The association of glycogen synthase kinase-3beta (GSK-3β) gene polymorphism with kidney function in long-term lithium-treated bipolar patients

BACKGROUND: Most bipolar patients experience a reduction in urinary concentrating ability within a few weeks of starting lithium treatment. This phenomenon may be connected with the effect of lithium on the glycogen synthase kinase-3beta (GSK-3β) present in the renal tubules. The GSK-3β gene is located on chromosome 3q13 and possesses a functional -50 C/T polymorphism. In the present study, we estimated this polymorphism in a group of long-term lithium-treated patients and assessed its association with various parameters of kidney function, including novel markers of kidney injury such as serum neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) and urinary beta2-microglobulin (β2-MG). METHODS: The study comprised 78 patients with bipolar mood disorder (25 males, 53 females), aged 36 to 82 (60 ± 11) years. The mean duration of bipolar illness was 6 to 50 (24 ± 10) years, and the patients have been receiving lithium for 5 to 38 (16 ± 9) years. All the patients had the following features, regarded as the phenotypes of kidney functions measured: urine examination for specific gravity evaluation, serum creatinine concentration, and estimated glomerular filtration rate (eGFR) evaluation, as well as the serum concentrations of NGAL and urinary β2-MG. Genotyping of GSK-3β gene -50 C/T polymorphism was done by polymerase chain reaction analysis. RESULTS AND DISCUSSION: Thirty-four patients (6 males, 28 females) had the T/T genotype, 37 patients (16 males, 21 females) had the T/C genotype, and 7 patients (3 males, 4 females) had the C/C genotype. Patients homozygous for C allele had significantly higher urine specific gravities (1.019 ± 0.008) compared to the remaining genotypes (1.013 ± 0.007) (p = 0.035), with no influence of the duration of lithium treatment. Other parameters of kidney function (serum creatinine, eGFR, serum NGAL, and urinary β2-MG levels) were not different between genotypes and, again, were not affected by the duration of lithium treatment. There was no correlation between urine specific gravity and other kidney function parameters. The results of our study indicate that the GSK-3β genotype may be connected with lithium-induced impairment of renal concentrating ability in long-term lithium-treated bipolar patients. Limitations of the study include small size of the sample, small number of C/C genotype patients, and a lack of multiple testing analysis of genotypic differences in various measures of kidney function

Genes-environment interaction in schizophrenia

The purpose of this article is to present research that test hypotheses of gene-environment interaction (GxE) in schizophrenia. Family, twins studies indicate that genetic factor cannot explain the entirety of liability to schizophrenia, and that the environment plays a non-trivial role. Risk to overt schizophrenia is then an integrated function of numerous predisposing genes, environmental factors and their interactions. Gene-environment interactions were thought to be rare in psychiatry, but now clinical findings of measured GxE are emerging. The authors synthesize findings of studies implicating genes, cannabis use, brain injury, migration, obstetric complications as risk factor for the development of schizophrenia. Second, we summarize the emerging evidence about GxE in schizophrenia, we also describe strategies that may be used to further studies of GxEThe purpose of this article is to present research that test hypotheses of gene-environment interaction (GxE) in schizophrenia. Family, twins studies indicate that genetic factor cannot explain the entirety of liability to schizophrenia, and that the environment plays a non-trivial role. Risk to overt schizophrenia is then an integrated function of numerous predisposing genes, environmental factors and their interactions. Gene-environment interactions were thought to be rare in psychiatry, but now clinical findings of measured GxE are emerging. The authors synthesize findings of studies implicating genes, cannabis use, brain injury, migration, obstetric complications as risk factor for the development of schizophrenia. Second, we summarize the emerging evidence about GxE in schizophrenia, we also describe strategies that may be used to further studies of Gx

Epigenetic mechanisms in psychiatric disorders and cognitive functions

Celem artykułu jest przedstawienie mechanizmów epigenetycznych wpływających na pozagenowe dziedziczenie predyspozycji do chorób psychicznych oraz zaburzeń funkcji poznawczych. W pierwszej części artykułu przedstawiono pojęcie epigenetyki i mechanizmy z nią związane wraz z dowodami wskazującymi na działanie konkretnych mechanizmów w zaburzeniach psychicznych. Druga część jest poświęcona plastyczności synaptycznej i zaburzeniom funkcji poznawczych, w których od dawna złożone mechanizmy epigenetyczne są postulowane i badane, a które mają związek z zaburzeniami procesów poznawczych występującymi w chorobach psychicznych.The aim of this paper is presentation of epigenetic mechanisms in non-genomic inheritance of predisposition to psychiatric disorders and cognitive dysfunctions. In the first part of this paper we describe epigenetic term and recent findings on the role and mechanisms of epigenetic codes in mental disorders. In second part of this review we present epigenetic regulation of synaptic plasticity and cognition. Dysfunctions of these processes are thought to be important in psychiatric disorders

Pharmacogenetics of antipsychotic drugs

W badaniach farmakogenetycznych analizuje się związek pomiędzy czynnikami genetycznymi a indywidualną odpowiedzią chorego na terapię określonym lekiem. W przedstawionym przeglądzie piśmiennictwa badania farmakogenetyczne leków przeciwpsychotycznych najczęściej dotyczyły analiz asocjacyjnych pojedynczych polimorfizmów genów związanych z farmakologicznym mechanizmem ich działania. Wyniki tych badań wskazują na zależność między polimorfizmami genów układu dopaminergicznego (DRD2, DRD3), serotoninergicznego (5HT2A, 5HT2C), CYP2D6 a efektem klinicznym działania leków neuroleptycznych i występowaniem objawów niepożądanych. W niewielu pracach dotyczących badań asocjacyjnych analizowano interakcję między kilkoma genami. Uwzględnienie genotypów czterech genów (5HT2A, 5HT2C, 5HTT, H2) pozwala poprawnie przewidzieć odpowiedź kliniczną dotyczącą leczenia klozapiną w ponad 76% przypadków. Ponadto wykazano znaczenie predykcyjne polimorficznych wariantów genów związanych z układem serotoninergicznym i dopaminergicznym w wypadku leczenia olanzapiną. Należy podkreślić, że efekt farmakoterapii zależy od wielu czynników niegenetycznych, takich jak na przykład: wiek, płeć, przynależność do grupy etnicznej, dieta, współwystępowanie chorób somatycznych itp.Pharmacogenetic studies concentrate on the interactions between the genetic factors and the patient’s individual response to therapy. This paper reviews the pharmacogenetic studies of antipsychotic drugs and the associations of single genes polymorphism and it influence on the pharmacotherapy. The studies revealed the interactions between the polymorphisms in the dopaminergic (DRD2, DRD3) and serotoninergic systems (5HT2A, 5HT2C), CYP2D6 and the clinical drug action profiles. Very few papers exist on the multiple gene associations studies. Four genotypes (5HT2A, 5HT2C, 5HTT, H2) enable the physician to predict the clozapine therapy outcomes in 76% of cases. The predictive significance of genes associated with dopaminergic and serotoninergic systems was revealed in olanzapine therapy. It has to be emphasised that multiple non-genetic factors contribute to the outcome of pharmacotherapy

Proteomic analysis in quest for biologic markers of psychiatric diseases

The aim of this paper is to present the concept of proteomic analysis, technologies and opportunity of utilization proteomic methods in quest for biologic markers of psychiatric diseases.Celem artykułu jest przedstawienie założeń badań proteomicznych, stosowanych metod i możliwości wykorzystania tych badań w poszukiwaniu markerów biologicznych dla chorób psychicznych

The effect of escitalopram and nortryptyline on pain symptoms in major depression

Wstęp. Objawy bólowe są często zgłaszane przez chorych w okresie epizodu depresji. Celem pracy było porównanie wpływu escitalopramu i nortryptyliny na objawy bólowe u chorych na depresję. Materiał i metody. Pacjenci z objawami epizodu depresyjnego zostali zakwalifikowani metodą randomizacji do 8-tygodniowego leczenia escitalopramem 10-20 mg/dobę lub nortryptyliną 150 mg/dobę. Przed rozpoczęciem leczenia, a następnie co 2 tygodnie uzyskiwano informacje o dolegliwościach bólowych i dokonywano pomiaru ich nasilenia przy użyciu skali VAS. Efekt terapeutyczny oceniano za pomocą skali HDRS. Wyniki i wnioski. Przed leczeniem objawy bólowe (bóle głowy, karku, brzucha, kończyn) występowały u 37 (78%) badanych chorych. Escitalopram i nortryptylina spowodowały podobną poprawę w zakresie nasilenia bólu oraz depresji. Występowanie objawów bólowych przed rozpoczęciem leczenia nie stanowiło czynnika predykcyjnego poprawy klinicznej po 8 tygodniach terapii.Introduction. Pain symptoms are commonly reported by patients with major depression. The aim of this study was to compare the effect of escitalopram (SSRI, selective serotonin reuptake inhibitor) and nortryptyline (NARI, norepinephrine reuptake inhibitor) on pain symptoms in depressed patients. Material and methods. Patients (mean age: 39.4) meeting the diagnostic criteria of depressive episode were randomly assigned to 8 week treatment with escitalopram 10-20 mg/day or nortryptyline 150 mg/day. Pain symptoms were identified at baseline and every 2 weeks of treatment. Intensity of pain was assessed with Visual Analogue Scale (VAS). The 17-items Hamilton Depression Rating Scale (HDRS) was used to assess the response to treatment. Results and conclusions. At baseline, 37 patients (78%) reported one or more (mean 2.65) pain symptoms (headaches, pain in neck and abdomen). Escitalopram and nortryptyline caused similar improvement in pain symptoms and depression. The presence of pain symptoms at baseline did not predict the therapeutic clinical response after 8 weeks of treatment

Are schizophrenia and bipolar disorders genetically related?

Od prawie stu lat w klasyfikacji zaburzeń psychicznych wyodrębnia się schizofrenię oraz chorobę afektywną dwubiegunową. Przyjmuje się, że schizofrenia i zaburzenia afektywne dwubiegunowe to dwie oddzielne kategorie nozologiczne (o odmiennej etiologii, specyficznym leczeniu). Wyniki badań genetycznych przeprowadzonych w ostatnich latach wskazują, że dychotomiczny podział psychoz może budzić wątpliwości. W niniejszej pracy przedstawiono dane epidemiologiczne wskazujące, że podatność do zachorowania na schizofrenię i chorobę afektywną jest w pewnym zakresie wspólna dla obydwu tych chorób. W badaniach analizy sprzężeń stwierdzono, że niektóre loci genomu wiąże się ze schizofrenią i chorobą afektywną dwubiegunową. Dotychczasowe wyniki badań wskazują także, że geny DAOA, DISC1 i COMT mogą mieć związek z patogenezą CHAD i SCH. Badania genetyczne sugerują, że podłoże genetyczne SCH i CHAD może być w pewnym zakresie wspólne.For more than hundred years research in psychiatry has proceed under the assumption that bipolar disorder and schizophrenia are distinct entities, with separate underlying disease process and treatment. It is predicted that in coming years molecular genetic studies will overturn this traditional dichotomous view. The article reviews evidence that bipolar disorder (BP) and schizophrenia (SCH) might share familial risk characteristics. Family studies of BP and SCH suggest partial overlap in familial susceptibility. Molecular linkage studies indicates that some susceptibility loci may be common for both nosological classes. Current evidence supports DAOA, DISC1 and COMT as schizophrenia and bipolar disorder susceptibility loci. Some research suggests, that there might be a genetic connection between schizophrenia and bipolar disorder. Future identification of psychosis susceptibility genes will have a major impact on our understanding of disease pathophysiology

Badania asocjacyjne genów interleukin i ich receptorów w schizofrenii

Schizofrenia należy do złożonych chorób psychicznych charakteryzujących się wysokim stopniem odziedziczalności. W prowadzonych badaniach genetycznych metodą asocjacyjną wybór genów kandydujących w schizofrenii oparty jest o istniejące koncepcje etiologiczne choroby. Jedną z podstawowych jest neuroimmunologiczna koncepcja schizofrenii, oparta na obserwowanej w chorobie dysregulacji układu odpornościowego. Interleukiny (oraz ich receptory) należą do białek sygnałowych odgrywających istotną rolę w procesie regulacji odpowiedzi immunologicznej. Celem pracy było przedstawienie przeglądu piśmiennictwa dotyczącego związku pomiędzy polimorfizmami genów kodujących interleukiny oraz ich receptory a ryzykiem zachorowania na schizofrenię