Clinical significance of coronavirus disease 2019 in hospitalized patients with myocardial injury

Background: The clinical significance of Coronavirus disease 2019 (COVID‐19) as an associate of myocardial injury is controversial. Hypothesis: Type 2 MI/Myocardial Injury are associated with worse outcomes if complicated by COVID‐19. Methods: This longitudinal cohort study involved consecutive patients admitted to a large urban hospital. Myocardial injury was determined using laboratory records as ≥1 hs‐TnI result >99th percentile (male: >34 ng/L; female: >16 ng/L). Endotypes were defined according to the Fourth Universal Definition of Myocardial Infarction (MI) and COVID‐19 determined using PCR. Outcomes of patients with myocardial injury with and without COVID‐19 were assessed. Results: Of 346 hospitalized patients with elevated hs‐TnI, 35 (10.1%) had laboratory‐confirmed COVID‐19 (median age [IQR]; 65 [59–74]; 64.8% male vs. COVID‐19 negative: 74 [63–83] years; 43.7% male). Cardiac endotypes by COVID‐19 status (yes vs. no) were: Type 1 MI (0 [0%] vs. 115 [100%]; p < .0005), Type 2 MI (13 [16.5%] vs. 66 [83.5%]; p = .045), and non‐ischemic myocardial injury (cardiac: 4 [5.8%] vs. 65 [94.2%]; p = .191, non‐cardiac:19 [22.9%] vs. 64 [77.%]; p < .0005). COVID‐19 patients had less comorbidity (median [IQR] Charlson Comorbidity Index: 3.0 [3.0] vs. 5.0 [4.0]; p = .001), similar hs‐TnI concentrations (median [IQR] initial: 46 [113] vs. 62 [138]; p = .199, peak: 122 [474] vs. 79 [220] ng/L; p = .564), longer admission (days) (median [IQR]: 14[19] vs. 6[12]; p = .001) and higher in‐hospital mortality (63.9% vs. 11.3%; OR = 13.2; 95%CI: 5.90, 29.7). Conclusions: Cardiac sequelae of COVID‐19 typically manifest as Non‐cardiac myocardial injury/Type 2MI in younger patients with less co‐morbidity. Paradoxically, the admission duration and in‐hospital mortality are increased

Hydrofobowość i odporność na czynniki starzeniowe drewna impregnowanego systemami ochronnymi modyfikowanymi związkami krzemoorganicznymi

The study presents the hydrophobic effect of silane-modified protective systems on wood resistance to aging factors (water and UV radiation). This paper is focusedon conventional and low VOC emulsion systems for exterior use, which wereimproved with silanes such as methyltrimethoxysilane (MTMOS), aminoethylaminopropyltrimethoxysilane (AEAPTMOS) and glycidoxypropyltrimethoxysilane(GPTMOS). The performance of the new protective systems, applied on pine wood by surface impregnation, was demonstrated through an accelerated weathering test and evaluated by contact angle, colour and gloss changes. The study showed improvement in the hydrophobicity and photostability of the protective systems modified with selected silanes. The highest protection from the accelerated weathering conditions was obtained using the treatment with a solvent-borne formulation with 5% AEAPTMOS and an alkyd emulsion with 5% MTMOS.Celem pracy było zbadanie wpływu związków krzemoorganicznych wprowadzonych do modelowych systemów impregnacyjno-ochronnych na hydrofobowość i odporność powierzchni drewna na abiotyczne czynniki niszczące. Badania przeprowadzono na drewnie bielu sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.). Próbki drewna poddano impregnacji metodą powierzchniową wybranymi systemami impregnacyjno-ochronnymi bazującymi odpowiednio na żywicy alkidowej oraz mieszaninie olejów naturalnych z udziałem silanów w postaci metylotrimetoksysilanu (MTMOS), aminoetyloaminopropylotrimetoksysilanu (AEAPTMOS) oraz glicydoksypropylotrimetoksysilanu (GPTMOS). Zakres pracy obejmował ocenę właściwości fizykochemicznych opracowanych kompozycji, charakterystykę zwilżania oraz badania odporności na procesy starzeniowe zabezpieczonych powierzchni drewna. Do oceny jakości wyrobów i wymalowań zastosowano oznaczenie gęstości, lepkości i rozlewności. W celu określenia wpływu promieniowania UV i wody na badane systemy porównano takie właściwości jak zwilżalność, barwę oraz połysk przed i po ekspozycji na czynniki niszczące. Pomiarów dokonano odpowiednio po 5, 10, 15 i 20 cyklach starzeniowych. Na podstawie analizy wyników przeprowadzonych badań stwierdzono, że powierzchnia drewna sosny zabezpieczonego systemami impregnacyjno-ochronnymi z udziałem związków krzemoorganicznych (MTMOS, AEAPTMOS, GPTMOS) wykazała podwyższone właściwości hydrofobowe, a przez to zwiększoną odporność na promieniowanie UV i wodę. Powierzchnię drewna o najwyższej hydrofobowości oraz odporności na czynniki starzeniowe uzyskano poprzez impregnację systemem SB/olej z udziałem 5% AEAPTMOS oraz emulsją alkidową z udziałem 5% MTMOS. Opracowane systemy spełniały również wymagania kryterialne adsorpcyjnej teorii adhezji polimerów do drewna w odniesieniu do parametrów γS i Wa. Systemy pod względem aplikacyjnym wykazywały zwiększoną odporność na procesy fotodegradacji oraz stabilne walory estetyczno-dekoracyjne w warunkach starzenia

Wpływ temperatury procesu termo-mechanicznej modyfikacji fornirów z drewna sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) na połysk i zwiżalność

Effect of temperature of thermo-mechanical treatment of pine wood (Pinus sylvestris L.) veneers upon gloss and wettability. The aim of investigations was determination of gloss and wettability of pine wood veneers after thermo-mechanical treatment. Rotary cut veneer sheets of pine wood and moisture content of 5% were chosen for the experiments. In laboratory hydraulic press was densification at temperatures of 150, 180, and 210°C, pressure 3 MPa, and time 3 min. Gloss of veneers was determined with the photoelectric method with PICO GLOSS apparatus. Wettability measurements were performed microscope methods with the goniometric eąuipment. It was stated, that temperature of thermo-mechanical treatment influenced on the course of gloss and wettability.Wpływ temperatury procesu termo-mechanicznej modyfikacji fornirów z drewna sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris L.) na połysk i zwilżalność. Celem badań było określenie wpływu temperatury procesu modyfikacji termo-mechanicznej fornirów z drewna sosny zwyczajnej na kształtowanie się połysku i zwilżalności powierzchni. Proces zagęszczania fornirów prowadzono w hydraulicznej prasie laboratoryjnej w temp. 150, 180 i 210°C, ciśnieniu jednostkowym 3 MPa oraz czasie 3 min. Połysk określono metodą fotoelektryczną przy zastosowaniu połyskomierza PICO GLOSS, model 503 prowadząc pomiary przy trzech kątach 20, 65 i 80°, odpowiednio wzdłuż i w poprzek włókien. Pomiary kąta zwilżania wykonano metodą mikroskopową. Na podstawie uzyskanych wartości, wyznaczono swobodną energię powierzchniową wraz z jej składowymi dyspersyjną i polarną. Stwierdzono, że prowadzenie obróbki termomechanicznej fornirów z drewna sosny w temp. 180 i 210°C powoduje zwiększenie stopnia połysku z efektu mat na półmat. Zwiększanie temperatury modyfikacji powodowało obniżanie wartości swobodnej energii powierzchniowej, co wynikało z obniżania składowej polarnej