Terapeutyczne zastosowanie wybranych substancji psychoaktywnych

Większość substancji o dużym potencjale nadużywania jest niedostępnych w legalnym obrocie. Zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, wiele z nich może w przyszłości stanowić opcje terapeutyczne w leczeniu powszechnie występujących schorzeń, których leczenie pomimo ogromnego postępu medycyny w ostatnich kilkudziesięciu latach nie zawsze przynosi zadowalające efekty. Niniejsza praca jest przeglądem najważniejszych doniesień naukowych poświęconych możliwościom wykorzystywania substancji psychoaktywnych w terapii. W celu lepszego zrozumienia przytaczanych treści, przegląd uwzględnia również opis efektów działania uwzględnionych w nim substancji w aspekcie możliwego potencjału leczniczego względem symptomów różnych zaburzeń.Większość substancji o dużym potencjale nadużywania jest niedostępnych w legalnym obrocie. Zgodnie z aktualnąwiedzą medyczną wiele z nich może w przyszłości stanowić opcje terapeutyczne w leczeniu powszechnie występującychschorzeń, których leczenie pomimo ogromnego postępu medycyny w ostatnich kilkudziesięciu latach nie zawszeprzynosi zadowalające efekty. Niniejsza praca jest przeglądem najważniejszych doniesień naukowych poświęconychmożliwościom wykorzystywania substancji psychoaktywnych w terapii. W celu lepszego zrozumienia przytaczanychtreści, przegląd uwzględnia również opis efektów działania uwzględnionych w nim substancji w aspekcie możliwegopotencjału leczniczego względem symptomów różnych zaburzeń

Prognostic value of selected risk scales in patients with end-stage heart failure

Background: Due to the increasing number of patients placed on waiting lists for orthotopic heart transplantation (OHT), the selection of patients with the highest risk of death has become paramount.Aim: This study aimed to evaluate the predictive value of the Model for End-stage Liver Disease eXcluding INR (MELD-XI) and Meta-Analysis Global Group in Chronic Heart Failure (MAGGIC) scales in ambulatory patients awaiting OHT and compare them to the Heart Failure Survival Score (HFSS).Methods: The study was a retrospective review of 370 adult ambulatory patients with end-stage heart failure, who were added to the OHT waiting list at our institution between 2012 and 2016.Results: The median age of the patients was 54.0 (46.0–60.0) years, and 324 (87.6%) of them were male. The overall one-year mortality was 27.6%. The areas under the curve (AUCs) for the MAGGIC and HFSS scales were comparable: 0.771 (95% confidence interval [CI] 0.720–0.823); sensitivity 77%, specificity 68% vs. 0.781 (95% CI 0.732–0.829); sensitivity 90%, specificity 58%, respectively. The AUC for the MELD-XI scale was higher than that for the HFSS scale: 0.812 (95% CI 0.769–0.856); sensitivity 91%, specificity 63% vs. 0.781 (95% CI 0.732–0.829) sensitivity 90%, specificity 58%, respectively.Conclusions: Our study demonstrated that elevated MELD-XI and MAGGIC scores and lowered HFSS scores were associated with an increased risk of death during one-year follow-up. The prognostic utility of the MELD-XI scoring system was better than that of the HFSS scale, while the MAGGIC scale was comparable to the HFSS

Mechanical circulatory support restores eligibility for heart transplant in patients with significant pulmonary hypertension

Background: An increasing number of patients with end‑stage heart failure implies a wider use of left ventricular assist devices (LVADs). Irreversible pulmonary hypertension (PH) is a predictor of unfavorable prognosis and a contraindication to orthotopic heart transplant (OHT). Aims: The aim of this study was to evaluate the effect of continuous‑flow LVAD (CF‑LVAD) support on pulmonary pressure and pulmonary vascular resistance (PVR) as well as the impact of pre‑LVAD hemodynamic parameters on survival during LVAD support. Methods: Data collected from 106 patients who underwent CF‑LVAD implantation in the years 2009 to 2018 (men, 95.3%; mean [SD] age, 51.8 [12] years; mean [SD] INTERMACS profile, 2.9 [1.6]; mean [SD] LVAD support time, 661 [520] days; follow‑up until May 2019) were retrospectively analyzed. Results: Right heart catheterization was performed before LVAD implantation in 94 patients (88.7%), after implantation—in 31 (29.2%), and before and after implantation—in 28 (26.4%). We observed mean pulmonary artery pressure (mPAP) > 25 mm Hg in 65 patients (61.3%) and PVR > 2.5 Wood units in 33 patients (31.1%) before LVAD implantation. A significant improvement after CF‑LVAD implantation was noted in mPAP, pulmonary capillary wedge pressure, transpulmonary gradient, PVR, cardiac output (P < 0.001 for all parameters), and cardiac index (P = 0.003). All patients with initially irreversible PH became eligible for OHT during LVAD support. Survival during LVAD support did not depend on initial mPAP and PVR. Conclusions: In patients with end‑stage heart failure, CF‑LVAD support leads to a significant reduction of pre‑ and postcapillary PH. Survival on CF‑LVAD support is independent of elevated mPAP and PVR before implantation, which suggests that LVADs decrease the risk associated with PH

Omówienie wybranych metod współczesnej terapii schizofrenii

Schizophrenia is a mental disorder with a complex etiopathogenesis explained by several still developing theories. Knowledge of these theories can matter when choosing the right treatment, because it increases the chance of therapeutic success. Various strategies are currently being developed so that we can, to some extent, adapt therapy to the individual needs of patients and, thus, optimize the therapeutic effect and minimize side effects. The issue of personalization of therapy translates into better cooperation between the doctor and the patient. The involvement of both parts in the treatment process, as in the treatment of other mental disorders, is crucial for its effectiveness. The therapeutic methods that we have at our disposal are still not producing satisfactory results in reducing the negative symptoms or cognitive disorders that occur in schizophrenia. Currently, not only the development of psychiatry but also development of certain branches of science related to medicine, such as pharmacogenetics and molecular biology, can contribute to achieving satisfactory research results. It therefore seems reasonable to seek new treatment strategies. A brief presentation of the most promising therapeutic methods is the aim of this literature review. It covers pharmacological treatment (cariprazine, lurasidone, lumateperone, paliperidone), transcranial magnetic stimulation (TMS), psychotherapy and cognitive enhancement therapy (CET). The issue of pharmacogenetics of schizophrenia was also raised.Schizofrenia jest zaburzeniem psychicznym o złożonej etiopatogenezie, tłumaczonej przez kilka wciąż rozwijanych teorii. Ich znajomość może mieć znaczenie przy wyborze odpowiedniego leczenia, co przekłada się na sukces terapeutyczny. Aktualnie opracowywane są różne strategie, dzięki którym możemy w pewnym zakresie dostosowywać terapię do indywidualnych potrzeb chorych, wpływając przez to na zoptymalizowanie efektu leczniczego i zminimalizowanie działań niepożądanych. Kwestia personalizacji terapii przekłada się na lepszą współpracę pomiędzy lekarzem i chorym. Zaangażowanie obydwu stron w proces leczenia, podobnie jak w terapii innych zaburzeń psychicznych ma kluczowe znaczenie dla jego skuteczności. Metody terapeutyczne, którymi dysponujemy, w dalszym ciągu nie przynoszą zadowalających rezultatów w redukcji objawów negatywnych czy zaburzeń poznawczych, występujących w przebiegu schizofrenii. Aktualnie do osiągnięcia satysfakcjonujących wyników badań może przyczynić się nie tylko rozwój psychiatrii, ale i gałęzi pokrewnych medycynie, takich jak farmakogenetyka czy biologia molekularna. Zasadne wydaje się więc dążenie do opracowania nowych strategii leczenia. Krótkie przedstawienie najbardziej obiecujących terapii jest celem niniejszego przeglądu literatury. Omówiono w nim leczenie farmakologiczne (karyprazyna, lurazydon, lumateperon, paliperydon), magnetyczną stymulację przezczaszkową, psychoterapię oraz terapie poprawiające funkcje poznawcze. Poruszono także kwestię farmakogenetyki schizofrenii

Wybrane właściwości materiału wyjściowego do wytwarzania cienkościennych stalowych wyrobów cylindrycznych metodą zgniatania obrotowego

This paper presents test results for the steel grade 15HGMV metallurgical purity, microstructure, method of production and effect on the mechanical performance of the input stock material for calibre 227 mm missile motor casings manufactured by cold flow forming. The reference product for the determination of preliminary design criteria of missile casings of the higher calibre were calibre 122 mm missiles manufactured in Poland. The final mechanical properties of the casings are a cumulative effect of quenching and tempering and strain hardening during cold flow forming. The research and industrial practice carried out so far have demonstrated that the production process of a Feniks missile (with a 1.5 mm thick casing wall) requires steel grades of extremely high purity. This steel grade is manufactured by VAD (Vacuum Arc Degassing) melting, followed by ESR (ElectroSlag Remelting) or, alternatively by melting and casting in vacuum oven. The content of hard and non-deformable non-metallic inclusions such as oxides is critical to the success of cold flow forming. The cal. 227 mm missile casings feature walls approximately 2.5 mm thick and produced by cold flow forming from a quenched and tempered intermediate product. New material specifications should be developed for this reason to enable correct cold flow forming and contribute to a significant improvement in the cost efficiency of manufacturing. The investigations covered herein were guided by an assumption that the thicker wall sections might make the material specifications applicable to lower-calibre missiles to restrictive and obsolete about cal. 227 missiles. After initial laboratory tests, this hypothesis will be verified in industrial experiments on the production of prototype missile casings from input stock materials varying in metallurgical purity.W artykule przedstawiono wyniki badań czystości metalurgicznej stali 15CrMoV6-10-3 (15HGMV), mikrostruktury, sposobu jej uzyskania i wpływu na właściwości mechaniczne materiału przeznaczonego do wytwarzania eksperymentalnych korpusów silników rakiet kalibru 227 mm metodą zgniatania obrotowego na zimno. Produkowane w kraju rakiety kal. 122 mm stanowiły wyrób odniesienia do określenia wstępnych wymagań dla korpusów rakiet większego kalibru. Finalne właściwości mechaniczne korpusów są sumarycznym efektem ulepszania cieplnego i umocnienia odkształceniowego w procesie zgniatania obrotowego na zimno. Dotychczas przeprowadzone badania i praktyka przemysłowa, wykazały, że wytworzenie korpusu rakiety Feniks (o grubości ścianki ok. 1,5 mm) wymaga bardzo wysokiej czystości stali, którą uzyskuje się w procesie wytapiania w piecu elektrycznym z próżniowym odgazowaniem i następnym przetopem elektrożużlowym lub alternatywnie w procesie wytapiania i odlewania w piecu próżniowym. Szczególnie istotna w trakcie zgniatania obro owego jest zawartość twardych nieodkształcalnych wtrąceń niemetalicznych takich jak tlenki. Korpusy rakiet 227 mm charakteryzuje ścianka o grubości ok. 2,5 mm uzyskiwana metodą zgniatania obrotowego z półwyrobu ulepszonego cieplnie. Z tego powodu należy opracować nowe wymagania dla materiału do poprawnego przeprowadzenia procesu zgniatania obrotowego, które mogą przyczynić się do istotnej redukcji kosztów wytwarzania. Podejmując zagadnienie stwierdzono, że ze względu na większe grubości ścianek korpusów rakiet 227 mm, stosowanie dla nich wymagań dotyczących mniejszych kalibrów może być zbyt restrykcyjne i niekonieczne. Hipoteza ta po przeprowadzeniu wstępnych badań laboratoryjnych zostanie zweryfikowana na podstawie wyników eksperymentów przemysłowych wytwarzania prototypowych korpusów z materiałów o zróżnicowanym poziomie czystości metalurgicznej