Short cervix in twin pregnancies: current state of knowledge and the proposed scheme of treatment

Short cervical length (SCL) should be defined as cervical length (CL) less than 25 mm between 18 and 22 weeks of gestation. This definition of SCL is fully applicable for singleton pregnancies but is not entirely correct for twin pregnancies. So far there are no explicit guidelines on the treatment of twin pregnancy with SCL. The use of progesterone in the treatment of SCL and preterm birth (PTB) prophylaxis is one of the interventions recommended by the Polish Ministry of Health for cervical shortening in singleton pregnancies. In twin pregnancies attention should be paid to the potential benefits of using vaginal progesterone in reduction of neonatal mortality and incidence of neonatal complications in a group of patients with twin pregnancies and CL less than 25 mm or below the 10th percentile for the gestational age, measured between 18 and 22 weeks of gestation. It is still difficult to identify the benefits of using pessaries in the prevention of PTB in twin pregnancies. The usage of pessaries appears to be beneficial only in selected subpopulations of patients with asymptomatic CL less than 25 mm or 10th percentile for gestational age. The use of cervical cerclage in PTB prevention in twin pregnancies is limited to cases where the external cervical dilation is >1 cm an

Ocena związku polimorfizmów genów kodujących wybrane cytokiny z występowaniem porodu przedwczesnego w populacji kobiet polskich

Summary Objective: Recent studies suggest that preterm delivery might be conditioned genetically. The main aim of this study was to examine the relationship between spontaneous preterm delivery (PTD) and the carriage of polymorphic genes that code the following cytokines: interleukin-1β [IL1β (+3953C>T)], interleukin-6 promoter [IL6 (-174G>C)], tumour necrosis factor-α promoter [TNFα (-308G>A)] and interleukin-1 receptor antagonist (IL1RN) in the population of Polish women. Methods: A case-control study. 125 Caucasian women were examined, among them 62 cases and 63 controls. Case subjects were defined as those who had a delivery at less than 366 weeks of gestation due to either preterm premature rupture of membranes or preterm labour while control subjects gave birth at term. Detailed demographic, medical and obstetric data based on structured questionnaire and medical record were collected. Maternal venous blood samples were collected after the delivery and analyzed by polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFPL) techniques for the presence of each of the allelic variants. Logistic regression model was used to compute odds ratio and its 95% confidence intervals. Results: Women that carried IL1RN*2 were found to be at an increased risk of preterm delivery OR=2.75(95%CI:1.02-4.13). No correlation between IL-1β, IL-6 and TNF-α gene polymorphisms and the risk of PTD was found. Coincidence of IL1RN polymorphism (genotype IL1RN*1/ IL1RN*2, IL1RN*1/ IL1RN*3, IL1RN*2/ IL1RN*3) with IL-6 promoter polymorphism (genotype GG, GC) multiplied the risk of preterm delivery OR=3.02(95%CI: 1.00-8.91). Conclusions: Maternal carriage of the IL1RN*2 allele appears to be associated with an elevated risk of preterm delivery in the population of Polish women. Coincidence of IL1RN*2 with at least one copy of IL-6 allele G might increase the risk of preterm delivery even further.Streszczenie Cel pracy: Ostatnie doniesienia wskazują, że wystąpienie porodu przedwczesnego może mieć uwarunkowania genetyczne. Celem pracy była ocena zależności między nosicielstwem polimorficznych alleli następujących genów: interleukiny-1β [IL1β (+3953C>T)], promotora genu interleukiny-6 [IL6 (-174G>C)], promotora genu czynnika martwicy nowotworów-α [TNFα (-308G>A)] oraz antagonisty receptora interleukiny-1 (IL1RN) a ryzykiem wystąpienia porodu przedwczesnego w populacji polskich kobiet. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 125 kobiet rasy kaukaskiej. Grup´ badana stanowiły 62 kobiety, które urodziły przed 36+6 tygodniem trwania ciąży w wyniku przedwczesnego pęknięcia błon płodowych przed terminem lub spontanicznej czynności skurczowej macicy. Grupę porównawczą stanowiły 63 kobiety, które urodziły w terminie. Na podstawie standaryzowanego kwestionariusza oraz dokumentacji medycznej zebrano szczegółowe dane demograficzne, medyczne i położnicze. DNA izolowano z krwi żylnej pobranej od matek po porodzie. Polimorfizm genów oceniono stosując metod´ analizy restrykcyjnej (PCR-RFLP – polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism). Ilorazy szans oraz ich 95% przedziały ufności obliczono przy użyciu modelu regresji logistycznej. Wyniki: Nosicielki IL1RN*2 cechowały się zwiększonym ryzykiem wystąpienia porodu przedwczesnego OR=2,75 (95%CI:1,02-4,13). Nie stwierdzono zależności pomiędzy występowaniem polimorfizmu genów kodujących IL-1β, IL-6 i TNF-α a ryzykiem urodzenia wcześniaka. Współwystępowanie polimorficznych alleli genu IL1RN (genotyp IL1RN*1/ IL1RN*2, IL1RN*1/ IL1RN*3, IL1RN*2/ IL1RN*3) z polimorficznymi allelami promotora genu IL-6 (genotyp: GG, GC) zwiększało ryzyko wystąpienia porodu przedwczesnego OR=3,02(95%CI: 1,00-8,91). Wnioski: Nosicielstwo allela 2 intronu 2 genu antagonisty receptora interleukiny-1 (IL1RN*2) związane jest ze zwiększonym ryzykiem występowania porodu przedwczesnego w populacji kobiet polskich. Jednoczesne występowanie IL1RN*2 oraz co najmniej jednego allela G genu interleukiny-6 dodatkowo zwiększa ryzyko przedwczesnego zakończenia ciąży

Indukcja porodu. Część 2. Przegląd najczęściej stosowanych metod indukcji porodu

Streszczenie Wraz ze wzrostem odsetka przeprowadzanych indukcji porodu istotne jest ustalenie najbardziej skutecznej i niosącej ze sobą najmniej powikłań metody przeprowadzenia indukcji porodu. Celem tej pracy jest porównanie na podstawie dostępnej literatury najczęściej stosowanych metod indukcji porodu pod kątem ich sposobu wykonania, skuteczności i powikłań. Opisano metody farmakologiczne indukcji porodu z zastosowaniem: prostaglandyn PGE 2 i analogu PGE 1 (misoprostol) podawanych dopochwowo lub doszyjkowo oraz oksytocyny. Metody mechaniczne, na które szczególnie zwrócono uwagę, to amniotomia i zewnątrzowodniowe użycie cewnika Foleya. Metody mechaniczne porównano z metodami farmakologicznymi. Analiza metod indukcji porodu wskazuje, że najskuteczniejszą metodą indukcji jest dopochwowe podanie analogu PGE 1 , jednakże częściej niż prostaglandyny PGE 2 powoduje on hiperstymulację macicy i zespół aspiracji smółki u płodu. Stosowanie jedynie oksytocyny do indukcji porodu jest skuteczne, ale uzasadnione jedynie wtedy, gdy szyjka macicy jest odpowiednio dojrzała i przygotowana do porodu. Oksytocyna w porównaniu z prostaglandynami stwarza większe ryzyko zakończenia porodu drogą operacyjną. Metody mechaniczne są mniej skuteczne w wywołaniu porodu w ciągu 24 h, nie powodują hiperstymulacji macicy, ale za to, jak wskazują niektóre doniesienia, zwiększają ryzyko infekcji wewnątrzmacicznej. Połączenie amniotomii z oksytocyną w indukcji porodu jest bardziej skuteczne niż sama amniotomia, ale niesie ze sobą wzrost ryzyka krwotoku poporodowego. W wyborze metody indukcji porodu należy kierować się przede wszystkim warunkami położniczymi, ale również dobrze jest wziąć pod uwagę skuteczność danej metody. Niestety czasami mimo dobrej kwalifikacji ciężarnej indukcja porodu może okazać się nieskuteczna niezależnie od czynników położniczych. Słowa klucze: indukcja porodu, prostaglandyny, oksytocyna, cewnik Foleya Wstęp Częstość przeprowadzanych indukcji porodu wyraź-nie wzrosła i wynosi nawet do 22% porodów Metody indukcji porodu najogólniej można podzielić na mechaniczne i farmakologiczne. Do metod farmakologicznych należą: dopochwowa prostaglandyna E 2 , doszyjkowa prostaglandyna E 2 , dopochwowo analog prostaglandyny PGE 1 (misoprostol), dożylna oksytocyna, dożylna oksytocyna/amniotomia lub rzadziej stosowane: relaksyna, hialuronidaza czy mifepriston. Do metod mechanicznych należą: amniotomia, zewnątrzowodniowe użycie cewnika Foleya, oddzielanie błon płodowych od macicy (membrane sweeping), laminaria, drażnienie brodawek sutkowych czy nawet stosunek seksualny Metody farmakologiczne Prostaglandyny (PGs) Jedną z najczęściej stosowanych metod farmakologicznej indukcji porodu są prostaglandyny: PGE 2 , PGE 1 podawane dopochwowo lub doszyjkowo. Indukcja porodu zwykle polega na jednorazowym podaniu 0,5 mg PGE 2 w dawce 2,5 mg żelu do kanału szyjki macicy. Tę dawkę można powtórzyć po 6-12 h, max. 1,5 mg na 7,5 mg że-lu/dobę. Po podaniu PGE 2 przeciwskazane jest podanie oksytocyny przez następne 6-12 h Prostaglandyny PGE 2 W bazie danych Cochrane w 2010 roku przeanalizowano 63 badania, obejmujące 10 441 ciężarnych w terminie porodu, u których przeprowadzono indukcję porodu uży

Ocena oporności paciorkowców β hemolizujących grupy B na podstawie badań własnych

Since the 1950s, β hemolytic streptococcus group B have constituted the major etiological factor of perinatal infections. GBS colonization of the genital tract among pregnant women is diagnosed between 35 and 37 weeks of gestation, and is associated with approximately 25% risk of neonatal early-onset infections (EOD). The infection is severe among 1-3% of the newborns, and usually results in sepsis or pneumonia. β-lactam antibiotics are drugs of choice to prevent vertical infection of group B streptococcus. In case of hypersensitivity to penicillin among pregnant women, second line drugs are macrolides and lincosamides. Objective: In light of numerous reports on the decreasing susceptibility of GBS, the aim of this study was to characterize the isolated strains of Streptococcus agalactiae in terms of their resistance to antibiotics. Material: The study included 395 pregnant women in the third trimester of pregnancy, hospitalized in the Department of Perinatology, and Department of Gynecology and Obstetrics, Medical University of Lodz, between 02.2010– 02.2012. Methods: Vagino–rectal swabs were collected from all pregnant women. We recovered 121 GBS positive isolates. Identification was based on the streptococcal agglutination test. Antimicrobial susceptibility was determined by disk diffusion method. Results: A positive result for GBS colonization was found among 89 patients, representing 22.5% of the studied population. Inducible MLSB resistance to erythromycin and clindamycin was 23.1% and 10.7% of the isolated strains, respectively. Constitutive MLSB resistance was detected in 14.9 % of the cases. Conclusions: The obtained results confirm that all GBS isolates are sensitive to β-lactam antibiotics and prove that phenotypes resistant to macrolides and clindamycin are becoming more widespread. This leads to the conclusion that regular supervision of drug sensitivity of Streptococcus agalactiae is necessary.Od drugiej połowy XX wieku paciorkowce β hemolizujące grupy B są głównym czynnikiem etiologicznym zakażeń okołoporodowych i połogowych. Kolonizacja GBS dróg rodnych ciężarnej rozpoznana pomiędzy 35 a 37 tygodniem ciąży wiąże się z ok. 25% ryzykiem rozwoju u noworodka zakażeń o wczesnym początku EOD (early onset disease). Infekcja obejmująca ok 1-3% noworodków najczęściej manifestuje się ciężkim przebiegiem – posocznicą lub zapaleniem płuc. W profilaktyce zakażeń wertykalnych paciorkowcami grupy B lekami z wyboru są antybiotyki β-laktamowe. Drugi rzut w przypadku nadwrażliwości kobiet ciężarnych na penicylinę stanowią makrolidy i linkozamidy. Cel pracy: w związku z licznymi doniesieniami o malejącej antybiotykowrażliwości paciorkowców grupy B, celem badania była charakterystyka wyizolowanych szczepów GBS pod względem oporności na antybiotyki. Materiał: badaniem objęto 395 ciężarnych kobiet w III trymestrze ciąży hospitalizowanych w Klinice Perinatologii, I Katedry Ginekologii i Położnictwa UM w Łodzi w latach 02.2010 - 02.2012. Metody: Od pacjentek pobierano dwa wymazy z przedsionka pochwy oraz z odbytnicy. W kolejnych etapach oceny mikrobiologicznej potwierdzono przynależność wyizolowanych paciorkowców do grupy serologicznej B. Każdy z wyizolowanych 121 szczepów Streptococcus agalactiae oceniono pod względem lek wrażliwości przy użyciu metody dyfuzyjno-krążkowej. Wyniki: wynik dodatni w kierunku kolonizacji GBS otrzymano u 89 pacjentek, co stanowi 22,5% przebadanej populacji. Oporność MLSB typu indukcyjnego na erytromycynę stwierdzono w 23,1%, a na klindamycynę w 10,7% izolowanych szczepów. Typ konstytutywny oporności wykryto w 14,9% przypadków. Wnioski: Uzyskane wyniki potwierdzają wrażliwość wszystkich wyizolowanych szczepów GBS n antybiotyki β-laktamowe i wskazują na rozpowszechnienie fenotypów opornych na makrolidy i klindamycynę, co przekonuje o konieczności regularnego monitorowania lek wrażliwości Streptococcus agalactiae

Profilaktyka śródciążowa i okołoporodowa konfliktu serologicznego

Do lat siedemdziesiątych XX wieku choroba hemolityczna płodu i/lub noworodka stanowiła istotną przyczynę umieralności okołoporodowej, zachorowalności noworodków, a także była przyczyną długotrwałej niepełnosprawnościw późniejszym wieku. Wprowadzenie profilaktyki okołoporodowej oraz śródciążowej pozwoliło na znaczącą redukcjęczęstości występowania choroby hemolitycznej płodu i/lub noworodka (HDFN) w Polsce i na świecie. Artykuł omawiazagadnienie immunoprofilaktyki konfliktu serologicznego oraz aktualnie obowiązujące zalecenia i standardyopieki nad kobietą Rh-ujemną w Polsce

Influence of Apa1 (rs7975232), Taq1 (rs731236) and Bsm1 (rs154410) polymorphisms of vitamin D receptor on preterm birth risk in the Polish population

Objectives: Vitamin D receptor (VDR) is expressed in the placenta and tissues related to the immune system occurrence of various variants of VDR may modify the effects of vitamin D on pregnancy.The aim of this study was to evaluate the association between the parturients’ Apa1, Taq1, and Bsm1 polymorphisms of the VDR and their combinations and the risk of preterm birth in the Polish population.Material and methods: Determination of polymorphism for VDR was assayed using the RT-PCR method. 199 Caucasian women at childbirth were qualified:100 patients who had a spontaneous preterm birth and 99 patients who had a term birth.Results: Three separate genotypes of the Apa1, Taq1, and Bsm1 polymorphisms were detected. No significant differences in the frequency of particular genotypes in the compared groups were found. Some of the genotype combinations were significantly more frequent in the preterm group — the bb/AA/TT genotype (28.0% vs. 10.1%; p = 0.0013) and the BB/aa/tt genotype (14.0% vs. 4.04% p = 0.0277). The Bb/AA/Tt and the BB/Aa/tt genotypes were found only in the control group (16.1% and 7.0% of patients, respectively). The bb/aa/TT was significantly more frequent in the control group (2.0% vs. 11.1%; p = 0,0207). Two genotype combinations reduced the risk of preterm birth — the Bb/AA/Tt genotype by 94% (OR = 0.43, 95% CI: 0.002–0.885, p = 0.041) and the BB/Aa/tt genotype by 98% (OR = 0.029, 95% CI: 0.001–0.838, p = 0.039).Conclusions: Our result suggests that there may be a relationship between certain VDR genotype combinations and the risk of preterm birth. Further research is needed in order to substantiate this finding

Pregnancy of a 47-year old woman treated by in vitro fertilization using oocyte from a donor (IVF-OD)

Abstract The paper presents a case of pregnancy, childbirth and postpartum of a 47-year-old woman with secondary infertility and obstetric history. In vitro fertilization with oocyte derived from a 21-year donor (IVF-OD) was performed due to premature ovarian failure and age of the patient. The treatment resulted in unifetal pregnancy, complicated by, among others: hypertension, cardiac problems, varicose veins in the lower limbs, elevated concentration of bile acids and anxiety neurosis. A healthy newborn was delivered at 37 hbd by cesarean section. Due to the development of techniques of assisted reproduction, pregnancies of perimenopausal women will pose a growing problem in modern obstetrics.

Nieprawidłowy wynik testu podwójnego jako pierwszy objaw współistnienia prawidłowej ciąży z zaśniadem groniastym

Współistnienie prawidłowej ciąży z zaśniadem jest bardzo rzadkim zjawiskiem. Wczesnym objawem zaśniadu jest zazwyczaj stwierdzenie patologicznego obrazu łożyska w USG lub wystąpienie krwawienia z dróg rodnych. Prezen- tujemy przypadek ciąży z płodem o prawidłowym kariotypie i współistniejącym zaśniadem, którego najwcześniej- szą manifestacją był nieprawidłowy test PAPPA, a zmiany wykrywane w USG ujawniły się dopiero po 5 tygodniach od diagnostyki prenatalnej. Na podstawie opisu przypadku przeprowadzono analizę cech ultrasonograficznych mogących ułatwić wcześniejsze wykrycie ciąży z patologicznym rozwojem trofoblastu oraz przedstawiono sposób postępowania z ciężarną u której współistnieje zaśniad i ciąża o prawidłowym rozwoju.

Nucleated red blood cells as an early marker of intraventricular haemorrhage in newborn infants

Abstract Introduction: The aim of the paper was to evaluate the usability of nucleated blood cells count in newborn infants in the first 12 hours after their birth as an early marker of intraventricular haemorrhage. Material and methods: The retrospective research included 210 newborns (both born at term and prematurely), delivered at the Department of Clinical Sciences of Perinatology of the I Chair of Gynecology and Obstetrics of the Medical University in Lodz, Poland from 1 January 2003 to 31 December 2006. During the first 12 hours after the birth, the abovementioned infants were diagnosed with nucleated blood cells in their blood count. The correlation between the number of nucleated blood cells and the occurrence of intraventricular haemorrhage has been investigated. Intraventicular haemorrhage was diagnosed with the use of transfontanel ultrasonography between the third and the seventh day of life. The increased number of erythroblasts was established to be on the level above 20 nucleated blood cells/100 white blood. The material was subject to statistical analysis which included the use of a Spearman’s rank correlation coefficient, a chi-square test, and a Mann-Whitney test. The statistically significant level adopted equaled