Estimation of the atrioventricular time interval by pulse Doppler in the normal fetal heart

Abstract Objectives: To assess normative values of the fetal atrioventricular (AV) time interval by pulse-wave Doppler methods on 5-chamber view. Material and methods: Fetal echocardiography exams were performed using Acuson Sequoia 512 in 140 singleton fetuses at 18 to 40 weeks of gestation with sinus rhythm and normal cardiac and extracardiac anatomy. Pulsed Doppler derived AV intervals were measured from left ventricular inflow/outflow view using transabdominal convex 3,5-6 MHz probe. Results: The values of AV time interval ranged from 100 to 150 ms (mean 12311,2). The AV interval was negatively correlated with the heart rhythm (

Quantitative assessment of the right and the left ventricular function using pulsed Doppler myocardial performance index in normal fetuses at 18 to 40 weeks of gestation

Abstract Objective: To establish the values of the pulsed Doppler myocardial performance index (MPI, Tei index) for the left and the right ventricle in normal fetuses at 18 to 40 weeks gestation. Material and methods: Echocardiography exams were performed in 140 normal fetuses at 18 to 40 weeks gestation at the tertiary centre for fetal cardiology. MPI was calculated in pulsed Doppler using formula: (a-b)/b. The time a was measured from a closure click to the subsequent opening click of the mitral/tricuspid valve and time b from opening to the closure clicks of the aortic/pulmonary valve. Results: The mean MPI for the LV was 0.47+/-0.07 and for RV 0.48+/-0.1. There was no difference between the Tei index LV and the Tei index RV (p=0.41). We observed a linear correlation between the Tei index LV and the Tei index RV (p=0.008; r=0.22). Fetal heart rate and gestational age had no effect on the MPI for both ventricles. Conclusions: The assessed normal values of Tei index for the left and the right ventricles in fetuses may be used in comparison of myocardial performance in various clinical settings

Fetal tachyarrhythmia – current state of knowledge

Fetal tachyarrhythmia occurs in approximately 10% of all fetal arrhythmias. The majority of fetal tachyarrhythmias occur due to atrioventricular reentrant type of supraventricular tachycardia. A fetal tachycardic heart is at risk of developing low cardiac output, hydrops and ultimately fetal death or significant neurological morbidity. Reliable diagnosis of fetal tachyarrhythmia is possible by echocardiography and is crucial for a managed therapeutic approach. The goals of therapy for fetal tachyarrhythmias are to restore sinus rhythm, resolve heart failure and postpone delivery before term. A review of fetal tachyarrhythmias has been reported in our work

Post-mortem stereomicroscopic examination of embryonic and fetal hearts in the 1st trimester of pregnancy

Abstract Post-mortem examination of embryos and fetuses becomes increasingly important due to the development of prenatal diagnostic methods. Possibilities of visualization of embryonic and fetal heart in echocardiography and autopsy develops rapidly and due to learning curve there is a need for confirmation of results. There are different methods for visualization of cardiac anatomy. Some morphologists prefer classical histology while others use stereomicroscopy. Objectives: To develop our own autopsy routine for embryonic and small fetal hearts. Material and methods: Twenty five normal and malformed fetal hearts aged from 7 to 12 weeks, fixed and unfixed, were submerged in saline solution and dissected using microsurgical instruments. Nikon SMZ 1500 microscope, Nikon DS-Fi1 camera and NIS-Elements 3.00 software were used for observation and documentation. The chest was opened by median sternotomy, the heart was dissected in situ and sequential segmental analysis was applied. Results: Detailed anatomy of atriums, interatrial septum, pulmonary and systemic veins drainage were examined. In all cases it was possible to assess morphology of chambers, atrioventricular and ventriculoarterial connections. Congenital heart defect was diagnosed in only 3 out of 25 cases: one in the 10th week of gestation (complete atrioventricular septal defect – CAVSD) and two in the 12th week of gestation (1 case of CAVSD with trisomy 21 confirmed cytogenetically and one of tetralogy of Fallot). Conclusion: Microautopsy of fetal heart in the 1st trimester of pregnancy is possible using stereomicroscopy and allows us to diagnose congenital heart diseases. Detailed structures are best visible when specimen is unfixed and submerged in saline solution

Successful outcome of a pregnancy with an extremely low fetal heart rate (34 bpm) due to isolated complete heart block – case report

Abstract Isolated complete congenital heart block (CHB) in the majority of cases is associated with the presence of autoantibodies to SSA (Ro) and SSB (La) antigens in the maternal serum. The prognosis is less favorable in fetuses with a ventricular rat

Rodzinne występowanie wrodzonej przepukliny przeponowej z wadą dystroficzną i bezczaszkowiem

Congenital Diaphragmatic Hernia (CDH) occurs with an estimated incidence of 1 to 2500 live births. Even though the exact etiology is still unknown, more and more often current research points out genetic factors as the possible cause of the defect. According to the latest data and the own experience 50-60% of CDH cases are isolated. The rest forms a group of CDH complicated by an additional anatomic defect or a genetic syndrome caused by a mutation of a single gene or the whole chromosome.We have presented a case study of a 32 years-old multigravida para 3, who has been referred to the Reference Centre of Prenatal Cardiology in 30 weeks of gestation due to the diagnosis of acrania with exencephaly, spina bifida and suspicion for CDH in a fetus. Although the patient’s first child died due to CDH, the patient neither before nor during the pregnancy was getting a folic acid supplementation. Moreover, she has not agreed on a further cytogenetic testing or an advanced consultation with a clinical geneticist. The child died after delivery in a local hospital. The case was described to indicate the problem that the CDH diagnostic procedure is still missing a molecular genetic analysis especially in the cases of recurrent CDH. By saying that in the cases of CDH we should always strive to complete the molecular testing having in mind that by discovering pathogenesis and genes responsible for the formation of CDH we not only might improve the therapeutic methods but also find a way to prevent its development.Wrodzona przepuklina przeponowa (Congenital Diaphragmatic Hernia, CDH) występuje u około 1 na 2500 żywo urodzonych noworodków. Pomimo, iż etiologia CDH ciągle pozostaje nieznana, coraz częściej poszukuje się podłoża genetycznego. Z najnowszych doniesień oraz własnych doświadczeń wynika, iż w ok. 50-60% CDH jest wadą izolowaną. Pozostała część to CDH powikłane wadami towarzyszącymi bądź CDH wchodząca w skład zespołów genetycznych spowodowanych mutacją jednego genu bądź całego chromosomu. Przedstawiamy opis przypadku 32 letniej wieloródki w ciąży trzeciej do porodu trzeciego, która z powodu rozpoznania bezczaszkowia z bezmózgowiem, rozszczepu kręgosłupa oraz podejrzenia CDH w 30 tygodniu ciąży została skierowana do Referencyjnego Ośrodka Kardiologii Prenatalnej. Pacjentka, pomimo zgonu pierwszego dziecka z powodu CDH, ani przed ani w trakcie ciąży, nie przyjmowała kwasu foliowego. Nie zdecydowała się również na poszerzenie diagnostyki o badania cytogenetyczne, ani specjalistyczną konsultację genetyczną. Noworodek zmarł po porodzie w ośrodku rejonowym. Przypadek ten pokazuje, że nadal brakuje w diagnostyce CDH molekularnej analizy genetycznej, szczególnie w przypadkach wady powtarzającej się w rodzinie. Warto jest o tym pamiętać i starać się zawsze o jak najpełniejsze badania molekularne, gdyż poznanie patogenezy oraz genów warunkujących powstanie tej ciężkiej wady rozwojowej w przyszłości może wpłynąć na rozwój i udoskonalenie stosowanych metod terapeutycznych a także – być może – prewencyjnych

Early vesico-amniotic shunting — does it change the prognosis in fetal lower urinary tract obstruction diagnosed in the first trimester?

Objectives: The aim of the study was to assess the outcome of vesico-amniotic shunting performed before 16 weeks of pregnancy in fetuses with severe megacystis diagnosed in the first trimester of pregnancy. Material and methods: Between January 2008 and October 2012 severe megacystis with the bladder length > 15 mm was diagnosed in 17 fetuses. The procedure of early vesico-amniotic shunting (VAS) was offered to 8 patients with presumably isolated LUTO. The procedure of VAS was performed in 6 fetuses. Before the intervention one or two procedures of vesicocentesis and urine analysis were performed. Results: In all treated cases shunts provided urinary tract decompression. All babies were born prematurely, 2 of them died due to premaurity, 3 of them survived and have normal renal function at the age of 5–6 years. In 4/5 children accompanying malformations were later diagnosed, in 1 born prematurely neonate necropsy was not performed. Conclusions: Our results suggest that early vesico-amniotic shunting in fetal LUTO is feasible and may potentially prevent not only pulmonary hypoplasia but also renal insufficiency. However, the rationale of the procedure needs further investigation due to a high risk of long-term morbidity and co-existing malformations in children Before offering the therapy detailed counseling of the parents about the possible pros and cons of the therapy is necessary

Płodowa niedoczynność tarczycy z wolem — łatwo rozpoznać, trudno leczyć. Czy podawanie doowodniowe i dożylne L-tyroksyny jest jedną z opcji terapeutycznych?

Introduction: Foetal hypothyroidism negatively impacts somatic and neurological child development and can be the cause of serious obstetric and perinatal complications. We present a rare case of a large foetal dyshormonogenetic goitre, causing foetal neck hyperexten­sion, oesophageal compression, and cardiac high-output failure. Material and methods: A foetal goitre complicated by cardiomegaly and polyhydramnios was diagnosed at 23 weeks of gestation (WG) on a routine ultrasonographic (US) assessment in a healthy nullipara. Foetal blood sampling was performed and a severe foetal hypothyroid­ism was diagnosed. Treatment was undertaken with an intra-amniotic followed by combined intra-amniotic and intravenous injections of L-thyroxine (L–T4). A total of 11 doses of L–T4 were administered between 24–37 WG to the foetus. Results: A complete regression of foetal goitre, cardiomegaly, and polyhydramnios was observed. At 38 WG the patient delivered vagi­nally a male infant with mild hypothyroidism and no signs of goitre or cardiomegaly on postnatal US. Neurological development of the one year old baby is normal. Conclusions: The effective diminishing of serum TSH concentration and goitre size was reached after combined intra-amniotic and in­travenous L–T4 injections were given. L–T4 requirement in the foetus is equal to or above 15 μg/kg daily and should be given in weekly intervals due to its rapid metabolism by the foetus and by placental type 3 deiodinase. Intra-amniotic L–T4 administration may be inef­fective when a large goitre indisposes amniotic fluid swallowing by the foetus, so then the combined L–T4 injections into the umbilical vein and intra-amniotically in experienced hands seems to be a reasonable and effective option.  Wstęp: Przedstawiamy rzadki przypadek wola dyshormonogenetycznego u płodu leczonego l-tyroksyną in utero. Niedoczynność tarczy­cy w okresie życia płodowego zaburza rozwój somatyczny i intelektualny dziecka. Obecność wola powodującego odgięciowe ułożenie głowy, ucisk przełyku oraz niewydolność serca w mechanizmie krążenia hiperkinetycznego może sama w sobie być przyczyną groźnych powikłań położniczych i okołoporodowych. Materiał i metody: U zdrowej pierwiastki w trakcie rutynowego badania ultrasonograficznego przeprowadzonego w 23 tygodniu ciąży stwierdzono wole płodowe, kardiomegalię i wielowodzie. Wykonano kordocentezę stwierdzając ciężką płodową niedoczynność tarczycy. Podjęto leczenie l-tyroksyną (L–T4) podawaną początkowo doowodniowo a następnie metodą jednoczesnych iniekcji doowodniowych i do żyły pępowinowej. W okresie od 24–37 tygodnia ciąży podano łącznie 11 dwek L–T4. Wyniki: Uzyskano całkowitą regresję wola i kardiomegalii, a w 38 tygodniu ciąży nastąpił poród fizjologiczny. U noworodka stwierdzono niedoczynność tarczycy o niewielkim nasileniu, natomiast w badaniu ultrasonograficznym nie obserwowano cech wola, ani niewydol­ności serca. Wnioski: Istotne zmniejszenie stężenia TSH w krwi pępowinowej i rozmiarów wola uzyskano dopiero po jednoczesnym podawaniu L–T4 doowodniowo i do żyły pępowinowej. Wydaje się, że zapotrzebowanie płodu na L–T4 wynosi powyżej 15 μg/kg/d. Lek powinien być podawany co tydzień z powodu jego szybkiego metabolizowania przez płód i dejodynazę łożyskową typu 3. Stosowanie L–T4 wyłącznie doowodniowo może być nieskuteczne w przypadku dużego wola utrudniającego połykanie płynu owodniowego: w takich przypadkach dodatkowe podawanie leku do żyły pępowinowej przez doświadczony zespół wydaje się skuteczną i bezpieczną opcją terapeutyczną

Doppler tissue imaging assessment of myocardial velocities and atrioventricular time intervals in term newborn infants during the neonatal period

Wstęp i cel: Przy użyciu echokardiograficznej metody doplera tkankowego oceniono zmiany ruchu miokardium dla leweji prawej komory oraz czasy przewodzenia przedsionkowo-komorowego u noworodków donoszonych w pierwszym miesiącu życia.Metody: Badania wykonano u 20 zdrowych noworodków urodzonych miedzy 37.–41. tygodniem ciąży. Pomiar prędkości miokardium wykonywano w projekcji koniuszkowej, w osi długiej serca, jako obraz 4 jam serca kodowany kolorowym doplerem tkankowym. Odczytywano zapis cyklu serca przedstawionego za pomocą trzech fal: fala skurczowa (Sm; kiedy płatki zastawki wędrują w kierunku koniuszka serca), fala wczesnej fazy rozkurczowej (Em; kiedy pierścień zastawki oddala się od koniuszka serca) oraz fala związana z fazą skurczu przedsionków (Am). Ponadto wykonano pomiary następujących czasów: czas Am-IV (od początku fali Am do początku fali IV); czas Am-Sm (od początku fali Am do początku fali Sm); czas IV-Am (odpoczątku fali IV do początku kolejnej fali Am); czas Sm-Am (od początku fali Sm do początku następnej fali Am). Zmierzono też czas skurczu izowolumetrycznego (IVCT) i czas rozkurczu izowolumetrycznego (IVRT). Wszystkie pomiary wykonano u każdego noworodka 3-krotnie: 1. pomiar — bezpośrednio po urodzeniu w 1. dobie życia, 2. pomiar — w 3. dobie życia oraz 3. pomiar — na koniec okresu noworodkowego w 28. dobie życia.Wyniki: We wszystkich pomiarach wartości średniej prędkości ruchu miokardium w zakresie fal Em, Am i Sm były wyższedla komory prawej niż dla komory lewej. Zmianę istotną statystycznie odnotowano dla komory prawej w zakresie czasów: Am-IV i Am-Sm (między dobą 1. a 3.), p < 0,02; IV-Am (miedzy dobą 1. a 28.), p < 0,005; Sm-Am (miedzy dobą 1. a 28.), p < 0,01. Dla komory lewej zmianę istotną statycznie wykazano w zakresie czasów: Am-IV (między dobą 1. a 28.), p < 0,05 oraz Sm-Am (między dobą 1. a 28.) p < 0,01. Średnie wartości IVCT i IVRT pozostawały stałe we wszystkich pomiarach dla komory prawej. Natomiast dla komory lewej zarówno w zakresie IVCT i IVRT wykazano różnicę istotną statycznie między1. i 28. dobą życia (p < 0,01).Wnioski: Zaobserwowane różnice w średnich wartościach prędkości miokardium i w średnich wartościach czasów przewodzenia odzwierciedlają zmiany w hemodynamice układu sercowo-naczyniowego charakterystyczne dla okresu noworodkowego.Background: In both term and premature neonates, changes in the systolic and diastolic function of the left ventricle (LV) and right ventricle (RV) reflect the degree of neonatal myocardial immaturity and the co-existence of foetal circulation as wellas the presence of concurrent diseases.Aim: To evaluate the changes in values of systolic and diastolic LV and RV function using pulse tissue Doppler imaging (TDI) in 20 healthy term newborn infants from birth to the 28th day of life.Methods: Ventricular peak myocardial velocities were recorded during early diastole (Em wave), atrial contraction (Am wave), and systole (Sm wave). TDI derived atrioventricular (AV) intervals were measured as the period from atrial contraction (Am) to isovolumic contraction (IV), from Am to ventricular systole (Sm), from Sm to the following Am, and from IV to the following Am. The first measurements were taken as soon as possible after birth, the second on the third day, and the final one onthe 28th day of life.Results: The diastolic myocardial velocities recorded in the RV were higher than those in the LV. Statistically significant differences were observed for time intervals in the RV: Am-IV and Am-Sm (day 1–3), p < 0.02; IV-Am (day 1–28), p < 0.005; Sm-Am (day 1–28), p < 0.01. Statistically significant differences for time intervals were also evident in the LV: Am-IV (day1–28), p < 0.05; and for Sm-Am (day 1–28), p < 0.01. Mean isovolumetric contraction time (ICT) and isovolumetric relaxationtime (IRT) intervals remained stable for all measurements recorded in the RV. However, a statistically significant difference was evident for both ICT and IRT intervals in the LV between days 1 and 28 of life (p < 0.01).Conclusions: 1. Cardiac TDI is feasible in the neonate. 2. In neonates, the diastolic and systolic function recorded in the RVwas better than that in the LV. This may reflect the ‘persistent’ foetal status of this ventricle in the first day of life. 3. The differences observed in conduction times also reflect the haemodynamic changes which occur in the circulatory system of the neonate in the first month of life. 4. Further investigation of a larger population of neonates throughout the whole neonatal period is indicated

Right ventricular hypertrophic cardiomyopathy in the fetus – may it be caused by chronic oral tocolysis with fenoterol?

The use of fenoterol in the treatment of preterm labor is associated with the risk of many complications in the mother and the fetus. We present a case of a multipara treated with oral fenoterol due to threatening preterm labor 14 weeks. At 35 weeks of gestation the fetus was diagnosed with hypertrophic cardiomyopathy with severe impairment of the right ventricle. The only factor that might have caused such a state of the fetal circulatory system was fenoterol, used from 21 weeks of gestation. After the withdrawal of the fenoterol the fetal right ventricular function improved gradually. However, fetal cardiac hypertrophy persisted until the birth at 39 weeks of gestation. Concentric hypertrophy of the right ventricular wall and interventricular septum were confirmed in the newborn