Erkek infertilitesinde metiyonin sentaz (MS) A2756G ve metiyonin sentaz redüktaz (MTRR) A66G gen polimorfizmlerinin etkisi

İnfertilite, genel bir ifadeyle 1 yıl korunmasız cinsel birleşmeden sonra gebe kalınamaması olarak tanımlanmaktadır. Folat yetmezliği ve hiperhomosisteinemi infertilite’ ye neden olabilecek risk faktörleri arasında düşünülmektedir. Spermatogenez sırasında yapılan DNA sentezinde folat metabolizmasının önemli fonksiyonları bulunmaktadır. Bu bakımdan, folat döngüsünde yer alan MS ve MTRR genleri erkek infertilitesi ile ilişkili olabilmektedir. Bu çalışmada MS ve MTRR genlerinde meydana gelen Asp919Gly ve Met22Ile polimorfizmlerinin infertilite ile ilişkisinin olup olmadığı araştırılmıştır. Bu amaçla 50 azospermi ve 50 oligozoospermi olmak üzere toplam 100 infertil olgusu ile 50 sağlıklı bireyin kan örnekleri toplanarak MS A2756G ve MTRR G66A genotiplendirmeleri yapılmıştır. MS geninde Asp919Gly polimorfizminin erkek infertilitesi üzerinde herhangi bir etkisinin olmadığı gözlenmiştir. MTRR genindeki Met22Ile polimorfizminin ise heterozigot ( GA ) genotip sıklığı hasta grubunda anlamlı olarak yüksek bulunmuş ve bu polimorfizmin erkek infertilitesi üzerinde etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Kontrol ve çalışma grubunda sırasıyla MS A2756G ( % 60 AA, % 38 AG, % 2 GG ) ( % 60 AA, % 35 AG, % 5 GG ) genotipleri açısından analiz edildiğinde aralarında istatistiksel bir farklılık gözlenmemiştir. G66A ( % 82 GG, % 18 GA ) ( % 55 GG ve % 45 GA ) genotipleri açısından analiz edildiğinde aralarında istatistiksel bir farklılık gözlenmiştir. MS ve MTRR genlerindeki Asp919Gly ve Met22Ile polimorfizmlerinin bileşik haplotip analizleri yapıldığında, çalışma grubunda A ( yabanıl ) / A ( mutant ) haplotiplerin anlamlı artışı gözlenmiştir. Sonuç olarak; MTRR Met22Ile ve MS Asp919Gly gen polimorfizmlerinin birlikte değerlendirilmesi halinde erkek infertilitesi üzerinde etkili olabileceği belirlenmiştir. Ancak hasta ve kontrol grubun küçük olması nedeniyle araştırmamızın genişletilmesinin uygun olacağı düşünülmüştür

Kronik Miyeloproliferatif Neoplazi Tanılı Türk Hastalarda TET2, ASXL1, IDH1 ve IDH2 Tek Nükleotid Polimorfizmleri

We aimed to determine the genotype distribution, allele frequency, and prognostic impact of IDH1/2, TET2, and ASXL1 single nucleotide polymorphisms (SNPs) in myeloproliferative neoplasms (MPNs). TET2 (rs763480), ASXL1 (rs2208131), and IDH1 (rs11554137) variant homozygous genotype frequencies were found at rates of 1.5%, 9.2%, and 2.3%, respectively. No IDH2 SNP was identified. IDH1 and TET2 frequencies were 5% in essential thrombocythemia (ET) and 1.7% in ET and 5% in primary myelofibrosis (PMF), respectively. ASXL1 frequencies were 8.3%-10% in MPN subgroups. The TET2 mutant allele T and ASXL1 mutant allele G had the highest frequencies with 0.272 in the PMF and 0.322 in the polycythemia vera (PV) group, respectively. There was no impact of the SNPs on prognosis. IDH1 frequency in MPNs was found similar to the literature. ASXL1 frequencies were similar between ET, PV, and PMF patients. The ASXL1 and TET2 allele frequencies of the Turkish population are similar to those of the European population. The role of SNPs in MPNs might be further evaluated in larger multicenter studies.Bu çalışmada biz ASXL1, TET2, IDH1/2 genlerindeki tek nükleotid polimorifizmlerin (SNP) alel sıklığını, genotipik dağılımını ve prognostik etkisini saptamayı amaçladık. TET2 (rs763480), ASXL1 (rs2208131) ve IDH1 (rs11554137) varyant homozigot genotip sıklığı sırasıyla %1,5, %9,2 ve %2,3 saptandı. IDH2 SNP saptanmadı. IDH1 sıklığı ET'de %5 ve TET2 sıklığı ET'de %1,7 ve PMF'te %5 idi. ASXL1 sıklığı ise MPN alt gruplarında %8,3-10'du. En yüksek TET2 mutant allel T ve ASXL mutant allel G sıklığı sırasıyla PMF'te 0,272 ve PV'de 0,322 olarak saptandı. SNP'lerin prognoz üzerine etkisi yoktu. MPN'de IDH1 sıklığı literatür ile uyumlu bulundu. ASXL1 sıklığı PV, PMF ve ET alt gruplarında benzerdi. Türklerde ASXL1 ve TET2 allel sıklığı Avrupalılar ile benzer saptandı. MPN'lerde SNP'lerin rolü, büyük ve çok merkezli çalışmalarda değerlendirilmelidir

Erkek infertilitesinde metiyonin sentaz A2756G ve metiyonin sentaz redüktaz A66G gen polimorfizmlerinin etkisi

Objective: In this study, we investigated whether methionine synthase (MTR) A2756G and methionine synthase reductase (MTRR) A66G gene polymorphisms were related with infertility. Materials and methods: Blood samples of 117 infertile (66 azoospermia, 51 oligozoospermia) cases and 70 healthy men were collected and genotyped for MTR A2756G and MTRR A66G polymorphisms. Results: In control and study groups MTR A2756G genotypes were 64% AA, 34% AG, 1% GG and 54% AA, 39% AG, 7% GG , respectively, and the frequency of the G allele in the study group was increased compared to control group (p;lt;0.05). MTRR A66G genotypes were 9% AA, 79% AG, 13% GG in control group and 4% AA, 73% AG, 23% GG in control group without statistically significant difference (p;gt;0.05). Conclusion: MTR A2756G gene polymorphism may have an important effect on the evolution of male infertility. Finding of increased G allele frequency of study group will lead to further and larger sample-size studies.Amaç: Bu çalışmada metiyonin sentaz (MTR) ve metiyonin sentaz redüktaz (MTRR) A2756G ve A66G gen polimorfizmlerinin infertilite ile ilişkisinin olup olmadığı araştırılmıştır. Gereç ve yöntem: Bu amaçla 66 azospermi ve 51 oligozoospermi olmak üzere toplam 117 infertilite olgusu ile 70 sağlıklı bireyin kan örnekleri toplanarak MTR A2756G ve MTRR A66G genotiplendirmeleri yapılmıştır. Bulgular: Kontrol ve çalışma grubunda MTR A2756G genotipleri sırasıyla %64 AA, %34 AG, %1 GG ve %54 AA, %39 AG, %7 GG olup, G allelinin artışı kontrol grubuna oranla çalışma grubunda istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p0.05). MTRR A66G genotipleri açısından analiz edildiğinde gruplar arasında anlamlı fark gözlenmemiştir (kontrol ve çalışma grubu için sırasıyla %9 AA, %79 AG, %13 GG ve %4 AA, %73 AG, %23 GG, p>0.05). Sonuç: Erkek infertilitesi gelişiminde MTR A2756G polimorfizminde G allelin sadece hasta grubunda yüksek bulunması daha ileri ve yüksek hasta sayılı çalışmalara ışık tutacaktır

Akut lenfoblastik lösemi hastalarında t(4;11) MLL/AF4 translokasyonunun real time RT-PCR ile 5 yıllık sonuçlarının retrospektif değerlendirilmes

Aim: t(4,11) is a chromosomal abnormality formed by the translocation MLL-AF4, which is the result of the fusion of the AF4 gene, localized on 4q21 chromosomal band, to the MLL gene, localized on 11q23 chromosomal band. The aim of this study is to examine the results of the analysis of t (4;11) MLL-AF4 translocation in acute lymphoblastic leukemia (ALL) patients retrospectively. Materials and Methods: Peripheral blood or bone marrow samples of 176 children (70 girls, 106 boys) and 144 adults (60 women, 84 men) with a preliminary diagnosis of acute leukemia between 2009-2013 were analyzed in the Medical Biology Department of Ege University Faculty of Medicine. The translocation RNA results of 71 peripheral blood and 473 bone marrow samples of these patients were evaluated quantitatively for t(4;11) with real-time RT- PCR. t(4;11) quantitation was performed by real-time qRT-PCR instrument after the synthesis of complementary DNA with conventional PCR from total RNA or mRNA isolated from blood and bone marrow. Quantitative analysis of the patients was performed by comparing positive and negative controls and samples classified as positive or negative (the ratio of the number of positive copies to the number of reference copies). Results: A total of 320 patients, with 98 having also follow-ups, were evaluated for t(4;11) translocation. Totally 34 patients (24 children and 10 adults) were found positive and the other samples were negative. Conclusion: The assessment of these results supports that, quantitative determination of t(4;11) with RT-PCR method among newly diagnosed ALL patients and ALL patients undergoing treatment, is a valuable method for both confirming the diagnosis and guiding the treatment intended to achieve molecular remission.Amaç: t(4;11), MLL-AF4 translokasyonu sonucu oluşan, 4q21 kromozomal bandına yerleşim gösteren AF4 geninin 11q23 kromozomal bandına yerleşim gösteren MLL genine füzyonu sonucu gelişen kromozomal bir anomalidir. Bu çalışmada, retrospektif olarak 2009-2013 yılları arasındaki akut lenfoblastik lösemi (ALL) hastalarındaki t(4;11) MLL- AF4 translokasyonunun analiz sonuçlarının incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyoloji Anabilim Dalı’na 2009-2013 yılları arasında akut lösemi ön tanısıyla 176 çocuk (70 kız, 106 erkek) ve 144 yetişkin (60 kadın, 84 erkek) olgunun kan veya kemik iliği örnekleri incelendi. Bu olgulara ait 71 kan ve 473 kemik iliği örneğinin t(4;11) translokasyon RNA sonuçları, gerçek zamanlı RT-PCR yöntemi ile kantitatif olarak değerlendirildi. İlk aşamada, kan ve kemik iliği örneklerinden izole edilen total RNA veya mRNA’dan konvansiyonel bir PCR cihazı ile komplementer DNA sentezlendi. İkinci aşamada, gerçek zamanlı PCR cihazı ile t(4;11) kantitasyonu gerçekleştirildi. Olguların kantitatif olarak değerlendirilmesi, pozitif kontrol ve negatif kontrolün karşılaştırılması ile örneklerin negatif yada pozitif (pozitif olgu kopya sayısının referans kopya sayısına oranı) olması şeklinde yapıldı. Bulgular: Çalışmamızda 98’i takip hastası olmak üzere toplam 320 hasta t(4;11) MLL-AF4 translokasyonu için değerlendirildi. Çalışmaların sonucunda toplam 34 olgu (24 çocuk, 10 yetişkin) pozitif ve diğer örnekler negatif olarak bulundu. Sonuç: Bu değerlendirmenin sonuçları, RT-PCR yöntemi ile ALL hastalarında yeni tanı döneminde ve tedavi sürecinde t(4;11) MLL-AF4 translokasyonunun kantitatif tayini, hem tanının kesinleştirilmesinde hem de moleküler remisyon sağlanmasına yönelik tedaviyi yönlendirmesinde değerli bir yöntem olduğunu desteklemektedir