Radioterapia u pacjentów geriatrycznych

Increasing age is directly associated with the increasing rates of cancer. The over-65-year-old group will account for 70% of people with newly diagnosed cancer. The selection of treatment options should be based on the prolongation of life expectancy and overall increase in the quality of life. There is a limited number of radiation oncology clinical trials designed strictly for the elderly patients. Prospective clinical trials for the elderly are critical to develop relevant data that oncologists would apply in their everyday practice. Older patients have variable health status, thus it is crucial to integrate geriatric evaluation into oncology decision-making process. A comprehensive geriatric assessment is a multidimensional, interdisciplinary diagnostic process designed to improve the effectiveness and tolerance of the treatment in the elderly.W związku z szybkim starzeniem się społeczeństwa w najbliższych latach wykrywalność chorób nowotworowych będzie w 70% dotyczyć osób po 65 roku życia. Wybór leczenia w tej populacji powinien być ukierunkowany na wy­dłużenie życia oraz podniesienie jego jakości. Chorzy w wieku podeszłym rzadko są włączani do badań klinicznych. Istnieje pilna potrzeba przeprowadzenia badań klinicznych obejmujących pacjentów powyżej 65 roku życia, które po­mogłyby ustalić korzyści leczenia w tej grupie chorych. Podstawową zasadą leczenia onkologicznego u osób starszych powinien być wybór najlepiej tolerowanej metody leczenia. Ryzyko powikłań po radioterapii wzrasta wraz z liczbą chorób ogólnych pacjenta, dlatego ważna jest precyzyjna kwalifikacja do radioterapii w oparciu o odpowiednie skale oceny geriatrycznej. Całościowa ocena geriatryczna jest zintegrowanym procesem diagnostycznym pomagającym ustalić możliwości zapewnienia dalszego leczenia

Methods of survival analysis applied in oncology — assumptions, methods and common pitfalls

Analiza przeżycia stanowi fundament analityczny badań nad ryzykiem zgonu z powodu choroby nowotworowej lub jej progresji. Techniki analityczne stosowane w tym celu uwzględniają niepewność co do wystąpienia punktu końcowego w czasie. Przerwanie obserwacji pacjenta może następować z kilku powodów — zakończenia badania, niechęci do dalszego uczestnictwa w nim, konieczności zmiany terapii ze względu na czynniki kliniczne niezwiązane z punktem końcowym itp. Główną zaletą tych metod analizy jest możliwość szacowania indywidualnego ryzyka (hazardu) wystąpienia punktu końcowego w czasie, a w konsekwencji przewidywania oczekiwanego czasu przeżycia w zależności od różnorodnych czynników związanych z procesem chorobowym lub stosowaną terapią. Ze względu na olbrzymią i stale rosnącą liczbę artykułów naukowych z zakresu onkologii wykorzystujących analizy przeżycia do wykazania efektu biologicznego terapii, leku lub innej interwencji znajomość założeń i interpretacji powszechnie stosowanych metod powoli staje się nieodzowna. Wśród metod analitycznych używanych w tym celu są nieparametryczne analizy jednoczynnikowe (test log-rank i inne), modele wieloczynnikowe (modele proporcjonalnego i addytywnego ryzyka), sztuczne sieci neuronowe i drzewa klasyfikacyjno-regresyjne. Celem niniejszej pracy przeglądowej była prezentacja i omówienie wachlarzu możliwości analitycznych dostępnych współczesnej biostatystyce i onkologii. Przegląd częstych problemów analitycznych i interpretacyjnych, możliwości projektowania i planowania badań oraz weryfikacji prawdziwości publikowanych danych może stanowić cenne uzupełnienie wiedzy onkologicznej, niezbędnej we współczesnej medycynie opartej na faktach i dowodach naukowych. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 2: 89–101Survival analysis is the analytical foundation of studies on cancer-related mortality or disease progression. Analytical techniques used for this purpose share one common trait — the uncertainty of the event’s occurrence in individuals, whose observation time has been censored due to study termination, withdrawal due to events other than prespecified endpoints or loss to follow-up. The main advantage of such analytical methods is the possibility to estimate individual hazard (risk of event occurrence) at any given timepoint of observation and consequently of expected survival time depending on a plethora of clinical variables and treatment modalities. Due to a huge and ever-expanding amount of oncologic data using survival analysis as a primary measure of outcome, the ability to interpret such results and to know the assumptions and workings of particular methods is slowly becoming ubiquitous. Analytical methods deployed on survival data feature univariate nonparametric ones (the log-rank test), multivariate modeling techniques (assuming proportional or additive risk), automated neural networks and classification-regression trees. The purpose of this review was to present and discuss in detail the available range of analytic and exploratory methods used in biostatistics and oncology. The spectrum of common analytical and interpretative problems, methods of designing and planning clinical trials and verifying the veracity of published data may provide a valuable addition in the process of clinical application of evidence based oncology. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7, 2: 89–10

Kardiologiczne, niekardiologiczne powikłania i czynniki predykcyjne przedłużonej hospitalizacji u pacjentów bez cukrzycy z zawałem serca leczonych pierwotną przezskórną angioplastyką wieńcową

Introduction. Prolonged patient stay after acute myocardial infarction (MI) results in higher costs. This study evaluated factors prolonging hospitalization after admission due to MI. Complications which also influence on longer hospital stay: both cardiac (CC) and non-cardiac (NCC), were analysed. Material and methods. The authors included prospectively 131 patients with MI undergoing primary percutaneous intervention. Following factors were collected: demographic and anthropomorphic data, types of infarction, 12-lead electrocardiography (ECG), echocardiography, standard blood tests including admission blood glucose level, fasting glycaemia, oral glucose tolerance test (OGTT) at discharge as well as renal filtration and lipid parameters. Length of hospital stay of < 6 days or longer, the occurrence of CC and NCC were analysed. Results. The mean age of patients was 62 ± 10.9 years, 71.8% were male. Factors which correlated significantly with longer hospitalisation were: older age (R = 0.47, p = 0.001), higher fasting glycaemia (R = 0.25, p = 0.027), reduced left ventricular ejection fraction (LVEF) (R = –0.36, p = 0.04), occurrence of ST-elevation MI (p = 0.0166), presence of CC (p = 0.0007) and NCC (p = 0.0001). Age, high blood glucose in OGTT and LVEF remained significant in a multivariate model predicting the duration of stay (R2 = 0.32). Factors predicting hospital stay ≥ 6 days in the multivariate model were: older age (p = 0.000), hip circumference (p = 0.014), anterior wall MI (p = 0.026) and usage of glycoprotein IIb/IIIa inhibitors (p = 0.022) with and area under the receiver operating characteristic curve (ROC): 0.792 [95% confidence interval (CI) 0.71–0.87] with specificity 71% and sensitivity 79%. Factors influencing CC occurrence in the multivariate model were: estimated glomerular filtration rate (p = 0.009), LVEF (p = 0.003) with ROC 0.735 (95% CI 0.65–0.82) with specificity 76% and sensitivity 60%. Factors influencing the occurrence of NCC were hyperlipidaemia (p = 0.021), and LVEF (p = 0.004) with an ROC: 0.792 (95% CI 0.71–0.87) with specificity 55% and sensitivity 90%. Conclusions. LVEF, age and blood glucose levels significantly prolonged hospital stay. The major factor associated with an increased risk of both CCs and NCCs was LVEF.Wstęp. Przedłużony czas hospitalizacji po zawale serca (MI) skutkuje dodatkowymi kosztami. W opisanym badaniu oceniono czynniki wydłużające czas hospitalizacji po przyjęciu do szpitala z powodu MI. Do powikłań, które także wpływają na dłuższy okres hospitalizacji, należą zarówno kardiologiczne (CC), jak i niekardiologiczne (NCC); poddano je analizie. Materiał i metody. Prospektywnie zakwalifikowano 131 pacjentów z MI leczonych pierwotną przezskórną angioplastyką. Zebrano następujące dane: demograficzne, antropomorficzne, rodzaj zawału, 12-odprowadzeniowe badanie elektrokardiograficzne, echokardiograficzne, standardowe badania laboratoryjne, włączając oznaczenie glukozy przy przyjęciu, glukozę na czczo, doustny test tolerancji glukozy (OGTT) przy wypisaniu, a także filtrację kłębuszkową oraz parametry lipidowe. Czas hospitalizacji wynosił poniżej 6 dni lub dłużej, natomiast analizie poddano powikłania zarówno CC, jak i NCC. Wyniki. Średni wiek pacjentów wynosił 62 ± 10,9 roku, 71,8% stanowili mężczyźni. Do czynników, które znacząco korelowały z dłuższym czasem hospitalizacji, zaliczono: starszy wiek (R = 0,47; p = 0,001), wyższe stężenie glukozy na czczo (R = 0,25; p = 0,027), obniżoną frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) (R = –0,36; p = 0,04), występowanie zawału serca z uniesieniem odcinka ST (p = 0,0166), obecność powikłań CC (p = 0,0007) i NCC (p = 0,0001). Wiek, wysokie stężenie glukozy w OGTT przy wypisaniu oraz LVEF pozostawały znaczące w wieloczynnikowym modelu służącym przewidywaniu czasu hospitalizacji (R2 = 0,32). Do czynników służących przewidywaniu czasu hospitalizacji ponad 6 dni w modelu wieloczynnikowym należały: starszy wiek (p = 0,000), obwód w biodrach (p = 0,014), przednia ściana MI (p = 0,026), zastosowanie inhibitora glikoprotein IIb/IIIa (p = 0,022) z polem powierzchni pod krzywą (ROC): 0,792 (95-proc. przedział ufności [CI] 0,71–0,87) ze specyficznością 71% i czułością 79%. Czynnikami wpływającymi na występowanie powikłań CC w wieloczynnikowym modelu były szacowany współczynnik filtracji kłębuszkowej (eGFR) (p = 0,009), LVEF (p = 0,003) z ROC 0,735 (95% CI 0,65–0,82) ze specyficznością 76% i czułością 60%. Do czynników wpływających na wystąpienie NCC należały: hiperlipidemia (p = 0,021) i LVEF (p = 0,004) z ROC 0,792 (95% CI 0,71–0,87) ze specyficznością 55% i czułością 90%. Wnioski. Wartość LVEF, wiek oraz stężenie glukozy znacząco przedłużają czas hospitalizacji. Głównym czynnikiem związanym ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zarówno CC, jak i NCC była LVEF

Circulating miR-29a and miR-150 correlate with delivered dose during thoracic radiation therapy for non-small cell lung cancer

Background: Risk of normal tissue toxicity limits the amount of thoracic radiation therapy (RT) that can be routinely prescribed to treat non-small cell lung cancer (NSCLC). An early biomarker of response to thoracic RT may provide a way to predict eventual toxicities—such as radiation pneumonitis—during treatment, thereby enabling dose adjustment before the symptomatic onset of late effects. MicroRNAs (miRNAs) were studied as potential serological biomarkers for thoracic RT. As a first step, we sought to identify miRNAs that correlate with delivered dose and standard dosimetric factors. Methods: We performed miRNA profiling of plasma samples obtained from five patients with Stage IIIA NSCLC at five dose-points each during radical thoracic RT. Candidate miRNAs were then assessed in samples from a separate cohort of 21 NSCLC patients receiving radical thoracic RT. To identify a cellular source of circulating miRNAs, we quantified in vitro miRNA expression intracellularly and within secreted exosomes in five NSCLC and stromal cell lines. Results: miRNA profiling of the discovery cohort identified ten circulating miRNAs that correlated with delivered RT dose as well as other dosimetric parameters such as lung V20. In the validation cohort, miR-29a-3p and miR-150-5p were reproducibly shown to decrease with increasing radiation dose. Expression of miR-29a-3p and miR-150-5p in secreted exosomes decreased with radiation. This was concomitant with an increase in intracellular levels, suggesting that exosomal export of these miRNAs may be downregulated in both NSCLC and stromal cells in response to radiation. Conclusions: miR-29a-3p and miR-150-5p were identified as circulating biomarkers that correlated with delivered RT dose. miR-150 has been reported to decrease in the circulation of mammals exposed to radiation while miR-29a has been associated with fibrosis in the human heart, lungs, and kidneys. One may therefore hypothesize that outlier levels of circulating miR-29a-3p and miR-150-5p may eventually help predict unexpected responses to radiation therapy, such as toxicity. Electronic supplementary material The online version of this article (doi:10.1186/s13014-016-0636-4) contains supplementary material, which is available to authorized users

Znaczenie ekspresji receptorów progesteronowych i estrogenowych ocenianej metodą mikromacierzy tkankowych dla rokowania u chorych z gruczolakorakiem endometrioidalnym endometrium

Objectives: To assess prognostic significance of progesterone receptors (PR) and estrogen receptors (ER) expression in the tissue microarray (TMA) technique for disease free survival (DFS) and overall survival (OS) in endometrioid endometrial cancer (EEC). Material and methods: The study included 151 consecutive patients, aged 37-86 years (62.80±9.99), with the EEC in stages I-III (FIGO), treated surgically at the Pirogow Memorial Hospital of Lodz between 2000 and 2007. Afterwards, they were subsequently treated and examined at the Regional Cancer Center, Copernicus Memorial Hospital of Lodz. Tissue cores 2 mm in size, in duplicate, were taken from the formalin-fixed and paraffin-embedded tissue donor blocks from surgery, and constructed into the TMA recipient blocks. Using TMAs, the expression of PR and ER was examined and presented as Total Score (TS). The TS was determined by adding the intensity and marker distribution scores in a given case. The relationship between PR and ER expression, DFS and OS was examined. DFS was defined as the period from primary surgery until relapse. OS was defined as the period from primary surgery until the end of the follow-up (60 months) or until the death of the patient. The study was approved by the Ethics Committee of the Medical University of Lodz (RNN/82/11/KE). Results: Lack of the PR and ER expression was found in 46 cases (30.46%) and 67 cases (44.37%), respectively. The expression of the PR and ER was weak in 24 cases (15.89%) and 22 cases (14.57%), respectively. Strong PR and ER expression was found in 81 patients (53.65%) and 62 patients (41.06%), respectively. Follow-up after surgery varied from 3 to 60 months (50.95±16.36). In 30 patients (19.87%) relapse was diagnosed 1–54 months (22.17±15.59) after surgery. During follow-ups, 29 patients (19.21%) died. In univariate analysis better DFS was related to the presence of PR (p=0.010), higher TS of PR (HR=0.81; 95% CI 0.71-0.94), the presence of ER (p=0.001) and higher TS of ER (HR=0.88; 95% CI 0.78-0.99). DFS differed significantly between the groups: without PR and ER expression (A), with presence of the PR but not ER expression (B), with the ER but not PR expression (C) and with the PR and ER expression (D) (p=0.004). In univariate analysis OS was not related to PR expression (p=0.110), TS of PR (HR= 0.89; 95% CI 0.80-1.02) and ER expression (p=0.070). TS of ER was connected to better OS (HR= 0.83; 95%CI 0.72-0.96). The OS differed between groups A, B, C and D (p=0.006). In multivariate analysis variants of PR/ER expression influenced the DFS (p=0.039) and OS (p=0.016). Conclusions: The expression of the PR and ER can significantly affect therapeutic decisions in selected patients with EEC. In EEC, common assessment of PR and ER expression is of higher prognostic value, than compared to single evaluation of PR and ER receptors.Cel pracy: Celem pracy była ocena znaczenia rokowniczego obecności i wielkości ekspresji receptorów estrogenowych (ER) i progesteronowych (PR) ocenianej metodą mikromacierzy tkankowych (TMA) dla przeżycia wolnego od choroby (DFS) oraz przeżycia ogólnego (OS) chorych z gruczolakorakiem endometrioidalnym endometrium (GEE). Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 151 chorych. Wykorzystując metodę TMA, oceniono zależność między obecnością i wielkością ekspresji ER i PR a DFS i OS. Wyniki: W analizie jednoczynnikowej stwierdzono zależność między wzrostem DFS a obecnością PR (p=0,010), wzrostem wskaźnika całkowitego (TS) ekspresji PR (HR=0,81; 95%CI 0,71-0,94), obecnością ER (p=0,001) i wzrostem TS ekspresji ER (HR=0,88; 95%CI 0,78-0,99). Stwierdzono występowanie różnic w DFS między grupami: bez ekspresji PR i ER (A), z ekspresją PR bez ekspresji ER (B), z ekspresją ER bez ekspresji PR(C), z ekspresją PR i ER (D) (p=0,004). Nie wykazano związku obecności PR (p=0,11), TS ekspresji PR (HR= 0,89; 95%CI 0,80-1,02) i ekspresji ER (p=0,07) z OS w analizie jednoczynnikowej. TS ekspresji ER było istotnym czynnikiem ochronnym, sprzyjającym dłuższemu OS (HR= 0,83; 95%CI 0,72-0,96). Stwierdzono różnice w OS między grupami: A, B, C i D (p=0,006). W analizie wieloczynnikowej kombinacje ekspresji PR/ER istotnie wpływały na DFS (p=0,039) i OS (p=0,016). Wnioski: Określenie ekspresji PR i ER może być istotnym elementem wpływającym na decyzje terapeutyczne u części chorych na GEE. Jednoczesna ocena ekspresji PR i ER ma większą wartość kliniczną od oceny tylko PRlub tylko ER

Does obesity hinder radiotherapy in endometrial cancer patients? The implementation of new techniques in adjuvant radiotherapy – focus on obese patients

The increasing incidence of obesity in Poland and its relation to endometrioid endometrial cancer (EEC) is resulting in the increasing necessity of treating obese women. Treatment of an overweight patient with EEC may impede not only the surgical procedures but also radiotherapy, especially external beam radiotherapy (EBRT). The problems arise both during treatment planning and when delivering each fraction due to the difficulty of positioning such a patient – it implies the danger of underdosing targets and overdosing organs at risk. Willingness to use dynamic techniques in radiation oncology has increased for patients with EEC, even those who are obese. During EBRT careful daily verification is necessary for both safety and treatment accuracy. The most accurate method of verification is cone beam computed tomography (CBCT) with soft tissue assessment, although it is time consuming and often requires a radiation oncologist. In order to improve the quality of such treatment, the authors present the practical aspects of planning and treatment itself by means of dynamic techniques in EBRT. The authors indicate the advantages and disadvantages of different types of on-board imaging (OBI) verification images. Considering the scanty amount of literature in this field, it is necessary to conduct further research in order to highlight proper planning and treatment of obese endometrial cancer patients. The review of the literature shows that all centres that wish to use EBRT for gynaecological tumours should develop their own protocols on qualification, planning the treatment and methods of verifying the patients’ positioning

Radiation-Induced Hypothyroidism in Patients with Oropharyngeal Cancer Treated with IMRT: Independent and External Validation of Five Normal Tissue Complication Probability Models

We aimed to externally validate five normal tissue complication probability (NTCP) models for radiation-induced hypothyroidism (RIHT) in a prospectively recruited cohort of 108 patients with oropharyngeal cancer (OPC). NTCP scores were calculated using original published formulas. Plasma thyrotropin (TSH) level was additionally assessed in the short-term after RT. After a median of 28 months of follow-up, thirty one (28.7%) patients developed RIHT. Thyroid mean dose and thyroid volume were significant predictors of RIHT: odds ratio equal to 1.11 (95% CI 1.03&ndash;1.19) for mean thyroid dose and 0.87 (95%CI 0.81&ndash;0.93) for thyroid volume in univariate analyses. Two of the evaluated NTCP models, published by R&oslash;njom et al. and by Boomsma et al., had satisfactory performance with accuracies of 0.87 (95%CI 0.79&ndash;0.93) and 0.84 (95%CI: 0.76&ndash;0.91), respectively. Three remaining models, by Cella et al., Bakhshandeh et al. and Vogelius et al., performed significantly worse, overestimating the risk of RIHT in this patient cohort. A short-term TSH level change relative to baseline was not indicative of RIHT development in the follow-up (OR 0.96, 95%CI: 0.65&ndash;1.42, p = 0.825). In conclusion, the models by R&oslash;njom et al. and by Boomsma et al. demonstrated external validity and feasibility for long-term prediction of RIHT in survivors of OPC treated with Intensity-Modulated Radiation Therapy (IMRT)