Prevalence of hepatitis B and C markers in high-risk hospitalised patients in Crete: a five-year observational study

BACKGROUND: So far the prevalence of viral hepatitis infection in hospitalized patients has not been extensively studied. Therefore we conducted the present five-year observational study to evaluate the prevalence of HBV and HCV infection in high-risk hospitalized patients of Crete, the largest Greek island, Due to the homogeneous population, epidemiological studies can be accurately done. METHODS: The study was carried out in two out of four District General Hospitals, and in the University Hospital of the island. Markers for HBV and HCV were studied and statistically evaluated according to age, sex and geographical area, in a well-defined hospitalized population. RESULTS: The total prevalence of HBsAg and anti-HCV in the three prefectures during the five-year study is 2.66% and 4.75% respectively. Overall the relative risks were higher in males than females for each hepatitis marker (p < 0.001). Higher prevalence of HBcAb was found in the 41–60 years age group for both sexes (males 36.17%, females 27.38%). Peak HBsAg prevalence was found in the age group of 21–40 and 41–60 years for males (5.4%) and females (3.09%) respectively. Anti-HCV prevalence increases with age reaching the highest prevalence in the age group of 41–60 years for males (7.19%) and in the 61–90 years age group for females (7.16%). For both sexes significant differences between the three locations were identified. For HBsAg a higher prevalence in Heraklion (3.96%) compared to Chania (2.30%, males: p < 0.0001, females: p < 0.05) and Rethymnon (1.45%, males: p < 0.01, females: p < 0.0001) was detected. For HCV a significantly higher prevalence in Heraklion (6.54%) compared to Chania (2.39%, males: p < 0.001, females: p < 0.001) but not in Rethymnon (5.15%, NS). A lower prevalence rate of HBcAb in Heraklion compared to Chania (20.07% versus 23.05%, males: p < 0.001, females: p < 0.001) was found. CONCLUSIONS: These results were possibly overestimated, but nevertheless reflect the situation of the general population within the island as shown by our previous publications in other study groups. Moreover they contribute to the mapping of viral hepatitis prevalence in a geographical area of Southern Europe and may be helpful in planning public health interventional strategies

Prognostic systems and the natural history of cirrhosis

Η κίρρωση του ήπατος οφείλεται σε διάφορες αιτίες. Οι αιτίες περιλαμβάνουν τον αλκοολισμό, τις χρόνιες ιογενείς ηπατίτιδες Β, C και D, την αυτοάνοσο ηπατίτιδα, τις κληρονομικές νόσους, την μη-αλκοολική στεατοηπατίτιδα, τα χολοστατικά νοσήματα (π.χ. πρωτοπαθή χολική κίρρωση), την χρήση ναρκωτικών (μέσω ιώσεων), την επαφή με τοξίνες, τις λοιμώξεις και άλλες. Η πιο συχνή αιτία της κιρρώσεως παγκοσμίως θεωρείται η ηπατίτιδα Β, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες οι συχνότερες αιτίες είναι ο χρόνιος αλκοολισμός και η ηπατίτιδα C. Σχετικά στοιχεία για την Ελλάδα δεν υπάρχουν. Οι πιθανές επιπλοκές της κιρρώσεως είναι αρκετές, από τις οποίες οι πιο συχνές είναι ο ασκίτης, η ηπατική εγκεφαλοπάθεια και η κιρσορραγία. Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗΚΚ) μπορεί να δημιουργηθεί ως επιπλοκή της κιρρώσεως. Είναι γνωστό ότι η χρόνια προσβολή από τον ιό της ηπατίτιδας Β αποτελεί σοβαρό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση ηπατοκυτταρικού καρκινώματος ενώ τα τελευταία έτη υπάρχουν ενδείξεις ότι και ο ιός της ηπατίτιδας C είναι εξίσου σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Στην Κρήτη, ο επιπολασμός της ηπατίτιδας Β (HBV) είναι πολύ χαμηλότερος απ ότι στην ηπειρωτική Ελλάδα ενώ ο επιπολασμός της ηπατίτιδας C (HCV) είναι το κύριο πρόβλημα στον άνω τον 40 ετών πληθυσμό της Κρήτης. Ο στόχος της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη των κιρρωτικών νόσων στην Κρήτη. Στη μελέτη της κιρρώσεως, όπως και άλλων ασθενειών, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα προγνωστικά μοντέλα του χρόνου επιβίωσης και η ταξινόμησης ασθενών σε ομάδες με διαφορετικές προγνώσεις οι οποίες επηρεάζουν τη θεραπευτική αγωγή. Ο κύριος σκοπός της παρούσας μελέτης είναι συνεπώς η δημιουργία και επικύρωση προγνωστικών μοντέλων, όπως μοντέλων χρόνου επιβίωσης, μοντέλων διάκρισης ομάδων ασθενών, μοντέλων επίπτωσης του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος κι άλλων. Οι σχετικές τεχνικές εφαρμόσθηκαν στις ακόλουθες ομάδες ασθενών: α) ασθενείς οι οποίοι διεγνώσθησαν στη κλινική με κίρρωση: η φυσική πορεία της κιρρώσεως στη Κρήτη ανά αιτιολογία β) κιρρωτικοί ασθενείς με HCV υπό θεραπεία με Plaquenil. γ) ασθενείς με πρωτοπαθή χολική κίρρωση (ΠΧΚ) υπό θεραπεία με UDCA: συγκρίσεις με το προγνωστικό μοντέλο Mayo. δ) ασθενείς στους οποίους εμφανίστηκε ΗΚΚ: η φυσική πορεία του ΗΚΚ ε) ασθενείς με ΗΚΚ υπό θεραπευτική αγωγή με οκτρεοτίδη (octreotide): μία τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη ασθενών υπό θεραπεία με οκτρεοτίδη έναντι ασθενών άνευ θεραπείας. στ) ασθενείς με ΗΚΚ υπό θεραπεία με σωματοστατίνη μακράς δράσης ( long-acting somatostatin analogue): μία μελέτη ασθενών με ΗΚΚ υπό θεραπευτική αγωγή σε σύγκριση με ομάδα ιστορικού ελέγχου. η) ασθενείς που παρουσιάζουν ασκίτη: ι) διάκριση μεταξύ κακοήθους και μη-κακοήθους κιρρωτικού ασκίτη ιι) διάκριση μεταξύ τριών μορφών περιτονικής διάχυσης (peritoneal effusion) σε ασθενείς με ασκίτη. Επί πλέον, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα τριών επιδημιολογικών επισκοπήσεων σχετικά με τoν επιπολασμό των ιολογικών δεικτών ΗΒV και HCV στην Κρήτη. Τα στοιχεία που έχουν χρησιμοποιηθεί περιλαμβάνουν όλους τους ασθενείς με κίρρωση πού έχουν νοσηλευτεί στο ΠεΠαΓΝΗ από την έναρξη λειτουργίας της Γαστρεντερολογικής Κλινικής μέχρι τον Οκτώβρη του 2000. Συνολικά, 470 ασθενείς κατεγράφησαν σε βάση δεδομένων, έχοντας εισέλθει στην κλινική με κίρρωση ή κάποια επιπλοκή της κιρρώσεως σε αυτό το διάστημα. Οι 139 (29%) παρουσιάστηκαν στην κλινική με ρήξη της αντισταθμίσεως. Επίσης, από τον Σεπτέμβριο του 1989 μέχρι τον Μάρτιο του 2000, διεγνώσθησαν 114 άτομα με ΠΧΚ, τα οποία έλαβαν θεραπεία με UDCA

Is endosonography an effective method for detection and local staging of the ampullary carcinoma? A prospective study

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>The relatively rare carcinoma of the ampulla of Vater is a neoplasia with a good prognosis compared to pancreatic cancer. Preoperative staging is important in planning the most suitable surgical intervention.</p> <p>Aim</p> <p>To prospectively evaluate the diagnostic accuracy of Endoscopic Ultrasonography (EUS) in comparison with conventional US and CT scan, in staging of patients with ampullary carcinoma.</p> <p>Patients and Methods</p> <p>20 patients (7 women and 13 men) with histologically proven carcinoma of the ampulla of Vater were assessed by EUS, CT scan and US. Results were compared to surgical findings.</p> <p>Results</p> <p>Endoscopic biopsies were diagnostic in 76% of the patients. Detection of ampullary cancer with US and CT scan was 15% and 20% respectively. Only indirect signs of the disease were identified in the majority of cases using these methods. Overall accuracy of EUS in detection of ampullary tumours was 100%. The EUS was significantly (p < 0.001) superior than US and CT scan in ampullary carcinoma detection. Tumour size, tumour extension and the existence of metastatic lymph nodes were also identified and EUS proved to be very useful for the preoperative classification both for the T and the N components of the TNM staging of this neoplasia. The diagnostic accuracy for tumour extension (T) was 82% and for detection of metastatic lymph nodes (N) was 71%.</p> <p>Conclusion</p> <p>EUS is more accurate in detecting ampullary cancer than US and CT scan. Tumor extension and locally metastatic lymph nodes are more accurately assessed by means of EUS than with other imaging methods.</p