Effective prevention of cardiovascular events in high-risk patients - new indications for telmisartan

Blokowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron odgrywa kluczową rolę leczeniu nadciśnienia tętniczego i zapobieganiu jego narządowym powikłaniom. Telmisartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, wykazującym korzystne, szczególne właściwości farmakokinetyczne, efekty metaboliczne, skuteczność hipotensyjną w monoterapii i leczeniu skojarzonym oraz dobrą tolerancję. W badaniach klinicznych potwierdzono, że telmisartan poprawia funkcję śródbłonka, wrażliwość na insulinę i profil lipidowy, a także zmniejsza przerost mięśnia lewej komory serca, sztywność tętnic i obniża ryzyko nawrotu migotania przedsionków. Dodatkowo poprawia funkcję nerek i potencjalnie korzystnie wpływa na prewencję chorób naczyniowo-mózgowych. W badaniu ONgoing Telmisartan Alone and in Combination with Ramipril Global Endpoint Trial (ONTARGET) wykazano, że telmisartan zapewnia podobną ochronę układu sercowo-naczyniowego jak ramipril u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, a dodatkowo jest lepiej tolerowany. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 4, strony 332-343.Blockade of the renin–angiotensin–aldosterone system plays a pivotal role in the treatment of high blood pressure and prevention of target organ damage. Telmisartan is an angiotensin II receptor blocker displaying beneficial unique pharmacologic properties, metabolic effects, antihypertensive efficacy in monotherapy and combinations and good tolerance. Clinical studies confirm that telmisartan improves endothelial function, insulin sensitivity and lipid profiles, reduces arterial stiffness, left ventricular hypertrophy and the recurrence of atrial fibrillation. In addition, telmisartan improves renal function and has potential beneficial effects on prevention of cerebrovascular disease. The ONgoing Telmisartan Alone and in Combination with Ramipril Global Endpoint Trial (ONTARGET) study has shown that telmisartan provides similar cardiovascular protection to ramipril in high-risk patients, while being better tolerated. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 4, pages 332-343

The effect of dietary salt load on insulin resistance in hypertensive patients with the Gly972Arg polymorphism of the insulin receptor substrate 1 (IRS-1) gene

Wstęp Celem pracy była ocena wpływu różnej podaży soli w diecie na częstość występowania insulinooporności u chorych na nadciśnienie tętnicze z polimorfizmem Gly972Arg genu IRS-1. Materiał i metody Grupę badaną stanowiło 115 pacjentów w wieku 27,48 ± 5,15 lat, chorych na samoistne, niepowikłane nadciśnienie tętnicze, bez otyłości. U wszystkich badanych oceniono obecność polimorfizmu Gly972Arg genu IRS-1. Genotypy identyfikowano według protokołu Yamady. Badania przeprowadzono w warunkach szpitalnych, stosując przez 7 dni kontrolowaną dietę, kolejno normo-, ubogo- i bogatosodową. W 7. dobie spożywania diety normosodowej pobierano krew w celu oznaczenia insuliny, aktywności reninowej osocza i stężenia aldosteronu w osoczu, określając je jako warunki podstawowe. Następnie badani spożywali kolejno dietę niskosodową i wysokosodową. W 7. dobie tych diet ponownie pobierano krew w celu oznaczenia glukozy, insuliny, aldosteronu i aktywności reninowej osocza. Ponadto w 6. dniu diety ubogo- i bogatosodowej przeprowadzano 24-godzinny pomiar ciśnienia tętniczego metodą ABPM. Insulinooporność została oceniona za pomocą współczynnika HOMA. Wyniki Wśród 115 chorych na nadciśnienie tętnicze obecność heterozygotycznej formy mutacji (GA) stwierdzono u 16 osób (13,9%). Polimorfizm genu IRS-1 wiązał się z istotnie częstszym występowaniem cechy insulinooporności, zwłaszcza w warunkach diety normosodowej i bogatosodowej. Po zastosowaniu diety ubogosodowej częstość cechy insulinooporności u chorych GA uległa zmniejszeniu, nadal była jednak istotnie większa w porównaniu z GG. Ponadto u osób z genotypem GA stwierdzono istotnie wyższe stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL, triglicerydów oraz niższe stężenie cholesterolu frakcji HDL w porównaniu z GG. W czasie stosowania diety bogatosodowej istotny wzrost stężenia insuliny i wskaźnika HOMA stwierdzono tylko w grupie GA. Natomiast pozostałe badane parametry pod wpływem zmiany podaży soli w diecie zmieniały się podobnie w grupie GA i GG. Wnioski 1. Chorzy na nadciśnienie tętnicze, mający polimorfizm Gly972Arg genu substratu insulinowego- 1 (IRS-1), charakteryzują się istotnie większą insulinoopornością oraz zaburzeniami gospodarki lipidowej. 2. Dieta bogatosodowa indukuje większą insulinooporność u chorych z nadciśnieniem o genotypie GA, co sugeruje możliwość wcześniejszych powikłań sercowo-naczyniowych przy długotrwałym nadciśnieniu i przewlekle stosowanej diecie bogatosodowej u tych chorych.Background This work was designed to assess the effect of various dietary salt loads on the frequency of insulin resistance in hypertensive patients with Gly972Arg polymorphism of the IRS-1 gene. Material and methods The study group comprised 115 non-obese patients aged 27.48 ± 5.15 years with essential uncomplicated arterial hypertension. Gly972Arg polymorphism of the IRS-1 gene was disclosed according to Yamada. The patients were hospitalized and placed on 7-day cycles of normal-, low- and high-sodium diet. Blood was sampled on day 7 of the normal sodium diet for the measurement of insulin, plasma renin activity, and aldosterone. Blood was again sampled on day 7 of the low- and high-sodium diet for the same determinations. In addition, 24 h ABPM was carried out on day 6 of the low- and high-sodium diet cycle. Insulin resistance was assessed with HOMA. Results The GA genotype was revealed in 16 patients (13.9%). This genotype polymorphism of the IRS-1 gene was associated with higher frequency of insulin resistance, particularly on a normal and high-sodium diet. On low-sodium diet insulin resistance was less frequent in GA patients but still remained significantly more frequent than in GG patients. Higher concentrations of total cholesterol, LDL-cholesterol, and triglycerides and lower concentrations of HDL-cholesterol were demonstrated in GA patients. Significant increase in insulin concentrations and HOMA during the high-sodium cycle were observed in GA patients only. In the case of the remaining parameters, changes induced by varying sodium load were similar in GA and GG patients. Conclusions 1. Hypertensive patients with the GA genotype Gly972Arg polymorphism of the IRS-1 gene are predisposed to insulin resistance and disorders of lipid metabolism. 2. High-sodium diet enhances insulin resistance in patients with the GA genotype suggesting early progression to cardiovascular pathology if the patient remains hypertensive and salt consumption is not reduced

Chronic type B aortic dissection in a 31-year-old female with severe arterial hypertension

W rozwarstwieniu aorty dochodzi do pęknięcia błony wewnętrznej i wytworzenia kanału rzekomego. W pracy przedstawiono przypadek 31-letniej kobiety z przewlekłym rozwarstwieniem aorty typu B, rozpoznanym na podstawie tomografii komputerowej, z towarzyszącym ciężkim nadciśnieniem tętniczym. Optymalną metodą leczenia rozwarstwienia aorty jest przezskórne wszczepienie stentgraftu, prowadzące do zamknięcia rozdarcia ściany naczynia. Zabieg przeprowadzono u chorej, z dobrym efektem, zaś normalizację wartości ciśnienia tętniczego uzyskano, stosując wielolekową terapię hipotensyjną.Aortic dissection is remarkable for a tear in the intima and formation of a spurious canal in the inner wall of the aorta. We present a case of a 31-year-old female with chronic type B aortic dissection discovered during CT and accompanied by severe arterial hypertension. Aortic dissection is optimally managed with transcutaneous stentgraft placement aimed at sealing the tear in the inner wall. This procedure was successfully undertaken and the blood pressure was normalized with multi-drug anti-hypertensive therapy

Frequency of Gly972Arg polymorphism of the insulin receptor substrate 1 (IRS-1) gene in essential hypertension

Wstęp Ocenę genetycznego podłoża nadciśnienia tętniczego komplikuje fakt, że jest ono częścią złożonego zespołu metabolicznego, obejmującego otyłość, cukrzycę typu 2 i dyslipidemię. U podłoża tych aterogennych zaburzeń leży insulinooporność, której częstość w populacji chorych z nadciśnieniem wynosi około 50%. Celem niniejszej pracy była ocena częstości polimorfizmu Gly972Arg genu cytoplazmatycznego substratu receptora insulinowego-1 (IRS-1) w dobrze scharakteryzowanej, jednorodnej grupie chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody Grupę badaną stanowiło 115 chorych na pierwotne, niepowikłane nadciśnienie tętnicze w wieku 27,48 ± 5,15 roku, bez otyłości (wskaźnik masy ciała [BMI] 24,72 ± 1,93 kg/m2) i 46 zdrowych osób w wieku 28,0 ± 4,39 roku (BMI 22,6 ± 2,16 kg/m2). U badanych osób nie występowały cukrzyca ani zaburzenia lipidowe. Od każdego badanego pobrano jednorazowo 5 ml krwi żylnej w celu izolacji genomowego DNA. Genotypy w zakresie badanego polimorfizmu identyfikowano przy użyciu łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR), według protokołu opisanego przez Yamadę i wsp. [18]. Wyniki Wśród 115 chorych z nadciśnieniem tętniczym obecność heterozygotycznej formy mutacji (GA) stwierdzono u 16 osób (13,9%), zaś u 46 zdrowych osób genotyp GA wystąpił tylko w 2 przypadkach (4,3%), przy czym 1 osoba była homozygotą AA (2,2%). Za pomocą testu χ2 nie stwierdzono znamiennej różnicy w częstości polimorfizmu Gly972Arg u chorych z nadciśnieniem tętniczym w porównaniu z osobami z prawidłowymi wartościami ciśnienia. Wnioski Polimorfizm Gly972Arg genu IRS-1 występuje z taką samą częstością u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym i u osób z prawidłowymi wartościami ciśnienia w badanej populacji, co sugeruje, że nie ma on bezpośredniego wpływu na rozwój nadciśnienia tętniczego.Introduction Difficulties in studies on the genetic background of arterial hypertension are compounded when hypertension is part of the complex polymetabolic syndrome together with obesity, type 2 diabetes, and dyslipidemia. Atherogenicity in this case is fuelled by insulin resistance present in some 50% of patients with hypertension. The present study was undertaken to determine the frequency of Gly972Arg polymorphism of the cytoplasmic insulin receptor substrate-1 (IRS-1) gene in a well-defined, homogenous group of patients with essential hypertension. Material and methods The study group comprised 115 nonobese (BMI 24.72 ± 1.93 kg/m2) patients, aged 27.48 ± 5.15 years, with essential and uncomplicated arterial hypertension, while 46 healthy persons aged 28.0 ± 4.39 years (BMI 22.6 ± 2.16 kg/m2) formed the control group. There were no cases of diabetes or dyslipidemia in the groups. A single sample of 5 ml venous blood was drawn and genomic DNA was isolated for genotyping with the polymerase chain reaction as described by Yamade et al. Results The GA genotype was disclosed in 16 (13.9%) patients and in just 2 controls (4.3%), one of them (2.2%) being AA homozygote. The χ2 test did not disclose significant differences between both groups in the distribution of genotypes. Conclusion The distribution of Gly972Arg polymorphism of the IRS-1 gene appears to be similar in hypertensives and normotensives suggesting that this polymorphism is not directly involved in the pathogenesis of arterial hypertension

Severe hyponatremia in a patient with arterial hypertension and depression treated with ACE-inhibitor and fluoxetine

Ponieważ zarówno nadciśnienie tętnicze, jak i zaburzenia psychiczne, jako choroby cywilizacyjne, dotyczą coraz większej części naszego społeczeństwa i nierzadko występują łącznie, warto zwrócić uwagę na niektóre niekorzystne aspekty długotrwałego leczenia obu tych schorzeń. Jednym z nich jest hiponatremia,która, z uwagi na rozpowszechnienie oraz implikacje kliniczne, jest istotnym, chociaż wciąż niedocenianym problemem interdyscyplinarnym. W prezentowanej pracy przedstawiono przypadek 73-letniej chorej na nadciśnienie tętnicze, leczonej inhibitorem konwertazy angiotensyny u której, po włączeniu fluoksetyny z powodu towarzyszącej depresji, rozwinęła się objawowa hiponatremia w mechanizmie zespołu nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH).Nadciśnienie Tętnicze 2007, tom 11, nr 6, strony 522-524.Both arterial hypertension and psychiatric disturbances afflict an increasing part of modern society and commonly coexist being perceived as a industrial disease. Therefore, it seems vital to address certain complications of a long-term treatment of these diseases. One of these complications is hyponatremia, which remains an interdisciplinary problem of major significance because of its large prevalence and clinical implications. This paper presents the case of 73 year-old woman, suffering from arterial hypertension and depression treated with ACE-inhibitor and fluoxetine, who developed symptomatic hyponatremia due to syndrome of inappropriate diuretic hormone secretion

The valuation of the effects of biochemical parameters and 24-h blood pressure circadian rhythm on chronic kidney disease risk in patients with primary hypertension

Wstęp Celem pracy była próba ustalenia parametrów biochemicznych i parametrów ciśnienia tętniczego, ocenianych w 24-godzinnym automatycznym pomiarze ciśnienia tętniczego (ABPM), predysponujących do rozwoju przewlekłej choroby nerek (CKD) w populacji chorych na samoistne nadciśnienie tętnicze. Materiał i metody Retrospektywną analizą objęto 142 pacjentów z samoistnym nadciśnieniem tętniczym, w średnim wieku 51 lat. Dane na temat pacjentów uzyskane z dokumentacji lekarskiej obejmowały: wiek, wskaźnik masy ciała oraz parametry biochemiczne, w tym stężenie glukozy, cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i HDL, triglicerydów oraz kreatyniny w surowicy. Na podstawie wzoru Modification of Diet in Renal Disease (MDRD) obliczono przesączanie kłębuszkowe (GFR). U chorych, u których wartości GFR wynosiły poniżej 60 ml/min/1,73 m2, rozpoznano CKD. Analizie poddano pomiary metodą ABPM, z uwzględnieniem skurczowego, rozkurczowego i średniego ciśnienia tętniczego, ciśnienia tętna oraz nocnego spadku ciśnienia. Cechę dippers określano, gdy spadek nocny średniego ciśnienia dziennego wynosił co najmniej 10%, natomiast cechę non-dippers przy spadku tego ciśnienia poniżej 10%. Wyniki Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym i CKD byli starsi oraz mieli wyższe stężenie glukozy niż pozostali chorzy. Ponadto charakteryzowali się hipetriglicerydemią i hipercholesterolemią, choć nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie gospodarki lipidowej między badanymi grupami. Chorzy z CKD mieli wyższe wartości ciśnienia skurczowego w pomiarach tradycyjnych i ciśnienia tętna w ciągu całej doby w ABPM. U chorych z CKD nieistotnie częściej występowała cecha non-dippers. W całej grupie chorych na nadciśnienie tętnicze stwierdzono istotne statystycznie ujemne korelacje między wartością GFR a ciśnieniem skurczowym, stężeniem glukozy i triglicerydów oraz nocnym ciśnieniem tętna w pomiarach metodą ABPM. Wnioski 1. Istotnie wyższe ciśnienie skurczowe, ciśnienie tętna, wyższe stężenie glukozy w surowicy chorych z samoistnym nadciśnieniem tętniczym i CKD oraz ujemne korelacje między tymi parametrami a wielkością GFR świadczą o ich istotnej roli w rozwoju uszkodzenia nerek w przebiegu nadciśnienia tętniczego. 2. Zaburzenia gospodarki węglowodanowej i lipidowej oraz wysokość ciśnienia skurczowego i ciśnienia tętna są ważnymi wczesnymi wskaźnikami w identyfikowaniu pacjentów z grupy ryzyka rozwoju CKD. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 2, strony 151-156.Background The aim of the study was to evaluate biochemical parameters and parameters of blood pressure circadian rhythm from ABPM that predispose to chronic kidney disease in population of patients with primary hypertension. Material and methods 142 patients with average age of 51 years with primary hypertension were included into the retrospective study. All information about patients were taken from medical documentations, and contained: age, weight, glucose level, total cholesterol, LDL, HDL, triglycerides level and serum creatinine level. Glomerular filtration rate (GFR) was estimated using Modification of Diet in Renal Disease (MDRD) formula. Chronic kidney disease (CKD) was diagnosed in patients with GFRs less than 60 ml/min/1.73 m2, other patients were healthy. 24-hour blood pressure from ABPM was analyzed including systolic and diastolic blood pressure, mean arterial pressure (MAP), pulse pressure, and dip. Dippers was defined when MAP dip was at least 10%, and nondippers if less than 10%. Results Hypertensive patients with coexisting chronic kidney disease were older and had higher glucose level than patients without CKD. Moreover they had hypertriglyceridemia and hypercholesterolemia, although there were no significant differences between both groups. Systolic blood pressure measured with sphygmomanometer and pulse pressure from ABPM were higher at day and night in patients with CKD. More non-dippers were in the group of hypertensive patients with CKD, but it was not significant. There was significant negative correlation between GFR and systolic blood pressure, glucose level, triglycerides level and night-time pulse pressure from ABPM. Conclusions 1. Significantly higher blood pressure, pulse pressure, higher glucose serum level in the group of patients with hypertension and chronic kidney disease and negative correlation between these parameters and GFR, evidence their role in renal damage in hypertensive patients. 2. Estimation of glucose level, total cholesterol, LDL, HDL, triglycerides levels, systolic blood pressure and pulse pressure are significant and early indicators to identify patients with CKD risk. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 2, pages 151-156

Variability and 24-hour rhythm of blood pressure in sodium-sensitive and sodium-resistant patients with essential arterial hypertension

Wstęp Celem niniejszej pracy było porównanie zmienności średniego ciśnienia tętniczego i wielkości spadku nocnego ciśnienia u chorych na nadciśnienie tętnicze sodowrażliwe i sodoniewrażliwe, stosujących dietę niskosodową i wysokosodową. Materiał i metody Grupę badaną stanowiło 69 chorych (19 kobiet i 50 mężczyzn) na samoistne nadciśnienie tętnicze I stopnia (łagodne) lub II stopnia (umiarkowane) według ESH (2003 r.). Badania przeprowadzono w warunkach szpitalnych u osób stosujących w siedmiodniowych okresach kontrolowaną dietę zawierającą kolejno: 100-120 mmol, 10-20 mmol, 220-240 mmol sodu na dobę. W 6. i 7. dobie spożywania diety niskosodowej oraz wysokosodowej zakładano dobowe zbiórki moczu, w których oznaczano objętość moczu, wydalanie sodu, potasu i kreatyniny. W 7. dobie stosowania diety niskosodowej i wysokosodowej dokonywano 24-godzinnego pomiaru ciśnienia tętniczego metodą ABPM za pomocą aparatu firmy Spacelabs 90207. Obliczano średnie dobowe (24 h MAP), dzienne (DMAP), nocne (NMAP) ciśnienie tętnicze. Ponadto oceniano zmienność średniego ciśnienia dobowego, której miarą było odchylenie standardowe (SD) ze wszystkich pomiarów w ciągu doby, oraz średni nocny spadek ciśnienia tętniczego, przedstawiony jako procentowa wartość średniego ciśnienia dziennego (N/D). Określano cechę dippers, gdy spadek N/D wynosił co najmniej 10%, natomiast cechę non-dippers przy spadku tego ciśnienia poniżej 10%, zgodnie z przyjętymi kryteriami. Podczas stosowania każdej z diet pobierano próbki krwi żylnej w celu wykonania rutynowymi metodami oznaczeń: aktywności reninowej osocza (PRA), stężenia aldosteronu, sodu, potasu i kreatyniny. Wyniki W pomiarach ciśnienia za pomocą metody ABPM wykonanych u chorych na naciśnienie tętnicze sodowrażliwe podczas stosowania diety niskosodowej średnie dobowe, dzienne i nocne ciśnienie tętnicze było znamiennie niższe niż u pacjentów z nadciśnieniem sodoniewrażliwym. Natomiast podczas stosowania diety wysokosodowej stwierdzono znamienny wzrost 24 h MAP, DMAP i NMAP tylko u chorych na nadciśnienie tętnicze sodowrażliwe w porównaniu z pacjentami z nadciśnieniem sodoniewrażliwym. Podczas stosowania diety niskosodowej cechę nondippers stwierdzono u 10 pacjentów sodowrażliwych (21,7%) i u 1 (4,3%) osoby sodoniewrażliwej, natomiast cechę dippers u 36 (78,3%) chorych na nadciśnienie tętnicze sodowrażliwe i u 22 (95,7%) pacjentów z nadciśnieniem sodoniewrażliwym. Podczas stosowania diety wysokosodowej cechę non-dippers wykazywało 30 (65,0%) chorych na nadciśnienie tętnicze sodowrażliwe i 3 (13,1%) pacjentów z nadciśnieniem sodoniewrażliwym, a cechę dippers 16 (35,0%) chorych na nadciśnienie tętnicze sodowrażliwe i 20 (86,9%) pacjentów z nadciśnieniem sodoniewrażliwym. Za pomocą testu x2 stwierdzono istotne zwiększenie częstości cechy non-dippers u chorych na nadciśnienie tętnicze sodowrażliwe niż u pacjentów z nadciśnieniem sodoniewrażliwym. Stwierdzono, że 20 osób sodowrażliwych w warunkach obciążenia solą zmieniło cechę dippers na non-dippers. Wnioski Stosowanie diety wysokosodowej u chorych na nadciśnienie tętnicze sodowrażliwe wywołuje, poza istotnym podwyższeniem ciśnienia tętniczego, większą jego zmienność i osłabienie spadku nocnego, co może zwiększać częstość incydentów sercowo-naczyniowych w tej grupie chorych. Na podstawie wyników autorów niniejszej pracy można twierdzić, że zmniejszenie zawartości soli w diecie u chorych na nadciśnienie tętnicze sodowrażliwe może obniżać ciśnienie tętnicze i przywracać prawidłowy profil dobowego ciśnienia tętniczego, a przez to może redukować częstość powikłań sercowo-naczyniowych.Introduction The purpose of this work was to compare the variability of mean arterial blood pressure and the nocturnal blood pressure dip in patients with sodium-sensitive and sodium-nonsensitive arterial hypertension on a lowsodium and high-sodium diet. Material and methods The study group comprised 69 hospitalized patients (19 females and 50 males) with essential arterial hypertension grade I (mild) or II (moderate) according to ESH 2003. Three dietary sodium loads: 100-120, 10-20, 220-240 mmol/24 h were applied in succession for seven days each. A 24 h urine collection was done on day 6 and 7 of the low-sodium and high-sodium diets and used to measure urine volume and concentrations of sodium, potassium, and creatinine. On day 7 of the lowsodium and high-sodium diets blood pressure was monitored for 24 h according to the ABPM protocol with Spacelabs 90207 aparat and recalculated to obtain 24 h (24 h MAP), diurnal (DMAP), and nocturnal (NMAP) mean arterial pressures. Variability of mean arterial pressure was assessed by calculating standard deviation (SD) from all data of the 24 h recording. Nocturnal pressure dip was estimated with the nocturnal to diurnal ratio (N/D). Patients were classified as dippers for reductions of at least 10%, otherwise they were labeled non-dippers. Venous blood samples were obtained in the course of each sodium load to determine PRA, aldosterone, sodium, potassium, and creatinine concentrations using routine methods. Results Patients with sodium-sensitive (SS) hypertension on low-sodium diet demonstrated significantly lower 24 h MAP, DMAP, and NMAP than sodium-resistant patients (SR). These three parameters were significantly elevated on high-sodium diet in SS as compared with SR patients. Ten SS (21.7%) and only one SR (4.3%) were non-dippers on low-sodium diet, the remaining 36 (78.3%) SS and 22 (95.7%) SR were dippers. On high-sodium diet, there were 30 (65.0%) non-dippers among SS and 3 (13.1%) among SR patients, the remaining 16 (35.0%) SS and 20 (86.9%) SR being dippers. The x2 test revealed significantly more non-dippers category on high-sodium diet. Conclusions Our high-sodium diet in sodium-sensitive hypertensive patients induced not only a significant rise in blood pressure, but also increased the 24 h pressure variability and reduced the nocturnal dip. Such changes are known to increase the risk of cardiovascular episodes. The present findings suggest that reduced sodium intake in SS patients may protect against cardiovascular morbidity by reducing arterial blood pressuure and normalizing the 24 h blood pressure rhythm

The effect of education on the improvement of therapeutic efficacy in patients with arterial hypertension taking fixed combination of antihypertensive agents

Wstęp Celem pracy była ocena wpływu edukacji na poprawę skuteczności terapeutycznej u chorych z nadciśnieniem tętniczym leczonych złożonymi preparatami hipotensyjnymi w codziennej praktyce klinicznej.Materiał i metody W ciągu 15 miesięcy 354 lekarzy, w tym kardiologów, internistów, hipertensjologów oraz lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej z terenu całego kraju włączyło do badania 4218 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, rozpoczynających leczenie złożonym preparatem hipotensyjnym. Obserwacja i edukacja chorych odbywały się podczas dwóch wizyt w ciągu 3 miesięcy, podczas których wypełniano formularz, zawierający pytania o dotychczasową kontrolę nadciśnienia tętniczego, czynniki behawioralne, a także wiedzę pacjenta na temat choroby. Na podstawie testu Morisky’ego-Greena oceniano stopień współpracy z chorym. Na obu wizytach pacjent otrzymywał materiały edukacyjne.Wyniki Na wizycie pierwszej większość badanych miała małą wiedzę na temat nadciśnienia tętniczego, nie stosowała się do zasad leczenia niefarmakologicznego oraz niesystematycznie przyjmowała leki hipotensyjne. U 95,5% kobiet i 96,8% mężczyzn nadciśnienie tętnicze było nieskutecznie leczone. Po przeprowadzonej edukacji pacjenci mieli znacznie większą wiedzę o nadciśnieniu tętniczym i czynnikach ryzyka sercowo-naczyniowego, a dodatkowo włączenie do leczenia złożonych preparatów hipotensyjnych skutkowało poprawą współczynnika współpracy oraz skuteczniejszym leczeniem nadciśnienia tętniczego. Docelowe wartości ciśnienia tętniczego uzyskano u 79,5% kobiet i 76,7% mężczyzn.Wnioski Edukacja chorych oraz stosowanie złożonych preparatów hipotensyjnych, poprawiają współpracę pacjent–lekarz oraz zwiększają skuteczność leczenia nadciśnienia tętniczego w codziennej praktyce klinicznej.Background The aim of study was to evaluate in daily clinical practice the effect of education on the improvement of therapeutic efficacy in patients with arterial hypertension taking fixed combination of antihypertensive agents.Material and methods During 15 months, 354 medical practitioners from all over the country, including cardiologists, internists, hypertensiologists and general practitioners,included to the study 4218 patients with arterialhypertension who started treatment with fixed combination of antihypertensive agents. Observation and education were performed on two visits followed at 3-month intervals, in which the questionnaires evaluating blood pressure control, behavioral factors and patients’ knowledge on the disease were self-reported. The compliance was assessed by the Morisky-Green test. During the office visits, patients received educational materials.Results On the first visit, majority of patients had a poor knowledge on arterial hypertension, did not comply with non-pharmacological treatments and did not take their antihypertensive medications systematically. In 95.5% of women and 96.8% of men, hypertension was not treated effectively. After education, patients had significantly greaterknowledge about hypertension and cardiovascular risk factors; additionally, the use of fixed combination of antihypertensive agents resulted in the improvement in compliance and effective treatment of hypertension. The target blood pressure values were achieved in 79.5% of women and 76.7% of men.Conclusions Patients education and the use of fixed combination antihypertensive agents improve the patient–doctor cooperation and effectiveness of hypertension treatment in daily clinical practice

The influence of extensive, ambulatory, non-pharmacological treatment of obesity on blood pressure in 24-hour blood pressure monitoring

Wstęp Otyłość jest jednym z głównych czynników zwiększających częstość schorzeń układu sercowo-naczyniowego i śmiertelność. Aby ograniczyć wystąpienie powikłań tej choroby, wystarczy obniżyć masę ciała o 5-10%. Podstawą jej leczenia są działania niefarmakologiczne: dieta i aktywność fizyczna. W prezentowanym badaniu oceniano wpływ takiego leczenia na parametry antropometryczne, profil dobowy ciśnienia tętniczego oraz na insulinemię, insulinooporność i leptynemię. Materiał i metody Badaną grupę stanowiły 43 osoby (30 kobiet i 13 mężczyzn) w wieku średnio 36 ± 7,7 roku; BMI 36 ± 4,9 kg/m2, uczestniczące w edukacji dietetycznej i zajęciach ruchowych, to znaczy objęte 3-miesięcznym programem zajęć z dietetyczkami (dieta z ograniczeniem 400–600 kcal/d. odpowiednio do zapotrzebowania dla danej masy ciała), rehabilitantem (2 x tygodniu 60 minut ćwiczeń na sali gimnastycznej, 1 x 45 minut na basenie) oraz lekarzem. Grupę kontrolną stanowiło 17 osób (12 kobiet i 5 mężczyzn) w wieku średnio 33 ± 7,57 roku z BMI 36 ± 4,9 kg/m2, które nie wyrażały chęci uczestnictwa w opisanym programie i deklarowały ograniczenie kaloryczne i zwiększenie aktywności fizycznej we własnym zakresie. U pacjentów wykonano pomiary antropometryczne. Wykonano również pomiar ciśnienia tętniczego metodą 24-godzinnego ABPM, a także oznaczenia hormonalne - insuliny, leptyny - oraz obliczono insulinooporność według wskaźnika HOMA. Wszystkie oznaczenia wykonano na początku programu i po roku jego trwania. Dodatkowo badaną grupę oceniano po 3 miesiącach. Wyniki Wyjściowo grupa badana i grupa kontrolna charakteryzowały się prawidłowymi wartościami ciśnienia tętniczego i nie różniły się parametrami ciśnienia ocenianego w ABPM. W badanej grupie po 3 miesiącach kontrolowanego programu leczenia stwierdzono nieznaczne, ale istotne obniżenie nocnego SBP i DBP, a następnie ich wzrost do wartości wyjściowych po rocznej obserwacji. Ponadto, po 3 miesiącach aktywnego leczenia w grupie badanej istotnie obniżyły się stężenia insuliny, leptyny i wartości wskaźnika insulinooporności, natomiast po kolejnych 9 miesiącach obserwacji parametry te znamiennie wzrosły w porównaniu z aktywnym okresem leczenia do wartości porównywalnych z wyjściowymi. Stwierdzono korzystny wpływ okresu aktywnego leczenia na rozkład cechy dippers/non-dippers. Wykazano dodatnie korelacje w grupie badanej między wyjściowym stężeniem insuliny a SBP oraz między leptyną a częstością akcji serca. Wnioski 1. Kompleksowy, ambulatoryjny, niefarmakologiczny program redukcji masy ciała u otyłych osób z prawidłowymi wartościami ciśnienia tętniczego nie wpływa na wartości ciśnienia tętniczego, może jednak prowadzić do poprawy profilu dobowego ciśnienia i zamiany cechy non-dippers na korzystną dippers. 2. Powrót stężenia leptyny i insuliny do wartości wyjściowych po 9 miesiącach od zakończenia aktywnego leczenia może być niekorzystnym czynnikiem prognostycznym dla utrzymania zredukowanej masy ciała oraz korzystnego profilu ciśnieniowego i wskazuje na konieczność cyklicznego powtarzania kontrolowanego programu w leczonych grupach chorych.Background Obesity is one of main factors increasing cardiovascular morbidity and mortality. Loosing 5 to 10% of body weight leads to decreased frequency of complications related to obesity. A principle of obesity management is non-pharmacological treatment: diet and physical exercise. In this study we evaluated an influence of such a treatment on anthropometric parameters, ambulatory 24-hour blood pressure values, insulin resistance and plasma insulin and leptin levels. Material and methods The study group consisted of 43 individuals (30 women and 13 men) of average age 36 ± 7.7 years and body mass index (BMI): 36 ± 4.9 kg/m2, participating in dietary education (3-months dietary education course with dieticians and the diet limited to 400–600 kcal/day depending on a body mass), physical exercise programme (60 minutes of physical exercise at a gym hall twice a week and 45 minutes of swimming once a week) and medical control. The control group consisted of 17 individuals (12 women and 5 men), of average age 33 ± 7.57 years with BMI 36 ± 4.9 kg/m2, not willing to take part in the programme, but declaring dietary restrictions and increased physical activity on their own. In all patients anthropometric parameters were estimated as well as measurements of 24-hours ambulatory blood pressure values (ABPM), hormonal levels (plasma insulin, leptin) and insulin resistance with use of HOMA index. All measurements were performed at baseline and after one year. The study group was additionally evaluated after 3 months of the treatment. Results At the baseline the study group and control group were normotensive and there were no differences in ABPM values. After 3 months of the study, in the study group slight but significant decrease in night-time systolic and diastolic blood pressure was observed and then increase of these parameters up to the baseline values after one year observation. Also plasma insulin and leptin levels as well as insulin resistance decreased in the study group after 3 months of the active treatment and after next 9 months of observation the parameters returned to the baseline values. The active period of treatment had a beneficial influence on dippers/non-dippers parameter in the study group. There were positive correlations between plasma insulin levels at baseline and systolic blood pressure and between plasma leptin levels and heart rate. Conclusions 1. A complex, ambulatory, non-pharmacological management of obesity in obese, normotensive individuals does not influence blood pressure values but it may lead to improvement in a diurnal blood pressure profile and change from non-dipper to dipper. 2. The return of plasma leptin and insulin to baseline levels after 9 months from the end of the active treatment period may be an unfavourable prognostic factor for maintaining a reduced body weight and a good blood pressure profile. It indicates a need for a cyclic repetition of the controlled programme in the patients concerned

Insertion-deletion polymorphism of the ACE gene, blood pressure profile, albuminuria, and sodium sensitivity in patients with arterial hypertension

Wstęp W prezentowanym badaniu oceniano częstość insercyjno-delecyjnego polimorfizmu genu konwertazy angiotensyny (ACE) w grupie chorych na nadciśnienie tętnicze oraz jego związek ze zmiennością ciśnienia tętniczego, albuminurią i sodowrażliwością, uznanymi wskaźnikami wczesnych powikłań sercowo-naczyniowych, w zależności od podaży sodu w diecie. Materiał i metody Grupę badaną stanowiło 69 chorych na samoistne nadciśnienie tętnicze I stopnia lub II stopnia według klasyfikacji Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego. Badania przeprowadzono w warunkach szpitalnych u osób stosujących przez 7 dni kontrolowaną dietę, zawierającą kolejno: 100-120 mmol, 10-20 mmol, 220-240 mmol sodu na dobę. W 6. i 7. dobie spożywania diety niskosodowej oraz wysokosodowej zakładano dobowe zbiórki moczu, w których oznaczano objętość moczu, wydalanie sodu, potasu i kreatyniny oraz wydalanie albumin. W 7. dobie diety niskosodowej i wysokosodowej dokonywano 24-godzinnego pomiaru ciśnienia tętniczego metodą ABPM. Na każdej z diet pobierano próbki krwi żylnej celem oznaczeń rutynowymi metodami: aktywności reninowej osocza (PRA), aldosteronu (ALDO), sodu, potasu i kreatyniny. Ponadto od wszystkich badanych jednorazowo pobierano 10 ml krwi żylnej w celu izolacji DNA, a następnie oznaczania metodą PCR polimorfizmu I/D genu ACE. Wyniki Stwierdzono istotnie większą częstość genotypu DD i alleli D u osób sodowrażliwych. W warunkach diety niskosodowej chorzy sodowrażliwi z genotypem DD i ID/II nie różnili się albuminurią (UAE), klirensem meatyniny (Ccr), dobowym wydalaniem sodu (UNa), dobowym wydalaniem potasu (UK), objętością moczu (Uvol) oraz wartościami średniego dobowego (MAP), dziennego (DMAP) i nocnego ciśnienia tętniczego (NMAP), a także jego spadkiem nocnym. Dieta wysokosodowa wywoływała podobny, znamienny wzrost 24MAP, DMAP, NMAP i STD oraz istotnie hamowała spadek nocnego ciśnienia, zarówno u osób z genotypem DD, jak i ID/II. Jednak średnia wartość N/D była jednak istotnie mniejsza u chorych z genotypem DD. Na diecie wysokosodowej zaobserwowano istotnie większy wzrost wydalania UAE i Ccr u DD. W warunkach diety niskosodowej stwierdzono nieznacznie, ale znamiennie wyższą PRA i ALDO u osób z genotypem DD w porównaniu z osobami o genotypie ID/II. Dieta wysokosodowa wywoływała znamiennie wyższe zahamowanie PRA i ALDO u osób z genotypem DD w porównaniu z ID/II. Wnioski 1. Genotyp delecyjny DD występuje istotnie częściej u osób rasy białej badanej populacji, z nadciśnieniem tętniczym sodowrażliwym. 2. Dieta wysokosodowa wywołuje znamiennie słabszy nocny spadek ciśnienia, większą albuminurię, mniejszy spadek PRA i ALDO u chorych z nadciśnieniem sodowrażliwym o genotypie DD, co może sugerować, że przy przewlekłym nadciśnieniu i długotrwale stosowanej diecie bogatosodowej u tych chorych wcześniej rozwiną się powikłania sercowo-naczyniowe i nerkowe.Background We studied the frequency of insertion-deletion polymorphism of the ACE gene in patients with arterial hypertension and associations of this polymorphism with blood pressure profiles, albuminuria, and sodium sensitivity recognized as markers of early cardiovascular events. Material and methods The study group consisted of 69 patients with stage I or II essential arterial hypertension according to the Polish Arterial Hypertension Society. Patients were hospitalized and were given a controlled diet in 7-day cycles containing 100-120 mmol, 10-20 mmol, and 220-240 mmol of sodium per day. 24 h urine collection was started on day 6 and 7 of the high- and low-sodium diet cycle. We measured urine volume and excretion of sodium, potassium, creatinine, and albumin. 24 h blood pressure monitoring according to ABPM was started on day 7 of the high- and low-sodium diet cycle. During each diet cycle venous blood was sampled and ARO, ALDO, sodium, potasssium, and creatinine concentrations were determined using routine laboratory methods. 10 ml venous blood was obtained on a single occasion and DNA was isolated for PCR assessment of I/D polymorphism of the ACE gene. Results A higher frequency of the DD genotype and D allele was noted in sodium-sensitive patients. During the low-sodium cycle, sodium-sensitive patients regardless of the I/D genotype demonstrated similar UAE, Ccr, UNa, UK, Uvol, mean 24 h, day and night blood pressure values, as well as nocturnal dip in blood pressure (N/D). During the high-sodium cycle, 24MAP, DMAP, NMAP and STD increased and the nocturnal dip in blood pressure decreased significantly in the genotype groups. The mean N/D value was nevertheless smaller in DD patients. UAE and Ccr increased to a greater extent during the high-sodium diet in DD patients. In DD patients as compared with ID/II patients, ARO and ALDO were modestly but significantly higher on the low-sodium diet and the rise in ARO and ALDO values was significantly suppressed on the high-sodium diet. Conclusions 1. The deletion genotype (DD) is found more often in Caucasian sodium-sensitive hypertensive patients. 2. High-sodium diet induced a smaller nocturnal dip in blood pressure, greater albuminuria, and smaller reduction in ARO and ALDO values in DD hypertensive patients, suggesting that hypertension combined with a high-sodium diet will over a shorter period of time produce cardiovascular and renal complications in patients with the DD genotype