Imaging methods for pulmonary sarcoidosis

Sarcoidosis is a chronic systemic granulomatous disease of unknown etiology. In more than 90% of patients with diagnosed sarcoidosis, mediastinal and hilar lymph nodes are affected. The objective of this paper is to discuss the most important chest imaging methods in pulmonary sarcoidosis. A chest X-ray remains the method of choice at both the diagnostic stage and during follow-up of the disease progress. High-resolution computed tomography allows for a more thorough description of lesions in terms of their location. Research demonstrates the superiority of FDG PET over both aforementioned techniques in the assessment of active inflammatory lesions. Magnetic resonance imaging is currently being used in diagnosing cardiac sarcoidosis. Although EBUS constitutes the basic diagnostic tool, the invasiveness of the method results in it not being used when monitoring the activity of the disease

Fatigue in patients with inactive sarcoidosis does not correlate with lung ventilation ability or walking distance. Pilot Study

 Wstęp: Zmęczenie jest jednym z wielu zgłaszanych objawów u chorych na sarkoidozę. Uważa się, że zmęczenie może być przyczyną nietolerancji wysiłku fizycznego u chorych na sarkoidozę oraz obniżenia jakości życia. Celem pracy jest przedstawienie częstości występowania zmęczenia u chorych na sarkoidozę oraz zbadanie korelacji pomiędzy zmęczeniem a wynikami badań czynnościowych płuc i dystansem chodu.Materiał i metody: Zbadano 74 chorych na sarkoidozę w stabilnym okresie choroby, nieleczonych w przeszłości glikokortykoidami lub lekami immunosupresyjnymi i bez wskazań do leczenia w chwili badania. U wszystkich chorych dokonano oceny zmęczenia kwestionariuszem FAS (Fatigue Assesment Scale), oceniono duszność za pomocą skali MRC (Medical Research Council). Zbadano również wskaźnik masy ciała BMI (body mass index) oraz dokonano oceny spirometrycznej oraz przeprowadzono 6-minutowy test chodu. Badaniem objęto również 30 zdrowych ochotników, u których dokonano oceny zmęczenia (FAS).Wyniki: W badanej grupie chorych stwierdzono zmęczenie u 36 (50%), a u 5 (6,94%) bardzo duże zmęczenie. Pozostałych 31 (43,06%) pacjentów nie odczuwało zmęczenia. Średnia wartość uzyskanych punktów wg kwestionariusza FAS u chorych na sakoidozę była istotnie wyższa niż obserwowana wartość w grupie kontrolnej (p = 0,02) . Istotnie większą liczbę punktów według kwestionariusz FAS obserwowano u kobiet chorych na sarkoidozę (p = 0,04) w porównaniu z mężczyznami. Nie stwierdzono istotnych statystycznie zależności pomiędzy wskaźnikiem zmęczenia FAS a BMI (r = 0,22, p = 0,11), FEV1 (r = −0,11 p = 0,3), FEV1% pred. (r = 0,01, p = 0,9), FVC (r = −0,03, p = 0,77), FEF25−75 (r = −0,23, p = 0,1) oraz dystansem w teście sześciominutowego marszu (r = −0,01, p = 0,9). Stwierdzono natomiast słabą ujemną korelację między pomiędzy wiekiem badanych chorych a wskaźnikiem FAS (r = −0,29, p = 0,01).Wnioski: Zmęczenie u chorych na sarkoidozę nie wpływa na dystans chodu i na zdolność wentylacyjną płuc. Introduction: Fatigue is one of many symptoms reported by patients with sarcoidosis. It is believed that fatigue may be the cause of exercise intolerance and reduced quality of life in patients with sarcoidosis. The purpose of the work was to present the frequency of fatigue prevalence in patients with sarcoidosis and to investigate the correlation between fatigue and the results of pulmonary function tests and walking distance.Material and methods: A total of 74 patients with sarcoidosis in a stable phase of the disease, not treated in the past with glucocorticoids or immunosuppressive drugs, and without indications for treatment at the time of the study were examined. In all patients fatigue evaluation was carried out with the use of the Fatigue Assessment Scale questionnaire (FAS); dyspnoea was assessed with the use of the Medical Research Council scale (MRC). Body Mass Index (BMI), spirometry, and a 6-minute walk test were additionally performed. The control group included 30 healthy volunteers who completed the FAS.Results: In the examined group of patients fatigue was diagnosed in 36 patients (50%), and in 5 (6.94%) - strong fatigue was observed. The remaining 31 (43.06%) patients felt no fatigue. The average value of points obtained by FAS questionnaire in sarcoidosis patients was significantly higher than the respective value in the control group (p = 0.02). A significantly higher number of points by FAS questionnaire was observed in female patients with sarcoidosis (p = 0.04) in comparison to men. No significant statistical correlation between fatigue index FAS and BMI (r = 0.22, p = 0.11), FEV1 (r = –0.11, p = 0.3), FEV1% pred. (r = 0.01, p = 0.9), FVC (r = −0.03, p = 0.77), FEF25−75 (r = −0.23, p = 0.1) and the distance in the six-minute walk test (6MWT) (r = −0.01, p = 0.9) was observed. However, there was a weak negative correlation between the age of the patients and the FAS index (r = −0.29, p = 0.01).Conclusions: Fatigue in patients with sarcoidosis does not correlate with the results of lung function tests or with walking distance in 6MWT

Influence of particulate matter air pollution on exacerbation of chronic obstructive pulmonary disease depending on aerodynamic diameter and the time of exposure in the selected population with coexistent cardiovascular diseases

Introduction: Particulate matter air pollution constitutes an important factor affecting the course of various respiratory and cardiovasculardiseases. Two main monitored groups of particulate pollution are particulate matter with the aerodynamic diameterbelow 10 μm (PM10) and 2.5 μm (PM2.5). One of the most important respiratory diseases is chronic obstructive pulmonarydisease (COPD). Clinical presentation of COPD and cardiovascular diseases is similar and can cause complications during therapy.The study explores connection between particulate matter and COPD exacerbations in population with cardiovascular cause ofsymptoms excluded. Material and methods: Analysis was based on data from hospitalisations in the years 2006-2016 in the hospitals of UpperSilesian Agglomeration, Poland. The data were correlated with meteorological conditions and particulate matter concentrationsup to 90 days before hospital admission. Results: During the whole observation period no connection between PM10 concentration changes and COPD exacerbationswere observed. On the other hand PM 2,5 influence started to be significant on 14 day before admission (RR 1.06) and increasedup to maximal analysed period of 90 days (RR 1.32). Conclusions: Overall this study highlights the importance of particulate matter pollution emission impact on COPD exacerbationsin a long time perspective

Advances in diagnosis of pulmonary sarcoidosis

Sarkoidoza jest wielonarządową chorobą, charakteryzującą się powstawaniem nieserowaciejących ziarniniaków. Najczęstsza lokalizacja w sarkoidozie (u 80–90% chorych) dotyczy płuc i węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej. Sarkoidozę rozpoznaje się na podstawie obrazu klinicznego i wykazaniu w badaniu histopatologicznym nieserowaciejących ziarniniaków. Przydatnymi metodami obrazowymi w diagnostyce sakoidozy płuc są: tomografia komputerowa o wysokiej rozdzielczości oraz pozytronowa tomografia emisyjna. W przypadku chorych z zespołem Löfgrena rozpoznanie sarkoidozy można postawić bez konieczności biopsji narządowej. W diagnostyce sarkoidozy stosowano biopsję Danielsa, mediastinoskopię, biopsję endobronchialną, przezoskrzelową biopsję płuca, ślepą przezoskrzelową biopsję cienkoigłową oraz płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe, które są diagnostyczna średnio w 60–85% przypadków. Obecnie w diagnostyce sarkoidozy w I i II stopniu zaawansowania można zastosować biopsję przezoskrzelową pod kontrolą ultrasonografii (EBUS-FNA) czy też biopsję przezprzełykową pod kontrolą ultrasonografii (EUS-FNA), dzięki którym można zrezygnować z wykonywania mediastinoskopii. Połączenie tych obu metod stwarza możliwość rozpoznania sarkoidozy w ponad 83–90% przypadków przy swoistości wynoszącej blisko 100%.Sarcoidosis is a systemic granulomatous disease that primarily affects the lung and lymphatic systems of the body. The diagnosis of sarcoidosis is established on the basis of compatible clinical and radiologic findings, supported by histologic evidence in one or more organs of noncaseating epithelioid-cell granulomas. A diagnosis of sarcoidosis is reasonably certain without biopsy in patients who present with Löfgren’s syndrome. In confirmation of sarcoidosis scale lymph node biopsy, endobronchial biopsy, mediastinoscopy, blind tranbronchial needle aspiration and transbronchial lung biopsy or broncho-alveolar lavage were used with diagnostic yields between 60–85%. At present in stage I and II of sarcoidosis the novel technics such as Endoscopic ultrasound-guided, fine-needle aspiration of intrathoracic lymph nodes (EBUS-FNA) and esophageal ultrasound-guided fine-needle aspiration (EUS-FNA) are performed. The combination of these two methods has been reported to provide a diagnostic yield of above 83–90% with about 100% specificity and may obviate the need for mediastinoscopy

Wpływ pyłowych zanieczyszczeń powietrza na zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc w zależności od średnicy aerodynamicznej i czasu od ekspozycji w grupie pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego

WSTĘP: Pyłowe zanieczyszczenia powietrza stanowią istotny czynnik wpływający na przebieg chorób układu oddechowego oraz sercowo-naczyniowego. Dwiema głównymi grupami tych zanieczyszczeń poddanymi monitorowaniu są zanieczyszczenia pyłowe o średnicy aerodynamicznej poniżej 10 μm (PM10) i 2.5 μm (PM2.5). Wśród chorób układu oddechowego duże znaczenia ma przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Jej manifestacja kliniczna oraz manifestacja kliniczna chorób układu sercowo- -naczyniowego są podobne i może to stanowić utrudnienie w trakcie wyboru terapii. W pracy badano związek pomiędzy pyłowymi zanieczyszczeniami powietrza oraz zaostrzenia POChP w populacji w której wykluczono sercowo-naczyniowe tło dolegliwości. MATERIAŁ I METODY: Analizę oparto na danych dotyczących hospitalizacji na obszarze aglomeracji górnośląskiej w latach 2006–2016. Dane zostały skorelowane z danymi dotyczącymi warunków meteorologicznych i stężeniami zanieczyszczeń pyłowych do 90 dni przed dniem hospitalizacji. WYNIKI: W trakcie całego badanego okresu nie zaobserwowano związku między PM10 oraz zaostrzeniami POChP. Wpływ PM2,5 stawał się istotny od 14 dnia przed przyjęciem do szpitala (RR 1.06) i wzrastał aż do maksymalnego badanego okresu 90 dni (RR 1.32). WNIOSKI: Praca podkreśla istotność wpływu pyłowych zanieczyszczeń powietrza na zaostrzenia POChP w długie perspektywie czasowej.WSTĘP: Pyłowe zanieczyszczenia powietrza stanowią istotny czynnik wpływający na przebieg chorób układu oddechowego oraz sercowo-naczyniowego. Dwiema głównymi grupami tych zanieczyszczeń poddanymi monitorowaniu są zanieczyszczenia pyłowe o średnicy aerodynamicznej poniżej 10 μm (PM10) i 2.5 μm (PM2.5). Wśród chorób układu oddechowego duże znaczenia ma przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Jej manifestacja kliniczna oraz manifestacja kliniczna chorób układu sercowo- -naczyniowego są podobne i może to stanowić utrudnienie w trakcie wyboru terapii. W pracy badano związek pomiędzy pyłowymi zanieczyszczeniami powietrza oraz zaostrzenia POChP w populacji w której wykluczono sercowo-naczyniowe tło dolegliwości. MATERIAŁ I METODY: Analizę oparto na danych dotyczących hospitalizacji na obszarze aglomeracji górnośląskiej w latach 2006–2016. Dane zostały skorelowane z danymi dotyczącymi warunków meteorologicznych i stężeniami zanieczyszczeń pyłowych do 90 dni przed dniem hospitalizacji. WYNIKI: W trakcie całego badanego okresu nie zaobserwowano związku między PM10 oraz zaostrzeniami POChP. Wpływ PM2,5 stawał się istotny od 14 dnia przed przyjęciem do szpitala (RR 1.06) i wzrastał aż do maksymalnego badanego okresu 90 dni (RR 1.32). WNIOSKI: Praca podkreśla istotność wpływu pyłowych zanieczyszczeń powietrza na zaostrzenia POChP w długie perspektywie czasowej

Pulmonary rehabilitation in patients with lung cancer

The paper presents current news on the possibilities of conducting rehabilitation of patients suffering from lung cancer. It presents the principles of conducting and contraindications for pulmonary rehabilitation for these patients according to current guidelines of American College of Sport Medicine. The methods of measuring exercise capacity for patients with lung cancer have been discussed. The value of ergospirometrial test with maximum oxygen consumption (VO2peak) in predicting not only the survival of patients with lung cancer, but also assessing the possibility of pulmonary rehabilitation programs has been highlighted. In the part devoted to physical training for patients before a surgery for lung cancer, current research results have been presented- these show that even a short, high intensity program of pulmonary rehabilitation for patients with lung cancer before surgery is effective and increases the safety of both- the safety of the surgery and extends survival time after operation for lung cancer. The paper describes difficulties in the implementation of rehabilitation programs after surgery conducted on patients with lung cancer resulting from dysfunction of cardiovascular and muscle atrophy — both skeletal and respiratory. The issue of patients with inoperable lung cancer treated with chemotherapy has been discussed so far in only one paper published in 2007. The results shown in it have been discussed as well. The authors demonstrated a significant improvement in the efficiency of respiratory-circulatory system assessed by six-minute walk test, although the rehabilitation program was graduated by small number of patients (44%). It was noted that patients with inoperable lung cancer now account for a large group of patients who use this type of medical intervention and can significantly improve the quality of life and the method shows positive impact on the survival rate.Celem niniejszej pracy jest ukazanie aktualnych wiadomości dotyczących sposobów prowadzenia rehabilitacji u osób chorych na raka płuca. W pierwszej kolejności, opierając się na aktualnych wytycznych Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycyny Sportowej, przedstawiono zarówno zasady prowadzenia terapii osób chorych na raka płuca, jak i przeciwwskazania do rehabilitacji oddechowej w tej grupie chorych. Omówiono również sposoby oceny zdolności wysiłkowej u chorych na raka płuca. Podkreślono wartość wykonywania testu ergospirometrycznego z oceną maksymalnej konsumpcji tlenu (VO2peak) w prognozowaniu nie tylko czasu przeżycia chorych na raka płuca, ale także w ocenie możliwości realizacji programów rehabilitacji oddechowej. W części poświęconej treningowi fizycznemu chorych przed operacją raka płuca przedstawiono aktualne wyniki badań, które dowodzą, że nawet krótki, lecz bardzo intensywny, program rehabilitacji oddechowej jest skuteczny i zwiększa zarówno bezpieczeństwo zabiegu, jak i wydłuża czas przeżycia po operacji. W artykule przedstawiono także trudności związane z realizacją programów rehabilitacji u chorych po operacji raka płuca wynikające z dysfunkcji układu sercowo-naczyniowego i atrofii mięśni szkieletowych i oddechowych. Do tej pory ukazała się zaledwie jedna praca poświęcona pacjentom z nieoperacyjnym rakiem płuc poddanych chemioterapii Jej wyniki zostały omówione w niniejszej pracy — wykazano występowanie istotnej poprawy sprawności układu oddechowo-krążeniowego ocenianego testem 6-minutowego chodu, chociaż program rehabilitacji ukończyła nieduża liczba chorych (44%). W artykule zwrócono uwagę, że pacjenci z nieoperacyjnym rakiem płuca stanowią obecnie dużą grupę chorych, u których stosowanie tego typu interwencji medycznej może istotnie poprawić jakość życia oraz pozytywnie wpłynąć na przeżycie

Atypowa postać zespołu tako-tsubo związanego z migotaniem przedsionków w zespole Wolffa-Parkinsona-White’a powikłanego nagłym zatrzymaniem krążenia: trudności diagnostyczne

Atypical form of tako-tsubo cardiomyopathy (TTC) is associated with regional wall motion abnormalities in basal and/or middle segments or only middle segments with sparing of apical segments or apical and basal segments. We described a case of47-year-old female with atypical form of TTC due to fast atrial fibrillation that converted into ventricular fibrillation in WPW syndrome. The echocardiogram made after direct current cardioversion revealed decreased left ventricular ejection fraction (LVEF 35%) with akinesis of inferior and posterior walls and anterior part of interventricular septum in the middle and the basal segments with hyperkinesis of apical segments. The biochemistry blood samples revealed elevated both troponin T— 0.35 ng/mL and NT-proBNP — 3550 pg/mL plasma level. The ECG showed sinus rhythm 62 bpm, shortened PQ interval 100 ms, widened QRS duration — 115 ms with delta wave, prolonged QT interval — 520 ms, QS in leads: II, III, aVF. NegativeT waves in leads: I, aVL and positive, symmetrical T waves in leads V1–V6. The coronarography revealed normal coronaryarteries. The control echocardiography after 10 days showed normal LVEF 70%, without any wall motion abnormalities. TTC was recognised based on: history of sudden stress situation before, ischaemic ECG changes, positive markers of myocardial injury, transient segmental wall motion abnormalities and normal coronary arteries. The ablation of right postero-septal accessory pathway was successfully performed

Guidelines of the Polish Respiratory Society for diagnosis and treatment of idiopathic pulmonary fibrosis

Introduction: This document presents the guidelines of the Polish Respiratory Society (PTChP, Polskie Towarzystwo Chorób Płuc) for diagnosis and treatment of idiopathic pulmonary fibrosis (IPF), developed by a group of Polish experts.Material and methods: The recommendations were developed in the form of answers to previously formulated questions concer-ning everyday diagnostic and therapeutic challenges. They were developed based on a current literature review using the Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation (GRADE) methodology.Results: We formulated 28 recommendations for diagnosis (8), pharmacological treatment (12) as well as non-pharma-cological and palliative therapy (8). The experts suggest that surgical lung biopsy (SLB) not be performed in patients with the probable usual interstitial pneumonia (UIP) pattern, with an appropriate clinical context and unanimous opinion of a  multidisciplinary team. The experts recommend using antifibrotic agents in IPF patients and suggest their use irrespective of the degree of functional impairment. As regards non-pharmacological and palliative treatment, strong re-commendations were formulated regarding pulmonary rehabilitation, oxygen therapy (in patients with chronic respiratory failure), preventive vaccinations as well as referring IPF patients to transplant centres. Table 1 presents an aggregate list of recommendations.Conclusions: The Polish Respiratory Society Working Group developed guidelines for IPF diagnosis and treatment