Proliferacja ludzkiej intymności w kontekście politycznych zachowań wyborczych

This article is an att empt to examine is there any relation between modern meaning and understanding nature of human intimacy and political behaviors during election campaign. We’re searching for evidences which can confirm that our sexuality is one of the most important factorswhen we choose politicians to represent us. Background of this claim is a movie “Intimacy” directed by Patrice Chéreau. It’s a story about an affair between woman and man, two people who meet once a week to make love. Using this movie as a metaphor we will try to indicate that the reasons we decide to support somebody’s run for office are similar to these, which we involve when we choose our live or sex partners. One of them is based on Personalization of Politics, attitude that politcian’s views, achievements or political program are less crucial than their image

Primary aldosteronism — recent progress and current concepts

Pierwotny hiperaldosteronizm (PA) to najczęstsza postać nadciśnienia tętniczego uwarunkowanego hormonalnie, którego częstośćw ogólnej populacji chorych na nadciśnienie tętnicze szacuje się na 6–13%. Wśród pacjentów z nadciśnieniem tętniczym opornymna leczenie odsetek chorych z PA jest jeszcze większy. Dzięki intensywnym badaniom z dziedziny nauk podstawowych i tworzeniudużych rejestrów chorych z PA poznawany jest wpływ nadmiaru aldosteronu nie tylko na układ sercowo-naczyniowy, ale również namorfologię i funkcję pozostałych organów . W najnowszych badaniach podkreśla się odmienności w regulacji gospodarki wapnioweju chorych z gruczolakiem nadnercza i PA. Wiele miejsca poświęca się doskonaleniu metod diagnostyki, ze szczególnym uwzględnieniemcewnikowania żył nadnerczowych, które zyskuje coraz większe znaczenie. W ciągu ostatniego roku pojawiło się wiele publikacji dotyczącychwystępowania mutacji w kanale potasowym u chorych z guzem nadnercza i PA. Wyodrębniono również nową postać rodzinniewystępującego hiperaldosteronizmu — FIII.Leczenie pacjentów z PA w dalszym ciągu opiera się na stosowaniu antagonistów receptora dla mineralokortykoidów lub adrenalektomii,optymalnie poprzedzonej potwierdzeniem lateralizacji w wydzielaniu aldosteronu za pomocą cewnikowania żył nadnerczowych.Primary aldosteronism is the commonest form of hormone-related hypertension, with an estimated prevalence of 6–13% in the generalpopulation of hypertensive patients. Among patients with resistant hypertension, the proportion of PA is even higher. Through intensiveresearch in the field of basic science and the creation of large registries of patients with PA, it is possible to understand the effect ofexcess aldosterone not only on the cardiovascular system but also on the morphology and function of the other organs. Recent researchhas highlighted the differences in the regulation of calcium metabolism in patients with adrenal adenomas and PA. A lot of attention hasbeen paid to the improvement of diagnostic methods, with particular emphasis on adrenal vein sampling, which is becoming increasinglyimportant. In recent years there have been many publications on the prevalence of mutations in the potassium channel in patients withadrenal tumours and PA. A new form of familial hyperaldosteronism - FIII, has also been distinguished. Treatment of patients with PAstill relies on the use of mineralocorticoid receptor antagonists or adrenalectomy, preferably preceded by a confirmation of aldosteronesecretion lateralisation by adrenal vein sampling

The effect of successful renal artery correction on intra-renal Doppler flow parameters in hypertensive patients with renal artery stenosis

Wstęp Celem prezentowanego, prospektywnego badania była ocena wpływu skutecznego zabiegu poszerzenia światła tętnicy nerkowej (za pomocą angioplastyki lub chirurgicznego) na parametry przepływu wewnątrznerkowego oceniane w badaniu dopplerowskim tętnic nerkowych u chorych z nadciśnieniem tętniczym, zwężeniem tętnicy nerkowej i prawidłową funkcją nerek. Materiał i metody Do badania włączono 30 chorych z nadciśnieniem tętniczym (średnia wieku 53,3 &plusmn; 2,0 lat; zakres 33&#8211;75 lat; 18 M, 12 K) i z angiograficznie potwierdzonym miażdżycowym zwężeniem tętnicy nerkowej. Badanie dopplerowskie tętnic nerkowych wykonywano przed (0) i tydzień (I), 6 miesięcy (II) i rok (III) po skutecznej korekcji zwężenia tętnicy nerkowej. Na podstawie analizy widma przepływu wyliczano: maksymalną prędkość skurczową (Vmax), przyspieszenie narastania fali skurczowej (Acc), czas przyspieszenia (AcT), indeks pulsacji (PI) i indeks oporowy (RI). Całodobowe monitorowanie ciśnienia tętniczego wykonywano przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej i rok po (III) niej. Pacjentów podzielono na dwie grupy w zależności od efektu zabiegu ocenianego po roku: grupę 1 (wyleczoną) - chorzy, u których nie stosowano leczenia hipotensyjnego, ze średnim ciśnieniem tętniczym z ciągu doby wynoszącym poniżej 135/85 mm Hg oraz grupę 2 (niewyleczoną) - chorzy otrzymujący nadal leczenie hipotensyjne. Wyniki W całej grupie łącznie, grupie 1 i grupie 2 obserwowano obniżenie Vmax w badaniach I, II i III w porównaniu z 0. Przyspieszenie było obniżone przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej, następnie obserwowano istotny wzrost Acc w badaniach I, II i III w porównaniu z 0 w całej grupie łącznie, grupie 1 i grupie 2. Czas przyspieszenia był wydłużony przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej, istotne obniżenie AcT w porównaniu z wartościami wyjściowymi obserwowano w badaniach I, II i III w grupie 2 i całej grupie. W grupie 1 nie obserwowano różnic między wartością RI w badaniach I, II i III w porównaniu z wartościami wyjściowymi (odpowiednio: 0,54 &plusmn; 0,02, 0,56 &plusmn; 0,03, 0,55 &plusmn; 0,04 vs. 0,52 &plusmn; 0,04; p = NS). W grupie 2 średnia wartość RI wzrosła nieistotnie w badaniach I, II i III w porównaniu z 0 (odpowiednio: 0,64 &plusmn; 0,02, 0,94 &plusmn; 0,05, 0,63 &plusmn; 0,02 vs. 0,61 &plusmn; 0,02 p = NS). Średnie wartości RI były istotnie wyższe w grupie 2 w porównaniu z grupą 1 w badaniach 0 i I. Obserwowano istotnie statystycznie niższe wartości PI w grupie 1 w porównaniu z grupą 2 w badaniach 0 i I. Wnioski Uzyskane wyniki wskazują na brak wpływu skutecznej korekcji zwężenia tętnicy nerkowej u chorych z nadciśnieniem tętniczym i prawidłową funkcją nerek na indeks oporowości i pulsacji. Ocena przyspieszenia i czasu przyspieszenia ma znaczenie w obserwacji chorych po korekcji zwężenia tętnicy nerkowej pozwalając na ocenę skuteczności leczenia.Background The aim of this prospective study was to evaluate the effect of successful renal artery correction (angioplasty or surgery) on intra-renal Doppler flow parameters in hypertensive patients with renal artery stenosis (RAS) and preserved renal function. Material and methods The study included 30 hypertensive patients (mean age: 53.5 &plusmn; 2.0 yrs, range: 33&#8211;75 years; 18 males, 12 females) with arteriographically confirmed atherosclerotic RAS. Intra-renal Doppler flow parameters (maximum systolic velocity - Vmax, acceleration - Acc, acceleration time - AcT, pulsatility index - PI and resistive index - RI) were evaluated before (0) and during a one year follow-up period at 1 week (I), 6 months (II) and 12 months (III) after successful renal artery correction (angioplasty or surgery) in hypertensive patients with RAS. 24-hour blood pressure monitoring was performed before and 12 months (at III) after RAS correction. The patients were classified into two groups according to the clinical outcome: Group 1 - cured, with permanent discontinuation of antihypertensive treatment and with 24 h BP of < 135/85 mm Hg following PTRA or surgery without antihypertensive medication; Group 2 - not cured, with antihypertensive treatment maintained or modified but not discontinued. Results In Groups 1 and 2, taken as whole, a statistically significant decrease in Vmax was observed at I, II and III, as compared to the pre-intervention period. Evaluation of the intra-renal branches in the one year follow-up revealed a decreased Acc value at 0 followed by a statistically significant increase in Acc at I, II and III for the whole group involved in the study, taking Groups 1 and 2 together, as compared to the pre-interventional period. The AcT value for the whole group was increased at 0 and after successful renal artery correction a significant decrease was observed at I, II and III in the whole group and in Group 2. In Group 1 there were no differences in RI value at I, II, and III when compared with the baseline (0.54 &plusmn; 0.02, 0.56 &plusmn; 0.03, 0.55 &plusmn; 0.04 vs. 0.52 &plusmn; 0.04 respectively; p = NS). In Group 2 RI values increased non-significantly at I, II, and III, as compared to the pre-interventional period (0.64 &plusmn; 0.02, 0.94 &plusmn; 0.05, 0.63 &plusmn; 0.02 vs. 0.61 &plusmn; 0.02 respectively; p = NS). RI values were significantly higher in Group 2 as compared to Group 1 at 0 and I. There were significant differences in PI values between Group 1 and Group 2 before and 6 weeks (I) after successful renal artery correction. Conclusion Our study indicates that among hypertensive patients with RAS and preserved renal function function successful renal artery correction had no effect on the resistive index and pulsatility index. Of the four indices examined acceleration and acceleration time are useful for evaluating the long-term results of renal angioplasty or surgical treatment in patients with RAS

Barrett's oesophagus and oesophageal adenocarcinoma.

Oesophageal adenocarcinoma (OAC) has increased dramatically in Western countries, including the UK, over the past 30 years. It usually presents de novo, but is often preceded by Barrett's oesophagus (BO), a premalignant condition whereby the normal squamous epithelium is replaced by columnar lined epithelium with intestinal metaplasia. The main risk factors for BO include male sex, obesity and chronic gastro-oesophageal reflux of acid and bile. The estimated annual risk of BO progression is 0.3%, increasing substantially, up to 30%, when dysplasia is present. Endoscopic surveillance is recommended to detect neoplastic changes at an early stage and considerable evidence supports endoscopic treatment for confirmed low- and high-grade dysplasia, and intramucosal adenocarcinoma. Most OACs are diagnosed at a more advanced stage requiring CT-PET assessment and multi-modal treatment. Surgical treatment is performed in specialist centres, increasingly combined with cytotoxic chemotherapy and radiotherapy, involving close liaison between members of the multidisciplinary team. Molecular targeted therapies, such as HER2 and VEGFR-inhibitors, are beginning to penetrate clinical practice, but high molecular heterogeneity has impeded progress. In view of the overall dismal survival (<20%) for advanced OAC, there is renewed interest in screening techniques for early detection and intervention of dysplastic BO

Pseudopheochromocytoma

Pseudopheochromocytoma jest rzadkim zespołem objawów łudząco przypominających obraz pheochromocytoma. Wyniki ostatnio opublikowanych badań sugerują, że zwiększona sekrecja adrenaliny przez nadnercza i wzmożona wrażliwość układu sercowo-naczyniowego na oddziaływanie katecholamin może przyczyniać się do napadowych zwyżek ciśnienia tętniczego. Ustalenie właściwego rozpoznania może być szczególnie trudne i wymaga przeprowadzenia szczegółowej diagnostyki w celu wykluczenia guza chromochłonnego.Pseudopheochromocytoma is a rare syndrome resembling clinical manifestations of pheochromocytoma. It has been suggested that an enhanced release of adrenaline and exaggerated cardiovascular responses to catecholamines might contribute to the paroxysmal hypertension and clinical symptoms resembling pheochromocytoma. The proper diagnosis of this syndrome is difficult and must exclude the treatable pheochromocytoma

Juxtaglomerular cell tumor - a rare cause of hypertension

Guzy wywodzące się z aparatu przykłębuszkowego nerek wydzielające w nadmiarze reninę stanowią rzadką postać wtórnego nadciśnienia z potencjalnie usuwalną przyczyną. W obrazie klinicznym dominuje nadciśnienie tętnicze najczęściej o ciężkim przebiegu, często oporne na leczenie hipotensyjne. W artykule podsumowano przebieg kliniczny, diagnostykę różnicową, obrazową i hormonalną oraz postępowanie z chorymi z podejrzeniem guza wywodzącego się z aparatu przykłębuszkowego nerek. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 2, strony 166-169.Juxtaglomerular cell tumor of the kidney is a rare benign renal neoplasm. It is also a treatable cause of secondary hypertension. Main clinical features of those tumors is hypertension, which is usual severe and can be resistant to treatment. The clinical feature, laboratory examination, imaging examination and differential diagnosis are summarized in the article. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 2, pages 166-169

History of hypertension

Postęp, który dokonał się w dziedzinie nadciśnienia tętniczego w ostatnich dekadach, zawdzięczamy osiągnięciom wielu dyscyplin, zarówno klinicznych, jak i naukom podstawowym. Nadciśnienie tętnicze jest jedną z głównych odwracalnych przyczyn zgonów - co stanowi duże wyzwanie dla lekarzy i organizatorów opieki medycznej. W artykule omówiono wybrane najważniejsze etapy rozwoju wiedzy o nadciśnieniu tętniczym. Nadciśnienie Tętnicze 2007, tom 11, nr 4, strony 350&#8211;356.Hypertension is quantitatively the largest risk factor for cardiovascular diseases, is growing in prevalence, and is poorly controlled. Prevention of hypertension is possible and treatment can control hypertension in almost all patients with consequent marked reductions in stroke and myocardial infarctions. In the paper, authors presents selected milestones in the history of hypertension research. Arterial Hypertension 2007, vol. 11, no 4, pages 350-356

Resistant hypertension

Oporne nadciśnienie tętnicze jest definiowane jako ciśnienie tętnicze przekraczające wartości docelowe (< 140/90 mm Hg w populacji ogólnej oraz < 130/80 mm Hg u osób z cukrzycą i z grupy wysokiego i bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego), pomimo stosowania 3 leków hipotensyjnych (w tym diuretyku) we właściwym skojarzeniu i optymalnych dawkach. Dokładna częstość występowania opornego nadciśnienia tętniczego jest nieznana, jednak badania kliniczne i populacyjne sugerują, że jest ono powszechnym problemem klinicznym, który będzie narastał. Artykuł przedstawia przyczyny opornego nadciśnienia tętniczego (i oporności rzekomej). Opisana jest diagnostyka i opcje terapeutyczne. Rekomendacje dotyczące oceny i postępowania z pacjentami z opornym nadciśnieniem tętniczym są oparte na wytycznych opublikowanych przez European Society of Hypertension i European Society of Cardiology, American Heart Association oraz Polskie Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego i Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce (KLRwP)

Obstructive Sleep Apnea and Mechanism of Hypertension

W ciągu ostatnich lat rosnące zainteresowanie budzi obturacyjny bezdech podczas snu (OSA) i jego związek z nadciśnieniem tętniczym. Do głównych objawów klinicznych należy głośne, przerywane chrapanie, senność i uczucie zmęczenia podczas dnia, poranne bóle głowy, otyłość. Patogeneza nadciśnienia tętniczego w przebiegu OSA pozostaje wciąż nie w pełni wyjaśniona, wiele danych klinicznych wskazuje między innymi na ważną rolę wzmożonej aktywności współczulnej. Należy podkreślić, że OSA stanowi postać nadciśnienia z potencjalnie usuwalną przyczyną. Trzeba również pamiętać, że nierozpoznany zespół obturacyjnego bezdechu podczas snu może być przyczyną opornego na leczenie nadciśnienia tętniczego.Obstructive sleep apnea (OSA) is caused by upper airway obstruction and in most cases associated with persistent hypertension, found in more than half of patients with OSA. The syndrome should be suspected especially in overweight hypertensive middle-aged men with excessive daytime sleepiness, morning headaches and loud snoring during sleep. The mechanism of hypertension is complex, including increased sympathetic nerve activity and catecholamine excretion. It should be noted that OSA is regarded as one of the most common causes of reversible hypertension