Podstawy medycyny personalizowanej raka jelita grubego

Personalised treatment which is a dynamically developing branch of medicine, is based on individualisation of diagnostic and therapeutic procedures. Its aim is to optimise treatment by increasing therapy effectiveness, while minimising side effects. It is designed both for patients with a diagnosed hereditary cancer syndrome, as well as those with sporadic cancers. In the case of a diagnosed colorectal cancer, personalised treatment requires patient selection based on predictive factors. This involves determination of the genetic status within the epidermal growth factor receptor (EGFR) signalling pathway, including assessment of the cancer tissue genotype with respect to RAS gene mutations (KRAS, NRAS) and BRAF gene mutations. In patients who do not respond to anti-EGFR targeted therapy, chemotherapy aimed at vascular endothelial growth factor (VEGF) is introduced. In personalised medicine it is also essential to introduce prophylactic and therapeutic measures, both in carriers of germline mutations, and members of their families who have not been diagnosed with this mutation, but who meet family history and clinical criteria of hereditary cancer syndrome.Leczenie personalizowane, jako dynamicznie rozwijająca się gałąź medycyny, opiera się na indywidualizacji postępowania diagnostycznego oraz terapeutycznego. Ma na celu optymalizowanie leczenia dzięki zwiększeniu skuteczności terapii, przy jednoczesnym zminimalizowaniu działań niepożądanych. Przeznaczone jest zarówno dla pacjentów z rozpoznanym dziedzicznym zespołem predyspozycji do nowotworów, jak i pacjentów z nowotworami sporadycznymi. Założenia leczenia personalizowanego w przypadku rozpoznania raka jelita grubego wymagają selekcji chorych na podstawie czynników predykcyjnych. To oznacza, że należy określić status genetyczny w obrębie szlaku sygnałowego receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR), w tym ocenić genotyp tkanki nowotworowej pod kątem mutacji genów RAS (KRAS, NRAS) oraz genu BRAF. U pacjentów niewrażliwych na chemioterapię zawierającą elementy anty-EGFR do leczenia wprowadza się chemioterapię, której celem jest czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). W medycynie personalizowanej istotne jest również wdrożenie działań profilaktyczno-terapeutycznych, zarówno u nosicieli mutacji germinalnych (dziedzicznych), jak i u członków rodzin, w których mutacja taka nie została zidentyfikowana, spełnione są natomiast kryteria rodowodowo­-kliniczne, które pozwalają na rozpoznanie zespołu dziedzicznej predyspozycji do nowotworów

Znaczenie badań genetycznych i radiologicznych w diagnostyce i doborze terapii glejaków mózgu u dorosłych.

Molecular and imaging studies are applied along with histopathology in diagnosis and differential diagnosis of brain gliomas and they enable personalised clinical management. With knowledge of the patient’s clinical condition, a decision whether to observe the patient or proceed to immediate surgical treatment is made based on imaging results. On the other hand, knowledge of molecular predictive markers allows optimisation of chemotherapeutic decisions, e.g., introduction of personalised therapy (application of such drugs as temozolomide, bevacizumab, vemurafenib, dabrafenib and trametinib). < /p

Genetyka i onkologia (część trzecia). Podstawy medycyny personalizowanej raka jelita grubego.

Personalised treatment which is a dynamically developing branch of medicine, is based on individualisation of diagnostic and therapeutic procedures. Its aim is to optimise treatment by increasing therapy effectiveness, while minimising side effects. It is designed both for patients with a diagnosed hereditary cancer syndrome, as well as those with sporadic cancers. In the case of a diagnosed colorectal cancer, personalised treatment requires patient selection based on predictive factors. This involves determination of the genetic status within the epidermal growth factor receptor (EGFR) signalling pathway, including assessment of the cancer tissue genotype with respect to RAS gene mutations (KRAS, NRAS) and BRAF gene mutations. In patients who do not respond to anti-EGFR targeted therapy, chemotherapy aimed at vascular endothelial growth factor (VEGF) is introduced. In personalised medicine it is also essential to introduce prophylactic and therapeutic measures, both in carriers of germline mutations, and members of their families who have not been diagnosed with this mutation, but who meet family history and clinical criteria of hereditary cancer syndrome.Leczenie personalizowane, jako dynamicznie rozwijająca się gałąź medycyny, oparte jest na indywidualizacji postępowania diagnostycznego oraz terapeutycznego. Ma ono na celu optymalizowanie leczenia dzięki zwiększeniu skuteczności terapii, przy jednoczesnym zminimalizowaniu działań niepożądanych, a dedykowane jest zarówno pacjentom z rozpoznanym dziedzicznym zespołem predyspozycji do nowotworów, jak i pacjentom z nowotworami sporadycznymi. Założenia leczenia personalizowanego w przypadku rozpoznania raka jelita grubego wymagają selekcji pacjentów na podstawie czynników predykcyjnych, a ich nieodzowną częścią jest określenie statusu genetycznego w obrębie szlaku sygnałowego receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR), w tym ocena genotypu tkanki nowotworowej pod kątem mutacji genów RAS (KRAS, NRAS) oraz genu BRAF. U pacjentów niewrażliwych na leczenie chemioterapią zawierającą elementy anty-EGFR do leczenia wprowadza się chemioterapię, której celem jest czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF). W kontekście medycyny personalizowanej istotną kwestią pozostaje również wdrożenie działań profilaktyczno-terapeutycznych, zarówno u nosicieli mutacji germinalnych (dziedzicznych), jak i u członków rodzin, w których mutacja taka nie została zidentyfikowana, spełnione są natomiast kryteria rodowodowo-kliniczne pozwalające na kliniczne rozpoznanie zespołu dziedzicznej predyspozycji do nowotworó

Genetyka i onkologia (część 2.). Podstawy medycyny personalizowanej w leczeniu raka piersi i raka jajnika

Individualisation of medical management based on prognostic and predictive markers (personalised medicine) allows customisation of prophylaxis and optimisation of treatment by increasing its efficiency and minimisation of adverse effects. In the case of breast cancer, therapy selection is still based on histopathology and immunohistochemical assessment including analysis of estrogen receptor (ER) expression, progesterone receptor (PgR) expression and over-expression or amplification of receptor tyrosine kinase erbB-2 gene (ERBB2 aka HER2). An additional role, facilitating decision on appli­cation or waiver of chemotherapy in early breast cancer, may be played by panels assessing gene expression within tDNA (tumour DNA, i.e. DNA isolated from tumour cells) and evaluation of concentration of uPA (urokinase-type plasminogen activator) and PAI-1 (plasminogen activator inhibitor type 1) in tumour cells. Growing hope surrounds the new, targeted therapies, including: inhibitors of CDK 4/6 (cyclin-dependant kinases 4 and 6), mTOR inhibitors (rapamycin’s mammalian target), inhibitors of poly(ADP-ribose)polymerase(PARP) or inhibitors of PI3K (phosphatidylinositol-4,5-bisphosphate 3-ki­nases). For ovarian cancer, treatment selection is based on assessment of the histopathologic type, malignancy degree, FIGO classification and platinum sensitivity of the tumour. However, the increasing use of PARP inhibitors and angiogenesis inhibitors is noteworthy. In the context of personalised medicine for both these cancers, an important element involves also individualisation of prophylactic and therapeutic recommendations in carriers of germline mutations associated with hereditary cancer syndromes.Indywidualizacja postępowania medycznego oparta na markerach prognostycznych i predykcyjnych (medycyna personalizowana) pozwala na personalizację profilaktyki i zoptymalizowanie leczenia poprzez zwiększenie jego skuteczności i zminimalizowanie działań niepożądanych. W przypadku raka piersi podstawą doboru terapii pozostaje ocena histopatologiczna i immunohistochemiczna z analizą ekspresji receptora dla estrogenów (estrogen receptor – ER), ekspresji receptora dla progesteronu (progesterone receptor – PgR) oraz nadekspresji receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu (human epidermal growth factor receptor 2 – HER2) lub amplifikacji genu dla receptorowej kinazy tyrozynowej erbB-2 (ERBB2 aka HER2). Funkcję dodatkową, ułatwiającą podjęcie decyzji co do zastosowania lub rezygnacji z chemioterapii w przypadkach wczesnego raka piersi mogą pełnić także panele oceniające ekspresję genów w obrębie tDNA (tumor DNA tj. DNA wyizolowane z komórek guza) oraz badanie stężenia uPA (urokinazowy aktywator plazminogenu) i PAI-1 (inhibitor aktywatora plazminogenu typu 1) w komórkach guza. Coraz większe nadzieje pokłada się w nowych terapeutykach celowanych, jak: inhibitory CDK 4/6 (kinaz 4 i 6 zależnych od cyklin), inhibitory mTOR (ssaczego celu rapamycyny), inhibitory polimerazy poli(ADP-rybozy) (PARP) czy inhibitory PI3K (fosfatydyloinozytolo-4,5-bisfosforan 3-kinaz). W przypadku raka jajnika, dobór leczenia opiera się na ocenie typu histopatologicznego, stopnia złośliwości, klasyfikacji FIGO oraz platynowrażliwości guza. Zwraca jednak uwagę coraz szersze zastosowanie inhibitorów PARP i inhibitorów angiogenezy. W kontekście medycyny personalizowanej obu nowotworów, ważnym elementem pozostaje także indywidualizacja zaleceń profilaktyczno-terapeutycznych u nosicieli mutacji germinalnych związanych z zespołami dziedzicznych predyspozycji do nowotworów

Genetyka i onkologia (część 2.). Podstawy medycyny personalizowanej w leczeniu raka piersi i raka jajnika

Indywidualizacja postępowania medycznego oparta na markerach prognostycznych i predykcyjnych (medycyna personalizowana) pozwala na personalizację profilaktyki i zoptymalizowanie leczenia poprzez zwiększenie jego skuteczności i zminimalizowanie działań niepożądanych. W przypadku raka piersi podstawą doboru terapii pozostaje ocena histopatologiczna i immunohistochemiczna z analizą ekspresji receptora dla estrogenów (estrogen receptor – ER), ekspresji receptora dla progesteronu (progesterone receptor – PgR) oraz nadekspresji receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu (human epidermal growth factor receptor 2 – HER2) lub amplifikacji genu dla receptorowej kinazy tyrozynowej erbB-2 (ERBB2 aka HER2). Funkcję dodatkową, ułatwiającą podjęcie decyzji co do zastosowania lub rezygnacji z chemioterapii w przypadkach wczesnego raka piersi mogą pełnić także panele oceniające ekspresję genów w obrębie tDNA (tumor DNA tj. DNA wyizolowane z komórek guza) oraz badanie stężenia uPA (urokinazowy aktywator plazminogenu) i PAI-1 (inhibitor aktywatora plazminogenu typu 1) w komórkach guza. Coraz większe nadzieje pokłada się w nowych terapeutykach celowanych, jak: inhibitory CDK 4/6 (kinaz 4 i 6 zależnych od cyklin), inhibitory mTOR (ssaczego celu rapamycyny), inhibitory polimerazy poli(ADP-rybozy) (PARP) czy inhibitory PI3K (fosfatydyloinozytolo-4,5-bisfosforan 3-kinaz). W przypadku raka jajnika, dobór leczenia opiera się na ocenie typu histopatologicznego, stopnia złośliwości, klasyfikacji FIGO oraz platynowrażliwości guza. Zwraca jednak uwagę coraz szersze zastosowanie inhibitorów PARP i inhibitorów angiogenezy. W kontekście medycyny personalizowanej obu nowotworów, ważnym elementem pozostaje także indywidualizacja zaleceń profilaktyczno-terapeutycznych u nosicieli mutacji germinalnych związanych z zespołami dziedzicznych predyspozycji do nowotworów.Indywidualizacja postępowania medycznego oparta na markerach prognostycznych i predykcyjnych (medycyna perso­nalizowana) pozwala na personalizację profilaktyki i zoptymalizowanie leczenia poprzez zwiększenie jego skuteczności i zminimalizowanie działań niepożądanych. W przypadku raka piersi podstawą doboru terapii pozostaje ocena histopatolo­giczna i immunohistochemiczna z analizą ekspresji receptora dla estrogenów (estrogen receptor – ER), ekspresji receptora dla progesteronu (progesterone receptor – PgR) oraz nadekspresji receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu (human epidermal growth factor receptor 2 – HER2) lub amplifikacji genu dla receptorowej kinazy tyrozynowej erbB-2 (ERBB2 aka HER2). Funkcję dodatkową, ułatwiającą podjęcie decyzji co do zastosowania lub rezygnacji z chemioterapii w przypadkach wczesnego raka piersi, mogą pełnić także panele oceniające ekspresję genów w obrębie tDNA (tumor DNA, tj. DNA wyizo­lowane z komórek guza) oraz badanie stężenia uPA (urokinazowy aktywator plazminogenu) i PAI-1 (inhibitor aktywatora plazminogenu typu 1) w komórkach guza. Coraz większe nadzieje pokłada się w nowych terapeutykach celowanych, jak: inhibitory CDK4/6 (kinaz 4 i 6 zależnych od cyklin), inhibitory mTOR (ssaczego celu rapamycyny), inhibitory polimerazy poli(ADP-rybozy) (PARP) czy inhibitory PI3K (fosfatydyloinozytolo-4,5-bisfosforan 3-kinaz). W przypadku raka jajnika, dobór leczenia opiera się na ocenie typu histopatologicznego, stopnia złośliwości, klasyfikacji FIGO oraz platynowrażliwości guza. Zwraca jednak uwagę coraz szersze zastosowanie inhibitorów PARP i inhibitorów angiogenezy. W kontekście medycyny personalizowanej obu nowotworów, ważnym elementem pozostaje także indywidualizacja zaleceń profilaktyczno-tera­peutycznych u nosicieli mutacji germinalnych związanych z zespołami dziedzicznych predyspozycji do nowotworów