Ghrelin and obestatin in thyroid dysfunction

Wstęp: Ghrelina i obestatyna są peptydami pochodzącymi z tego samego prekursora. Ghrelina w istotny sposób wpływa na utrzymanie równowagi energetycznej organizmu. Rola obestatyny w tym zakresie nie jest wykluczona. Celem pracy była ocena stężeń ghreliny i obestatyny w osoczu chorych z zaburzeniami czynności tarczycy. Materiał i metody: Badano stężenia ghreliny i obestatany u chorych z ciężką niedoczynnością tarczycy, u chorych po strumektomii całkowitej i 4-tygodniowym odstawieniu L-tyroksyny oraz u chorych z nadczynnością tarczycy. Porównano stężenia obu peptydów u pacjentów z nadczynnością tarczycy i ciężką niedoczynnością tarczycy przed i po leczeniu. Wyniki: W porównaniu z grupą kontrolną u chorych z ciężką niedoczynnością tarczycy wykazano wysokie stężenie ghreliny (p = 0,055), a u chorych z nadczynnością tarczycy &#8212; obniżone (p = 0,01). Stężenie ghreliny u chorych po tyreoidektomii i odstawieniu L-tyroksyny nie różniło się od wartości stwierdzanych u osób zdrowych (p = 0,3). Stężenie obestatyny w nadczynności tarczycy było istotnie obniżone (p = 0,03). W obu rodzajach niedoczynności tarczycy nie różniło się istotnie od grupy kontrolnej. Stężenia ghreliny i obestatyny korelowały dodatnio. Stężenia obu peptydów korelowały dodatnio z TSH, a ujemnie ze stężeniem wolnych hormonów tarczycy. Po leczeniu u pacjentów z ciężką niedoczynnością tarczycy stężenie ghreliny istotnie obniżało się (p < 0,01), a u chorych z nadczynnością tarczycy wzrastało (p = 0,04). Nie wykazano istotnych różnic w stężeniu obestatyny przed i po leczeniu w żadnej z tych grup. Wnioski: Zmiany stężenia ghreliny i korelacje z parametrami czynności tarczycy mogą wskazywać na kompensacyjną rolę ghreliny w zaburzeniach metabolicznych towarzyszących zaburzeniom czynności tarczycy. Dodatnia korelacja pomiędzy stężeniem ghreliny i obestatyny może sugerować udział obestatyny w tych procesach. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 456&#8211;462)Introduction: Ghrelin and obestatin derive from the same precursor. Ghrelin is an energy balance regulator and obestatin&#8217;s role in metabolic processes cannot be excluded. The aim of this study was to assess plasma ghrelin and obestatin changes in thyroid disorders. Material and methods: We evaluated plasma ghrelin and obestatin levels in severe hypothyroidism, hypothyroidism after thyreoidectomy and 4-weeks L-thyroxine withdrawal, and in hyperthyroidism. We also re-evaluated plasma ghrelin and obestatin levels in patients with severe hypothyroidism and hyperthyroidism after treatment. Results: Severe hypothyroidism was associated with a reasonably high ghrelin level (p = 0.055) and hyperthyroidism with a significantly lower ghrelin level (p = 0.01) compared to healthy subjects. Ghrelin in hypothyroid patients after L-thyroxine withdrawal did not differ from the control group (p = 0.3). Compared to healthy subjects, obestatin level in hyperthyroidism was decreased (p = 0.03) and did not differ in severe hypothyroidism due to thyroiditis (p = 1) or after L-thyroxine withdrawal (p = 0.6). Ghrelin and obestatin levels correlated positively. Both peptides levels correlated positively with TSH and negatively with free thyroid hormones. In patients with severe hypothyroidism, ghrelin level significantly decreased after treatment (p < 0.01) and in hyperthyroid patients significantly increased after treatment (p = 0.04). There were no significant changes in obestatin levels in hypo- or hyperthyroid patients after treatment. Conclusions: Plasma ghrelin changes and its correlation with TSH and thyroid hormones may indicate a compensatory role of ghrelin in metabolic disturbances associated with thyroid dysfunction. The positive correlation between ghrelin and obestatin levels may suggest a modulatory role of obestatin in these processes. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 456&#8211;462

Statystyka w badaniach medycznych

S\u142owa kluczowe: statystyka w badaniach medycznych; metody analizy statystycznej \u2013 statystyka opisowa, testowanie hipotez i testy statystyczne; korelacja \u2013 badanie zale\u17cno\u15bci; biometria; pomiary biologiczn

Zmiany w składzie tkankowym obserwowane w trakcie terapii ciężkich zaburzeń funkcji tarczycy

  Introduction: Hyper- and hypothyroidism are accompanied by altered metabolic rate, thermogenesis, and body weight. The aim of this study was to estimate the relation between treatment-induced changes in thyroid function, and the accompanying body composition in patients with either severe hypo- or hyperthyroidism. Material and methods: Body composition analysis and hormonal assessment were measured at the initial diagnosis of thyroid disorder, after three-month treatment, and finally after complete recovery from hyperthyroidism (n = 18) or hypothyroidism (n = 27). Nonparametric Spearman correlation was used to analyse the relation between thyroid hormones and body composition as well as their respective changes. Results: In hypothyroid patients applied treatment significantly reduced (p &lt; 0.05) total body weight, mainly due to a decrease in fat mass, whereas in hyperthyroid patients it caused a weight gain, with a simultaneous increase in muscle, water and fat mass. Total body weight and fat mass were significantly correlated with thyroid hormones’ concentrations in all patients. Changes of fat, water, or muscle mass were strongly correlated with the changes in the patients’ hormonal status. Conclusions: Body composition is related to the concentration of thyroid hormones in thyroid dysfunction. Treatment-induced changes in thyroid hormones concentrations are correlated with the magnitude of the change of body weight, including muscle, water, and fat amount. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 359–366)    Wstęp: Zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy charakteryzują się zaburzeniami podstawowej przemiany materii, termogenezy oraz masy ciała. Celem pracy była ocena związku między zmianami funkcji tarczycy oraz zmianami składu tkankowego ciała u pacjentów w trakcie terapii ciężkich zaburzeń funkcji tarczycy. Materiał i metody: Badanie składu ciała oraz badanie biochemicznych wykładników funkcji tarczycy przeprowadzono u 18 chorych z pełnoobjawową nadczynnością tarczycy oraz u 27 chorych z niedoczynnością tarczycy, w okresie rozpoznania choroby, po około trzech miesiącach leczenia oraz po całkowitym wyrównaniu funkcji tarczycy, w okresie eutyreozy. Ponadto przeprowadzono analizę związku między zmianami funkcji tarczycy oraz zmianami w składzie ciała przeprowadzono nieparametryczną analizę Spearmana. Wyniki: W grupie chorych leczonych z powodu niedoczynności tarczycy zaobserwowano statystycznie istotny spadek masy, głównie kosztem masy tkanki tłuszczowej (p&lt; 0,05), podczas gdy w grupie chorych z pierwotnie rozpoznaną nadczynnością tarczycy stwierdzono istotny wzrost masy tkanki tłuszczowej, mięśniowej oraz wody całkowitej (p &lt; 0,05). W obu grupach zaobserwowano ponadto istotne korelacje między stężeniem hormonów tarczycy a masą tkanki tłuszczowej na wszystkich etapach leczenia (p &lt; 0,05). Jednocześnie zmiany wszystkich parametrów składu tkankowego ciała (Δ) silnie korelowały ze zmianami biochemicznych wykładników funkcji tarczycy(Δ) (p &amp;lt; 0,05). Wnioski: W zaburzeniach funkcji tarczycy obserwuje się silne zależności między składem tkankowym ciała a stężeniem hormonów tarczycy. Zmiany w składzie tkankowym ciała są jednocześnie silnie skorelowane ze zmianami stężenia hormonów tarczycy obserwowanymi w trakcie terapii. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 359–366)

Wentylacja mechaniczna z zastosowaniem helioxu w leczeniu wcześniaków z zespołem zaburzeń oddychania

Objective: The aim of the study was to assess the influence of mechanical ventilation with helium-oxygen mixture (heliox) on basic vital signs, oxygenation, acid-base balance and respiratory mechanics in newborns with respiratory distress syndrome (RDS), previously treated with surfactant. Material and methods: The study was carried out in preterm newborns with respiratory failure requiring mechanical ventilation due to RDS, requiring FiO2≥0.4 after a single dose of surfactant. Patients were ventilated using PCSIMV. Parameters of mechanical ventilation, respiratory function, oxygenation, acid-base balance and vital signs were recorded at baseline, one hour during and one hour after heliox ventilation. Results: Ten newborns with RDS were enrolled in the study. Mechanical ventilation with heliox did not affect vital signs and patient general condition remained stable during and after ventilation with heliox. Mechanical ventilation with heliox was associated with a statistically significant increase in tidal volume (mean 5.48 vs 6.55 ml/kg). There were no significant changes in minute ventilation and peak expiratory flow rate. Mechanical ventilation with heliox allowed the use of significantly lower fractions of inspired oxygen (mean 0.55 vs 0.35), with a significant decrease in the oxygenation index (mean 8.77 vs 5.02) and alveolar-arterial oxygen tension difference (mean 63.81vs113.28 mm Hg). After ventilation with this gas mixture was stopped, the patients required higher FiO2, OI and AaDO2 levels increased. Conclusions: Mechanical ventilation with heliox was safe, improved oxygenation and caused an increase in tidal volume in newborns with RDS previously treated with surfactant.Cel pracy: Ocena wpływu wentylacji mechanicznej z zastosowaniem helioxu (mieszaniny tlenu i helu) na postawowe parametry życiowe, utlenowanie, równowagę kwasowo-zasadową oraz wybrane elementy mechaniki oddychania u wcześniaków z ZZO leczonych uprzednio surfaktantem. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u wcześniaków z niewydolnością oddechową w przebiegu zespołu zaburzeń oddychania (ZZO), u których pomimo podania 1 dawki surfaktantu utrzymywało się podwyższone zapotrzebowanie na tlen (stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej (FiO2 ) ≥0.4). Pacjenci byli wentylowani mechanicznie z wykorzystaniem trybu PC-SIMV. Parametry wentylacji, funkcji płuc, utlenowania, równowagi kwasowo-zasadowej i podstawowe parametry życiowe były rejestrowane na początku badania, następnie w ciągu godziny wentylacji helioxem oraz 1 godzinę po jej zakończeniu. Wyniki: Do badania włączono 10 noworodków z ZZO. Wentylacja helioxem nie miała wpływu na podstawowe parametry życiowe i stan ogólny pacjentów, który podczas stosowania helioxu oraz po jego zakończeniu pozostawał stabilny. Wentylacja mechaniczna z zastosowaniem helioxu wiązała się ze statystycznie istotnym zwiększeniem objętości oddechowych (5.48 vs 6.55 ml/kg; wartości średnie). Nie wystąpiły istotne zmiany w zakresie wentylacji minutowej i szczytowego przepływu końcowo-wydechowego. Wentylacja helioxem umożliwiła użycie istotnie niższych stężeń tlenu w mieszaninie oddechowej (0.55 vs 0.35), z jednoczesnym obniżeniem wskaźnika utlenowania (8.77 vs 5.02) i pęcherzykowo-tętniczej różnicy prężności tlenu (263.81 vs 113.28 mm Hg). Po zakończeniu wentylacji tą mieszaniną gazów pacjenci wymagali wyższego FiO2, a wartości OI i AaDO2 wzrosły. Wnioski: Wentylacja mechaniczna helioxem była bezpieczna, spowodowała poprawę utlenowania oraz zwiększenie objętości oddechowych u noworodków z ZZO leczonych surfaktantem

Rome IV Diagnostic Criteria for Irritable Bowel Syndrome in polycystic ovary syndrome patients

Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is a complex endocrinopathy affecting 4-21% of women worldwide. PCOS patients may present with gastrointestinal (GI) disturbances more often than healthy women. Irritable Bowel Syndrome (IBS) is a functional GI system disorder affecting 10-20% of the general population. Research shows that young females are most severely affected by IBS. Links between these conditions have received limited attention in research thus far

The role of oestrogen receptor β in invasive breast cancer

BackgroundThe presence of estrogen receptor (ER) in breast cancer cell is a good prognostic factor. It is also a predictive factor used in hormonal therapy.AimTo evaluate the expression of oestrogen receptors α and β (ERα and ERβ) in the neoplastic tissues of patients with invasive breast cancer and to determine whether ERβ expression may be correlated with some clinical parameters and biological markers.Materials/MethodsParaffin embedded tissues from 67 patients with breast cancer were used in this study. Monoclonal antibodies against α oestrogen receptors, progesterone receptors (DakoCytomation) and polyclonal antibodies against β oestrogen receptors (CHEMICON) were used. The EnVision detection system was applied.ResultsExpression of ERα was demonstrated in 57% of all patients, while in patients over 50 years it was higher – 71%. Expression of ERβ was demonstrated in 48% of patients and this percentage was not dependent on the age of the patients. In tumours expressing ERβ, expression of p53 and Ki-67 was less common. In addition, these tumours were of a lower grade of malignancy.ConclusionsOur results demonstrate a negative correlation between the expression of ERβ and the expression of p53 and Ki-67. The expression of ERβ may be a good prognostic indicator

The clinical significance of electronic fetal heart rate monitoring in twins

Objectives: Fully effective intrapartum cardiotocographic (CTG) fetal heart monitoring is still missing. Visual analysis is far from credibility. Additional, computerized analysis techniques were proposed however they did not substantially decrease possible risks of fetal asphyxia. In twin pregnancies the problem is even more complicated. Our goal is to find the most valuable parameters in intrapartum CTG surveillance in twins, based on actual FIGO criteria. Material and methods: Study included 58 women in labor who had been admitted to Delivery Department of tertiary care hospital with twin pregnancy in a period of one year. The features of the CTG (e.g., baseline, oscillation, decelerations, brady- or tachycardia) were grouped to create three variables that were closest to the FIGO CTG scale. All three groups were compared according to neonatal status (Apgar score at 5 min ≥ 7 or &lt; 7; pH value in umbilical artery ≥ 7.20, &lt; 7.20 or &lt; 7.10 and BE (base excess) &gt; or ≤ –12). Fetal status and its acid — base equilibrium was compared either with long term variability (LTV), short term variability (STV), or percentage of the signal loss. Results: Out of 58 twin pregnancies, a total of 116 babies were born. One baby was born dead. From this group, 11 deliveries were natural births and 47 deliveries were C-sections. None of the analyzed features (pH, BE, Apgar, CTG features except tracing length, CTG FIGO categories) were statistically different between groups of singleton and twin pregnancies, except percentage of C-sections. No differences were found either for STV or LTV and fetal status.org CTG categories. Conclusions: Prior to cardiotocographic tracing of twins during labor, ultrasound examination should be mandatory. Considerable loss of signal in CTG tracing in twins should provoke ultrasonographic confirmation of the fetal status

Fetal growth trajectory in type 1 pregestational diabetes (PGDM) — an ultrasound study

Objectives: Growth disorders are frequent in diabetic pregnancies. However, they are difficult to predict and capture earlyduring pregnancy. These newborns are at risk of obesity, diabetes, and cardiovascular disease. While developing, fetalgrowth abnormalities are typically progressive. Therefore, capturing the earliest moment when they emerge is essentialto guide subsequent obstetric management.Material and methods: We aimed to analyze fetal ultrasound growth trajectories in type 1 diabetics. Moreover, we aimedto establish time points when first ultrasound manifestations of fetal growth abnormalities appear and to identify factorsthat affect fetal growth in women with diabetes.We collected clinical and ultrasound data from 200 patients with PGDM managed in the third-referential centre for diabetesin pregnancy. During every visit, patients underwent an ultrasound examination according to a standard protocol giving1072 ultrasound scan’s records. Every ultrasound consisted of fetal weight estimation, according to the Hadlock 3 formula.Retrospectively patients were divided into three groups depending on neonatal weight. In the group of 200 patients,60 (30%) delivered LGA and 9 (4.5%) SGA newborns.Results: Fetal growth trajectories show different patterns among fetuses with growth abnormalities in women withtype 1 diabetes. The moment, when fetal growth curves diverge, seems to take place in the second trimester, just afterthe 23rd week of gestation.Conclusions: It suggests that fetal growth abnormalities in type 1 diabetes may have its roots much earlier than expected.In the first trimester, there were differences in LDL-cholesterol, total cholesterol, triglyceride levels and in insulin requirementsbetween AGA, SGA and LGA subgroups

Zmienność rytmu serca u pacjentów ze stabilną dławicą piersiową. Nowe parametry w dziedzinie czasu

Wstęp: Dynamikę odstępów RR zapisu elektrokardiograficznego można opisać za pomocą algorytmów o różnej strukturze matematycznej. Istotny jest wybór optymalnej reprezentacji sygnału i tym samym metody analizy. W badaniu przedstawiono modele matematycznej interpretacji zmienności rytmu serca HRV w dziedzinie czasu. Celem pracy była ocena nowych wskaźników krótko- i długoterminowej HRV u pacjentów z chorobą wieńcową w porównaniu z osobami zdrowymi. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano chorych ze zmianami w naczyniach wieńcowych potwierdzonymi angiograficznie oraz grupę osób zdrowych. Sygnały elektrokardiograficzne rejestrowano i analizowano za pomocą systemu komputerowego. Strukturę matematyczną deskryptorów HRV w dziedzinie czasu oparto na średniej arytmetycznej, odchyleniu standardowym lub rozstępie międzykwartylowym. Wyniki: Istotną różnicę między grupą pacjentów z dławicą piersiową a grupą kontrolną wykazano za pomocą wskaźników zmienności długoterminowej Hueya LTV, Zugaiba LTV oraz standardowo ocenianego parametru czasowego rMSSD. Wnioski: Ocena zmienności rytmu serca w dziedzinie czasu zależy od struktury matematycznej parametru opisującego zmienność rytmu serca, a tym samym od metody analizy. (Folia Cardiol. 2005; 12: 181&#8211;188

Zmienność rytmu serca u pacjentów ze stabilną dławicą piersiową. Nowe parametry w dziedzinie czasu

Wstęp: Dynamikę odstępów RR zapisu elektrokardiograficznego można opisać za pomocą algorytmów o różnej strukturze matematycznej. Istotny jest wybór optymalnej reprezentacji sygnału i tym samym metody analizy. W badaniu przedstawiono modele matematycznej interpretacji zmienności rytmu serca HRV w dziedzinie czasu. Celem pracy była ocena nowych wskaźników krótko- i długoterminowej HRV u pacjentów z chorobą wieńcową w porównaniu z osobami zdrowymi. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano chorych ze zmianami w naczyniach wieńcowych potwierdzonymi angiograficznie oraz grupę osób zdrowych. Sygnały elektrokardiograficzne rejestrowano i analizowano za pomocą systemu komputerowego. Strukturę matematyczną deskryptorów HRV w dziedzinie czasu oparto na średniej arytmetycznej, odchyleniu standardowym lub rozstępie międzykwartylowym. Wyniki: Istotną różnicę między grupą pacjentów z dławicą piersiową a grupą kontrolną wykazano za pomocą wskaźników zmienności długoterminowej Hueya LTV, Zugaiba LTV oraz standardowo ocenianego parametru czasowego rMSSD. Wnioski: Ocena zmienności rytmu serca w dziedzinie czasu zależy od struktury matematycznej parametru opisującego zmienność rytmu serca, a tym samym od metody analizy. (Folia Cardiol. 2005; 12: 181&#8211;188