Articulation disorders and duration, severity and l-dopa dosage in idiopathic Parkinson's disease

Background Parkinson's disease (PD) is one of the most common diseases of the central nervous system (CNS). It is frequently heralded by speech disturbances, which are one of its first symptoms. Aim The aim of this paper is to share our own experience concerning the correlation between the severity of speech disorders and the PD duration, its severity and the intake of l-dopa. Material and methods The research included 93 patients with idiopathic PD, aged 26–86 years (mean age 65.1 years). Participants were examined neurologically according to the Unified Parkinson's Disease Rating Scale (UPDRS) and the Hoehn and Yahr Scale. They were also assessed by Frenchay Dysarthria Assessment. Results Considerable and severe disorders were concurrent with impairments in the mobility of the tongue, lips, the jaw as well as the pitch and loudness of the voice. The strongest correlation but at a moderate level was found to exist between the severity of labial impairment, voice loudness and the length of the disease. There was also a positive correlation between lip movement while the motions were being diversified, lip arrangement while speaking and the intake of l-dopa. Conclusions As PD progresses a significant decline in vocal articulation can be observed, which is due to reduced mobility within the lips and the jaw. Exacerbation of articulation disorders resulting from progression of the disease does not materially influence the UPDRSS scores. l-dopa has been found to positively affect the mobility of the lips while the patient is speaking and their arrangement at rest

Selected structures of middle ear relevant to cochlear implantation on the basis of computer tomography

Background: The primary objective of this study was to analyze middle ear structures critical for cochlear implantation using computed tomography. Materials and methods: Patients who underwent cochlear implantation at the Department of Otolaryngology in Szczecin between 2015 and 2022 were eligible for the study. We analyzed computed tomography images of 57 ears in 52 patients. The following parameters were assessed: mastoid aeration, tegmen tympani height, sigmoid sinus position, posterior tympanotomy width, the distance between the facial nerve and chorda tympani, modified facial recess distance, and the prediction line described by other authors. Results: In 69% of patients, after the removal of the round window bony overhang, the round window membrane became fully visible. There were no statistically significant correlations found for parameters describing mastoid process anatomy or those rating the width of the posterior tympanotomy concerning round window access. The prediction lines, according to Kashio and Jwair, were found to be relevant. In cases where patients' access to the niche and membrane of the window was rated as good or very good during clinical evaluation, they were more likely to describe the window as being located posteriorly or medially in the radiological evaluation. Using a binary Jwair scale provided a better correlation with the clinical assessment. In cases where the windows were graded as posterior, the clinical assessment indicated better surgical access, especially to the RWM (Round Window Membrane). Conclusions: Evaluating middle ear anatomy on a computed tomography scan is useful for preparing for middle ear surgery but does not significantly affect the ability to access the round window. For such access, the position of the window in relation to the facial nerve is the most relevant factor, and measurements based on this relationship hold the highest clinical value

Small cell carcinoma with neuroendocrine differentiation of subglottic larynx- a case report

Small cell cancer (SCC) is a neuroendocrine neoplasm, which is most frequently found in the lungs. Extrapulmonary location of SCC is rare and may involve 2.5-5% of SCCs. We present a case of a 31-year-old male patient with an extremely uncommon subglottic SCC. The patient was qualified for a radical sequential chemoradiotherapy. After treatment, patient’s condition suggested complete remission. Recurrence was detected one year later, and the disease rapidly progressed, despite a second line chemotherapy. The patient died 29 months after initial diagnosis. This case aims to raise awareness on the aggressive laryngeal SCC and its good response to first line chemotherapy composed of cisplatin and etoposide, followed by radiotherapy

A rare tumor of external auditory canal originated from ceruminous glands: A case raport

External auditory canal neoplasms comprise less than 1 percent of all head and neck tumors. They are ceruminous gland-originated tumors in 2.4 percent of cases. In the past, all these tumors were called ceruminomas. In 1972 Wetli et al. classified these neoplasms into four groups: ceruminous adenomas, ceruminous carcinoma, adenoid cystic carcinomas, and pleomorphic adenomas. Ceruminous adenocarcinoma is very rare. It has no specific symptoms, therefore, an appropriate, quick diagnosis is difficult; it is very aggressive. Treatment should be based on tumor resection and followed by radiotherapy. We presented a case of a 56-year-old female with a lump in the external ear canal, who underwent diagnostic surgical excision of the tumor in the external auditory canal. The postoperative histopathological diagnosis was ceruminous adenocarcinoma (complete excision) and the patient received radiation therapy. Follow-up CT and MR – performed one year after surgery - showed a possible local recurrence of pathology. The patient underwent maximal surgical resection with subtotal petrosectomy but postoperative histological examination showed no malignant cells. Treatment of external auditory canal neoplasms should be based on radical surgical resection. Diagnostic imaging is very important in follow up examination but it can have limited value in terms of its specificity

Rzadki nowotwór przewodu słuchowego wywodzący się z gruczołów woskowinowych – opis przypadku

Nowotwory przewodu słuchowego zewnętrznego stanowią <1% nowotworów złośliwych regionu głowy i szyi. 2,4% wszystkich nowotworów występujących w tej lokalizacji to nowotwory wywodzące się z gruczołów woskowinowych. W przeszłości określano je wspólną nazwą „ceruminoma”. W 1972 roku Wetli i wsp. na podstawie różnic histologicznych opracowali szczegółową klasyfikację, w której wyróżnili 4 kategorie: ceruminous adenomas, ceruminous carcinoma, adenoid cystic carcinomas i pleomorphic adenomas. Autorzy przedstawiają przypadek 58-letniej pacjentki z guzem przewodu słuchowego zewnętrznego, u której w celach diagnostycznych usunięto guzek przewodu słuchowego zewnętrznego ucha lewego. W pooperacyjnym badaniu histopatologicznym stwierdzono nowotwór ceruminous adenocarcinoma (zmiana usunięta z marginesem zdrowych tkanek). Chorą skierowano na uzupełniającą radioterapię. W kontrolnych badaniach MR i TK wykonanych po roku od zabiegu wysunięto podejrzenie wznowy procesu nowotworowego. Pacjentkę ponownie operowano, wykonano petrosektomię boczną, jednak w pooperacyjnym badaniu histopatologicznym wykluczono wznowę procesu nowotworowego. Leczenie nowotworów przewodu słuchowego wywodzących się z gruczołów woskowinowych powinno opierać się na radykalnym leczeniu chirurgicznym. Badania obrazowe mają znaczenie w kontroli pooperacyjnej, jednak w niektórych przypadkach ich specyficzność jest ograniczona

Inner ear malformations – overview, current classifications, challenges in management

Introduction: Some patients with profound sensorineural hearing loss have inner ear malformations. Initially, those were believed to be a contradiction to cochlear implantation. However, with the advance of cochlear implant surgery and technology, it has become possible to treat this group of patients. However, cochlear implantation in the case of inner ear malformations can be associated with numerous surgical difficulties and possible complications. Purpose: The paper aims to present: (1) modern classification of inner ear malformations, (2) surgical and clinical challenges related to all types of malformations, and (3) cases of inner ear malformations identified in the authors’ centers. Material and methods: Of 111 children enrolled for cochlear implantation in three clinical centers, a group of patients with malformations of the inner ear was selected. We analyzed: preoperative imaging studies of patients performed prior to cochlear implantation, hearing tests, surgical protocols of cochlear implantation, results of intraoperative measurements and intraoperative imaging studies. We discuss what is currently believed to be the leading classification of inner ear malformations. Results: In 19/111 (17%) children, we diagnosed severe inner ear malformations in 35 ears. In 13/19 (68%) patients the malfor mations were bilateral and symmetrical, while 6/19 (32%) patients had different malformations in the right and left ear or one-sided malformation. All inner ear malformations described in the classification were found, except for rudimentary oto cyst. The most common are: cochlear hypoplasia, incomplete partition, and enlarged vestibular aqueduct. Discussion: Severe inner ear malformations are a major diagnostic and clinical challenge in children qualified for cochlear implantation. They can preclude or considerably complicate cochlear implantation and postoperative care. Inner ear malformations are found in imaging studies even in 20 to 30% of patients with profound hearing loss

Wady wrodzone ucha wewnętrznego – klasyfikacja, przegląd, problemy kliniczne

Wprowadzenie: U części pacjentów z głębokim niedosłuchem odbiorczym stwierdzane są wady ucha wewnętrznego. Początkowo uważano je za przeciwskazanie do wszczepienia implantu ślimakowego. Jednakże wraz z rozwojem chirurgii i technologii implantów ślimakowych możliwe stało się leczenie również tej grupy pacjentów. Wszczepienie implantu w przypadku wad ucha wewnętrznego może jednak wiązać się z wieloma trudnościami chirurgicznymi i możliwymi komplikacjami. Cel: Celem pracy jest przedstawienie: (1) współczesnej klasyfikacji wad ucha wewnętrznego, (2) problemów chirurgicznych i klinicznych związanych z poszczególnymi wadami, a także (3) przypadków wad ucha wewnętrznego stwierdzonych w ośrodkach autorów. Materiał i metody: Ze 111 dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego w trzech ośrodkach klinicznych wyłoniono grupę pacjentów, u których stwierdzono wady ucha wewnętrznego. Przeanalizowano: badania obrazowe pacjentów wykonane przed założeniem implantu, badania słuchu, protokoły operacyjne ze wszczepienia implantu ślimakowego, wyniki pomiarów śródoperacyjnych oraz śródoperacyjne badania obrazowe. Omówiono klasyfikację wad ucha wewnętrznego uznawaną obecnie za wiodącą. Wyniki: U 19/111 (17%) dzieci stwierdzono duże wady ucha wewnętrznego w 35 uszach. U 13/19 (68%) pacjentów wada była obustronna i symetryczna, u 6/19 (32%) pacjentów zaobserwowano inne wady w uchu prawym i lewym lub wadę jednostronną. Stwierdzono wszystkie z głównych wad wyróżnionych w klasyfikacji, poza resztkową otocystą. Najczęstsze z nich to: hipoplazja ślimaka, niepełny podział ślimaka i poszerzony wodociąg przedsionka. Dyskusja: Duże wady wrodzone ucha wewnętrznego są istotnym problemem diagnostycznym i klinicznym u dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego. Mogą one uniemożliwiać bądź znacząco utrudniać wszczepienie implantu ślimakowego i opiekę pooperacyjną. Duże wady stwierdzane są w badaniach obrazowych nawet u od 20 do 30% pacjentów z głębokim niedosłuchem

Zastosowanie petrosektomii w chirurgii implantów ślimakowych

Wstęp: Leczenie i rehabilitacja głębokich niedosłuchów przy pomocy implantów ślimakowych jest bezpieczną i efektywną metodą, którą można stosować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. U chorych z perlakowym zapaleniem ucha lub u tych, którzy przebyli w przeszłości operację ucha techniką otwartą, stosuje się szczególną technikę chirurgiczną – petrosektomię boczną/subtotalną. Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z głębokim obustronnym niedosłuchem czuciowo-nerwowym, u których stwierdzono zapalenie ucha środkowego z perlakiem, bez perlaka lub po przebytym leczeniu operacyjnym ucha środkowego techniką otwartą. Przeprowadzono retrospektywną analizę danych pacjentów, wyników badań radiologicznych oraz audiologicznych. Wyniki: W Klinice Otolaryngologii Dorosłych i Dzieci i Onkologii Laryngologicznej PUM w latach 2008–2018 przeprowadzono 90 operacji wszczepienia implantu ślimakowego, w tym petrosektomię wykonano u 1 dziecka z perlakiem (5 lat) oraz u 2 dorosłych po przebytych operacjach techniką otwartą (62 i 73 lata). We wszystkich przypadkach zabieg był jednoetapowy. U chorych poddanych petrosektomii gojenie przebiegało prawidłowo. Okres obserwacji wynosił od 26 do 32 miesięcy. W kontrolnych badaniach tomografii komputerowej nie stwierdzono pośrednich cech wznowy perlaka. Chorzy pozostają pod stałą opieką laryngologiczną. Dziecko jest obciążone autyzmem i upośledzeniem umysłowym, obserwuje się u niego dobre reakcje słuchowe oraz rozumienie mowy, nie wykształciło mowy czynnej. U osób dorosłych w audiometrii wolnego pola słuch w implancie ślimakowym pozostaje na poziomie 35 i 40 dB, rozumienie mowy zaś na poziomie 80%. Dyskusja: Pacjenci z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego mogą być skutecznie i bezpiecznie leczeni metodą implantu ślimakowego przy zastosowaniu techniki petrosektomii bocznej. Petrosekomia boczna/subtotalna jest dostępem z wyboru, gdy głęboki niedosłuch czuciowo-nerwowy współistnieje z przewlekłymi zmianami zapalnymi ucha środkowego

The use of petrosectomy in cochlear implant surgery

Introduction: The treatment and rehabilitation of hypoacusis with the use of cochlear implants is a safe and reliable method suitable for both children and adults. In people affected by chronic otitis media cholesteatomatosa or such who have previously undergone open repair of the ear, we use a special surgical technique known as lateral/subtotal petrosectomy. Material and methods: The study group consisted of patients with profound bilateral sensorineural hearing loss, in which otitis media with and without cholesteatoma has been diagnosed or after open repair of the middle ear. A retrospective analysis of patient data, as well as radiological and audiological results, was conducted. Results: In the Clinic of Otolaryngology and Laryngological Oncology of the Pomeranian Medical University in the years 2008–2018 we performed 90 cochlear implant surgeries, including a petrosectomy in 1 child with cholesteatoma (5 years) and in 2 adults after open repair (62 and 73 years). In all cases the procedure was done in a single stage. Healing proceeded correctly in all patients undergoing petrosectomy. The observation period ranges from 26 to 32 months, computed tomography examinations revealed no indirect characteristics of recurrent cholesteatoma. The patients remain under constant ENT supervision. The child has risk factors for autism and mental retardation, he displays good auditory responses and speech understanding; he has not developed active speech. As regarding free field pure tone audiometry, in adults hearing in the cochlear implant remains at 35 and 40 dB, and speech understanding at 80%. Discussion: Patients with chronic otitis media can be treated efficiently and safely with a cochlear implant using lateral petrosectomy. Lateral/subtotal petrosectomy is the access of choice when deep sensorimotor hearing loss coexists with chronic inflammation in the middle ear

Ropień podokostnowy okolicy skroniowej - rzadkie powikłanie złośliwego zapalenia ucha zewnętrznego

Celem niniejszego badania było przedstawienie przypadku 59-letniego mężczyzny z zapaleniem ucha zewnętrznego powikłanego ropniem podokostnowym z destrukcją części łuskowej kości skroniowej. Mężczyzna lat 61, leczony od kilku dni z powodu zapalenia ucha zewnętrznego, został przyjęty do Kliniki Otolaryngologii Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego z powodu nasilonych dolegliwości bólowych okolicy skroniowej po stronie lewej. Pacjent skarżył się na silny ból ucha, upośledzenie słuchu oraz gorączkę wynoszącą 38°C. Przez okres tygodnia chory był leczony ciprofloksacyną doustnie oraz miejscowo, ale objawy uległy nasileniu. W dniu przyjęcia do szpitala stwierdzono obrzęk i tkliwość okolicy skroniowej po stronie lewej, szczękościsk oraz masywny obrzęk skóry przewodu słuchowego zewnętrznego lewego, z pogrubieniem i przekrwieniem błony bębenkowej, bez cech perforacji. Audiometria tonalna wykazała niedosłuch przewodzeniowy z rezerwą ślimakową wynoszącą 50-60 dB. W tomografii komputerowej uwidoczniono ropień tkanek miękkich okolicy skroniowej, z destrukcją części łuskowej kości skroniowej wielkości 18x10 mm. Wykonano zabieg chirurgiczny - nacięcie ropnia z mastoidektomią. Podczas operacji stwierdzono uszkodzenie tylno-górnej ściany przewodu słuchowego zewnętrznego, która komunikowała się z jamą ropnia. Ubytek kości oraz oponę pokryto fragmentem chrząstki. W okresie pooperacyjnym uzyskano szybką poprawę stanu ogólnego i miejscowego. Wyniki badań bakteriologicznych były ujemne. Pacjent był diagnozowany w kierunku cukrzycy lub innego rodzaju niedoborów odporności, ale odchyleń nie stwierdzono. W kontrolnej audiometrii tonalnej uzyskano całkowite zamknięcie rezerwy ślimakowej. Pacjent został wypisany ze szpitala w stanie ogólnym i miejscowym dobrym. W toku obserwacji nie stwierdzono żadnych stanów zapalnych ucha