Disorder- and magnetic field-tuned fermionic superconductor-insulator transition in MoN thin films. Transport and STM studies

Superconductor-insulator transition (SIT) driven by disorder and transverse magnetic field has been investigated in ultrathin MoN films by means of transport measurements and scanning tunneling microscopy and spectroscopy. Upon decreasing thickness, the homogeneously disordered films show increasing sheet resistance Rs, shift of the superconducting transition Tc to lower temperatures with the 3 nm MoN being the last superconducting film and thinner films already insulating. Fermionic scenario of SIT is evidenced by applicability of the Finkelsteins model, by the fact that Tc and the superconducting gap are coupled with a constant ratio, and by the spatial homogeneity of the superconducting and electronic characteristics. The logarithmic anomaly found in the tunneling spectra of the non-superconducting films is further enhanced in increased magnetic field due to the Zeeman spin effects driving the system deeper into the insulating state and pointing also to fermionic SIT.Comment: Manuscript (6 Figures) including Supplemental Materials (7 Figures

Bathonian ammonites of the families Sphaeroceratidae Buckman and Tulitidae Buckman from the Polish Jura Chain (Southern Poland)

Szczegółowym badaniom poddano znaleziska dolno- i środkowobatońskich amonitów, należących do rodzin Sphaeroceratidae Buckman i Tulitidae Buckman, pochodzące z serii osadów mułowcowo-ilastych, wchodzących w skład środkowojurajskiej formacji osadowej Jury Polskiej (Polish Jura Chain) częstochowskich iłów rudonośnych. Amonity występowały najczęściej w sferosyderytach, odsłaniających się w licznych gliniankach na obrzeżach Częstochowy oraz w podziemnych wyrobiskach kopalnianych w rejonie Włodowic i Zawiercia. Rodzinę Sphaeroceratidae Buckman, w tym zespole fauny, charakteryzował jeden, dobrze zachowany, pochodzący z dolnego batonu okaz. Należy on do bardzo rzadko stwierdzanego rodzaju Praetulites Westermann (P. rugosus sp. nov.). Znaleziony w kopalni rud żelaza we Włodowicach reprezentuje najmłodsze, z dotychczas poznanych, ogniwo ewolucyjne rodzaju Praetulites. Rodzina Tulitidae była w badanym zespole amonitów znacznie liczniej reprezentowana. Tworzy ją szereg gatunków, często nowych, należących do rodzajów i podrodzajów: Tulites Buckman, Rugiferites Buckman, Morrisiceras Buckman i Holzbergia Torrens (podrodzina Tulitinae Callomon, Dietl, Niederhöfer) oraz taksony podrodziny Bullatimorphitinae Callomon, Dietl, Niederhöfer, na którą składają się gatunki rodzajów Sphaeroptychius Lissajous i Bullatimorphites Buckman. Szczególnie interesująca okazała się ocena wieku znalezionego we Włodowicach i Rudnikach, oraz w bliżej nieokreślonym stanowisku w okolicach Częstochowy, zespołu gatunków z podrodzajów Tulites i Rugiferites. Wbrew dotychczasowym poglądom o ich wyłącznym występowaniu w europejskim środkowym batonie (poziom Tulites subcontractus), znaleziska te odkryte zostały w dolnym batonie. Reprezentowane były zarówno przez nowe gatunki, jak i przez taksony dotychczas uznawane za typowe dla zachodnioeuropejskiego batonu środkowego. Kolejni reprezentanci podrodziny Tulitinae (Morrisiceras, Holzbergia) i Bullatimorphitinae (Sphaeroptychius, Bullatimorphites) zgodnie z dotychczasowymi obserwacjami grupowały się w wyższych odcinkach środkowego batonu. Bardzo dobry na ogół stan ich zachowania (zsyderytyzowane ośródki z końcowymi stadiami wzrostowymi muszli) pozwalał częstokroć uzupełniać dotychczasowe diagnozy gatunkowe

Amonity i stratygrafia batonu i keloweju okolic Janusfjellet i Wimanfjellet w Sassenfjorden, Spitsbergen

Three ammonite faunas in the lower part of the Janusfjellet Fm., in the southern Sassenfjorden area have been recognized. The first fauna is correlated with the Stephanoides (= Fasciculatus Subzone) of the Cranocephaloides Zone Upper Bathonian, the second one — with the Calyx Zone of the uppermost Bathonian, and probably also with the Apertum Zone of the lowermost Callovian, and the third one — with the upper part of the Middle Callovian and/or the lower part of the Upper Callovian. The co-occurrence of Cardioceratidae and Kosmoceratidae in the Upper Bathonian in Spitsbergen is indicative of the Subboreal province, whereas the presence of Cardioceratidae and the absence of Kosmoceratidae found in the Middle/Upper Callovian characterize the Boreal province. Thus, within the Boreal Realm the boundaries of the Boreal and the Subboreal provinces shifted through the Spitsbergen area during the Early/Middle Callovian time. In the paleontological part are described the representatives of Kepplerites (subgenera: Seymourites, Toricellites), Costacadoceras, Cadoceras (Paracadoceras), Stenocadoceras, Pseudocadoceras and ?Longaeviceras; a new species, Kepplerites (Toricellites) blrkelundae Kopik, has been established.Opisano trzy zespoły amonitów zebrane z przeławiceń syderytowych wśród łupków reprezentujących niższą część formacji Janusfjellet, odsłoniętych w okolicach Wimanfjellet i Janusfjellet, w Sassenfjorden na Spitsbergenie (fig. 1—2). Zespoły te zostały porównane z zespołami amonitów z innych obszarów domeny borealnej, a zwłaszcza Wschodniej Grenlandii, Syberii oraz północnej części Ameryki Północnej, co umożliwiło zaliczenie ich do odpowiednich poziomów amonitowych w stosowanych podziałach stratygraficznych (fig. 2). Najstarszy zespół amonitów stanowią: Kepplerites (Seymourites) fasciculatus Spath (= K. stephanoides Callomon), K. (Seymourites) sp. oraz Costacadoceras sp. Zespół ten jest charakterystyczny dla podpoziomu stephanoides poziomu cranocephaloide z górnego batonu Wschodniej Grenlandii oraz odpowiadającej mu górnej części szeroko rozumianego poziomu kochi z Syberii. Drugi zespól jest dość bogaty i reprezentowany przez następujące formy: Kepplerites (Seymourites) svalbardensis Bodyl., K. (Toricellites) birkelundae sp. n. Kopik, K. (Toricellites) aff. zortmanensis Imlay, Cadoceras cf. apertum Cal. et Birk., C. (Paracadoceras) cf. victor Spath oraz C. (Paracadoceras) cf. multiforme Imlay. Zespół ten reprezentuje poziom calyx najwyższego batonu oraz ewentualnie poziom apertum najniższego keloweju ze wschodniej Grenlandii, odpowiadające razem części szerokiego poziomu elatmae z Syberii. Najmłodszy badany zespół amonitów złożony jest ze Stenocadoceras multicostatum (Imlay), Stenocadoceras sp., Pseudocadoceras nanseni (Pompeckj) oraz ?Longaeviceras cf. pomeroyense (Imlay). Amonity te mogą być uznane jako diagnostyczne dla wyższej części poziomu coronatum (oraz jego odpowiedników, por. fig. 2), a więc najwyższego środkowego keloweju, oraz, bądź też, niższej części poziomu athleta (= niższej części poziomu Keyserlingi), która odpowiada najniższej części keloweju górnego w podziałach ze wschodniej Grenlandii i Syberii. W pracy przedstawiono także stosunek zbadanych zespołów do innych zespołów amonitów batonu i keloweju opisanych dotąd ze Spitsbergenu, a także z Ziemi Króla Karola w Swalbardzie (tab. 1). Analiza zespołów amonitowych pozwoliła na określenie pozycji biogeograficznej Spitsbergenu w batonie i keloweju. Współwystępowanie przedstawicieli rodzin Cardioceratidae i Kosmoceratidae w późnym batonie wskazuje, że obszar Spitsbergenu należał w tym czasie do prowincji subborealnej podobnie jak wschodnia Grenlandia. Z kolei, w środkowym i w późnym keloweju, amonity występujące na obszarze Spitsbergenu należą wyłącznie do rodziny Cardioceratidae, co wskazuje, że obszar ten wszedł w obręb prowincji borealnej s.s., i wykazywał tym samym szczególne pokrewieństwa faunistyczne z Syberią oraz północnymi obszarami Ameryki Północnej. W części paleontologicznej pracy opisano 11 form należących do następujących rodzajów i podrodzajów: Kepplerites (Seymourites, Toricellites), Costacadoceras, Cadoceras (Paracadoceras), Stenocadoceras, Pseudocadoceras oraz ?Longaeviceras. Ustanowiony został także nowy gatunek, Kepplerites (Toricellites) birkelundae sp. n. Praca została wykonana w ramach programu CPBP 03.03

New sites of the hairy flower wasp Scolia hirta (Hymenoptera: scoliidae) in the Mazowiecka Lowland

In 2010-2016, we recorded 24 new sites of the hairy flower wasp Scolia hirta – the species listed in the Polish Red Data Book of Invertebrates – in the Mazowiecka Lowland (central Poland), mainly in its southern and eastern part. 7 sites are located in the Mazowiecki Landscape Park and 2 in the Nadbużański Landscape Park