronowego przedplanowanymi zabiegami pochwowymi może pozytywnie wpłynąć na jakość preparatyki i przebieg pooperacyjny