Obustronne przerzuty raka jasnokomórkowego nerki do jajnikow – opis przypadku

Renal cell carcinoma accounts for 75% of renal neoplasms. Clear cell carcinoma is diagnosed in about 80% of the cases. Renal cell carcinoma most frequently metastasizes to the lungs (50-60%), lymph nodes (36%), bones (30-40%), liver (30-40%), and brain (5%). In other organs the metastasis changes are observed very rarely. Ovarian metastases are found in 0.5% of renal cancers. So far, only 23 cases of renal cell carcinoma metastases to the ovary have been reported in the literature. In 18 cases they were metastases of renal cell carcinoma of the clear cell type. The authors present a case of a 50-year-old woman with double-sided metastatic changes to the ovary from renal cell carcinoma. The patient was admitted to the Gynecological ward with preliminary diagnosis of ovarian tumors. Gynecological examination revealed double-sided ovarian tumors, 6-7cm in diameter. Computed tomography also showed a 155x80 mm hetrogenous, multiform tumor localized above the uterus. In addition, CT showed a 75x55mm tumor in the lower pole, and a smaller one, 15mm in diameter, in the upper pole of the right kidney. Laboratory tests were normal. The antigen Ca 125 was 25 j/ml. Mammography, cytology, gastroscopy, colonoscopy were normal. The consulting urologist proposed a two-stage treatment. In the first stage, the removal of the double-sided ovarian tumors was proposed, while in the second stage the right nephrectomy was suggested. Double-sided ovarian tumors were found and removed (in the wall of the cyst- yellow, solid masses) during the first operation. Intraoperative histological examination showed changes with unknown grade of malignancy in both ovaries (number of studies QN 291). The patient underwent total hysterectomy. On day 5 postoperatively the woman was discharged from the hospital in good condition with the recommendation to pick up the histological test result in two weeks time. The final histological examination showed metastatic changes of renal cell carcinoma of the clear cell type (number of studies QN569-582, QN 585-608 ). The diagnosis of bilateral renal cell carcinoma metastases to the ovaries was confirmed by immunohistochemical studies using antibodies CD 10 and Vimentin (number of studies CT 1558-1559). The patient was directed to the Urological Ward. The surgery confirmed the presence of the tumor in the lower pole (about 8 cm in size), and a smaller one (about 1 cm in size) in the upper pole of the right kidney. The right nephrectomy was performed. Histological examination confirmed the primary clear cell renal cel carcinoma. The patient was directed to the next oncological treatment.Rak nerkowokomórkowy stanowi około 75 % wszystkich nowotworów złośliwych nerki. W około 80% przypadków rozpoznawanym typem histologicznym raka nerkowokomórkowego jest rak jasnokomórkowy. Przerzuty odległe umiejscowione są zwykle w płucach, kościach, wątrobie, rzadziej w mózgu. W innych narządach przerzuty raka nerkowokomórkowego stwierdza się wyjątkowo rzadko. W 0,5% przypadków raka nerkowokomórkowego stwierdzano obecność przerzutów w jajnikach. W literaturze opisywane są jest 23 przypadki przerzutów raka nerkowokomórkowego do jajnika. W 18 przypadkach stwierdzono przerzuty raka jasnokomórkowego. Autorzy przedstawili przypadek 50-letniej kobiety z obustronnymi przerzutami raka jasnokomórkowego nerki do jajników. Pacjentka została przyjęta do Oddziału Ginekologii z wstępnym rozpoznaniem obustronnych guzów jajnika. W badaniu tomografii komputerowej stwierdzono niejednorodny, litotorbielowaty guz o policystycznych obrysach, o wym. 155x80 mm. zlokalizowany powyżej macicy. Ponadto w biegunie dolnym nerki prawej obserwowano obecność dużego guza wielkości 75x55mm oraz w biegunie górnym guza o średnicy około 15 mm. Podczas zabiegu operacyjnego stwierdzono obustronne torbiele jajników, które usunięto wraz z macicą metodą Freunda. W badaniu śródoperacyjnym obustronnych torbieli jajników wstępnie rozpoznano zmiany o nieokreślonym potencjale złośliwości. W ostatecznym wyniku badania histopatologicznego stwierdzono, iż obustronne torbiele jajników mają charakter zmian przerzutowych raka jasnokomórkowego nerki. Pacjentkę skierowano do dalszego leczenia w Oddziale Urologii, gdzie wykonano nefrektomię prawostronną. W rozpoznaniu histopatologicznym guzów nerki prawej potwierdzono rozpoznanie pierwotnego raka jasnokomórkowego nerki

Znaczenie prognostyczne VEGF i jego receptorów w raku endometrium typu endometrioidalnego

Abstract Background: Angiogenesis is of crucial importance for endometrial tumor growth and Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) is the key mediator of angiogenesis. Objective: The purpose of our study was to assess the prognostic value of VEGF and its receptors in relation to endometrioid endometrial carcinomas. Material and methods: In this study, we conducted an immunohistochemical evaluation of VEGF and VEGFRs expression in 84 tissue samples obtained from endometrioid endometrial cancer patients undergoing curative surgical treatment. Results: Out of 84 cancers, strong positive expression of VEGF was seen in 35 (42%) tumors. The overall strong positive rates were 33% for VEGFR-1 and for 15% for VEGFR-2. There was a significant correlation between clinical stage and VEGF and VEGFR-1 overexpression (p=0.027 and p=0.004, respectively). Additionally, there was a significant correlation between histological grade and VEGF and VEGFR-1 overexpression (pStreszczenie Wstęp: Angiogeneza ma istotne znaczenie we wzroście raka endometrium. Naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu (VEGF) jest kluczowym mediatorem angiogenezy. Cel pracy: W pracy oceniono wartość prognostyczną VEGF i jego receptorów w endometrioidalnym raku endometrium. Materiał i metody: Przeprowadzono immunohistochemiczną ocenę ekspresji VEGF i VEGFR w 84 preparatach uzyskanych od chorych leczonych operacyjnie. Wyniki: Wśród 84 raków intensywnie dodatnią ekspresję VEGF obserwowano w 35 (42%) przypadków. Intensywnie dodatnią ekspresję VEGFR-1 stwierdzono w 33% a VEGFR-2 w 15% przypadków. Wykazano istotny statystycznie związek pomiędzy stopniem zaawansowania klinicznego a nadekspresją VEGF i VEGFR-1 (p=0,027 i p=0,004 ). Ponadto, stwierdzono znamienny statystycznie związek pomiędzy nadekspresją VEGF i VEGFR-1 a zróżnicowaniem histologicznym (

Ocena funkcji gruczołu tarczowego u kobiet po przebytej mastektomii i chemioterapii raka piersi

Introduction: For many years much attention has been focused on an interaction between the breast disease and the thyroid gland function in the literature. In those studies the question whether disease changes in the thyroid gland can induces the breast disease was addressed. On the other hand there are a few works concerning the inverted question whether the breast cancer therapy, in particular after mastectomy and chemotherapy, can disturb the thyroid gland function. The aim of the study is to investigate the influence of the mastectomy and chemotherapy on the thyroid gland function in women after breast cancer therapy. Material and methods: 173 patients aged 30-80 (average 56) were included in this study. The studied group comprised 97 women after breast cancer therapy (average age 60). The control group consisted of 76 patients (average age 55). 75 patients after mastectomy of the studied group were additionally treated with chemotherapy, but in 22 women chemotherapy was not applied. The following methods were used to carry out the research: the USG method was applied to evaluate thyroid morphological condition in women after mastectomy and chemotherapy; the color Doppler technique was used for dynamic presentation and fine- needle aspiration biopsy: examination of the thyroid functional state by measuring the TSH, fT3, fT4 hormone concentration and the level of antithyroid antibodies. Results: An average concentration of antithyroid antibodies: anti-TPO and anti-Tg was found significantly higher in the studied group of women after chemotherapy, comparing with the control group. The level of fT3 hormone concentration was comparable in all investigated groups. Nevertheless, the average concentration of TSH was found higher in women after mastectomy and chemotherapy and as a consequence leading to hypothyroidism. Conclusion: Taking into consideration the high level of the concentration of antithyroid antibodies: (anty-TPO and anty- Tg), which lead to destruction of the thyroid gland tissue, the thyroid gland function of the women after mastectomy and chemotherapy should be monitored morphologically as well as functionally. (Pol J Endocrinol 2007; 58 (5): 397-402)Wstęp: W piśmiennictwie od wielu lat toczy się dyskusja nad wzajemnymi zależnościami między chorobami gruczołu piersiowego a funkcją gruczołu tarczowego. W cytowanych w literaturze badaniach poszukuje się głównie odpowiedzi na pytanie: czy stany chorobowe gruczołu tarczowego mogą indukować powstawanie raka piersi? Natomiast niewiele jest badań wykazujących, czy przebyte, skojarzone leczenie raka gruczołu piersiowego u kobiet (mastektomia, chemioterapia) ma istotny wpływ na zaburzenie funkcji tarczycy. Celem pracy było wykazanie, czy przebyte leczenie raka gruczołu piersiowego u kobiet (mastektomia, chemioterapia) ma istotny wpływ na zaburzenie funkcji tarczycy? Materiał i metody: Badaniami objęto 173 osoby w wieku 30-80 lat (średnia wieku: 56 lat). Grupę badaną stanowiło 97 kobiet po mastektomii, których średnia wieku wynosiła 60 lat (mediana 59 lat). Grupę kontrolą stanowiło natomiast 76 kobiet, średnia wieku 55 lat (mediana 55 lat). Z grupy badanej 75 kobiet po mastektomii dodatkowo poddano leczeniu chemioterapią, natomiast u 22 kobiet nie zastosowano chemioterapii. Ocenę stanu morfologicznego tarczycy u kobiet w obu badanych grupach wykonano przy użyciu metody USG, dynamicznej prezentacji za pomocą kolorowego doplera i biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Stan czynnościowy tarczycy oceniono na podstawie analizy surowicy krwi pacjentów, wykonując pomiary stężenia hormonów (TSH, fT3, fT4) oraz poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych (p/anty-TPO, p/anty-Tg). Wyniki: W badaniach wykazano, że u kobiet poddanych chemioterapii średnie stężenia przeciwciał anty-TPO oraz anty-Tg były wyższe niż u kobiet, u których nie stosowano leczenia onkologicznego. Stężenia wolnego hormonu fT3 były prawie identyczne. Niemniej jednak stężenie TSH (thyroid stimulating hormone) wykazywało tendencje wzrostowe, co w konsekwencji u kobiet z rakiem piersi po przebytym leczeniu onkologicznym (mastektomia, chemioterapia) powoduje niedoczynność tarczycy. Wnioski: Z uwagi na wysokie miana przeciwciał przeciwtarczycowych, prowadzących do destrukcji tkanki tarczycowej, u kobiet z rakiem piersi po przebytym leczeniu onkologicznym powinno się monitorować funkcję tarczycy pod względem zarówno morfologicznym, jak i czynnościowym. (Endokrynol Pol 2007; 58 (5): 397-402

Tumor necrosis factor in uterine leiomyomas at various stages of tumor growth

Summary Objectives: The aim of the study was to evaluate the expression of tumor necrosis factors -α and β (TNF), their receptor and content in human uterine leiomyomas at various stages of tumor growth. Material and Methods: Studies were performed on human myometrium and uterine leiomyomas of various weights (small: less than 10g and large: more than 100g). Presence of both growth factors and their receptor was detected by Western Immunoblotting technique. The content of TNF-α was evaluated by immunoenzymatic method (ELISA). Results: Changes in the expression of tumor necrosis factors and their receptor and difference in content of TNF-α during the tumor growth were found. Conclusions: Myometrium conversion into leiomyoma and an increase in its mass is accompanied by changes in the expression and contents TNF and TNF RI

The role of estrogens in angiogenesis in the female reproductive system

Podczas fizjologicznego cyklu menstruacyjnego w macicy dochodzi do powstawania nowych naczyń krwionośnych. Istnieją liczne dowody, że to właśnie estrogeny wpływają na śródbłonki tych naczyń i modulują przebieg angiogenezy. Wykazano związek pomiędzy estrogenami i ekspresją receptora estrogenowego na komórkach śródbłonka oraz ich aktywnością angiogenną. W niniejszej pracy przedstawiono przegląd piśmiennictwa dotyczący roli estrogenów w angiogenezie zachodzącej w narządzie rodnym kobiet.Under physiological conditions, angiogenesis is routinely observed in the uterus. Multiple lines of evidence suggest that estrogen directly modulates angiogenesis via effects on endothelial cells. A clear association between estrogen, estrogen receptor expression by endothelial cells and angiogenic activity has been confirmed. This minireview will discuss the recent progress in research into the role of estrogens in angiogenesis

Obesity and carbohydrate metabolism

Autorzy artykułu przedstawili problem narastającej otyłości i zachorowań na cukrzycę typu 2 w końcu XX i na początku XXI wieku. W niniejszej pracy omówiono przyczyny otyłości, wpływ czynników genetycznych i środowiskowych oraz podkreślono rolę centralnej otyłości w rozwoju cukrzycy i choroby niedokrwiennej serca.We evaluate the global epidemic of obesity and type 2 diabetes mellitus in the 20th and the early 21 century. We take into the consideration the genetic and environmental factors and their role in the developing of obesity. We underline the role of central obesity in the pathogenesis of type 2 diabetes and coronary heart disease

Risk factors for the onset of gestational diabetes mellitus

WSTĘP. Cukrzyca ciężarnych (GDM, gestational diabetes mellitus) to różnego stopnia zaburzenia tolerancji węglowodanów wykryte podczas ciąży. W Polsce częstość GDM szacuje się na około 4%. Celem badań była identyfikacja czynników ryzyka ujawnienia się GDM, które wskazują na konieczność wykonywania badań przesiewowych w grupie kobiet ciężarnych. MATERIAŁ I METODY. W częściowo retrospektywnym badaniu uczestniczyły 283 kobiety. Badania przeprowadzono 8-12 tygodni po porodzie u 136 pacjentek z rozpoznaną GDM klasy G1 oraz u 147 kobiet, które w ciąży miały prawidłową tolerancję węglowodanów. W pobranej krwi żylnej oznaczano wybrane parametry gospodarki węglowodanowej i tłuszczowej. Ponadto, analizie statystycznej poddano dane antropometryczne pacjentek. WYNIKI. Znaczna część pacjentek z GDM miała nadwagę lub otyłość i w ich rodzinach częściej występowała cukrzyca niż w rodzinach chorych z grupy kontrolnej. Ponadto średni wiek metrykalny był wyższy niż u kobiet z prawidłową tolerancją węglowodanów. Urodzeniowa masa ciała noworodków matek z GDM była wyższa niż w grupie kontrolnej. Stężenia HbA1c, triglicerydów i cholesterolu były wyższe w grupie kobiet z GDM. WNIOSKI. Cukrzyca ciężarnych częściej ujawnia się u kobiet starszych, z nadwagą lub otyłością. Liczba porodów oraz występowanie cukrzycy w rodzinie zwiększa ryzyko GDM. Wśród tych kobiet należy bezwzględnie przeprowadzić badania przesiewowe w kierunku GDM.INTRODUCTION. Gestational diabetes mellitus (GDM) is defined as carbohydrate intolerance of variable severity with onset or first recognition during pregnancy. MATERIAL AND METHODS. For this partly retrospective study 283 women were selected. Of these 136 were diagnosed with class G1 GDM (treated by diet only). The remaining 147 with negative screenings for GDM in both, previous and ongoing pregnancies and otherwise uneventful course of gestation, formed the control group. Laboratory blood testing including fasting glycemia, lipid profile and HbA1c level was carried out 8 to 12 weeks post partum. Partly retrospectively and also on the day of biochemical lab tests the basic anthropometry was obtained. RESULTS. Our data highlighted increased BMI and raised WHR, gestational diabetes mellitus in previous pregnancy, family history of diabetes mellitus and advanced age as maternal factors predisposing for GDM onset. CONCLUSIONS. We believe that identification of women with carbohydrate intolerance, along with establishing more risk factors for the onset of gestational diabetes mellitus would be crucial for better monitoring the outcomes and sequels of GDM. GDM women represent a public health concern because of increased maternal and neonatal morbidity. This population study on the sample of Polish women enabled to present pregnant individuals at risk. Hopefully it would serve to promote international consensus on the controversial issue of the screening, diagnosis and management of GDM

Prognostic value of serum levels of SCC-Ag and CYFRA 21-1 in early-stage squamous cell carcinoma of the uterine cervix

Several markers present in tumor tissues and body fluids considerably aid in early diagnosis, enabling both correct decision- making qualifying patients to high-risk groups, monitoring of the patients’ response to treatment implemented and heralding the possibility of distant metastases or local recurrence. The paper presents correlations of elevated serum levels of CYFRA 21-1 and SCC-Ag with clinical stage, histological differentiation grade and survival rates of 89 patients with FIGO stage IB/IIA squamous cell carcinoma of the uterine cervix. Marker levels were assessed prior to surgery using immunoenzymatic assay kits. Two groups of patients were defined: I (n=31; 35%) surviving less than 5 years and II (n=58; 65%) surviving more than 5 years. CYFRA 21-1 levels exceeding 3.5 ng/ml were present in 42% of patients. Elevation of SCC-Ag level above 1.5 ng/ml was seen in 48% of patients. No correlations were noticed between elevation of serum levels of markers studied and clinical stage nor histological differentiation grade. Patients presenting marker levels below reference values benefited from longer survival. Patients surviving less than 5 years had a statistically significant elevation of baseline serum SCC-Ag levels (p5 lat. Stężenia CYFRA 21-1 wyższe niż 3,5 ng/ml stwierdzono u 42% chorych. Wzrost SCC-Ag powyżej 1,5 ng/ml wykazano u 48% pacjentek. Nie ujawniono zależności pomiędzy wzrostem stężeń badanych markerów a stopniem zaawansowania klinicznego, jak również zróżnicowaniem histologicznym raka. U chorych, u których stwierdzono niższe od wartości referencyjnych stężenia obu markerów, odnotowano dłuższy czas przeżycia. W grupie leczonych z czasem przeżycia krótszym niż 5 lat wykazano istotny statystycznie wzrost wartości wyjściowych stężeń SCC-Ag (p<0,001). Wyniki badań sugerują, że chore na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy we wczesnych stadiach zaawansowania klinicznego, u których przed leczeniem odnotowano podwyższone stężenia CYFRA 21-1 i SCC-Ag, wymagają neoadiuwantowej chemioterapii poprzedzającej leczenie operacyjne. Słowa kluczowe: płaskonabłonkowy rak szyjki macicy, CYFRA 21-1, SCC-Ag, surowica

Tumor necrosis factor-alpha and its receptors in epithelial ovarian cancer.

The aim of the present study was to characterize the expression pattern of tumor necrosis factor (TNF)-alpha and its receptors (TNF-Rs) in the epithelial ovarian cancer (EOC) and compare these results with the outcome of 126 patients. Presence of TNF-alpha, TNFR-1 and TNFR-2 were studied by Western blotting and immunohistochemistry. The proportion of samples positive for TNF-alpha and TNF-R2 was higher in epithelial ovarian cancer patients than in benign ovarian diseases (p&lt;0.001 and p=0.016, respectively). Immunostaining intensity of TNF-R2 were correlated with tumor stage (p&lt;0.001) and with reduced mean survival time (MST) (p=0.002). The results of the present study suggested that tissue expression of TNF-R2 in epithelial ovarian cancer was correlated with the highest risk of cancer progression. Thus, the clinical value of activated TNF system in epithelial ovarian cancer needs to be further investigated