New standards in the treatment of hypertension — focus on telmisartan/hydrochlorothiazide single-pill combination

W nowych wytycznych ESH/ESC, dotyczących postępowania w nadciśnieniu tętniczym, podkreśla się konieczność skutecznej kontroli ciśnienia tętniczego w celu obniżenia ryzyka sercowo-naczyniowego. Telmisartan, antagonista receptora dla angiotensyny II, zapewnia nie tylko skuteczne obniżenie ciśnienia tętniczego, ale także prewencję zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego. Diuretyk tiazydowy, hydrochlorotiazyd (HCTZ), jest komplementarny pod względem mechanizmu działania w połączeniu z telmisartanem, a preparat złożony telmisartan/HCTZ to racjonalna opcja leczenia dla pacjentów, u których monoterapia okazała się nieskuteczna.New ESH/ESC guidelines for the management of arterial hypertension emphasize the importance of blood pressure control to reduce cardiovascular risk. Telmisartan, an angiotensin II receptor blocker, provides large blood pressure reductions and also prevents cardiovascular events in patients at high risk. Thethiazide diuretic, hydrochlorothiazide (HCTZ), has a complementary mode of action, and combination telmisartan/HCTZ is an established and rational treatment option for patients uncontrolled on monotherapy

Effect of different classes of antihypertensive drugs on central and peripheral pressure in a young patient with hypertension — clinical case

In recent years, it has been shown that the central pressure correlated with cardiovascular risk and, better than peripheral pressure, provides the risk of serious cardiovascular events. It is known that blood pressure and pulse wave shape are different in different sections of the arterial tree. This difference is related to the age sex, incidence of heart disease, concomitant cardiovascular disease, diabetes, renal failure, used drugs. In young people, with flexible walls of the vessels, the difference between the circumferential pressure, measured at the upper limb and the central pressure can range from a few to over twenty mmHg. In this context, we present a case of a young patient with hypertension treated with antihypertensive fixed dose combination drug.In recent years, it has been shown that the central pressure correlated with cardiovascular risk and, better than peripheral pressure, provides the risk of serious cardiovascular events. It is known that blood pressure and pulse wave shape are different in different sections of the arterial tree. This difference is related to the age sex, incidence of heart disease, concomitant cardiovascular disease, diabetes, renal failure, used drugs. In young people, with flexible walls of the vessels, the difference between the circumferential pressure, measured at the upper limb and the central pressure can range from a few to over twenty mmHg. In this context, we present a case of a young patient with hypertension treated with antihypertensive fixed dose combination drug

Telmisartan w leczeniu nadciśnienia tętniczego — wskazówki praktyczne

Blockade of the renin-angiotensin system plays a pivotal rolein the treatment of high blood pressure and prevention oftarget organ damage. Telmisartan is an angiotensin II receptorblocker displaying beneficial unique pharmacologicproperties, metabolic effects, antihypertensive efficacy inmonotherapy and combinations and good tolerance. Clinicalstudies confirm that telmisartan improves endothelial function,insulin sensitivity and lipid profiles, reduces arterial stiffness,left ventricular hypertrophy and the recurrence of atrialfibrillation. In addition, telmisartan improves renal functionand has potential beneficial effects on prevention of cerebrovasculardisease. The ONTARGET study has shown thattelmisartan provides similar cardiovascular protectionBlokowanie układu renina–angiotensyna–aldosteronodgrywa kluczową rolę leczeniu nadciśnienia tętniczegoi zapobieganiu jego narządowym powikłaniom.Telmisartan jest antagonistą receptora angiotensynyII, wykazującym korzystne, szczególne właściwościfarmakokinetyczne, efekty metaboliczne,skuteczność hipotensyjną w monoterapii i leczeniuskojarzonym oraz dobrą tolerancję. Badania klinicznepotwierdzają, że telmisartan poprawia funkcjęśródbłonka, wrażliwość na insulinę i profil lipidowy,a także zmniejsza przerost mięśnia lewej komory serca,sztywność tętnic i ryzyko nawrotu migotaniaprzedsionków. Dodatkowo telmisartan poprawia funkcję nerek i ma potencjalny korzystny wpływa naprewencję chorób naczyniowo-mózgowych. BadanieONTARGET wykazało, że telmisartan zapewniapodobną ochronę układu sercowo-naczyniowego jakramipril u pacjentów wysokiego ryzyka, a dodatkowojest lepiej tolerowany

Nadciśnienie u młodych dorosłych mężczyzn — jak je optymalnie leczyć?

Nadciśnienie tętnicze jest chorobą cywilizacyjną, której częstość rośnie wraz z wiekiem. W ostatnich latach obserwuje się coraz większe rozpowszechnienie nadciśnienia samoistnego wśród młodych dorosłych. Nadciśnienie tętnicze u młodych chorych jest zaburzeniem hemodynamicznym, które we wczesnej fazie charakteryzuje się dużą pojemnością wyrzutową i prawidłowym oporem obwodowym, natomiast w bardziej utrwalonej fazie choroby obserwuje się prawidłową lub zmniejszoną pojemność minutową oraz zwiększony całkowity opór obwodowy. W postępowaniu diagnostycznym istotne znaczenie mają badania laboratoryjne, ponieważ umożliwiają ocenę ryzyka sercowo-naczyniowego, powikłań narządowych oraz rozpoznanie wtórnych postaci nadciśnienia tętniczego. Z uwagi na brak dużych wieloośrodkowych badań klinicznych decyzja o leczeniu farmakologicznym młodych chorych podejmowana jest głównie na podstawie opinii ekspertów i doświadczeń własnych. Należy mieć świadomość, że celem krótkoterminowym u takich pacjentów nie jest zapobieganie incydentom sercowo-naczyniowym i zgonom z ich powodu, ponieważ są one mało prawdopodobne. Właściwym celem leczenia hipotensyjnego u młodych chorych powinno być zapobieganie postępowi nadciśnienia tętniczego i wystąpieniu lub progresji subklinicznych uszkodzeń narządowych, które ostatecznie prowadzą do jawnej choroby sercowo-naczyniowej i śmierci. Przeprowadzone metaanalizy jednoznacznie wskazują, że skuteczne obniżenie ciśnienia tętniczego nie może być jedynym celem terapii. Leczenie hipotensyjne powinno poprawić jakość życia, wywierać korzystny wpływ na zaburzenia hemodynamiczne, metaboliczne i prowadzić do regresji wtórnych do nadciśnienia zmian narządowych, co w przyszłości spowoduje zmniejszenie chorobowości i śmiertelności w tej grupie chorych

The influence of non-pharmacological management of obesity on a diurnal blood pressure profile

Background. Obesity is one of the main factors increasing mortality and the incidence of diseases of the cardiovascular system. The base treatment is a non-pharmacological approach: diet and physical training. We see hypertension in obese people more often than in people of normal weight. The aim of this study was to answer the question of whether or not a 3-month comprehensive program of non-pharmacological treatment of obesity affects the circadian blood pressure profile. Material and methods. The study was performed with 60 obese women aged 20–37 years who had an average body mass index (BMI) of 36 ± 4.9 kg/m2 and who declared their willingness to participate in the treatment of obesity. Qualified researchers proposed participation in the comprehensive, outpatient, non-pharmacological treatment program for obesity. The program included activities with a dietician, physiotherapist and physician. Patients performed blood pressure measurements using 24-hour ambulatory monitoring (ABPM). Results. After 3 months of treatment, the participants had a significant decrease in BMI and waist circumference. These changes were accompanied by a significant reduction in fasting insulin concentrations and a decrease in the insulin resistance index. Findings also showed a small but significant reduction in systolic blood pressure — circadian, daytime and nighttime — and a reduction in the incidence characteristics of of ‘non-dipper’ pattern. In the study group significant positive correlations were found between the change in fasting insulin concentration and the change in circadian systolic blood pressure. Conclusion. A non-pharmacological, comprehensive treatment program for obesity through weight reduction and a reduction of insulin resistance improves the profile of circadian systolic blood pressure and leads to the conversion of ‘non-dipper’ pattern to favourable ‘dipper’ pattern

Forum przypadków klinicznych: telmisartan — optymalny wybór, zgodny z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego z 2015 roku, u chorego wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego

Przyjęta w aktualnych i poprzednich wytycznych strategia leczenia farmakologicznego nadciśnienia tętniczego (AH, arterial hypertension) kładzie nacisk na jego indywidualizację. Ze względu na potencjalne korzyści pozahipotensyjne, udokumentowane w dużych badaniach klinicznych, ważne znaczenie ma wybór terapii pierwszego rzutu. Mimo że sartany to najbardziej homogenna grupa leków hipotensyjnych i można by się pokusić o obronę zasady „efektu klasy”, to jednak status poszczególnych preparatów różni się, chociażby badaniami klinicznymi. Przy wyborze konkretnego leku należy wziąć pod uwagę stopień AH, globalne ryzyko sercowo-naczyniowe pacjenta, choroby współistniejące, dowody na uzyskane korzyści w określonym rozpoznaniu powikłań sercowo-naczyniowym, a także dowody na działanie w skojarzeniu z innymi lekami hipotensyjnymi. Wytyczne Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) z 2015 roku u chorych wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego z już występującymi powikłaniami sercowymi rekomendują nowsze preparaty antagonistów receptora angiotensyny II (ARB, angiotensin receptor blocker), przyznając pozycję zdecydowanego lidera telmisartanowi. W grupie ARB telmisartan wyróżnia się szczególnie korzystnym profilem farmakokinetycznym i wpływem na zaburzenia metaboliczne oraz dobrą tolerancją. Ważną cechą tego leku jest największe powinowactwo do wiązania z ludzkim receptorem angiotensyny II typu 1 i najdłuższy okres biologicznego półtrwania w surowicy krwi w porównaniu z innymi sartanami. Zapewnia to 24-godzinną skuteczność działania przeciwnadciśnieniowego pomiędzy kolejnymi dawkami leku, w tym także we wczesnych godzinach porannych. Powyższa właściwość sprawia, że telmisartan jest najsilniejszym lekiem hipotensyjnym spośród wszystkich sartanów, co potwierdziły badania kliniczne „head to head”.Przyjęta w aktualnych i poprzednich wytycznych strategia leczenia farmakologicznego nadciśnienia tętniczego (AH, arterial hypertension) kładzie nacisk na jego indywidualizację. Ze względu na potencjalne korzyści pozahipotensyjne, udokumentowane w dużych badaniach klinicznych, ważne znaczenie ma wybór terapii pierwszego rzutu. Mimo że sartany to najbardziej homogenna grupa leków hipotensyjnych i można by się pokusić o obronę zasady „efektu klasy”, to jednak status poszczególnych preparatów różni się, chociażby badaniami klinicznymi. Przy wyborze konkretnego leku należy wziąć pod uwagę stopień AH, globalne ryzyko sercowo-naczyniowe pacjenta, choroby współistniejące, dowody na uzyskane korzyści w określonym rozpoznaniu powikłań sercowo-naczyniowym, a także dowody na działanie w skojarzeniu z innymi lekami hipotensyjnymi. Wytyczne Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego (PTNT) z 2015 roku u chorych wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego z już występującymi powikłaniami sercowymi rekomendują nowsze preparaty antagonistów receptora angiotensyny II (ARB, angiotensin receptor blocker), przyznając pozycję zdecydowanego lidera telmisartanowi. W grupie ARB telmisartan wyróżnia się szczególnie korzystnym profilem farmakokinetycznym i wpływem na zaburzenia metaboliczne oraz dobrą tolerancją. Ważną cechą tego leku jest największe powinowactwo do wiązania z ludzkim receptorem angiotensyny II typu 1 i najdłuższy okres biologicznego półtrwania w surowicy krwi w porównaniu z innymi sartanami. Zapewnia to 24-godzinną skuteczność działania przeciwnadciśnieniowego pomiędzy kolejnymi dawkami leku, w tym także we wczesnych godzinach porannych. Powyższa właściwość sprawia, że telmisartan jest najsilniejszym lekiem hipotensyjnym spośród wszystkich sartanów, co potwierdziły badania kliniczne „head to head”

Protekcyjny wpływ nebiwololu na prewencję uszkodzeń narządowych w nadciśnieniu

Powikłania sercowo-naczyniowe (przerost lewej komory, migotanie przedsionków, niewydolność serca, incydenty wieńcowe, starzenie się naczyń i przyspieszona miażdżyca) są główną przyczyną zgonów u chorych z nadciśnieniem tętniczym. Stres oksydacyjny i aortalne ciśnienie centralne odgrywają kluczową rolę w patofizjologii systemu sercowo-naczyniowego oraz powikłań sercowo-naczyniowych. Leki przeciwnadciśnieniowe, nawet w obrębie tej samej klasy, wywierają różny wpływ na wskaźniki sztywności tętnic i funkcję śródbłonka. Nebiwolol jest beta-adrenolitykiem trzeciej generacji o działaniu wazodylatacyjnym. W jego funkcji rozszerzającej naczyniapośredniczy szlak śródbłonkowej L-argininy/tlenku azotu (NO). Nebiwolol zwiększa biodostępnośćtlenku azotu. W ostatnich badaniach wykazano, że nebiwolol poprawia elastyczność naczyń w stopniuwiększym niż konwencjonalne b-adrenolityki (atenolol, metoprolol).Według wytycznych ESH/ESC 2013 niektóre beta-adrenolityki o działaniu rozszerzającym naczynia, takie jak celiprolol, karwedilol i nebiwolol, zmniejszają ciśnienie centralne tętna i sztywność tętnic lepiej niż atenolol i metoprolol

How to implement the new 2018 ESH/ESC guidelines for the management of arterial hypertension in patients with metabolic syndrome and diabetes?

Blood pressure (BP) control in hypertensive patients remains poor worldwide, particularly in high-risk patients with hypertension and diabetes. New ESH/ESC guidelines recommend more stringent BP targets (on-treatment values of ≤ 130/80 mm Hg in the general population and ≤ 140/90 mm Hg in older hypertensive people), which will make the achievement of BP control even more challenging. The most effective evidence-based treatment strategy to improve BP control is one that: encourages the use of combination treatment, enables the use of single-pill combination (SPC) therapy for most patients to improve adherence to treatment, with the use of SPC therapy as initial therapy. The combination of perindopril with thiazide-like diuretic indapamide is one of the widely tested SPC in multicentre clinical trials for diabetic patients. Studies suggested that two-drug combination therapy will control BP in approximately two-thirds of patients. For patients whose BP is not controlled by two-drug combination therapy, the logical option is to increase treatment to three-drug combination therapy: usually a RAS blocker, a CCB and a diuretic. The combination of perindopril with indapamide and amlodipine is particularly recommended in population of hypertensive patients with metabolic complications because of favourable, neutral effect on blood glucose and cholesterol level. This combination has proven hypotensive effect in group of patients with difficult-to-control hypertension

Protekcyjny wpływ nebiwololu na prewencję uszkodzeń narządowych w nadciśnieniu

Cardiovascular complications (left ventricular hypertrophy, atrial fibrillation, heart failure, coronary events, increased arterial stiffness and atherosclerotic lesions) are the major causes of death among patients with hypertension. Oxidative stress and central aortic pressure play a key role in the pathophysiology of the cardiovascular diseases and complications. Antihypertensive agents may, even within the same class of drugs, exert variable effects on arterial stiffness parameters and endothelial function. Nebivolol is a third-generation β-blocker with vasodilator activity. Its vasodilatory function is mediated by the endothelial L-arginine/NO pathway. Nebivolol increases the bioavailability of NO in the vasculature. Recent studies have demonstrated that nebivolol improves arterial stiffness to a greater extent than conventional β-adrenolytics (atenolol, metoprolol). According to ESH/ESC guidelines, some of the vasodilating β-adrenolytics, such as celiprolol, carvedilol and nebivolol, provide greater reduction in central pulse pressure and aortic stiffness than atenolol or metoprolol.Powikłania sercowo-naczyniowe ( przerost lewej komory, migotanie przedsionków, niewydolność serca, incydenty wieńcowe, starzenie się naczyń i przyspieszona miażdżyca) są główną przyczyną zgonów u chorych z nadciśnieniem tętniczym. Stres oksydacyjny i aortalne ciśnienie centralne odgrywają kluczową rolę w patofizjologii systemu sercowo-naczyniowego oraz powikłań sercowo-naczyniowych. Leki przeciwnadciśnieniowe, nawet w obrębie tej samej klasy, wywierają różny wpływ na wskaźniki sztywności tętnic i funkcję śródbłonka. Nebiwolol jest β-adrenolitykiem trzeciej generacji o działaniu wazodilatacyjnym. W jego funkcji rozszerzającej naczynia pośredniczy szlak śródbłonkowej L-arginyny/NO. Nebiwolol zwiększa biodostępność tlenku azotu. Ostatnie badania wykazały, że nebiwolol poprawia elastyczność naczyń w stopniu większym niż konwencjonalne β-adrenolityki (atenolol, metoprolol). Według wytycznych ESH/ESC 2013 niektóre β-adrenolityki o działaniu rozszerzającym naczynia, takie jak celiprolol, karwedilol i nebiwolol, zmniejszają ciśnienie centralne tętna i sztywność tętnic lepiej niż atenolol i metoprolol

Telmisartan w leczeniu nadciśnienia tętniczego — optymalny wybór zgodny z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego z 2015 roku

In recent years emphasis in the treatment of hypertension has been put on the individualization of treatment. The recently published guidelines of the Polish Society of Hypertension list several clinical situations in which use of angiotensin II receptor blockers (ARBs) is indicated. Blockade of the renin-angiotensin- aldosterone system plays a pivotal role in the treatment of high blood pressure and prevention of target organ damage. Telmisartan is an angiotensin II receptor blocker displaying beneficial unique pharmacologic properties, metabolic effects, antihypertensive efficacy in monotherapy and combinations and good tolerance. Clinical studies confirm that telmisartan improves endothelial function, insulin sensitivity and lipid profiles, reduces arterial stiffness. In addition, telmisartan improves renal function and has potential beneficial effects on prevention of cerebrovascular disease. The Ongoing Telmisartan Alone and in Combination with Ramipril Global Endpoint Trial (ONTARGET) study has shown that telmisartan provides similar cardiovascular protection to ramipril in high-risk patients, while being better tolerated.Należy podkreślić, że sartany to nowoczesna grupa leków hipotensyjnych o dobrych badaniach EBM (Evidence Based Medicine), a wśród nich najlepiej przebadaną molekuła jest telmisartan. Telmisartan wyróżnia się szczególnie korzystnym profilem farmakokinetycznym i wpływem na zaburzenia metaboliczne oraz dobrą tolerancją. Ważną cechą tego leku jest największe powinowactwo do wiązania z ludzkim receptorem angiotensyny II typu 1 spośród wszystkich preparatów z należących do grupy ARB i długi okres biologicznego półtrwania w surowicy krwi. Zapewnia to 24-godzinną skuteczność działania przeciwnadciśnieniowego pomiędzy kolejnymi dawkami leku, w tym także we wczesnych godzinach porannych Ta cecha sprawia, że telmisartan jest najsilniejszym lekiem hipotensyjnym spośród wszystkich sartanów, co potwierdziły badania kliniczne „head to head” . Z praktycznego punktu widzenia preparat ten z pewnością spełni oczekiwania w grupach pacjentów z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym (ONTARGET), w zespole metabolicznym (SMOOTH), cukrzycy oraz w grupach chorych z powikłaniami nerkowymi (DETAIL, VIVALDI, AMADEO, TERENDY, INNOVATION). Porównanie telmisartanu z ramiprylem w badaniu ONTARGET wykazało, że u osób obciążonych dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym telmisartan będzie równie skuteczny w prewencji zdarzeń sercowo-naczyniowych jak „złoty standard” ramipryl a dodatkowo lepiej tolerowany, co zapewne przełoży się także na lepszy compliance w grupie leczonej telmisartanem. Na tej podstawie i zgodnie w wytycznych PTNT 2015 można przyjąć, że jeżeli lekarz preferuje sartany lub istnieją przeciwwskazania do zastosowania inhibitora konwertazy, to telmisartan daje nie tylko gwarancję skutecznego leczenia hipotensyjnego, lecz również zwiększa prawdopodobieństwo najlepszego zabezpieczenia przed wystąpieniem groźnych powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego (choroby niedokrwiennej serca, udaru mózgu, choroby tętnic obwodowych) oraz cukrzycy typu 2 z uszkodzeniem narządu docelowego.