Laparoscopic adrenalectomy for functioning and non-functioning adrenal tumours

Background: The purpose of this study was a retrospective analysis of outcomes following laparoscopic adrenalectomy (LA) performed for benign adrenal tumours responsible for various endocrinological disorders. The patients were diagnosed with non-functioning (NFT) and functioning adrenal tumours (FT) including pheochromocytoma (PH), Conn&#8217;s syndrome (CO) and Cushing&#8217;s (CS) syndrome. Material and methods: A total of 165 LAs were carried out between August 1995 and September 2009 via either the transperitoneal (n = 38) or retroperitoneal (n = 127) approach. The analysed factors included demographic data of patients, the American Association of Anaesthesiology score (ASA), indication for surgery, tumour size and side, intraoperative and postoperative outcome of LA including duration of surgery, blood loss, time until ambulation, length of hospital stay, time until return to normal activity, the complication rate, as well as the conversion rate to open adrenalectomy. Results: There were 111 patients with NFT and 54 with FT. Patients with NFT were significantly older than those with CO (p < 0.05). The mean size of the lesion differed between CO and other adrenal tumours (p < 0.05) as well as between NFT and PH (p < 0.05). All the lesions except aldosteronomas were detected predominantly in the right adrenal gland (p < 0.05). However, despite the different characteristic and clinical disorders related to laparoscopically removed adrenal tumours, the intraoperative and postoperative outcomes did not significantly differ in most cases between the analysed groups of patients. Conclusion: This study shows that LA is a safe, effective, and well-tolerated procedure despite the hormonal activity of the removed lesions. Minimal invasive surgery may be recommended as the &#8216;gold standard&#8217; in the treatment of both functioning and non-functioning benign tumours of the adrenal gland. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (6): 512&#8211;516)Wstęp: Celem tego badania była retrospektywna analiza wyników adrenalektomii laparoskopowej (LA) wykonywanej z powodu łagodnych guzów nadnerczy mogących powodować różne zaburzenia endokrynologiczne. U pacjentów rozpoznawano nieczynne hormonalnie guzy nadnerczy (NFT) oraz hormonalnie czynne guzy nadnerczy (FT), w tym guz chromochłonny (PH), zespół Conna (CO) i zespół Cushinga (CS). Materiał i metody: Pomiędzy sierpniem 1995 r. a wrześniem 2009 r. wykonano łącznie 165 LA z dostępu przezotrzewnowego (n = 38) lub zaotrzewnowego (n = 127). Analizowanymi czynnikami były: dane demograficzne pacjentów, wynik skali ASA, wskazanie do operacji, rozmiar guza i jego umiejscowienie, śródoperacyjne i pooperacyjne wyniki LA w tym czas trwania operacji, utratę krwi, czas uruchomienia chorych, długość hospitalizacji, czas powrotu do normalnej aktywności, śródoperacyjne i pooperacyjne powikłania, jak również wskaźnik konwersji do otwartej adrenalektomii. Wyniki: Badaniem objęto 111 pacjentów z NFT i 54 z FT. Pacjenci z NFT byli istotnie starsi niż pacjenci z CO (p < 0,05). Średnia wielkość zmiany różniła się pomiędzy CO i innymi guzami nadnerczy (p < 0,05), jak również pomiędzy NFT i PH (p < 0,05). Wszystkie zmiany za wyjątkiem aldosteronoma wykrywano głównie w prawym nadnerczu (p < 0,05). Mimo różnych cech charakterystycznych oraz zaburzeń klinicznych związanych z usuwanymi laparoskopowo guzami nadnerczy w większości przypadków nie było istotnych różnic wyników środoperacyjnych i pooperacyjnych pomiędzy analizowanymi grupami pacjentów. Wnioski: Przedstawione badanie pokazuje, że LA jest bezpiecznym, efektywnym i dobrze tolerowanym przez chorych zabiegiem mimo czynności hormonalnej usuwanych zmian ogniskowych. Małoinwazyjny zabieg operacyjny można uznać za metodę referencyjną w chirurgii zarówno czynnych, jak i nieczynnych hormonalnie łagodnych guzów nadnerczy. (Endokrynol Pol 2011; 62 (6): 512&#8211;516

From open to laparoscopic adrenalectomy: thirty years&#8217; experience of one medical centre

Wstęp: Adrenalektomia laparoskopowa (LA, laparoscopic adrenaloctomy) stała się w dwóch ostatnich dekadach standardowym postępowaniem w leczeniu operacyjnym łagodnych guzów nadnerczy, zawężając jednocześnie wskazania do adrenalektomii otwartej (OA, open adrenaloctomy). Celem tego badania było przedstawienie 30-letniego doświadczenia w adrenalektomii otwartej i laparoskopowej, zebranego w jednym ośrodku medycznym, jak również porównanie wyników OA i LA wykonanych z powodu łagodnych guzów nadnerczy. Materiał i metody: Materiał stanowiło 300 pacjentów, u których przeprowadzono 127 otwartych i 173 laparoskopowych adrenalektomii w latach 1979-2009 w Szpitalu im. M. Skłodowskiej-Curie w Szczecinie. Analizowanymi czynnikami były: dane demograficzne pacjentów, wynik skali ASA, wskazanie do operacji, rozmiar guza i jego umiejscowienie, charakterystyka usuniętej zmiany, śródoperacyjne i pooperacyjne wyniki LA i OA, pooperacyjne dolegliwości bólowe, śródoperacyjne i pooperacyjne powikłania, jak również wskaźnik konwersji z LA do OA. Z analizy wykluczono guzy o średnicy przekraczającej 8 cm. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic dotyczących analizowanych danych przedoperacyjnych w obu grupach pacjentów. Średni czas operacji był dłuższy w grupie LA (137 v. 82 min, p < 0,0001), a utrata krwi była mniejsza w grupie LA (110 v. 254 ml, p < 0,0001). Średni czas konieczny do wznowienia normalnej diety był krótszy po LA (22 v. 44 h), dotyczyło to również średniego czasu uruchomienia chorych (17 v. 36 h), średniego czasu hospitalizacji (4,6 v. 6,8 dni), i średniego czasu powrotu do normalnej aktywności (14 v. 23 dni, p < 0,0001 dla każdej zmiennej). Potrzeba stosowania środków przeciwbólowych w pierwszym i drugim dniu po operacji była mniejsza w grupie LA (p < 0,0001). Częstość występowania powikłań śródoperacyjnych i pooperacyjnych nie różniła się istotnie pomiędzy obiema analizowanymi grupami. Wskaźnik konwersji z LA do OA wynosił 16%. W większości przypadków rozpoznaniem histopatologicznym był gruczolak nadnercza. Wnioski: Przeprowadzona analiza pokazuje, że LA jest bezpiecznym, efektywnym i dobrze tolerowanym przez chorych zabiegiem. Adrenalektomia laparoskopowa może być rekomendowana jako "złoty standard" w chirurgii czynnych i nieczynnych hormonalnie łagodnych guzów nadnerczy o średnicy mniejszej niż 8 cm. (Endokrynol Pol 2010; 61 (1): 94-101)Introduction: Laparoscopic adrenalectomy (LA) has become the standardized treatment of benign adrenal lesions over the last two decades, making the indications to open adrenalectomy (OA) limited. The purpose of this study was to show the thirty years of experience in open (OA) and laparoscopic adrenalectomy (LA) gained in one medical centre as well as to compare the results of OA and LA performed for benign adrenal lesions. Material and methods: Three hundred patients underwent 127 open and 173 laparoscopic adrenalectomies between 1979 and 2009 at M. Curie Hospital in Szczecin, Poland. Analyzed factors included patients demographic data, ASA score, indication for surgery, tumour size and side, characteristics of the removed tumours, intraoperative and postoperative outcome of LA and OA, postoperative pain sensation, intraoperative and postoperative complications, and conversion rate from LA to OA. Tumours with diameter exceeding 8 cm were excluded. Results: There were no significant differences regarding the analyzed preoperative data in both groups of patients. The mean operative time was longer in the LA group (137 v. 82 min., p < 0.0001) and the blood loss was lower in LA group (110 v. 254 mL, p < 0.0001). The mean time until resumption of normal diet was shorter after LA (22 v. 44 h), as was the mean time until ambulation (17 v. 36 h), mean length of the hospital stay (4.6 v. 6.8 days), and mean time until return to normal activities (14 v. 23 days, p < 0.0001 for each difference). The analgesic requirement on the first and the second day postoperatively was lower in the LA group (p < 0.0001). The incidence of intraoperative and postoperative complications did not differ significantly between both analyzed groups. The rate of the conversion from LA to OA was 16%. The histopathological diagnosis was adenoma of the adrenal gland in the majority of cases. Conclusions: This study shows that LA is a safe, effective, and well-tolerated procedure. It may be recommended as a "gold standard" surgery in a case of benign functioning or non-functioning adrenal tumours with diameter less than 8 cm. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (1): 94-101

Ocena częstości występowania mutacji genów BRAF, KRas oraz metylacji genu RASSF1A w wolu guzkowym na podstawie badania materiału cytologicznego uzyskanego drogą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej

  Introduction: Standard pre-operative diagnosis of nodular goitre is not always conclusive. The decision about nodular goitre surgery is increasingly based on molecular methods. The aim of the study was to determine BRAF T1799A mutation and KRas proto-oncogene mutation, and the analysis of RASSF1A promoter methylation level in cytological material obtained from FNAB specimens of thyroid nodules. Material and methods: The study population consisted of 85 women and 12 men. The study material was genomic DNA isolated from peripheral blood and thyroid bioptates. Pyrosequencing was used for the evaluation of RASSF1 methylation level. KRas mutation was investigated with Sanger sequencing. BRAF mutation was analysed by standard methods of real-time amplification detection (real-time PCR) with the use of specific starters surrounding the mutated site. Results: A significant positive correlation was demonstrated between mean methylation of four CpG islands of RASSF1A gene and thyroid tumour volume and its largest diameter (p &lt; 0.05). KRas mutation was not detected in any of the 97 patients. In 7/85 subjects (8.2%) BRAF mutation was observed. In 6/7 patients with BRAF mutation, FNAB of thyroid nodules confirmed a benign nature of the lesions; the material was non-diagnostic in one patient, and papillary thyroid cancer was diagnosed on the basis of postoperative histopathology assessment. Conclusions: The results of genetic tests reported in our study indicate that the presence of BRAF mutation or higher RASSF1A methylation levels in FNAB cytology specimens of benign lesions may be useful in the assessment of oncological risk, while the evaluation of KRas proto-oncogene mutation is not a valuable test in pre-operative diagnosis of nodular goitre. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 384–393)    Wstęp: Na podstawie standardowej przedoperacyjnej diagnostyki wola guzkowego nie zawsze uzyskuje się jednoznaczne rozpoznanie. Coraz częściej w kwalifikacji wola guzkowego do zabiegu operacyjnego wykorzystywane są metody badań molekularnych. Celem pracy było oznaczenie mutacji T1799A genu BRAF i mutacji protoonkogenu KRas oraz analiza stopnia metylacji promotora genu RASSF1A w materiale komórkowym uzyskanym z guzków tarczycy na drodze biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Materiały i metody: Badaniami objęto 85 kobiet i 12 mężczyzn. Materiał do badań stanowił genomowy DNA wyizolowany z krwi obwodowej pacjentów oraz z bioptatów tarczycy. Do oceny stopnia metylacji genu RASSF1 wykorzystano metodę pirosekwencjonowania. Mutacje genu KRas badano metodą sekwencjonowania Sangera. Do oznaczania mutacji BRAF użyto standardowej metodologii detekcji amplifikacji w czasie rzeczywistym (real-time PCR) z zastosowaniem specyficznych starterów otaczających miejsce zmutowane. Wyniki: Wykazano, że średnia metylacji czterech wysp CpG w genie RASSF1A znamiennie, dodatnio koreluje z objętością guza tarczycy i największym wymiarem guza (p &lt; 0,05). U żadnej z 97 osób nie stwierdzono mutacji Kras. U 7/85 badanych (8,2%) stwierdzono obecność mutacji genu BRAF. U 6/7 osób z obecnością mutacji BRAF, BAC guzków tarczycy wykazała łagodny charakter tych zmian, u jednej osoby otrzymano materiał niediagnostyczny, a na podstawie pooperacyjnego badania histopatologicznego rozpoznano raka brodawkowatego tarczycy. Wnioski: Otrzymane wyniki badań genetycznych wskazują, że obecność mutacji genu BRAF lub wyższego odsetka metylacji genu RASSF1A w materiale cytologicznym z biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej zmiany cytologicznie łagodnej może mieć znaczenie w ocenie zagrożenia onkologicznego, podczas gdy ocena mutacji protonkogenu KRas nie jest przydatna w diagnostyce przedoperacyjnej wola guzkowego. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 384–393)