Extraction of abandoned, potentially dangerous lead with uncovered proximal ending: A case report and method description

In this study, we present the case of the extraction of a non-functioning, abandoned, chronically implanted nine year-old lead with proximal extended frayed ending, displaced spontaneously into the subclavian vein. The seemingly inaccessible lead was extracted from the body using the femoral approach. The lead was looped with a pig-tail catheter, standard guide-wire, and basket Dotter catheter, and the proximal ingrown ending was liberated. Finally, it was grasped with a basket catheter and its tip was liberated using oblique cut rotated internal sheath of a Femoral Working Station: using it as a Byrd dilator designed for subclavian approach. An additional difficulty was the risk of dislodging the correct endocardial lead in the pacemaker-dependent patient. The procedure indicates the necessity for the production of longer Byrd dilators designed for the femoral approach. (Cardiol J 2012; 19, 2: 192–196

Komorowa elektroda jedno- czy dwubiegunowa? - 8 lat doświadczeń ze stymulatorami VVI

Wstęp: Elektrody endokawitarne wciąż pozostają "piętą achillesową" współczesnych układów do stałej stymulacji serca. W porównaniu z ogromnym postępem, jaki osiągnięto w konstrukcji stymulatorów, rozwój w technologii elektrod przebiega dużo wolniej. Jednym z parametrów, który budzi kontrowersje od prawie 40 lat jest polarność elektrody. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej analizy zapisów holterowskich u 260 pacjentów z implantowanym jednojamowym komorowym stymulatorem serca (VVI). Grupa I (UP) - 130 pacjentów z implantowanymi stymulatorami VVI z unipolarnymi elektrodami - Biotronik TIR 60-UP, wszczepionymi w latach 1993–1995. Grupa II (BP) - 130 pacjentów z implantowanymi stymulatorami serca VVI z elektrodami bipolarnymi - Biotronik TIR 60-BP, wszczepionymi w latach 1998–2000. Oceniano zaburzenia wyczuwania oraz zaburzenia stymulacji. U wszystkich pacjentów wykonano badanie holterowskie w okresie 3–24 miesięcy, średnio 17,1 miesiąca po implantacji. Wyniki: W grupie I (pacjenci z elektrodami unipolarnymi) - najczęściej obserwowanym zaburzeniem były incydenty oversensing - hamowania miopotencjałami (18 pacjentów). Kolejne zaburzenie to epizody undersensing - zaobserwowane u 6 pacjentów. Zaburzenia stymulacji wystąpiły u 4 chorych. Tylko u 2 osób z grupy II ujawniono nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu stymulującego. Były to epizody undersensing u 1 pacjenta i oversensing u 1 chorego. U żadnej osoby z grupy II nie stwierdzono zaburzeń stymulacji. Wnioski: Zastosowanie elektrod dwubiegunowych w istotny sposób zmniejszyło liczbę zaburzeń sterowania zarówno o typie under-, jak i oversensing u pacjentów z implantowanymi stymulatorami VVI. Wydaje się, że postęp w technologii produkcji elektrod wewnątrzsercowych przyczynia się do redukcji ryzyka incydentów zaburzeń stymulacji u pacjentów ze stymulatorami VVI. (Folia Cardiol. 2003; 10: 495–500

Complicated Holter tracing with an incidence of inappropriate mode switch due to sensing abnormalities in a patient with dual-chamber pacemaker

24-hour Holter monitoring of a 59 year-old man with DDDR pacemaker (programmed mode: DDD) implanted for sick sinus syndrome with paroxysmal atrial fibrillation was performed one month after implantation, due to palpitations. Several episodes of rapid pacing of decreasing rate were detected. Intracardiac recording stored in the pacemaker memory had shown episodes of atrial lead oversensing, which led to the mode switch, resulting in DDIR mode. Signals which caused oversensing were not seen in Holter tracing. (Cardiol J 2011; 18, 1: 94-96

Komorowa elektroda jedno- czy dwubiegunowa? - 8 lat doświadczeń ze stymulatorami VVI

Wstęp: Elektrody endokawitarne wciąż pozostają "piętą achillesową" współczesnych układów do stałej stymulacji serca. W porównaniu z ogromnym postępem, jaki osiągnięto w konstrukcji stymulatorów, rozwój w technologii elektrod przebiega dużo wolniej. Jednym z parametrów, który budzi kontrowersje od prawie 40 lat jest polarność elektrody. Materiał i metody: Dokonano retrospektywnej analizy zapisów holterowskich u 260 pacjentów z implantowanym jednojamowym komorowym stymulatorem serca (VVI). Grupa I (UP) - 130 pacjentów z implantowanymi stymulatorami VVI z unipolarnymi elektrodami - Biotronik TIR 60-UP, wszczepionymi w latach 1993–1995. Grupa II (BP) - 130 pacjentów z implantowanymi stymulatorami serca VVI z elektrodami bipolarnymi - Biotronik TIR 60-BP, wszczepionymi w latach 1998–2000. Oceniano zaburzenia wyczuwania oraz zaburzenia stymulacji. U wszystkich pacjentów wykonano badanie holterowskie w okresie 3–24 miesięcy, średnio 17,1 miesiąca po implantacji. Wyniki: W grupie I (pacjenci z elektrodami unipolarnymi) - najczęściej obserwowanym zaburzeniem były incydenty oversensing - hamowania miopotencjałami (18 pacjentów). Kolejne zaburzenie to epizody undersensing - zaobserwowane u 6 pacjentów. Zaburzenia stymulacji wystąpiły u 4 chorych. Tylko u 2 osób z grupy II ujawniono nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu stymulującego. Były to epizody undersensing u 1 pacjenta i oversensing u 1 chorego. U żadnej osoby z grupy II nie stwierdzono zaburzeń stymulacji. Wnioski: Zastosowanie elektrod dwubiegunowych w istotny sposób zmniejszyło liczbę zaburzeń sterowania zarówno o typie under-, jak i oversensing u pacjentów z implantowanymi stymulatorami VVI. Wydaje się, że postęp w technologii produkcji elektrod wewnątrzsercowych przyczynia się do redukcji ryzyka incydentów zaburzeń stymulacji u pacjentów ze stymulatorami VVI. (Folia Cardiol. 2003; 10: 495–500

Burza elektryczna — ocena kliniczna i postępowanie na oddziale intensywnej terapii kardiologicznej

The implantable cardioverter-defibrillators (ICD) have improved survival in patients with malignant ventricular arrhythmias, both in primary and secondary prevention, but does not target the pathological substrate responsible for life-threatening arrhythmias events. Electrical storm (ES) is defined as the occurrence of three or more separate episodes of ventricular tachycardia (VT) or ventricular fibrillation (VF) in 24 hours, requiring the intervention of the ICD (anti-tachycardia pacing or shock) or external cardioversion/defibrillation or the persistence of incessant VT. Managing of acute phase of ES is challenging. The current therapeutic strategy is complex and often requires the simultaneous intravenous administration of several antiarrhythmic drugs and additional invasive procedures.Wprowadzenie wszczepialnych kardiowerterów-defibrylatorów (ICD) poprawiło przeżywalność w grupie pacjentów z groźnymi arytmiami komorowymi, zarówno w prewencji pierwotnej, jak i wtórnej. Urządzenia te nie wpływają jednak bezpośrednio na samą przyczynę występowania arytmii. Burzę elektryczną (ES) definiuje się obecnie jako występowanie trzech lub więcej odrębnych epizodów tachyarytmii komorowej (VT/VF) wymagających interwencji ICD lub kardiowersji/defibrylacji zewnętrznej w ciągu 24 godzin lub też utrzymywanie się utrwalonego VT. Burza elektryczna to stan zagrożenia życia, a sposób postępowania stanowi nie lada wyzwanie. Strategia leczenia jest złożona i często wymaga nie tylko podawania leków, lecz także zastosowania zaawansowanych procedur inwazyjnych