Astmada hava yolu inflamasyonunun değerlendirilmesinde indükte balgam ve bronkoalveoller lavajın karşılaştırılması

Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır. Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına Üniversite kütüphaneniz aracılığıyla (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.ÖZET Astma, hava yollarının inflamatuar bir hastalığıdır. Hava yolu inflamasyonu, reverzibil hava akımı obstrüksiyonu ve hava yolu aşrı duyarlılığına neden olmaktadır. Astmada hava yolu inflamasyonunun ölçülebilmesi çok önemlidir; zira, astma kontrolünün daha iyi olmasına ve bu durumun en az medikal tedavi ile devam edebilmesine imkan sağlamaktadır. Son yıllarda, indükte balgam hava yolu inflamasyonunun ölçülmesinde kullanılan noninvaziv bir yöntem olarak ön plana çıkmıştır. Bir çok çalışmada, indükte balgamın güvenilir bir metod olduğu, hava yollarındaki inflamatuar olayı doğru olarak yansıttığı ve çeşitli müdahalelere hava yollarındaki cevaplılığı yansıtabildiği gösterilmiştir. Ayrıca, balgam indüksiyonu yöntemi konusunda henüz standartlaşmış bir metod olmasa da, bazı temel kurallara dikkat edildiği takdirde, astmalı hastalar açısından güvenli olduğu son yıllardaki çalışmalarda gösterilmiştir. Bu çalışmada, steroid tedavisi almayan, hafif astmalı 16 olguda indükte balgam ve BAL 'da hücre diferansiyasyonlan ve ECP düzeyleri ölçülmüş, çalışma sırasmda enfeksiyon gelişen bir olgu değerlendirme dışı bırakılmıştır. Balgam indüksiyonu öncesi tüm olgularda, solunum fonksiyon testi ölçümleri yapılmıştır. Salbutamol inhalasyonu sonrası FEVı > % 80 ( beklenenin ) sağlanan olgulara, balgam indüksiyonu uygulanmıştır. İndüksiyon işlemi, % 3 'lük şalinin jet nebülizör aracılığıyla inhalasyonu ile yapılmış, tüm olgularda, 5-7 dakikalık bir ya da iki indüksiyon denemesinden sonra balgam alınabilmiştir. Balgam indüksiyonu sonrası, solunum fonksiyon testi ölçümleri tekrarlanmıştır. İşlem öncesi pVagonist inhalasyonu uygulanmayan 6 olguda, FEVı 'de ortalama % 8 'lik azalma izlenmiştir. Balgam indüksiyonu öncesi pV agonist inhalasyonu uygulanan 7 olguda ise, işlem sonrası ortalama FEVı düzeylerinde önemli değişiklik olmadığı görülmüştür. Olguların hiç birinde, işlemi sonlandırmaya neden olacak semptomlar gelişmemiştir. Balgam indüksiyonunu takibeden 3 gün içinde tüm olgulara, bronkoskopi yapılmıştır. Önceden salbutamol inhalasyonu yaptırılan bu olguların tümünde, BAL işlemi belirgin bir semptom gelişmeksizin başarıyla tamamlanmıştır. Değerlendirmeye alman 15 hafif astmalı olguda, indükte balgam ve BAL 'da hücre diferansiyasyonlan karşılaştırıldığında: 371- İndükte balgamda,ortalama nötrofil yüzdeleri ( % 20.00 ± 12.44 ), BAL 'a göre ( % 6.67 ± 7.17) anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p = 0.0047). 2- İndükte balgamda, ortalama eozinofil yüzdeleri ( % 8.40 ± 8.07 ), BAL 'a göre ( % 3.00 ± 4.07 ) anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p = 0.01 12). 3- BAL 'da ise, makrofaj yüzdeleri (% 81.33 ± 8.99) indükte balgama göre ( % 63.73 ±18.17) anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p = 0.0097). Olgularımızda kan, indükte balgam ve BAL 'da ECP düzeyleri karşılaştırıldığında ise; indükte balgamda ortalama ECP düzeyinin (119.847 ± 64.38 ng/ml), ortalama BAL ECP "sinden (11.536 ± 14.69 ng/ml yaklaşık 10 kat ve ortalama kan ECP 'sinden ( 21.847 ± 12.86 ng/ml ) yaklaşık 5 kat fazla olduğu görülmüştür. Sonuç olarak, bu araştırma ile de, indükte balgamın, astmada hava yollarındaki inflamatuar olayın daha iyi değerlendirilmesine imkan sağlayan, güvenli ve invaziv olmayan bir yöntem olarak kullanılabileceği gösterilmiştir. 3

Tavşanlarda plevral sklerozan ajan olarak klaritromisin

Clarithromycin As A Pleural Sclerosing Agent in Rabbits Local inflammation and chemical phlebitis are the complications of clarithromycin administration via a peripheral vein. This feature of the drug may cause the same effect into the pleural space. We tested the tolerability and effectiveness of clarithromycin as a pleural sclerosing agent in an animal model. Clarithromycin at a dose of 15mg/kg was given into the pleural space of ten rabbits and ten more rabbits received bleomycin 1mg/kg as control. No animal loss has occured. the rabbits were sacrificed 28 days after the injections and pleural space is macroscopically and microscopically examined. the macroscopic examination showed evidence of inflammation and fibrin deposition in two and few scattered adhesions in four of ten rabbits that received clarithromycin. Thickening of visceral pleura and fibrosis at different degrees were detected in 8 of ten rabbits in the microscopic examination of clarithromycin-administrated animals. on macroscopic observation the density of the adhesions in the pleural space was significantly less in bleomycin group (p;lt; 0.05). Our results suggest that clarithromycin is a well-tolerated agent for pleurodesis and is more effective than bleomycin in creating fibrosis in rabbits.Lokal inflamasyon ve kimyasal flebit klaritromisinin periferik ven yoluyla uygulanmasının komplikasyonlarıdır. İlacın bu özelliği plevra boşluğunda benzer etkilere neden olabilir. Bu çalışmada, hayvan modelinde plevral sklerozan ajan olarak klaritromisinin etkinliği ve tolerabilitesi araştırılmıştır. on adet tavşanın plevral boşluğuna klaritromisin 15 mg/kg dozunda ve kontrol grubunu oluşturan diğer 10 tavşana bleomisin 1 mg/kg dozunda verilmiştir. Tüm tavşanlar çalışmayı komplikasyonsuz olarak tamamlamıştır. Enjeksiyondan 28 gün sonra tavşanlar öldürülmüş ve plevra boşluğu makroskopik ve mikroskopik olarak incelenmiştir. Makroskopik incelemede, klaritromisin verilen 10 tavşanın dördünde birkaç dağınık yapışıklık ve ikisinde inflamasyon ve fibrin depolanması bulguları gözlenmiştir. Mikroskopik incelemede ise klaritromisin verilen 10 tavşanın sekizinde visseral plevrada değişik derecelerde kalınlaşma ve fibrozis saptanmıştır. Bleomisin grubunda makroskopik olarak plevral boşluktaki yapışıklıkların yoğunluğu anlamlı olarak daha az bulunmuştur (p 0.05). Bu çalışmada, klaritromisinin tavşanlarda fibrozis oluşturmada bleomisinden daha etkili ve iyi tolere edilebilen bir ajan olduğu gösterilmiştir