3 research outputs found

    Johannes Duns Scotus, Commentarius in tertium et quartum librum Sententiarum ; Quodlibet.

    No full text
    JOHANNES DUNS SCOTUS, O.F.M. Commentarius in Sententiarum librum III (Ordinatio)JOHANNES DUNS SCOTUS, O.F.M. Commentarius in Sententiarum librum IV (Ordinatio)JOHANNES DUNS SCOTUS, O.F.M. QuodlibetNumérisation effectuée à partir d'un document de substitutionF. 1-172v JOHANNES DUNS SCOTUS, Commentarius in tertium et quartum librum Sententiarum. F. 1-54. L. III (Opus oxoniense, éd. Wadding, Lyon, 1639, t. VII, 3-1038, avec var.) ; aux ff. 16v-17v, on trouve à la fin de la q. 1 de la D. XIII le passage : « Ad istam questionem dico quod summum potest dici... — ... quia concludit de superlativo ut exponatur positive » qui se trouve dans l'éd. cit. après la q. 4 (éd. cit., 261-270) ; au f. 17v, on trouve à la fin de la q. 2 de la D. XIII le passage : « ad questionem probabile est dicere secun dum magistrum... — ... summa gratia et gloria daretur » (ibid.,??? 268 et 272-73) ; au f. 18 on trouve à la fin de la q. 3 de la D. XIII le passage : « ad istam questionem dico quod animam summe fru potest intelligi... — ... et sic laudabiliter operetur (ibid., 275-276)??? aux ff. 18v-19, à la fin de la q. 1 de la D. XIV : « In ista questione sunt duo... — ... actui perfecto sed sequitur » (ibid., 285-290) ; au f. 54, explicit : « ... cui sit laus... et secum in gloria dignetur habere Scothum Johannem » ; F. 54-54v Table des questions : F. 55-171v L. IV (Opus oxoniense, éd. Wadding. Lyon, 1639, VIII, 1-847 et IX, 1-830, avec quelques var.) ; au f. 139, à la fin de la D. XLII : « explicit tractatus de matrimonio » ; aux ff. 161v-162, la q. 3 de la D. XLIX a une rédaction légèrement différente de l'éd. cit. (IX, 496-503) ; aux ff. 162-169, les q. 10 à 16 de la D. XLIX, la q. 1 de la D. L diffèrent légèrement de l'éd. cit. (ibid., 505-628) ; au f. 171v : « Explicit liber quartus Sententiarum editus a magistro Johanne Scoto de ordine fratrum minorum et sacre theologie doctoris » ; F. 171v-172v Table des questions du l. IV ; cf. Stegmüller, Repert. comment. in Sent., 2e éd., 1947, n° 421. F. 173-211 JOHANNES DUNS SCOTUS, Quodlibet : « Cuncte res difficiles ait Salomon Eccl. I... (Wadding, Lyon, 1639, t. XII, 1-544) ; q. 1 : « Est igitur prima questio : Utrum in divinis essentialia sint immediata ipsi essentie divine vel notionalia... » (éd. cit., 2-33) (173-175) ; — q. 2 : « Utrum in Deo sint plures productiones ejusdem rationis... » (ibid., 35-65) (175-177) ; — q. 3 : « Viso de productionibus secuntur questiones de relationibus... est igitur questio : Utrum illa duo possint simul stare quod relatio ut comparata ad oppositum sit res, (a)ut comparata ad essentiam sit ratio tantum... » (ibid., 66-84) (177-178v) ; — q. 4 : « Deinde queritur de relatione originis in divinis in comparatione ad personas... Utrum subtracta vel separata sive abstracta vel circumscripta relatione originis posset manere prima persona divina constituta et distincta... » (ibid., 88-116) (178v-181) ; — q. 5 : « Consequenter queritur de relatione originis in divinis quantum ad perfectionem suam intrinsecam et est questio : Utrum relatio originis sit formaliter infinita... » (ibid., 117-137) (181-183) ; — q. 6 : « Viso de relatione originis in divinis sequitur questio de relationibus communibus et est unica utrum equalitas in divinis sit relatio realis... » (ibid., 142-167) (183-185v) ; — q. 7 : « Viso de hiis que conveniunt Deo per comparationem ad intra... Utrum Deum esse omnipotentem possit ratione necessaria demonstrari... » (ibid., 168-191) (185v-188v) ; — q. 8 : « Deinde queritur de omnipotentia sive causalitate activa specialiter... et est questio : Utrum Filius sive Verbum divinum habeat alicam causalitatem propriam respectu creature... » (ibid., 204-218) (188v-190) ; — q. 9 : « Consequenter queritur de omnipotentia in comparatione ad objectum... Utrum Deus possit facere angelum informare materiam... » (ibid., 226-234) (190-191) ; — q. 10 : « Ad secundum quesitum utrum scilicet species in eukaristia posset Deus convertere in aliquid preexistens... » (ibid., 239-261) (191-193) ; — q. 11 : « Ad tertium... [An Deus possit facere quod manente corpore et loco corpus non habeat ubi sive esse in loco]... » (ibid., 262-272) (193-194) ; — q. 12 : « Expeditis hiis que quesita erant de Deo secuntur alica quesita de creaturis... Utrum scilicet rei sit idem respectus ad Deum creantem et conservantem... » (ibid., 282-293) (194-195) ; — q. 13 : « De creaturis in speciali tantummodo querebatur de creatura vivente utrum actus cognoscendi et appetendi sint essentialiter absoluti vel essentialiter relativi... » (ibid., 301-346) (195-197v) ; — q. 14 : « Consequenter queritur de hiis que pertinent specialiter ad creaturam... Utrum anima sue perfectioni naturali relicta possit cognoscere Trinitatem... » (ibid., 348-406) (197v-199v), avec addition : « Exemplum hujus apparet in sensu. Nam quando species coloris videtur... — ... ubi est concursus radii visualis cum cathto », suivi de la phrase : « Ab illo loco qui dicit : exemplum hujus modi apparet, non est Scoti » (199v-200) ; — q. 15 : « Consequenter queritur de modo quo intellectus erit in actum... est questio : posito quod beatus in patria habeat verbum de creatura visa in essentia divina, utrum respectu hujus verbi creature intellectus possibilis se habeat ibi pure passive... » (ibid., 410-445) (200-202) ; — q. 16 : « Consequenter queritur de voluntate... Prima questio est ista : Utrum libertas voluntatis et necessitas naturalis possint se compati in eodem, respectu ejusdem actus et objecti... (ibid., 445-459) (202-203v) — q. 17 : « Deinde queritur utrum actus dilectionis naturalis et actus dilectionis meritorie sint ejusdem speciei... » (ibid., 459-472) (203v-204v) ; — q. 18 : « Deinde queritur de compa???atione actus intrinseci voluntatis ad actum extrinsecum, utrum actus exterior addat aliquid bonitatis vel malitie ad actum interiorem... » (ibid., 474-491) (204v-206v) ; — q. 19 : « Consequenter queritur utrum in Christo unitas nature humane ad Verbum sit sola dependentia nature adsumpte ad personam Verbi... » (ibid., 491-513) (206v-208v) ; — q. 20 : « Utrum sacerdos obligatus ad dicendum unam missam pro uno, obligatus etiam ad missam pro alio sufficienter solvat debitum solvendo unam missam pro ambobus... » (ibid., 514-535) (208v-210v) ; — q. 21 : « Ultimo queritur utrum ponens mundi eternitatem possit sustinere aliquem esse universaliter bene fortunatum... — ... ratio probabilis persuadet. Explicit quolibet magistri Jo. Scoti ordinis minorum » (ibid., 536-544) (210v-211) ; F. 211 Table des questions ; F. 211-212v Table idéologique du quodlibet, sans indication des feuillets. Cf. Glorieux, Litt. quodl. I, 218-219. Voir t. IV, 489. F. 1-172v. JOHANNES DUNS SCOTUS, In Sententias. Ordinatio, l. III-IV ; cf. C. Balic, éd. cit., 147*-149*. f. 246v-247. Ajouter : « Utrum angelus deputatus ad custodiam hominis viatoris possit causare aliquid effective in intellectu ejus... ».Provient peut-être du Collège de Foix ; cf. Delisle, Cab. des mss, I, 508. Provient du Collège de Foix à Toulouse ; cf. Delisle, Cab. des mss., I, 501, n° 40 de la liste des mss. de ce collège envoyés à Colbert le 7 octobre 1680

    Johannes Duns Scotus, Ordinatio in I et II Sententiarum, cum fragmentis Reportationum Parisiensium IA et IIA, necnon Additionum magnarum in II Sententiarum.

    No full text
    JOHANNES DUNS SCOTUS, O.F.M. Additiones magnaeJOHANNES DUNS SCOTUS, O.F.M. Ordinatio (in I et II Sent.)JOHANNES DUNS SCOTUS, O.F.M. Reportatio ANumérisation effectuée à partir d'un document de substitutionCommentaire en deux parties (1-134v et 136-205) correspondant respectivement au premier et au second livre des Sentences; ces parties sorties du même atelier ne diffèrent que par le scribe et une foliotation distincte, contemporaine de la copie. (L. Wadding, J. Duns Scoti Quaestiones in libros Sententiarum, Lyon, 1639, V-VII et XI = éd. Wadding; édition critique partielle jusqu'au L. II, distinctio 3a, dans Opera omnia, Rome, Commission scotiste, VII, 1973, ms. J, retenu uniquement pour les leçons des appendices A des t. III et IV = éd. Rome); pour la suite, cf. la table comparative des incipit des questions dans les versions suivantes : Ordinatio, Reportatio A, Lectura oxoniensis, éd. cit., Rome, XIX, 1993, 55*-73*; cf. ibid., Rome, I, 1950, 93*-94* (description du ms.) et 144*-147* (liste des mss.); V. Richter, dans Zeitschrift für katholische Theologie, 103-4 (1981), 447 n. 10. Ms. identique à Todi, Bibl. commun., cod. 70; cf. éd. cit., I, 214*. F. 1-133v JOHANNES DUNS SCOTUS, Ordinatio in I Sententiarum : «Incipit primus liber magistri J. Scoti de ordine Fratrum Minorum... Circa distinctionem primam ubi magister ait de frui et uti...», avec de nombreuses variantes par rapport à l'éd. Rome : inversions de paragraphes, courtes additions ou suppressions empruntées à d'autres versions, souvent signalées par une mention marginale «extra» ou «vacat» (1-47, 48v-133v). À noter : d. 4, pars 1, q. unica (éd. Rome, IV, appendix A, 381-383, d'après ce ms.) (56v-57); d. 4, pars 2, q. unica (éd. Rome, IV, appendix A, 383-384, d'après ce ms.) (57); au début de la d. 17, pars 2, q. 2, suite de leçons erronées (94v); par suite d'une erreur du copiste, le texte s'interrompt d. 28 q. 3 (éd. Rome, VI, 144 lig. 3), fin du f. 111, et reprend d. 28 q. 1-2 (éd. Rome, VI, 133 lig. 2), début du f.111v. — IDEM, Reportatio Parisiensis I A, d. 3, q.5 «Utrum memoria intellectiva sit conservativa speciei intelligibilis cessante actu intelligendi...» (éd. Wadding, V1, 554-557) (47-48v). F. 133v-134v Table des matières : «Cupientes etc. Prologus in quo queruntur 8. 1. q. 1. Utrum homini pro statu isto sit necessarium aliquam doctrinam supernaturalem sibi supernaturaliter inspirari. 2. q. 2...-... 102. d. 48. q. Utrum creata sit bona moraliter quando-quaestio[?] Sciendum quoque- conformatur voluntati increate. Qui scripsit carmen et cetera. Explicit primus liber magistri Johannis Scoti», la suite a été grattée. F. 136-205 JOHANNES DUNS SCOTUS, Ordinatio in II Sententiarum : «Circa creationem etc. Circa secundum librum in quo ut dictum est multiplicatione...» (136-175v, 178-179v, 196-205). — IDEM, Reportatio II A, d. 12 q. 1 et 2 (175v-178). — IDEM, Additiones magnae in II Sententiarum, attribuées à Guillelmus Alnwick, O. F. M., d. 14-25, inédites; cf. ms. Paris, B. n. F., Latin 3061, ff. 247-264v; éd. cit., I, 147* : «Utrum stelle agant aliquid in hec inferiora»; cf. ms. cit., d. 11, q. 6 (179vb-180rb); «Utrum stelle agant in hec inferiora»; cf. ms. cit., d. 11, q. 7 (180rb-180va); «Utrum lumen sit propria species sensibilis ipsius lucis»; cf. ms. cit., 11, q. 2 (180va-180vb); «Utrum lumen sit propria species lucis»; cf. ms. cit., d. 11, q. 3 (180vb-181ra); «Utrum celum sit substantia simplex»; cf. ms. cit., d. 11, q. 4 (181ra-181vb); «Utrum celum moveatur ab intelligentia effective»; cf. ms. cit., d.11, q. 5 (181vb); «Circa d. 15 queritur utrum in corpore animalis remaneant elementa secundum substantiam in actu»; cf. ms. cit., d. 15 q. 1 (181vb-182vb); «Circa d. 16 quero utrum ymago trinitatis consistit in tribus potentiis anime rationalis realiter distinctis»; cf. ms. cit., d. 15, q. 2 (182vb-184va); «Circa d. 17 queritur utrum anima Ade fuerit creata in corpore»; cf. ms. cit., d. 15, q. 3 (184va-184vb); «Utrum paradysus in quo positus fuerit Adam sit locus conveniens habitacioni hominum»; cf. ms. cit., d. 15, q. 4 (184vb-185rb); «Circa d. 18 queritur utrum in materia naturali sit ratio seminalis ad formam naturaliter de ipsa educendam»; cf. ms. cit., d. 18, q. 1 (185rb-186va); «Utrum in materia naturali sit ratio seminalis ad formam naturaliter de potentia educendam»; cf. ms. cit., d. 18, q. 2 (186va-187ra); «Utrum in omnibus generabilibus secundum dicta ibi inveniatur ratio seminalis»; cf. ms. cit., d. 18, q. 3 (187ra-187vb); «Circa d. 19 quero utrum in statu innocencie habuit homo corpus inmortale»; cf. ms. cit., d. 19, q. 1 (187vb-188rb); «Utrum homines in statu innocencie habuissent corpora inmortabilia»; cf. ms. cit., d. 19, q. 2 (188rb-188va); «Circa d. 20 quero utrum filii procreati in statu innocencie fuissent statim confirmati in hanc sive in justicia»; cf. ms. cit., d.19, q. 3 (188va-188vb); «Utrum in statu innocencie fuissent illi soli geniti qui nunc sunt electi»; cf. ms. cit., d. 19, q. 4 (188vb-189rb); «Circa d. 21 quero utrum peccatum primi hominis potuit fuisse veniale»; cf. ms. cit., d. 19, q. 5 (189rb-189va); «Utrum peccatum Ade fuerit gravissimum»; cf. ms. cit., d. 19, q. 6 (189va-190ra); «Circa d. 22 quero utrum peccatum primi hominis fuerit ex ignorancia»; cf. ms. cit., d. 19, q. 7 (190ra-190rb); «Circa d. [23] quero utrum Deus posset facere aliquam voluntatem inspeccabilem [sic] per naturam»; cf. ms. cit., d. 19, q. 8 (190rb-191va); «Circa d. 24 quero utrum porcio superior et inferior sint diverse potentie»; cf. ms. cit., d. 19, q. 9 (191va-191vb); «Utrum porcio rationis superior et inferior sint diverse potentie»; cf. ms. cit., d. 19, q. 8, sic (191vb-192ra); «Circa d. 25 quero utrum aliquid aliud a voluntate causet effective actum volendi in voluntate»; cf. ms. cit., d. 19, q. 9, sic (192ra-194rb); «Utrum aliquid aliud a voluntate causat effective actum volendi in voluntate»; cf. ms. cit., d. 19, q.10, sic (194rb-196ra). F. 205 Table des matières : «1. Utrum prima causalitas respectu omnium creabilium de necessitate sit in tribus personis. 2...-... 82. Utrum potentia peccandi sit a Deo».A appartenu à Armans-Alexis Monteil. Correspond à la notice «53. Liber Joan. Scoti XIVe» d'une liste de manuscrits achetés à Monteil le 15 mai 1830; cf. B.n.F., département des Manuscrits, registre des acquisitions 1828-1833, n°65

    Johannes Duns Scotus, Super secundo Libro Sententiarum .

    No full text
    Numérisation effectuée à partir d'un document original.Appartient à l'ensemble documentaire : RegiaAragonF. 1-248 JOHANNES DUNS SCOTUS, Super secundo libro Sententiarum (Opus oxoniense, Wadding, Lyon, 1639, t. VI, 5-1077, avec quelques variantes) ; au f. 223v, la q. 1 de la D. XXXVII a une rédaction plus longue que l'éd. cit. ; au f. 248 : « Johannis Scoti ex ordine Minorum... super secundo Sententiarum quaestiones finiunt feliciter jussu Musarum antistitis... regis... Ferdinandi per Hippolytum Lunensem transcriptae » ; cf. Balic, Les Commentaires de Jean Duns Scot sur les 4 livres des Sentences, Louvain, 1927, annexe VII ; Stegmüller, Repert. comment. in Sent., 2e éd. 1947, n° 421 ; Johannis Duns Scoti... opera omnia, Cit. Vat. 1950, t. I, 146*-147*. F. 248v-251v GIACOMO AMMANATI PICCOLOMINI, « De officio summi Pontificis et cardinalium cardinalis Papiensis oratio. Magna est auctoritas consiliorum nostrorum, amplissime Pater ...—... mihi propositum fuit non tam monere quam alloqui. Τελος » [Epistola ad F. Gonzagam cardinalem Mantuanum, 1468] (Ed. Giacomo Ammanati Piccolomini, Epistolae et commentarii, Milan, 1506, 146-159) ; cf. Fabricius, Bibl. med. et inf. lat., IV, 16-17. F. 253-286v Tables et sommaire du 2e livre de Jean Duns Scot. Table des chapitres (253-256) ; — « Tabula ad inveniendum omnia notabilia quae continentur in hoc secundo Sententiarum doctoris subtilis Joannis Scoti ex ordine Minorum » (257-273) ; — Sommaire des 44 distinctions : « In prima distin[ctione] doctor movet sex quaestiones in quibus agitur de creatura in generali... — ... cum peccatum formaliter nihil sit ex sententia Johannis prima ». (274-279v, 282-282v, 280-281v, 283-286v) La bibliothèque des rois Aragonais de Naples comptait d'autres ouvrages de cet auteur qui passèrent ensuite dans la collection du cardinal d'Amboise, comme, par exemple, l'autre Jean Duns Scot de la Bibliothèque nationale de France, ms. latin 3147 (catalogue n° 12 de l’inventaire de 1508), les quatre volumes du British Museum, ms. add. 15270-15273 (n° 93, 95, 96, 97 de l'inventaire de 1508) et le cod. 52 de la Nationalbibliothek de Berlin (n° 98 de l'inventaire de 1508), qu'Ippolito Lunense a copié entre 1480 et 1481.Le manuscrit a été réalisé pour Ferdinand Ier d'Aragon ; il a fait partie de la bibliothèque des rois Aragonais de Naples cf. la cote "Scoto a la theologia n° VIII" au contreplat inférieur, et il a été vendu à Georges Ier d'Amboise par Frédéric Ier d'Aragon, roi de Naples, avant sa mort en 1504.Le manuscrit a fait partie de la bibliothèque fondée par le cardinal Georges Ier d'Amboise (1460-1510), archevêque de Rouen , au château de Gaillon, d'après l'inventaire de 1508 : "Scotus super secundo sentenciarum couvert de cuyr rouge à ouvraige doré garni de deux fermaus d'argent doré" (cf. Archives départementales de Seine-Maritime, G. 866, éd. De Marinis, La Biblioteca napoletana, II, p. 203 n° 94 ; Robillard de Beaurepaire, Inventaires sommaires..., p. 293-294).Il a appartenu à l'archevêque de Rouen successeur de Georges Ier d'Amboise, son neveu le cardinal Georges II d’Amboise (1511-1550), d'après l'inventaire du château de Gaillon après son décès en 1550 : " Idem super 3° et primo, deux vol. dudit premier " (cf. Archives départementales de Seine-Maritime, G. 868 ; Robillard de Beaurepaire, ibid.). Le manuscrit a disparu de Gaillon après 1550.Il est arrivé à la fin du XVIe siècle dans la bibliothèque de la famille Hurault et constitue le n° 23 de la liste C des manuscrits de Philippe Hurault de Cheverny, évêque de Chartres, achetés par la Bibliothèque du roi en 1622, rédigée par le garde de la BibliothèqueNicolas Clément (BnF, ms. latin 17174, f. 1-24) : "[liste D n°] 72 Johannes Scotus super II. Sententiarum, velin" .Au milieu de la marge inf. du 1er f., cote "25" de la Bibliothèque de la famille Hurault, antérieure à 1622.Le manuscrit est entré dans la Bibliothèque du roi en 1622.Lieu de copie : Naple
    corecore