Stres oksydacyjny, apoptoza a białka stresowe

Reactive oxygen species are constantly generated in aerobic processes in the organism. At the beginning their appearance in tissues were considered to be dangerous, leading to numerous diseases, mutagenesis, degenerative processes and aging. With time their physiological role was discovered as factors regulating numerous internal processes. Oxidative stress can appear as a consequence of influence of various external and internal factors acting especially as stressors. The factors of diving environment are usually stressors. Physical work performance leads also to enhancement of reactive oxygen generation. As a response there is synthesized several stress proteins, which are involved in homeostasis maintenance, cell survival promotion and in cytoprotection. If this protective role is insufficient there appear a cell destruction and cell death due to apoptosis or necrosis. These two processes are close related. The appearance of oxidative stress and apoptosis does not always result in cell death. Less intensive they act in remodeling of the cell that has an adaptative character. This process is under supervision of stress proteins.Reaktywne formy tlenu są stale wytwarzane w organizmie w procesach przemian o charakterze tlenowym. Początkowo ich obecność w tkankach była traktowana jako niekorzystne zjawisko, łączone z różnymi schorzeniami, mutagenezą, procesami degeneracyjnymi i biologicznym starzeniem się organizmu. Z czasem poznano jednak ich fizjologiczne znaczenie w zakresie regulacji różnych procesów wewnątrzustrojowych. Stres oksydacyjny może powstać w wyniku wpływu różnych czynników zewnątrz- i wewnątrzpochodnych, zwłaszcza mających charakter stresora. Czynniki występujące w nurkowaniu ten charakter zazwyczaj mają. Obok nich, wykonywanie pracy fizycznej prowadzi także do zwiększenia ilości powstających reaktywnych form tlenu. W odpowiedzi na stres organizm wytwarza szereg białek stresowych, które regulują homeostazę wewnątrzkomórkową, ułatwiają przeżywanie komórki i odgrywają zasadniczą rolę w ochronie komórki. W razie niedostatecznej ochrony powstaję uszkodzenie komórki i jej śmierć poprzez apoptozę lub nekrozę. Oba procesy są ściśle ze sobą związane. Zmiany wywołane stresem oksydacyjnym i pojawienie się apoptozy nie zawsze prowadzą do śmierci komórki. W mniej intensywnym wymiarze służą przebudowie komórki, mającej znaczenie adaptacyjne. Proces ten jest pod nadzorem białek stresowych

Influence of exposure to high pressure conditions on diver's shooting ability

Pobyt w warunkach podwyższonego ciśnienia powoduje zakłócenia w sprawności manualnej oraz koordynacji sensomotorycznej. Proces ten jest wieloczynnikowy. Od poziomu sprawności manualnych i koordynacji sensomotorycznej (strzelanie) będzie zależało nie tylko wykonywanie czynności pod wodą, ale również powodzenie operacji po wynurzeniu się nurka. Celem pracy jest określenie, czy ewentualne zakłócenia w sprawności manualnej i koordynacji sensomotorycznej nurka pojawiające się w wyniku działania ciśnienia hiperbarycznego utrzymują się po powrocie do warunków normobarii. W badaniach wzięła udział grupa 19 płetwonurków. Wszystkie symulowane nurkowania odbywały się w komorze hiperbarycznej. Badani przebywali dwukrotnie w komorze hiperbarycznej podczas symulacji ciśnienia panującego na głębokości 10 oraz 20 metrów. Czas pobytu wynosił 20 minut. W celu określenia sprawności strzeleckiej badanych osób wykorzystano przenośny zestaw do treningu strzeleckiego BEAMHIT 190 PMTS (MPRI, USA). Uzyskane wyniki badań wskazują, że 20 minutowy pobyt tylko w warunkach hiperbarii, imitujący nurkowania na głębokość 10 i 20 metrów, nie wpływa zakłócająco na sprawność strzelecką badanych osób. Zaobserwowano również nieistotną statystycznie poprawę w badaniach wykonywanych po pobycie w komorze hiperbarycznej. Niewielkie zmiany ciśnienia oraz zbyt krótki czas pobytu, powodują, że ewentualne niekorzystne zmiany w zakresie kontroli motorycznej i integracji sensorycznej zanikają natychmiast po powrocie do warunków spoczynkowych. Poprawa w zakresie badanych parametrów, obserwowana w czasie strzelania wykonanego po pobycie w komorze hiperbarycznej, może być wywołana przez niewielkie zwiększenie stanu pobudzenia i/lub rozluźnienie, poprawę samopoczucia, wzrost emocji pozytywnych i zmniejszenie negatywnych.Exposure to high pressure conditions causes disruptions to manual dexterity and sensorimotor coordination. This is a multi-factor process. Not only will the level of manual dexterity and sensorimotor coordination (shooting) affect tasks performed when submerged, but also operations conducted well after surfacing. The purpose of this study is to determine whether potential disturbances in a diver's manual dexterity and sensorimotor coordination that may result from exposure to hyperbaric pressure continue to exist after a diver returns to normal pressure conditions. Nineteen scuba divers were examined in the course of the study. All simulated diving sessions took place in a hyperbaric chamber. The subjects spent twenty minutes during each of the two sessions that simulated pressure conditions present at 10 and 20 meters underwater. BEAMHIT 190 PMTS (MPRI, USA), a portable shooting training set, was used to determine the subjects' shooting ability. The findings indicate that a 20-minute stay in hyperbaric conditions imitating divings at 10 and 20 meter depths do not disrupt shooting ability. In fact, a statistically insignificant improvement was observed in the performance measured after the simulated diving sessions. Relatively small pressure changes as well as a short time spent in a hyperbaric chamber cause the potentially negative changes in motor coordination and sensorimotor integration to decrease as soon as a diver returns to normal pressure conditions. The improvement observed during the shooting test that took place after the diving session can be explained by the occurrence of a slight state of arousal and/or relaxation, improvement of mental state, as well as an increase of positive and a reduction of negative emotions

Diving influence on autonomic nervous system measured by heart rate variability time domain analys is. Differences between novice and experienced divers. Preliminary results

Podkreśla się występowanie różnic pomiędzy nurkami początkującymi i doświadczonymi. Za pomocą analizy zmienności rytmu zatokowego serca można określić jak nurkowanie wpływa na autonomiczny układ nerwowy. Przebadano 30 mężczyzn podczas nurkowania rekreacyjnego i z zadaniami, dzieląc ich na dwie grupy: początkujących i doświadczonych. Oba rodzaje nurkowania powodują wzrost aktywności części przywspółczulnej. Brak różnic pomiędzy badanymi grupami.There are differences in reactions between novice and experienced divers in bibliography. Heart Rate Variability can define how diving flow on autonomic nervous system.30 men in 2 groups: novice and experienced has been examined during 2 dives: recreational and task. Both kinds of dives induce parasympathetic nervous system hyperactivity. There are no differences between examined groups

Spectral characteristics of heart rate variability: novice and experienced divers

Analiza zmienności rytmu zatokowego serca pozwala określić jak nurkowanie wpływa na autonomiczny układ nerwowy. Zbadano 30 mężczyzn podczas nurkowania rekreacyjnego i z zadaniami, dzieląc ich na dwie grupy: początkujących i doświadczonych. Zmiany wartości parametrów są niewielkie i nie różnicują płetwonurków w zależności od doświadczenia. VLF można wykorzystać jako wskaźnik poziomu wyszkolenia lub odporności na stresowe oddziaływanie nurkowania.Heart Rate Variability can define how diving flow on autonomic nervous system. 30 men in 2 groups: novice and experienced has been examined during 2 dives: recreational and task. There is only small changes of HRV parameters value: no differences between examined groups. VLF parameter can be used as indicator of diving experience level or diving stress resistance

Spectral analysis of heart rate variability used to measure influence of diving on autonomic nervous system of the paraplegics

Nurkowanie jest coraz powszechniej dostępne dla niepełnosprawnych. Za pomocą analizy zmienności rytmu zatokowego serca można określić jak nurkowanie wpływa na autonomiczny układ nerwowy. Zbadano 19 mężczyzn z paraplegią pod- czas nurkowania rekreacyjnego i z zadaniami. Oba rodzaje nurkowania powodują nieznaczny wzrost aktywności części współczulnej, inaczej niż u pełnosprawnych.The diving is becoming more accessible for disabled persons. Heart Rate Variability can define how diving flow on autonomic nervous system. 19 men with parap- legia has been examined during 2 dives: recreational and task. Both kinds of dives induce insignificant hiperactivity of sympathetic nervous system, otherwise than among healthly divers

The diving influence on the autonomic nervous system of the paraplegics measured by the heart rate variability time domain analysis. Preliminary results

Nurkowanie staje się coraz powszechniej dostępne, również dla niepełnosprawnych. Za pomocą analizy zmienności rytmu zatokowego serca można określić jak nurkowanie wpływa na autonomiczny układ nerwowy. Przebadano 19 mężczyzn z paraplegią podczas nurkowania rekreacyjnego i z zadaniami. Oba rodzaje nurkowania powodują wzrost aktywności cześci współczulnej, inaczej niż u pełnosprawnych. Nie jest to korzystna zmiana dla osób z uszkodzeniem rdzenia kregowego.The diving is becoming very popular, also for disabled persons. Heart Rate Variability can define how diving influence on autonomic nervous system. 19 men with paraplegia has been examined during 2 dives: recreational and task. Both kinds of dives induce sympathetic nervous system hyperactivity, otherwise than among healthy divers. It's not good for divers with spinal cord injur

Divers' pulmonary function following air hyperbaric exposures

W czasie nurkowania na układ oddechowy nurka zaczyna oddziaływać szereg czynników mogących modyfikować pracę płuc. Te czynniki są wskazywane jako zaburzające prawidłową pracę płuc w czasie nurkowania, a także po wynurzeniu. Nieprawidłowości utrzymujące się po pobycie w warunkach podwyższonego ciśnienia i działania pozostałych czynników stresowych, mogą przyczyniać się do zmniejszenia efektywności działania nurka po powrocie do warunków normobarii. Istotne jest więc określenie czy, i ewentualnie jak długo takie zmiany się utrzymują oraz jakie są możliwości ich minimalizowania. W badaniach uczestniczyło 19 osób w wieku 22,1š1,3 lat. Wszystkie ekspozycje hiperbaryczne odbywały się w komorze hiperbarycznej Zakładu Technologii Nurkowania i Prac Podwodnych Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. Badane osoby były sprężane w komorze hiperbarycznej dwukrotnie: do ciśnienia 2 atmosfer (10 metrów) oraz do ciśnienia 3 atmosfer (20 metrów). Czas pobytu na zadanych głębokościach wynosił 20 minut. W przypadku obu ekspozycji jako mieszaninę oddechową wykorzystano sprężone powietrze. Sprawność układu oddechowego, określano wykonując badanie spirometryczne z wykorzystaniem spirometru MicroLab ML3500 (Micro Medical, Wielka Brytania). Przed każdym pobytem w komorze hiperbarycznej wykonywano badanie spoczynkowe oraz badanie po ekspozycji hiperbarycznej. Analizując wyniki, można zauważyć, że wyższe wartości prawie wszystkich parametrów zostały uzyskane w pomiarach wykonanych po pobycie w komorze hiperbarycznej. Potwierdza to brak negatywnych zmian w funkcji płuc po jednorazowej ekspozycji hiperbarycznej. Porównanie wartości badanych parametrów spirometrycznych z wartościami należnymi wskazuje, że pozostają one poniżej lub na granicy norm, co świadczy o występowaniu umiarkowanych zmian obturacyjnych w obrębie średnich i małych oskrzeli. Potwierdza to, że nieistotne zmiany w pracy płuc obserwowane po jednorazowym nurkowaniu, mogą w wyniku częstych i wielokrotnych nurkowań ulegać pogłębianiu i utrwalaniu, prowadząc do uszkodzeń obturacyjnych dolnych dróg oddechowychDuring diving a number of factors capable of affecting pulmonary function begin to influence a diver's respiratory system. These factors are shown as disrupting the proper functioning of lungs during diving as well as after surfacing. The negative effects that extend their influence beyond the stay in an increased pressure environment and other stress factors may contribute to lowering the effectiveness of a diver's functioning after that person returns to normal pressure conditions. It is, therefore, imperative to determine whether and for how long such changes endure, and to seek ways to minimize their effects. Nineteen subjects participated in the study, with a mean age of 22.1 š 1.3 years. All of the hyperbaric exposures took place in a hyperbaric chamber at The Department of Diving Technology and Underwater Works at the Naval Academy in Gdynia, Poland. The subjects were exposed to increased pressure twice: in one session to the pressure of 2 atmospheres (10 meters), and in the other session to the pressure of 3 atmospheres (20 meters). The stay lasted 20 minutes. In both cases, compressed air was used as respiratory substance. The efficiency of the respiratory system was evaluated through a spirometric examination with a MicroLab ML3500 (Micro Medical, Great Britain) spirometer. Before each session in the hyperbaric chamber, a control examination was performed. Another examination was conducted after an increased pressure exposure. It can be observed from the results that the higher values of virtually every parameter were obtained during the examination performed after the hyperbaric chamber sessions. This confirms the fact that there are no negative changes in pulmonary function after a single hyperbaric exposure. The juxtaposition of the examined spirometric parameters with the due values indicates that they remain below or at normal level. This, in turn, suggests the presence of moderate constrictions in the medium and small bronchi. These results confirm that insignificant changes in pulmonary function observed after a single diving may increase and become more permanent as a result of frequent divings, leading to constriction damage of the lower respiratory tract