Czas od podjęcia decyzji o wykonaniu cięcia cesarskiego do wydobycia dziecka (DDI) w warunkach polskiego systemu ochrony zdrowia

Cesarean section is one of most common obstetric procedures, with the incidence of 33.9-43.1% of all labors in Poland. If the indication for cesarean section is ‘immediate threat to maternal or fetal life’, then the procedure must be performed without delay. The fact that time elapsed between decision to operate and delivery (decision-todelivery interval, DDI) affects fetal outcome has been widely discussed. Poland lacks recommendations for optimal DDI in emergency cesarean section but some foreign scientific associations, universally recognized as an authority, recommend DDI not to exceed 30 minutes in such cases. Our review attempts to determine the most significant factors affecting DDI, which can be divided according to the competence and responsibility of people involved in the functioning of the obstetrics department. Obstetrician-depending factors include appropriate diagnosis of indications for cesarean section and proficiency during procedure (incision-to-delivery interval). Midwives are responsible for preparation of the patient and the operating theater, as well as transport of the patient. Anesthesiologists deem patients eligible for anesthesia and are also responsible for efficiency of its administration. Furthermore, few additional factors which seem to be fundamentally important in achieving optimal DDI have been identified and they depend on hospital management decisions, namely sufficient number of qualified staff, regular training in emergency procedures, availability of operating theaters, as well as fast and safe transportation of patients between the admission room, obstetrics department and operating theaters. In conclusion, we wish to emphasize that optimal DDI depends on proper collaboration of numerous teams, what may be important when discussing personal responsibility in obstetric failures.Cięcie cesarskie jest jedną z najczęstszych operacji położniczych, częstość cięć cesarskich w Polsce waha się od 33,9 do 43,1% porodów. W przypadku występowania bezpośredniego zagrożenia życia matki lub płodu, zabieg cięcia cesarskiego musi być wykonany natychmiast. Wpływ czasu od podjęcia decyzji o cięciu cesarskim do wydobycia dziecka (decision-to-delivery interval, DDI) na stan noworodka jest obecnie szeroko dyskutowany. W Polsce brak jest rekomendacji jednoznacznie określających optymalny czas trwania DDI dla cięć cesarskich ze wskazań nagłych, jednak niektóre uznane, zagraniczne towarzystwa naukowe rekomendują aby ten okres trwał krócej niż 30 minut. W niniejszym opracowaniu podjęto próbę określenia najważniejszych czynników wpływających na DDI. Czynniki wpływające na DDI można podzielić ze względu na zakres kompetencji i odpowiedzialności osób odpowiedzialnych za funkcjonowanie oddziału położniczego. Za czynniki zależne od lekarzy- położników można uznać: prawidłowe rozpoznanie wskazań do wykonania cięcia cesarskiego oraz szybkość wykonania operacji (do momentu wydobycia dziecka). Zespół położnych ponosi odpowiedzialność za przygotowanie pacjentki do zabiegu, jej transport na salę operacyjną oraz przygotowanie sali operacyjnej. Zespół anestezjologiczny odpowiada za prawidłową kwalifikację do znieczulenia i szybkość jego przeprowadzenia. Ponadto wyróżniano kilka czynników, które wydają się mieć kluczowy wpływ na uzyskanie optymalnego DDI, zależnych od decyzji osób zarządzających szpitalem, są to m.in. zapewnienie odpowiedniej ilości wykwalifikowanego personelu, przeprowadzanie regularnych szkoleń z zakresu postępowania w sytuacjach nagłych, dostępność sal operacyjnych, zapewnienie możliwości szybkiego i bezpiecznego transportu pacjentek pomiędzy izbą przyjęć, traktem porodowym oraz salami operacyjnymi. Podsumowując, należy podkreślić, że uzyskanie optymalnego DDI jest uzależnione od prawidłowej współpracy wielu grup ludzi, co może okazać się istotne z punktu widzenia dyskusji na temat odpowiedzialności w przypadkach niepowodzeń położniczych

Selektywny Modulator Receptora Progesteronowego (octan ulipristalu) nowa opcja farmakologicznego leczenia mięśniaków macicy u kobiet

Uterine leiomyomata (fibroids) are very common, mostly benign tumors in women of reproductive age. Symptomatic fibroids cause significant morbidity and are characterized by heavy, prolonged menstrual bleeding, by pain and pelvic pressure and, in some cases, they may lead to reproductive dysfunctions. Up to date, surgical procedures (hysterectomy or myomectomy) have been the dominant managements but recently uterine artery embolization and focused ultrasound surgery have also been taken into consideration. Hysterectomy is curative but for women of reproductive age the need for uterus-sparing medical therapy is evident. There are convincing data that progesterone and its receptors increase the proliferation activity of the cells in uterine leiomyomata, hence treatment with antiprogestins and progesterone receptor modulators seems to be reasonable. Results of a successfully completed phase III clinical trials with the application of ulipristal acetate (UPA) (firstin-class selective progesterone receptor modulator –SPRM) have been published at the beginning of this year. Administration of 5mg or 10 mg UPA daily has been shown to rapidly stop (within a week) excessive uterine bleeding, reduce the volume of the three largest fibroids by -44.8% and -54.8% for UPA 5mg and 10 mg, respectively. The effect on fibroid volume has been observed for up to 6 months after treatment cessation. It is also important that UPA restores patient Quality of Life scores to the level of healthy women and in the majority of patients resumes menstruation and ovulation within one month after treatment cessation. When compared with the Gn-RH agonist (leuprolide acetate), UPA has controlled uterine bleeding faster and more consistently (7 days vs. 30 days), fibroid reduction for up to 6 months has been smaller for Gn-RH a (-16.5%) and UPA has shown a superior safety profile as estradiol levels are maintained in the mid-follicular range. The UPA has caused temporary changes in endometrial morphology but 6 month after the treatment the endometrium returned to normal histology in the majority of cases. The presented results on the application UPA in the medical treatment of symptomatic uterine fibroids are very promising and gynecologists are given a new treatment option.Mięśniaki macicy są jedną z najczęstszych patologii u kobiet w okresie rozrodczym. Objawowym mięśniakom towarzyszą długotrwałe i obfite krwawienia maciczne, bóle i uczucie napięcia w dole brzucha a w niektórych przypadkach prowadzą do zaburzeń rozrodu. Do dnia dzisiejszego dominującym sposobem leczenia są zabiegi chirurgiczne (histerektomia lub myomektomia), są również propozycje leczenia za pomocą embolizacji naczyń macicznych czy też zabiegi z wykorzystaniem skoncentrowanej wiązki ultradźwiękowej. Histerektomia najskuteczniej eliminuje objawy towarzyszące mięśniakom ale u kobiet w okresie rozrodczym istnieje zapotrzebowanie na leczenie oszczędzające macicę. Istnieje wiele danych, że progesteron i jego receptory nasilają proliferację komórek mięśniaków a zatem racjonalne jest stosowanie antyprogestagenów i modulatorów receptora progesteronowego. Na początku bieżącego roku zostały zakończone i opublikowane wyniki badań klinicznych III fazy obejmujące zastosowanie octanu ulipristalu (UPA)(selektywny modulator receptora progesteronowego – SPRM) do leczenia objawowych mięśniaków macicy. Wykazano, że doustne podanie 5mg lub 10 mg UPA dziennie , szybko zatrzymuje nadmierne krwawienia, redukuje objętość mieśniaków o -44,8% i o -54,8% odpowiednio dla dawki 5mg i 10mg i efekt ten utrzymuje się do 6-ciu miesięcy po zaprzestaniu podawania leków. Odnotowano również, że UPA przywraca indeks jakości życia (QoL) do wartości kobiet zdrowych i że w większości przypadków miesiączki i cechy cyklu owulacyjnego powracały po miesiącu od zakończenia leczenia. Porównując działanie agonisty GnRH (octan leuprolidu) wykazano, że UPA szybciej i trwalej zatrzymuje krwawienie (7 dni vs. 30 dni) dłużej utrzymuje efekt zmniejszenia objętości mięśniakow (dla GnRH a było to –16,5%) i że profil bezpieczeństwa jest korzystniejszy dla UPA. Jest to wynikiem utrzymywania stężenia estradiolu na poziomie średnich wartości fazy wzrostowej. W później opublikowanych badaniach stwierdzono, że UPA powoduje czasowe zmiany w endometrium ale po 6-ciu miesiącach w większości przypadków histologia endometrium była prawidłowa. Przedstawione wyniki dotychczasowych badań nad zastosowaniem selektywnego modulatora receptora progesteronowego (SPRM) do zachowawczego leczenia mięśniaków macicy u kobiet są bardzo obiecujące i ginekolodzy dostają nową opcję wykorzystania w praktyce klinicznej

Limfoangiogeneza w guzach nowotworowych

Summary The lymphatic vasculature is essential for the maintenance of fluid homeostasis, immune surveillance and fat absorption. A role of the lymphatic vessels in the development of human diseases, such as inflammation and tumorigenesis, has proven to be both essential and active. The molecular mechanisms of lymphangiogenesis are not clear, but vascular endothelial growth factors (VEGF-C and VEGF-D) within tumours may simulate endothelial cells within tumour tissues to grow and generate new lymphatics. Recently, several markers specific for lymphatic endothelium and models for lymphatic vascular research have been characterized and many critical regulators of lymphatic vessel growth have been identified. This review focuses on the mechanisms of lymphangiogenesis in general, and especially on the role of lymphatic vessels in ovarian cancerStreszczenie Układ limfatyczny jest niezbędny do utrzymania homeostazy płynu tkankowego oraz odgrywa ważną rolę w regulacji funkcji układu immunologicznego. Naczynia limfatyczne maja istotny i aktywny udział w patofizjologii stanów zapalnych oraz rozwoju nowotworów. Mechanizmy molekularne regulujące limfangiogenezę pozostają jak dotąd słabo poznane chociaż wiadomo, że śródbłonkowe czynniki wzrostu naczyń (VEGF-C i VEGF-D) stymulują wzrost endoteliocytów i powstawanie nowych naczyń chłonnych. W ostatnich latach zidentyfikowano szereg markerów specyficznych dla śródbłonka naczyń limfatycznych oraz opisano nowe modele badawcze wzrostu naczyń chłonnych. Artykuł przedstawia poglądy dotyczące regulacji limfangiogenezy w guzach nowotworowych

Anti-Müllerian hormone: a critical factor for female fertility and reproductive health

Anti-Müllerian hormone (AMH) is a glycoprotein produced by the granulosa cells of preantral and small antral follicles. AMH concentrations reflect ovarian physiology with high precision, thus serving as a more sensitive marker of the ovarian re­serve than chronological age. This hormone plays a role in the pathogenesis of menstrual disorders and fertility in both obesity and polycystic ovary syndrome. The evaluation of AMH may also be useful in diagnosing or monitoring therapy of granulosa cell ovarian tumors

Subpopulations of peripheral blood dendritic cells during chemotherapy of ovarian cancer

Peripheral blood dendritic cells subpopulations in women with ovarian carcinoma during chemotherapy. Objectives: Ovarian carcinoma (OVC) is often diagnosed at an advanced stage and requires effective chemotherapy as a first-line treatment. However, chemotherapy may be associated with significant side-effects, like nausea, vomiting, hair loss, cognitive dysfunction, fatigue and changes in sexual functioning. Leucopenia is one of the most common and dangerous side effects of chemotherapy. Little is known about possible effects of chemotherapy on dendritic cells (DCs) counts and function, although it is well documented that primary and secondary cell-mediated immune response are suppressed during this treatment. Design: In this study we evaluated the myeloid and lymphoid DCs in the peripheral blood (PB) of 37 women with OVC before and after first-line based on platin and taxane chemotherapy, and in 24 healthy blood donors. Patients received 6 courses of treatment, administered at 21-day intervals. Material and Methods: The myeloid (M) and lymphoid (L) DCs were estimated by flow cytometry before and after 9th and 15th week of treatment. Results: The percentage of both MDCs and LDCs was significantly lower (0.09% and 0.04%) in PB of patients with ovarian cancer comparing to healthy women (0.25% and 0.33%). The percentage of both, myeloid and lymphoid DCs after 9th and 15th week (0.08% vs 0.08% and 0.06% vs 0.08%) of chemotherapy did not differ from that found before treatment (0.09% and 0.04%). The Myeloid to Lymphoid DCs ratio was significantly lower in patients receiving chemotherapy