Intergenerationeel denken: ambivalenties en solidariteit

Intergenerational thinking: ambivalences and solidarity In discussions about the problems caused by population aging and fertility decline, the call for solidarity is almost an automatic response. But how appropriate is an approach in terms of solidarity to prevent, contain or solve intergenerational problems? Is it perhaps more productive to frame intergenerational solidarity as one of the four possible conditions in the ambivalence approach to intergenerational relationships, like Lüscher and colleagues do? After having summarized and problematized the dominant solidarity approach, I describe in this article the intergenerational ambivalence approach and I explore the potential added value. My conclusion is that the ambivalence approach offers some eye-openers and interesting lines of thought to understand the dynamics within and between generations. Consequently, it provides a valuable framework for reflection on existing and future intergenerational problem definitions and interventions: beyond the solidarity reflex. Intergenerationeel denken: ambivalenties en solidariteit In de discussies over de problemen ten gevolge van dubbele vergrijzing en ontgroening klinkt bijna reflexmatig de roep om solidariteit. Maar is een benadering in termen van solidariteit wel geschikt om intergenerationele conflicten te voorkomen, in te dammen of op te lossen? Of is het vruchtbaarder intergenerationele solidariteit in te kaderen als één van de vier mogelijke condities in de ambivalentiebenadering van intergenerationele verhoudingen, zoals Lüscher en collega’s dat doen? Nadat ik eerst de dominante opvatting van intergenerationele solidariteit heb samengevat en geproblematiseerd, beschrijf ik in dit artikel de intergenerationele ambivalentiebenadering en verken ik de mogelijke meerwaarde ervan. Mijn conclusie is dat de ambivalentiebenadering een aantal eyeopeners en interessante denksporen biedt voor de dynamiek in relaties tussen én binnen generaties. Daarmee vormt het een waardevol kader voor reflectie op bestaande en toekomstige intergenerationele probleemdefinities en interventies: de solidariteitsreflex voorbij

Intersectionaliteit en sociale inclusie: het Ei... van Troje. Deel 1: Het Ei van Columbus

Intersectionality is an approach to social diversity that promises to take into account the complexity and dynamics of societal divisions and to support inclusive intervention practices. The intersectional approach appears to offer novel analysis of problems, interventions and modes of interaction in various professional areas, including social work, health promotion and counseling. In this regard, as will be argued in the first part of the article, intersectionality appears to be the Egg of Columbus for experts in social and individual intervention, especially at the micro level. However, in the second part of the article, which will be published in the next volume, we argue that the intersectional approach may also be a Trojan Horse, because it is not yet clear how the complexity it involves may be managed at the level of social systems. This is especially true for public policy and the practices of organizations to monitor equality. Moreover, the production of evidence based knowledge as the gold standard for intervention practices proves to be difficult due to the implications of intersectionality for research methods. Nevertheless, intersectionality may be a very useful heuristic in addressing issues of social inclusion. In het denken over maatschappelijke diversiteit staat “intersectionaliteit” voor een benadering die belooft recht te doen aan de complexiteit en dynamiek van maatschappelijke verschillen en die belooft inclusieve interventiepraktijken te bevorderen. De intersectionele benadering blijkt te inspireren tot nieuwe probleemanalyses, interventies en omgangsvormen in uiteenlopende professionele werksoorten – waaronder welzijnswerk, gezondheidsbevordering en hulpverlening. Als zodanig lijkt intersectionaliteit het Ei van Columbus voor interventiekundigen. In het tweede deel van dit artikel – dat zal verschijnen in issue 4 – zal worden beargumenteerd dat de intersectionele benadering op termijn echter het Paard van Troje kan blijken te zijn. Met name voor beleid en wetgeving omdat het een complexiteit binnenbrengt waarvan nog niet duidelijk is hoe die moet worden gehanteerd. Bovendien kleven er onderzoeksmethodologische implicaties aan, waardoor de gewenste wetenschappelijke evidentie maar moeilijk tot stand komt. Niettemin kan intersectionaliteit voorlopig een buitengewoon nuttige heuristiek zijn voor vraagstukken van sociale inclusie

Intersectionaliteit en sociale inclusie: het Ei... van Troje. Deel 2: Het Ei van Columbus

Intersectionality and Social Inclusion: The Egg... of Troy. Part 2: The Trojan Horse Intersectionality is an approach to social diversity that promises to take into account the complexity and dynamics of societal divisions and to support inclusive intervention practices. The intersectional approach appears to offer novel analysis of problems, interventions and modes of interaction in various professional areas, including social work, health promotion and counseling. In this regard, as was argued in the first part of this article that was published in the former volume, intersectionality appears to be the Egg of Columbus for experts in social and individual intervention, especially at the micro level. However, in this second part of the article, we argue that the intersectional approach may also be a Trojan Horse, because it is not yet clear how the complexity it involves may be managed at the level of social systems. This is especially true for public policy and the practices of organizations to monitor equality. Moreover, the production of evidence based knowledge as the gold standard for intervention practices proves to be difficult due to the implications of intersectionality for research methods. Nevertheless, intersectionality may be a very useful heuristic in addressing issues of social inclusion. Intersectionaliteit en sociale inclusie: Het Ei... van Troje. Deel 2: Het Paard van Troje In het denken over maatschappelijke diversiteit staat “intersectionaliteit” voor een benadering die belooft recht te doen aan de complexiteit en dynamiek van maatschappelijke verschillen en die belooft inclusieve interventiepraktijken te bevorderen. De intersectionele benadering blijkt te inspireren tot nieuwe probleemanalyses, interventies en omgangsvormen in uiteenlopende professionele werksoorten – waaronder welzijnswerk, gezondheidsbevordering en hulpverlening. In het eerste deel van dit artikel, dat in het vorige nummer van dit tijdschrift is gepubliceerd, is dan ook uiteengezet dat intersectionaliteit het Ei van Columbus voor interventiekundigen lijkt te zijn. In dit tweede deel van het artikel wordt beargumenteerd dat de intersectionele benadering op termijn echter het Paard van Troje kan blijken te zijn. Met name voor beleid en wetgeving omdat het een complexiteit binnenbrengt waarvan nog niet duidelijk is hoe die moet worden gehanteerd. Bovendien kleven er onderzoeksmethodologische implicaties aan, waardoor de gewenste wetenschappelijke evidentie maar moeilijk tot stand komt. Niettemin kan intersectionaliteit voorlopig een buitengewoon nuttige heuristiek zijn voor vraagstukken van sociale inclusie

Distinguishing between chronic and nonchronic fatigue, the role of gender and age

In this study the authors try to clarify the ambiguities in previous studies on demographic and social factors and fatigue. We have divided people with fatigue complaints and associated symptoms into those who have chronic and non-chronic complaints, and into men and women. The research is based on diaries kept by Dutch citizens over a 21-day period, and uses univariate and discriminant analyses. The results show the utility of stratification for chronicity, gender and age. Compared to non-chronically fatigued subjects (NCFd) the chronically fatigued subjects (CFd) reveal multiple sources of vulnerability: physical, psychological, psycho-social and socio-economic. They report more days of fatigue, they tend to be older, and their physical health is characterized by significantly more acute complaints and chronic disease. Their sum scores on psychological and psycho-social problems are above average. Their health histories are worse, they express greater feelings of frustration and irritation due to their ailments and report more health-related initiatives. The socio-economic profile of the CFd is disadvantaged: their educational level, occupational classification and income are lower than that of the NCFd, and they are more frequently unemployed. CFd women are more frequently divorced or widowed than NCFd women. The factors predicting chronic vs non-chronic fatigue vary with the age and gender of the population. It is easier to predict non-chronic than chronic fatigue. Additional stratification within the group of CFd is recommended.fatigue chronicity gender age stratification