Health behaviour in a group of the 6th year medical students

Wstęp. Rola lekarza nie powinna ograniczać się wyłącznie do zaleceń ściśle związanych z terapią, gdyż lekarz, promując zachowania prozdrowotne, powinien jednocześnie stanowić wzór dla swoich podopiecznych. Cel pracy. Celem badania była ocena zachowań prozdrowotnych studentów VI roku studiów medycznych. Materiał i metody. Autorski kwestionariusz przeprowadzono w grupie 200 studentów VI roku Wydziału Lekarskiego Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w latach akademickich 2013/2014 oraz 2014/2015. Wyniki. Średnie BMI wynosiło 22,2 (SD ± 2,934). 14,5 % (29 studentów) miało nadmierną masę ciała. 79% studentów jadało codziennie śniada­nia. Zapytani o częstość spożywania posiłków studenci najczęściej wskazywali na obiady domowe. 71,5% jadało je minimum 5 razy w tygodniu. Ćwiczenia fizyczne zajmowały średnio 222 minuty tygodniowo (SD ± 152,171). 82,5% osób nie paliło papierosów. Wnioski. Studenci VI roku prowadzą stosunkowo zdrowy styl życia — prawidłowo się odżywiają i uprawiają aktywność fizyczną. Większość studentów ma prawidłową masę ciała. Można zatem wnioskować, że będą dobrym przykładem dla swoich przyszłych pacjentów.Introduction. The role of a physician is not only connected with treatment but also with being a good example for their patients. Aim of the study. The aim of the study was the evaluation of health habits of medical students on the last year of studies. Material and methods. 200 students were questioned within two consecutive academic years. Authors’ own questionnaire was used. Results. Mean BMI of the participating students was 22.2 (SD ± 2.934). 14.5% were overweight. 79% students ate breakfasts every day. 71.5% had dinners at home at least five times a week. Students spent averagely 222 minutes weekly on physical activity. 82.5% students were non-smokers. Conclusions. The lifestyle of students of the 6th year of medical studies is healthy. Students seem to be a good example for their future patients

Incidence of respiratory tract infections and antibiotic use in primary health care

Background . Respiratory tract infections are of viral etiology in around 70% of cases. The most popular treatment method is the empirical approach based on a medical interview and a physical examination, using the doctor’s personal experience. Contrary to ecommendations, antibiotic overuse is prevalent. The excessive use of antibiotics is a major factor contributing to the growing antibiotic resistance of bacteria, leading to epidemiological risk. Objectives. This study aimed to establish the incidence of respiratory tract infection and analyze the structure of antibiotic prescription in primary health care (PHC ). Material and methods. Retrospective medical records of 500 adult patients treated for respiratory tract infection in the first quarter of 2014, in a PHC facility in Pomeranian province were examined. The age median was 51 (range: 18 to 100). The study was focused on the incidence of disease diagnosis as classified by IC D-10 and on the treatment method used with respect to various antibiotic groups. Results . Acute upper respiratory tract infection with multiple or unspecified sites was diagnosed in 286 (57.2%) patients. Acute bronchitis was the second most common diagnosis (10.2%). Two patients were diagnosed with influenza (0.4%). As many as 67.2% of all patients were treated with antibiotics. Semisynthetic penicillin – such as amoxicillin or amoxicillin with clavulanic acid – (46.43% in total) and macrolides (36.31%) were the most frequently prescribed. Conclusions . 1. Acute upper respiratory tract infection with multiple or unspecified sites was diagnosed most frequently. 2. Despite increasing awareness of the risks associated with the excessive use of antibiotics, antimicrobials were often prescribed. Semisynthetic penicillins and macrolides were used most often. 3. Implementation of uniform national standards for the diagnosis and treatment of respiratory tract infections is essential. 4. Systematic training in effective and judicious use of antimicrobial therapy seems necessary for every physician

How to express pain and illness? Using drawing to assess pain and illness perceptions in patients awaiting coronary artery by-pass grafting surgery. Preliminary report

Wstęp. Percepcja choroby jest ważnym czynnikiem wpływającym na stan emocjonalny pacjentów oraz wyniki terapii. Cel pracy. Badanie miało na celu ukazanie różnorodności percepcji bólu i choroby oraz ocenę poziomu lęku wśród pacjentów oczekujących na zabieg pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG). Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 34 pacjentów oddziału kardiochirurgii (8 kobiet, 26 mężczyzn; średni wiek: 66,5 lat ± 8,8). Podczas konsultacji psychologicznej poproszono pacjentów o graficzne przedstawienie choroby oraz bólu. Poziom lęku w przeddzień zabiegu oraz retrospektywnie — w momencie otrzymania informacji o konieczności przeprowadzenia zabiegu, oceniono za pomocą skali wzrokowo-analogowej (VAS). W niniejszym wstępnym raporcie z badania, zaprezentowano prace sześciu pacjentów. Wyniki. Zadanie graficznego przedstawienia bólu i choroby stało się okazją do poznania przeżyć pacjentów, które pozostają niedostrzeżone w badaniu konwencjonalnym. Pozwoliło na wyjście poza schemat oceny stanu klinicznego, co wydaje się szczególnie istotne w pracy z chorymi oddziału kardiochirurgii. Średni poziom lęku w przeddzień zabiegu wyniósł 4,5 punktu (± 1,1) i był niższy, niż deklarowany w okresie przekazywania diagnozy — 7,9 (± 1,9). Wnioski. Zastosowanie metody rysowania bólu i choroby pozwala na bardziej dogłębną ocenę stanu emocjonalnego oraz percepcji choroby. Pacjenci kierowani na zabieg CABG szczególnie nasilony lęk odczuwają w momencie podjęcia decyzji o konieczności poddania się zabiegowi. Umiejętne i pełne empatii przekazanie informacji o zabiegu przez lekarza i/lub psychologa stanowić może istotny czynnik obniżający lęk.  Introduction. Illness perception constitutes an important factor that influences patients’ emotional state and therapy outcomes. Aim of the study. The study aimed at presenting a variety of pain and illness perceptions and an assessment of anxiety level among patients awaiting coronary artery by-pass grafting surgery (CABG). Material and methods. Participants were 34 cardiac surgery ward inpatients (8 women, 26 men; mean age: 66.5 ± 8.8 years). During preopera­tive psychological consultation patients were asked to graphically present their illness and location of pain. The level of anxiety was assessed on the day prior to surgery and retrospectively at the decision making phase using Visual Analogue Scale (VAS). In the present preliminary report 6 works were presented. Results. Graphical presentation of pain and illness became an occasion to know patients’ experiences which remained undetected in conventional ex­amination. It allowed going beyond the scheme of clinical assessment which seems especially important working with cardiac surgery inpatients. The mean level of anxiety on the day prior to surgery was 4.5 (± 1.1) points and it was lower than this at the decision making phase — 7.9 (± 1.9). Conclusions Using drawings of pain and illness enables emotional state and illness perception to be assessed more deeply. Patients awaiting CABG declare particularly increased anxiety at decision making phase. Skillful and empathic providing of information by physician and/or psychologist may constitute crucial factor decreasing patients’ anxiety.

Knowledge of patients about gastroesophageal reflux disease

Wstęp. Choroba refluksowa przełyku (GERD) dotyka 15–25% chorych w krajach rozwiniętych. Wiedza pacjentów na temat GERD jest najczęściej ograniczona. Zrozumienie podstawowych pojęć i poznanie celów terapii może poprawić jakość życia pacjentów. Cel pracy. Celem badania było określenie podstawowej wiedzy pacjentów dotyczących GERD oraz choroby wrzodowej żołądka. Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 168 chorych z GERD (średnia wieku 48,57 ± 14,36 lat). Kobiety stanowiły 55,9%. Ankietowani podczas wizyty w gabinecie lekarskim wypełniali kwestionariusz zawierający 10 pytań dotyczących GERD. Wyniki. Większość ankietowanych (84,5%) zna typowe objawy. Ból w nadbrzuszu po przyjęciu pokarmu, jako objaw choroby wrzodowej żołądka wskazało 51,8% badanych; 42,2% osób stwierdziło, że choroba refluksowa przełyku może przebiegać bezobjawowo. Na konieczność wykonania gastroskopii w celu rozpoznania choroby wrzodowej żołądka wskazało 70,2% ankietowanych. Obecność Helicobacter pylori z chorobą wrzodową żołądka wiąże 57,7% osób; 79,7% chorych wybrało leczenie farmakologiczne w terapii GERD; 81,5% pacjentów ma świadomość konieczności zachowania właściwego stylu życia. Według 54,8% badanych przepuklina rozworu przełykowego nasila objawy GERD w pozycji leżącej. Wnioski. Wiedza pacjentów w zakresie choroby refluksowej przełyku oraz choroby wrzodowej żołądka jest niewystarczająca. Rolą lekarzy rodzinnych jest edukacja pacjentów dotycząca możliwości zmniejszenia nasilenia objawów GERD, co może przyczynić się do poprawy jakości życia pacjentów.Introduction. Gastroesophageal reflux disease (GERD) affects 15–25% of patients in developed countries. Knowledge of patients bout GERD is mostly limited. Understanding the basic concepts, learning objectives can improve the quality of life of patients. Aim of the study. The aim of the study was to determine the patient’s knowledge about GERD. Material and methods. The study involved 168 patients with GERD (mean age 14.36 years ± 48.57). Women 55.9%. Respondents during a visit to the doctor’s office completed a questionnaire containing 10 questions related to GERD. Results. The majority of respondents (84.5%) knows the typical symptoms of GERD. Epigastric pain after ingestion as a symptom of gastric ulcer indicated 51.8% of the respondents; 42.2% of patients said that gastroesophageal reflux disease may be asymptomatic. On the need to perform endoscopy to diagnose gastric ulcer indicated 70.2% of respondents. Connection of Helicobacter pylori presence and peptic ulcer knew 57.7% of respondents; 79.7% of patients chose pharmacological therapy in the treatment of GERD; 81.5% of patients are aware of the proper lifestyle. According to 54.8% hiatal hernia increases symptoms of GERD in the supine position. Conclusions. Knowledge of patients about gastroesophageal reflux disease and peptic ulcer disease is insufficient. The role of family physicians to educate patients regarding the possibility of reducing the symptoms of GERD is very important, which can contribute to improving the quality of life of patients

Applying Machine Learning to Construct a Model of Risk of Depression in Patients Following Cardiac Surgery with the Use of the SF-12 Survey

Background: Depression is a common problem in patients with cardiovascular diseases. Identifying a risk factor model of depression has been postulated. A model of the risk of depression would provide a better understanding of this disorder in this population. We sought to construct a model of the risk factors of depression in patients following cardiac surgery, with the use of machine learning. Methods and Measures: Two hundred and seventeen patients (65.4% men; mean age 65.14 years) were asked to complete the short form health survey-12 (SF-12v.2), three months after hospital discharge. Those at risk of depression were identified based on the SF-12 mental component summary (MCS). Centroid class principal component analysis (CCPCA) and the classification and regression tree (CRT) were used to design a model. Results: A risk of depression was identified in 29.03% of patients. The following variables explained 82.53% of the variance in depression risk: vitality, limitation of activities due to emotional problems (role-emotional, RE), New York Heart Association (NYHA) class, and heart failure. Additionally, CRT revealed that decreased vitality increased the risk of depression to 45.44% and an RE score > 68.75 increased it to 63.11%. In the group with an RE score < 68.75, the NYHA class increased the risk to 41.85%, and heart failure further increased it to 44.75%. Conclusion: Assessing fatigue and vitality can help health professionals with identifying patients at risk of depression. In addition, assessing functional status and dimensions of fatigue, as well as the impact of emotional state on daily functioning, can help determine effective intervention options

Trichotillomania: charakterystyka zaburzenia i metody leczenia ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów dorosłych

The aim of the ar ticle is providing the synthesis of knowledge on diagnosis, met hods of assessment, coexisting psychopathology, and therapy of trichotillomania. A systematic review of the literature (time frame: 2000–2023) was conducted in accordance with the PRISMA (Preferred R eporting Items for Systematic R eviews and Meta-Analyses) criteria. The role of family physician and pediatrician in the diagnostic process of the disorder seems vital since patients suffering from trichotillomania may turn for help to these specialists. Diagnosis and treatment of trichotillomania should involve interdisciplinary team, with special emphasis on psychiatrist and psychologist/ps ychotherapist, and, in case of coexisting trichofagia, gastroenterological consultation is also required. Many authors emphasize that a recommended method of treatment with proved effectiveness is psychotherapy, with particular emphasis on cognitive-behavioral therapy (CBT). As a significant percentage of adult patients suffer from chronic trichotillomania with coexisting severe mental disorders, an important role of pharmacotherapy and psychiatric help is emphasized. It is also emphasized that every person with symptoms of trichotillomania, especially in case of coexisting symptoms of other mental disorder, should be referred to a mental health professional. Literature review revealed that studies on this problem are still insufficient, especially in Poland. One of the reasons of a difficulty in determining the true prevalence of the disorder may be the secretive nature of persons suffering from trichotillomania who, despite considerable suffering, may experience significant shame. There is an urgent need for additional research on comorbid mental disorders and randomized controlled trials evaluating efficacy of different therapeutic approaches, including both pharmacotherapy and psychotherapeutic methods.Celem niniejszego artykułu, będącego raportem z przeglądu systematycznego literatury z lat 2000–2023 zgodnie z kryteriami PRISMA (Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses), jest przybliżenie problemu diagnozy, metod oceny, współwystępującej psychopatologii oraz terapii trichotillomanii. W diagnozowaniu tego zaburzenia ważną rolę odgrywa nierzadko lekarz rodzinny oraz lekarz pediatra, ponieważ mogą to być pierwsi specjaliści, do których zgłosi się osoba cierpiąca na trichotillomanię. W procesie rozpoznania i terapii osób z tym zaburzeniem powinni brać udział specjaliści z różnych dziedzin medycyny, ze szczególnym uwzględnieniem psychiatry i psychologa/psychoterapeuty, a w przypadku trichofagii także lekarza gastroenterologa. Wielu autorów podkreśla, iż rekomendowaną metodą leczenia o udowodnionej skuteczności jest psychoterapia, zwłaszcza psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT, cognitive-behavioral therapy). Jako że u znaczącego odsetka dorosłych pacjentów obserwuje się trichotillomanię przewlekłą, z nasilonymi współistniejącymi zaburzeniami psychicznymi, ważne miejsce w leczeniu, oprócz psychoterapii, zajmuje farmakoterapia i opieka lekarza psychiatry. Podkreśla się, iż każda osoba z objawami trichotillomanii, bezwzględnie zaś w sytuacji współistniejących zaburzeń psychicznych, powinna być konsultowana przez specjalistę z zakresu zdrowia psychicznego. Z przeglądu literatury wynika, że liczba badań dotyczących tego problemu jest wciąż niewystarczająca, szczególnie w Polsce. Jedną z przyczyn trudności w oszacowaniu częstości występowania omawianego zaburzenia może być niechęć samych osób cierpiących na trichotillomanię do ujawniania problemu, który dla wielu z nich jest powodem nie tylko znaczącego cierpienia , ale także wstydu. Niezbędne są również badania dotyczące współistniejących zaburzeń psychicznych oraz dalsze randomizowane badania oceniające skuteczność metod terapeutycznych, zarówno z uwzględnieniem farmakoterapii, jak i oddziaływań psychoterapeutycznych

Depression among adolescents — still actual problem

Wstęp. Depresja wśród nastolatków jest częstym problemem, szczególnie zaś w okresie późnej adolescencji. Cel pracy. Celem badania była ocena częstości zaburzeń depresyjnych wśród uczniów klas maturalnych, a także ocena zaburzeń współistniejących. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 70 uczniów klas maturalnych w wieku 18 lat ( 45 dziewcząt i 23 chłopców). W badaniu wykorzystano test Primary Care Evaluation of Mental Disorders (PRIME-MD PHQ). Wyniki. W badanej grupie młodzieży zaburzenia depresyjne rozpoznano wstępnie u 25,7% badanych (18 osób). Tylko troje z nich (17,6%) przyjmowało leki przeciwdepresyjne. U 94,4% tej grupy współwystępowały także inne zaburzenia: zaburzenia snu (94,1%), myśli samobójcze (47,1%), zespół lękowy z napadami lęku (17,6%), inne zaburzenia lękowe (17,6%), nadużywanie alkoholu (17,6%), zaburzenia odżywiania (11,8%). Objawy nadużywania alkoholu były obecne u 25,7% badanych uczniów. Myśli samobójcze deklarowało 14,3% adolescentów. Wnioski. 1. W badanej grupie uczniów najczęstszymi zaburzeniami były depresja i nadużywanie alkoholu. 2. Szczególnie częstym objawem wśród uczniów z depresją były zaburzenia snu oraz myśli samobójcze. 3. Większość uczniów ze wstępnie zdiagnozowaną depresją nie przyjmowała leków. 4. Ocena objawów depresyjnych przez psychologa szkolnego i lekarza rodzinnego wydaje się ważnym elementem prowadzącym do diagnozy i terapii.Introduction. Depression in adolescents is a common problem with especially high prevalence noted in late adolescence. Aim of the study. The aim of the present study was to assess the prevalence of depressive disorders among high school graduates. The purpose was also to assess disorders coexisting with depression. Material and methods. The study involved 70 students (45 girls and 23 boys), each one of them was 18. We used Primary Care Evaluation of Mental Disorders Patient Health Questionnaire (PRIME-MD PHQ). Results. In the study group depressive disorders were preliminarily diagnosed in 25.7% of participants (18 students). Only 3 of them (17.6%) declared antidepressants taking. In 94.4% of this group other disorders were present: 94.1% of depressive students had sleep disorders, 47.1% students declared suicidal thoughts. Panic disorder was diagnosed in 3 participants with depression (17.6%), other anxiety disorder in 17.6% and alcohol abuse in 17.6%. Eating disorders were diagnosed in 2 adolescents (11.8%). Symptoms of alcohol abuse were present in 25.7% of studied students. 14.3% of adolescents declared suicidal thoughts. Conclusions. 1. In the studied sample of students the most prevalent disorders were depression and alcohol abuse. 2. Among students with depression particularly common were sleep disorders and suicidal thoughts. 3. The majority of students with preliminary diagnosis of depression were not taking antidepressant agents. 4. Assessment of depressive symptoms by school psychologist and family physician seems to be an important element leading to diagnosis and therapy

Illness perception and perceived benefits of illness among persons with type 1 diabetes

Background Illness perception is assigned an increasing role in the control of chronic disease. This study examines illness perception and perceived benefits related to illness in persons with type 1 diabetes mellitus. We used quantitative and qualitative methods for a more in-depth analysis. Participants and procedure The participants (N = 110; mean age: 31.52 years; 80.9% women) completed online questionnaires: the Brief Illness Percep-tion Questionnaire (B-IPQ), the perceived benefits subscale of the Illness Cognition Questionnaire (ICQ) and the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS). Interpretative phenomenological analysis (IPA) was used to analyze patients’ re-sponses to an open-ended question regarding perceived benefits. Results Perceived benefits score was positively correlated with personal (ρ = .20) and treatment control: life-style (ρ = .25) and co-herence (ρ = .22). Negative correlations were noted between B-IPQ total score (ρ = –.30), concern (ρ = –.30), depression (ρ = –.35), anxiety (ρ = –.32) and irritability (ρ = –.19). 52.7% of participants reported at least one benefit of having type 1 diabetes. Patients who reported at least one benefit had statistically significantly higher scores in the perceived benefits subscale (p < .001), personal control (p = .005) and treatment control (p = .030) and lower scores in consequences (p = .023), identity (p = .045), concern (p < .001), emotional response (p < .001), and illness perception total score (p < .001) than those who did not report any benefit. IPA revealed four main themes: personal benefits, health-related benefits, social contacts and economic benefits. Conclusions The study revealed that in patients with type 1 diabetes perceived disease benefits are closely related to more positive illness perception and lower levels of depression, anxiety and irritability. The findings suggest that addressing potential benefits related to illness may influence the emotional state

Cognitive screening assessment methods in primary care

Znaczący odsetek pacjentów lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej oraz lekarzy rodzinnych stanowią osoby powyżej 65. r.ż. Pacjenci ci obarczeni są podwyższonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń funkcji poznawczych. To właśnie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej oraz lekarz rodzinny stanowią niezwykle ważne ogniwo we wstępnym rozpoznawaniu tych zaburzeń, ich różnicowaniu oraz w wyznaczeniu dalszego postępowania diagnostycznego i terapeutycznego. W artykule zaprezentowano podstawowe zasady i elementy procesu wstępnej diagnozy zaburzeń funkcji poznawczych z uwzględnieniem wywiadu od pacjenta, od osób bliskich oraz przesiewowej oceny funkcji poznawczych. Zaproponowano także algorytm postępowania diagnostycznego z uwzględnieniem konsultacji specjalistycznych, które służyć mają - w zależności od informacji uzyskanych z wywiadu oraz wyników badania przesiewowego - pogłębionej ocenie ogólnego stanu somatycznego, ocenie neurologicznej, czy też ocenie stanu psychicznego pacjenta, postawieniu rozpoznania i zaplanowaniu dalszego leczenia. Zaprezentowano 6 wybranych testów przesiewowych służących wstępnej ocenie funkcjonowania poznawczego, a wśród nich: Mini-Mental State Examination (MMSE), Test Rysowania Zegara (TRZ), Mini-Cog, Skalę Oceny Funkcji Poznawczych dla Lekarza Ogólnego (GPCOG), Montrealską Skalę Oceny Funkcji Poznawczych (MoCA) oraz Mini-Addenbrooke’s Cognitive Assessment (M-ACE). Skala GPCOG wydaje się narzędziem najlepiej przystosowanym do potrzeb lekarzy POZ oraz specjalistów medycyny rodzinnej, gdyż zawiera zarówno próby pozwalające na psychometryczną ocenę funkcjonowania poznawczego, jak i pytania do osoby bliskiej ujęte w formie krótkiego ustrukturyzowanego wywiadu.Individuals over 65 constitute a significant proportion of patients in both primary care and family medicine settings. Those patients have elevated risk of cognitive dysfunction. Primary care physicians or family medicine specialists are of key importance in the initial recognition of this dysfunction, its differentiation and planning diagnostic and therapeutic procedures. This paper presents the basic rules and steps of the initial diagnosis of cognitive impairment including the patient and proxy interview as well as cognitive screening assessment. Moreover, diagnostic algorithm including referrals to specialists, is proposed. These referrals, if justified by the interview and screening assessment results, aim at the assessment of the patient’s general somatic, neurological and / or psychiatric status, establishing diagnosis and planning further treatment. Six selected cognitive screening tests are presented: Mini-Mental State Examination (MMSE), Clock Drawing Test (CFT), Mini-Cog, The General Practitioner assessment of Cognition (GPCOG), Montreal Cognitive Assessment (MoCA) and Mini-Addenbrooke’s Cognitive Examination (M-ACE). GPCOG seems to be the most suitable tool for both primary care and family medicine practice, as it consists of tasks allowing psychometric assessment of cognition as well as short, structured proxy interview